48 ชั่วโมงต่อวัน - บทที่ 434

บทที่ 434 ข้อเสนอการต่อสู้

สนามบิน Blagnac ซึ่งเป็นสนามบินที่ใหญ่เป็นอันดับ 6 ของฝรั่งเศส ตั้งอยู่ติดกับโรงงานประกอบเครื่องบิน Airbus ห่างจากตัวเมืองไปเพียง 20 นาทีหากเดินทางโดยรถยนต์ นอกจากนี้ยังเป็นสถานที่บางแห่งที่ Black Nest เฝ้าติดตามอยู่ด้วย

นายคอฟฟี่ได้ทราบชื่อผู้โดยสารทั้งหมดก่อนที่เครื่องบินจะลงจอด รายชื่อผู้โดยสารทั้งสามคนในรายชื่อนี้ทำให้เขาสนใจ คนหนึ่งเป็นนักข่าว อีกคนเป็นผู้กำกับสารคดี และคนสุดท้ายเป็นผู้ดูแลฟอรัม ทั้งสามคนนี้ล้วนเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงในสาขาของตนเอง และเป็นเพียง ‘ความบังเอิญ’ ที่ทั้งสามคนได้ขึ้นเครื่องบินลำเดียวกัน เป็นไปไม่ได้เลยที่ใครจะสังเกตเห็น

ช่างเทคนิคของ Black Nest ผู้ค้นพบรายการดังกล่าวส่งรายการดังกล่าวให้กับ Mr. Coffee ทันที โดยคาดหวังคำชมจากเขา และยิ้มกว้างจากหูถึงหู อย่างไรก็ตาม Mr. Coffee เก็บรายการดังกล่าวไว้เพียงไม่นาน “คุณคิดอย่างไร” เขาถาม Vincent โดยไม่สนใจช่างเทคนิคที่อยู่ตรงหน้าเขาเลย

“มันเป็นกับดัก” วินเซนต์กล่าว “ด้วยทักษะของทีมเทคนิคในฝั่งของศัตรู ฉันเชื่อว่าพวกเขาสามารถแฮ็ก Zero ได้ ฉันไม่เชื่อว่าการเปลี่ยนชื่อไม่กี่ชื่อในระบบขึ้นเครื่องของสายการบินโดยไม่มีใครรู้จะเป็นปัญหาสำหรับพวกเขา”

คนขายกาแฟตบต้นขาตัวเอง “แล้วคุณรู้ได้ยังไง มันเป็นกับดักที่ชัดเจนมากใช่ไหม พวกเขาดูถูกเราเหรอ มีคนโง่ขนาดนั้นที่หลงกลกับดักแบบนี้เหรอ”

ผู้ที่รับผิดชอบทีมงานฝ่ายเทคนิคมีท่าทีเขินอาย “ถ้าอย่างนั้น พวกเรา…จะเรียกทีมที่รับผิดชอบดูแลศัตรูกลับมาจัดการดีไหม”

“ไม่” มร.กาแฟยิ้ม “คุณได้รับอะไรจากทีมติดตามที่คุณสมัครมาจากสำนักงานใหญ่หรือเปล่า”

“ยังไม่ครับ คนพวกนั้นไม่ได้โจมตีเซโร่อีก และตอนนี้เราก็ได้เพิ่มการป้องกันของเราแล้ว ถ้าคู่ต่อสู้ของเราเคลื่อนไหวอีกครั้ง เราก็จะรู้”

ครั้งนี้ หัวหน้าฝ่ายเทคนิคมีความมั่นใจเพียงพอที่จะให้คำมั่นสัญญาดังกล่าว

“นอกจากนี้ โดรนยังมาถึงแล้วด้วย” เขากล่าวต่อ “โดรนช่วยให้เราตรวจสอบสถานที่ที่กล้องวงจรปิดไม่สามารถครอบคลุมได้ เราปฏิบัติตามคำสั่งของคุณและป้อนข้อมูลและใบหน้าของผู้ต้องสงสัยลงในฐานข้อมูลล่วงหน้า กล้องวงจรปิดและโดรนของเมืองสามารถสแกนบุคคลทุกคนในเมืองได้แล้ว ครั้งนี้ เราจะพบพวกเขาได้ภายในเวลาอันสั้นที่สุดอย่างแน่นอน”

มิสเตอร์คอฟฟี่ไม่ได้พูดอะไร แต่หันไปหาวินเซนต์แทน “มิสเตอร์วินเซนต์ ฉันได้ยินมาว่าคุณเป็นทหารรับจ้างและเคยเข้าร่วมสงครามหลายครั้ง ฉันอยากถามคุณหน่อย”

“ได้โปรดถามมาได้เลย”

“คุณจะทำอย่างไรถ้าคุณติดอยู่ในสถานการณ์อันตรายที่ถูกศัตรูล้อมรอบอย่างสมบูรณ์?”

