Apocalypse: Infinite Evolution เริ่มต้นจากการจัดสรรคุณสมบัติ - บทที่ 72

บทที่ 72: เหยาและสัตว์ประหลาดจักรวาลหมายเลข 9

ผู้แปล: Nyoi-Bo Studio บรรณาธิการ: Nyoi-Bo Studio

รถพยาบาล N0.4

“ต่อไป.” ซูเหมิงโอวถอดถุงมือยางออกแล้วล้างมือ

ทันใดนั้นเธอก็จำความวุ่นวายข้างนอกได้และมองพยาบาลด้วยความประหลาดใจ “สถานการณ์ข้างนอกเป็นยังไงบ้าง?”

“เราชนะ!” พยาบาลไม่สามารถซ่อนความตื่นเต้นของเธอได้ “หมอซู คุณไม่รู้เรื่องนี้แต่ฮีโร่จากทีมกู้ภัยมีพลังมากเกินไป เขาบุกเข้าไปในฝูงสัตว์ประหลาดเพียงลำพังและสังหารราชาหมาป่าระดับนรก!”

เป็นอย่างนั้นเหรอ? ดีแล้ว.” ซู่เหมิง’โอวยิ้มอย่างเหนื่อยล้าและเช็ดมือของเธอให้แห้ง

“ใช่ ใช่ สัตว์ประหลาดที่เหลือล้วนกลัวที่จะถูกฆ่าและหนีไป ขณะนี้ Evolvers กำลังกำจัดมอนสเตอร์ที่เหลืออยู่ ค่ายปลอดภัยแล้ว!” นางพยาบาลก็ดีใจ

Shu Meng’ou พยักหน้าและกดขมับของเธอด้วยนิ้วหัวแม่มือของเธอ เธอบิดคอที่เจ็บแล้วเอื้อมมือไปหยิบถุงมืออันใหม่จากพยาบาลมาสวม

จากนั้นรถพยาบาลก็เงียบลงทันที Shu Meng’ou ฮัมเพลงด้วยความงุนงงและหันกลับมา

ทันใดนั้นรูม่านตาของเธอก็ขยายออกและเธอก็ตกตะลึงทันที

มันคือใบหน้าในฝันของเธอ มันถูกปกคลุมไปด้วยเลือด และชุดต่อสู้บนร่างกายของเขาขาดรุ่งริ่ง สิ่งที่ยังคงไม่เปลี่ยนแปลงคือใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา ไม่ว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บกี่ครั้ง ก็มีรอยยิ้มที่ผ่อนคลายบนใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความมั่นใจเสมอ

ในขณะนั้นเธอรู้สึกราวกับว่าเธอได้กลับไปสู่สมัยค่ายฝึก เธอจะเห็นเขาที่ห้องพยาบาลทุกวัน

เขามักจะยิ้มให้เธอแบบนี้เสมอและพูดว่า “ฉันกลับมาแล้ว ดร.ชู”

“ทำไมคุณถึงได้รับบาดเจ็บอีกครั้ง” เสียงของ Shu Meng’ou สำลักเล็กน้อย เธอมองไปที่หวังเย่และยื่นมือที่สั่นเทาของเธอออกมา น้ำตาของเธอไม่อาจหยุดไหลได้

“ถ้าฉันไม่ได้รับบาดเจ็บ คุณจะไม่เห็นฉันเหรอ?” หวังเย่หัวเราะ

ค่ายหมายเลข 7

Wu Jingshan ยืนอยู่ที่ทางเข้าพร้อมกับขวานต่อสู้ของเขาอยู่ในมือ แม้ว่าร่างกายของเขาจะเต็มไปด้วยบาดแผล แต่เขาก็ยังยิ้มได้

ข้างหลังเขาคือสมาชิกของทีมที่สองของแผนกผู้พิทักษ์ บ้างก็ยืนด้วยอาวุธอย่างอ่อนแรง บ้างก็นั่งขัดสมาธิอยู่บนพื้น และบ้างก็นอนราบกับพื้นโดยกางขาออก เช่นเดียวกับหัวหน้าแผนก Wu Jingshan ทุกคนมีรอยยิ้มบนใบหน้า

ฝูงสัตว์ประหลาดถูกขับไล่แล้ว!