“การนั่งรอเป็นวิธีที่อันตรายที่สุด วิธีที่ดีที่สุดในการหลุดพ้นจากสถานการณ์ที่ยุ่งยากเช่นนี้คือเคลื่อนไหวให้มากที่สุด ขัดขวางสถานการณ์ และคิดหาทางหนี นี่เป็นวิธีเดียวที่คุณจะสร้างโอกาสได้”

นายก๊อฟฟี่ลูบคาง

“ดูเหมือนว่าศัตรูก็คิดเหมือนกัน แทนที่จะมองว่ารายการนี้เป็นกับดักที่ล้มเหลว กลับดูเหมือนเป็นหนังสือสงครามมากกว่า” เขากล่าว

“หนังสือสงครามเหรอ?” เด็กน้อยรู้สึกสับสน

“รังดำจะติดเหยื่อ” จางเหิงกล่าว

การอธิบายเหตุผลเบื้องหลังเรื่องนี้ให้ลิตเติ้ลบอยฟังนั้นเป็นเรื่องยากสำหรับเขา เอ็ดเวิร์ดต้องการพบกับคนสามคนที่เขาติดต่อสื่อสารด้วยมาเป็นเวลานานเพื่อเปิดเผยความลับอันสกปรกของ CTOS การกระทำดังกล่าวจะคุกคามแบล็กเนสต์อย่างรุนแรง และพวกเขาจะใช้ทุกวิถีทางที่มีเพื่อหยุดยั้งไม่ให้สิ่งนี้เกิดขึ้น ตราบใดที่แบล็กเนสต์ยังคงส่งบุคลากรของตนไปยังศูนย์กลางการขนส่งหลายแห่ง ก็มีโอกาสสูงที่พวกเขาจะล็อกเป้าหมายได้

“แผนการดับไฟที่สนามบินไม่มีอะไรผิด แต่เราต้องดึงคนของ Black Nest ออกไป โดยเฉพาะมือปืน เพราะเขาอันตรายเกินไป”

“สิ่งที่เราทำคือเปลี่ยนข้อมูลการขึ้นเครื่องเท่านั้น คิดว่ามันจะช่วยหลอกแบล็กเนสต์ได้หรือเปล่า”

“ใช่แล้ว” จางเหิงตอบตกลง

วัตถุประสงค์หลักของรอบนี้คือช่วยให้เอ็ดเวิร์ดหลบหนีหรือช่วยเซโร่จับตัวเอ็ดเวิร์ด เมื่อมองเผินๆ ดูเหมือนว่าการกระทำดังกล่าวจะทำให้ผู้เล่นเหล่านี้มีจุดจบเพียงสองแบบเท่านั้น อย่างไรก็ตาม มีความเป็นไปได้อีกประการหนึ่ง เมื่อระยะเวลาของภารกิจหมดลง และหากเอ็ดเวิร์ดไม่สามารถหลบหนีได้ หรือแบล็กเนสต์ไม่ฆ่าเขา ผู้เล่นจากทุกกลุ่มจะแพ้ภารกิจ

ไม่มีใครอยากเห็นผลลัพธ์แบบนั้น

แม้ว่าการจบชีวิตที่ไม่มีใครได้รับประโยชน์จะน่ากลัวมาก แต่มันก็ยังเป็นไปได้อยู่ดี ท้ายที่สุดแล้ว ภารกิจนี้เหลือเวลาอีกเพียงห้าวัน และมันเสี่ยงเกินไปสำหรับจางเหิงที่จะยอมแพ้ในตอนนี้ ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรก็ตาม เขาเชื่อมั่นว่าเขาสามารถอยู่รอดได้อีกห้าวัน

ในทางกลับกัน ผลลัพธ์ดังกล่าวถือว่ายอมรับได้สำหรับ Black Nest ตราบใดที่พวกเขาสามารถหยุดไม่ให้ Edward ติดต่อสื่อได้ พวกเขาก็จะสามารถเล่นซ่อนหากับเขาในเมืองได้อย่างช้าๆ แต่ถึงกระนั้น ก็คงจะเป็นสิ่งที่ยอมรับไม่ได้สำหรับผู้เล่นที่เลือกข้าง Black Nest