แม้ว่าจะเป็นเพียงชั่วคราว แต่กับชายหนุ่มจากทีมกู้ภัยแล้ว พวกเขาก็ไม่กลัวคลื่นอีกสองสามระลอก!

พวกเขาจะสามารถอดทนรอได้จนกว่ากำลังเสริมของแผนกผู้พิทักษ์จะมาถึง!

“พวกเขามาแล้ว หัวหน้าแผนก!” ผู้พิทักษ์ระดับกลางที่มีตาแหลมคมกล่าว

Wu Jingshan มองดูและเผยให้เห็นถึงความยินดี

มันเป็นทีมที่คุ้นเคย

มาทั้งทีม!

ตราสัญลักษณ์บนชุดรบของผู้นำบ่งบอกถึงตัวตนของเขา – ผู้พิทักษ์ขั้นสูง!

“พี่หยาง!” Wu Jingshan ยกขวานรบขึ้นสูงและตะโกนอย่างตื่นเต้น

“จิงซาน” Yang Xujie ยิ้มกว้าง ร่างกายอันสง่างามของเขาราวกับภูเขา “ฉันได้รับโทรศัพท์ฉุกเฉินจากคุณระหว่างทางมาที่นี่ บอกว่ามีสัตว์ประหลาดระดับนรกบุกเข้ามา ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง?”

Wu Jingshan ส่ายหัว

“มันอยู่ที่ไหน?” ดวงตาของ Yang Xujie เต็มไปด้วยความตั้งใจในการต่อสู้

“มันตายแล้ว” อู๋จิงซานกล่าว

สัตว์ประหลาดระดับนรกตายแล้วเหรอ?

Yang Xujie และคนอื่นๆ จากทีมเสริมของแผนกผู้พิทักษ์ตกตะลึง

“มันตายได้ยังไง” หยาง ซูเจี๋ย ถาม

“เยาวชนจากทีมกู้ภัยฆ่ามัน” อู๋จิงซานกล่าวตามความเป็นจริง

หยาง ซูเจี๋ย ได้รับรู้แจ้ง เขายิ้ม. “น้องชายจากทีมกู้ภัยเอซใช่ไหม? อันไหน? ฉันรู้จักเขาหรือเปล่า”

“เลขที่.” Wu Jingshan ส่ายหัวและหยุดชั่วคราว “ดูเหมือนเขาจะไม่ได้มาจากทีมกู้ภัยมือฉมัง โลโก้บนชุดรบของเขาคือ…”

Wu Jingshan เกาหัวและจำไม่ได้

“ทีมกู้ภัยเวสต์แคมป์ 101” ผู้พิทักษ์ระดับกลางที่อยู่ข้างหลังเขาร้องเจี๊ยก ๆ

“ใช่!” ดวงตาของ Wu Jingshan สว่างขึ้น

?

“หยุดล้อเล่นได้แล้ว” Yang Xujie หัวเราะโดยไม่รู้ตัว “ทีมกู้ภัยธรรมดากับมือใหม่ที่เพิ่งจบจากรุ่น 101 พวกเขาไม่ใช่ทีมกู้ภัยชั้นยอดด้วยซ้ำ -”

รอยยิ้มของ Yang Xujie แข็งทื่อเมื่อเขาเห็นการแสดงออกของทุกคน “พวกคุณพูดจริงเหรอ?”

ทุกคนพยักหน้า

โห่!

ดวงตาของ Yang Xujie ส่องแสง

หลังจากที่หวางเย่สังหารราชาหมาป่าระดับนรกและเอาชนะฝูงหมาป่าได้ ค่ายหมายเลข 7 ก็กลับสู่ภาวะปกติอย่างรวดเร็ว

ด้วยการมาถึงของกำลังเสริมจากแผนกผู้พิทักษ์ ค่ายหมายเลข 7 จึงเข้มแข็งยิ่งขึ้น

แม้ว่ายังคงมีมอนสเตอร์ระดับฝันร้ายโจมตี แต่มันก็ไม่ร้ายแรงเท่ากับฝูงหมาป่านับสิบที่โจมตีพวกมันอีกต่อไป

ถนนจากเมืองฐานตะวันออกไปยังเมืองฐานสำรองเป็นพื้นที่สำคัญของภารกิจป้องกันในการเริ่มต้น และการทำความสะอาดเป็นจุดสนใจมากที่สุด