ในสายตาของวินเซนต์และลิตเติ้ลบอย รายชื่อดังกล่าวไม่คุ้มเลยที่จะถูกเรียกว่าเป็นกับดัก แต่ในสายตาของผู้เล่นอย่างมิสเตอร์คอฟฟี่และจางเฮง รายชื่อดังกล่าวมีประโยชน์ที่ยิ่งใหญ่กว่านั้น

“นี่คือคำเชิญชวนให้เริ่มดวลล่วงหน้าหรือเปล่าเนี่ย นี่มันช่างสดชื่นอย่างคาดไม่ถึงเลย โธ่เอ้ย ข้อเสนอนั่นทำให้ฉันตื่นเต้นมากเลยนะ” มิสเตอร์คอฟฟี่เกาหัว

วินเซนต์แทบจะไม่ได้พูดอะไรเลยตั้งแต่เขามอบคำสั่งให้กับมิสเตอร์คอฟฟี่ โดยปกติแล้วมิสเตอร์คอฟฟี่จะเป็นคนถามคำถาม และวินเซนต์ก็จะตอบคำถามตามนั้น แต่ครั้งนี้ เขาไม่อาจห้ามใจตัวเองได้

“ตอนนี้เรามีข้อได้เปรียบ และตราบใดที่เราไม่ทำอะไรผิดพลาด ศัตรูก็จะไม่สามารถเอาชนะเราได้” เขากล่าวประกาศ

“คุณพูดถูก แต่ถ้าเราใช้โอกาสนี้ตัดแหล่งที่มาของภัยคุกคามได้ ก็จะดับภัยคุกคามนั้นได้อย่างสิ้นเชิง” มร.คอฟฟี่กล่าว

“แต่จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามันเป็นแค่สิ่งที่กวนใจล่ะ?”

“ฉันเข้าใจความกังวลของคุณ นี่คือแผนของฉัน ตอนนี้บ่ายสามแล้ว ไม่ว่าฉันจะฆ่าคนในทีมของศัตรูได้หรือไม่ ฉันจะพาคนของเรากลับมาก่อนมืด ฉันจะปล่อยให้คุณจัดการเรื่องนี้ไปก่อน” มิสเตอร์คอฟฟี่กล่าวพร้อมตบไหล่วินเซนต์อย่างปลอบประโลม

วินเซนต์ดูเหมือนจะช่วยอะไรไม่ได้สักเท่าไร “คุณต้องการกี่คน?”

“ฉันไม่ต้องการมากเกินไป แค่หาทีมเล็กๆ ให้ฉันก็พอ และฉันต้องการคนๆ นั้นด้วย เขาจะเป็นประโยชน์ในการต่อสู้ครั้งหน้า” มิสเตอร์คอฟฟี่กล่าวขณะชี้ไปที่ชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างหลังวินเซนต์ เขาคืออาบู และเขาพยายามอย่างเต็มที่ที่จะแสร้งทำเป็นว่าเขาไม่มีตัวตนอยู่

ตั้งแต่เมื่อคืนก่อน อาบูก็หยุดโต้ตอบหรือทำให้มิสเตอร์คอฟฟี่อับอายอีกต่อไป แต่กลับมีแววของความกลัวในดวงตาของเขาแทน นี่เป็นครั้งแรกที่วินเซนต์เห็นอาบูแสดงพฤติกรรมเช่นนี้ และยิ่งทำให้เขาอยากรู้มากขึ้นว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างพวกเขา แต่เนื่องจากอาบูไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้ เขาจึงตัดสินใจที่จะไม่ถามเกี่ยวกับเรื่องนี้

ใบหน้าของอาบูเปลี่ยนไปเมื่อถูกตั้งชื่อ แต่สุดท้ายเขาไม่มีทางเลือกและทำตามคำสั่งของมิสเตอร์คอฟฟี่

“อย่าร้องไห้เลย มันอาจเป็นโอกาสให้คุณได้เห็นบางสิ่งที่ยากจะมองเห็นในชีวิต คุณควรจะมีความสุข”

มร. คอฟฟี่หันกลับไปมองช่างเทคนิคที่อยู่ฝั่งตรงข้าม “สังเกตเหยื่อสามตัวนั้นสิ ว่ามันจะมุ่งหน้าไปทางไหน”

“ครับท่าน” หัวหน้าช่างรีบออกไปเมื่อได้รับคำสั่ง

นายก๊อฟฟี่ปรบมือ

“ปาร์ตี้เริ่มแล้ว เอาล่ะ เก็บของและเตรียมตัวออกเดินทางได้เลย อย่าปล่อยให้เจ้าภาพรอนานเกินไป!”