นอกจากนี้ เป้าหมายของฝูงมอนสเตอร์ยังอยู่ที่เมืองฐานตะวันออกมาโดยตลอด

แรงกดดันสูงสุดในภาคตะวันออกและภาคเหนือ

ด้านหนึ่งเป็นทะเล และอีกด้านหนึ่งเป็นทะเลสาบหลี่

เมื่อตกกลางคืน สัตว์ประหลาดระดับนรกจำนวนมากก็มาถึง

ขนาดของการโจมตีของสัตว์ประหลาดถึงจุดสูงสุดแล้ว

*

*

ท้องฟ้าก็สดใส

หวังเย่ยืนอยู่ที่ทางเข้าค่ายหมายเลข 7 มองดูความยุ่งเหยิงบนพื้นและภูเขาซากศพ เขาเต็มไปด้วยอารมณ์

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้พบกับการโจมตีของสัตว์ประหลาด

มันจะเป็นที่น่าจดจำ

“เราปกป้องมันแล้ว” Yang Xujie เดินไปที่ด้านข้างของ Wang Ye และยืนตัวสูง

แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ในแผนก Evolver ที่แตกต่างกัน แต่พวกเขาก็ต่อสู้เคียงข้างกันตลอดทั้งคืน ดังนั้นทั้งสองจึงถือเป็นเพื่อนกันเป็นและตาย

“ใช่.” หวังเย่รู้ว่าหัวหน้าทีมหยางไม่ได้พูดถึงค่ายหมายเลข 7 แต่เป็นเมืองฐานตะวันออก

แม้ว่าจะไม่มีซุปเปอร์มอนสเตอร์เข้าร่วมในการต่อสู้ แต่มอนสเตอร์ระดับนรกจำนวนมากที่โจมตียังคงสร้างปัญหาใหญ่ให้กับเมืองฐานตะวันออก

การโจมตีระลอกแรกมักจะรุนแรงที่สุด

“หลังจากการต่อสู้ครั้งนี้ ชื่อของ Xia Wuguang จะเป็นที่รู้จักไปทั่ว Huaxia” ดวงตาของ Yang Xujie เปล่งประกาย “เขาปกป้องประตูทิศเหนือเพียงลำพังและสังหารมอนสเตอร์ระดับนรกที่บุกรุกเข้ามาหลายสิบตัว รวมถึงมอนสเตอร์ระดับนรกระดับสูงห้าตัว อัจฉริยะอันดับหนึ่งในค่ายวิวัฒนาการนั้นขึ้นอยู่กับชื่อเสียงของเขา”

“กัปตันเซี่ยน่าทึ่งจริงๆ” หวังเย่อก็ประทับใจเช่นกัน

เมื่อเขาคุยกับซีรุยในตอนเช้า เขาก็รู้ข่าวนี้แล้ว อีกฝ่ายมีต้นขาหนามาก

ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาไม่มององค์กร Lone Ranger ในสายตาของเขา

“คุณก็ไม่เลวเหมือนกัน” การจ้องมองของ Yang Xujie นั้นลึกซึ้งในขณะที่เขาชื่นชมอย่างไม่มีที่สิ้นสุด “ในเวลาเพียงหนึ่งเดือนหลังจากสำเร็จการศึกษา ไม่เพียงแต่คุณก้าวไปสู่ ​​Evolver ระดับกลางเท่านั้น แต่คุณยังสามารถฆ่าสัตว์ประหลาดระดับนรกได้อีกด้วย ความแข็งแกร่งของคุณน่าทึ่งมาก ย้อนกลับไปเมื่อ Xia Wuguang มาถึงขั้นตอนนี้ เขายังห่างไกลจากความแข็งแกร่งขนาดนี้”

“คุณประจบฉัน” หวังเย่พูดอย่างสุภาพ “ใช่แล้ว การจู่โจมของสัตว์ประหลาดถือว่าจบลงแล้วเหรอ?”

Yang Xujie ส่ายหัว “ยัง. ขึ้นอยู่กับการต่อสู้ระหว่างเหยากับสัตว์ประหลาดจักรวาล N0.9 ในวันนี้ หากเราชนะได้ สัตว์ประหลาดก็จะแยกย้ายกันไปตามธรรมชาติ อย่างไรก็ตามหากทั้งสองฝ่ายประสบความสูญเสียอย่างหนักหรือหากเราแพ้…”

เขาไม่ดำเนินการต่อ แต่หวังเย่เข้าใจ

การจู่โจมของสัตว์ประหลาดจะต้องมีแหล่งที่มา และคราวนี้แหล่งที่มาคือสัตว์ประหลาดจักรวาล N0.9

ดังนั้นความสำเร็จหรือความล้มเหลวขั้นสุดท้ายจึงขึ้นอยู่กับเหยา

เหยารู้เรื่องนี้ดีเช่นกัน

ดังนั้น ไม่ว่าการจู่โจมของมอนสเตอร์จะน่าเศร้าเพียงใดเมื่อคืนนี้ เขาก็ไม่ได้เข้าร่วมในการต่อสู้

ตั้งแต่ต้นจนจบ เขายืนอยู่บนแนวชายฝั่ง รอคอยการมาถึงของสัตว์ประหลาดจักรวาลหมายเลข 9

บี๊บ บี๊บ

โทรศัพท์ของเขาดังขึ้น

หวังเย่มองไปที่หยาง ซูเจี๋ย ซึ่งหยิบโทรศัพท์ของเขาออกมาพร้อมกัน ดวงตาของพวกเขาสว่างขึ้น

ถ่ายทอดสด Evolver Center!

สงครามกำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว!

ห้องถ่ายทอดสดหัวเซี่ย

“ฆ่าพระพุทธเจ้า! ไม่นะ เต่าตัวใหญ่!”

“ฉันได้เตรียมน้ำตาลทรายจำนวนหนึ่งตัน ซีอิ๊วดำสามตัน และไวน์เหลืองสิบตันแล้ว ฉันแค่รอเอาเต่าตัวเก่าลงหม้อ”

“เฮ้ 1 ใบมีโอ่งศักดิ์สิทธิ์ที่มีเส้นผ่านศูนย์กลาง 100,000 กิโลเมตร ฉันจะให้คุณยืม!”

ความคิดเห็นของสัญลักษณ์แสดงหัวข้อย่อยถูกปิดเล็กน้อย

หวังเย่ปิดมันและดูมันอย่างเงียบ ๆ

เหยาที่สวมชุดรบสีดำลอยอยู่ในอากาศ มีเพียงฝักอยู่บนหลังของเขา มือของเขาถูกโบกขณะที่ลมทะเลพัดผมสีดำของเขา เผยให้เห็นใบหน้าที่เย็นชาและไม่ยิ้มแย้ม

บนพื้นผิวทะเลที่ห่างไกล เต่ายักษ์ที่ปกคลุมไปด้วยตะไคร่น้ำสีเขียวนั้นมีขนาดใหญ่พอ ๆ กับเกาะ มันเคลื่อนไปข้างหน้าอย่างช้าๆ ราวกับว่ามันล่องลอย โดยไม่สนใจใครเลย

สัตว์ประหลาดแห่งจักรวาลหมายเลข 9!

การจัดอันดับไม่ได้แสดงถึงความแข็งแกร่ง แต่เป็นเพียงระดับของภัยคุกคามและการทำลายล้างเท่านั้น

ไม่เคยมี Evolver ระดับสมบูรณ์แบบที่สามารถแข่งขันกับพวกเขาได้ ดังนั้นจึงไม่มีทางเปรียบเทียบได้

อย่างไรก็ตาม จากขนาดของเต่ายักษ์ มันเป็นสัตว์ขนาดยักษ์ ไม่ใช่ปีศาจ

ตามข้อมูลที่มีอยู่ มันคือสัตว์ประหลาดจักรวาลที่มีการป้องกันสูงสุด ไม่ต้องพูดถึงกระดองหนาของมัน แค่การป้องกันทางกายภาพเพียงอย่างเดียวก็อาจจะเป็นหนึ่งในมอนสเตอร์ที่ดีที่สุดในสิบอันดับแรกของจักรวาล

วิธีทำลายล้างคือการโจมตีด้วยฝ่ามือและหางขนาดยักษ์

เมื่อฝ่ามือตกลงอาจทำให้เกิดแผ่นดินไหวและสึนามิได้ นั่นคือวิธีที่ Island Country ถูกทำลาย

“ที่นี่.” ทันใดนั้น หวังเย่ก็รู้สึกกังวลเล็กน้อย

เขารู้ว่าการต่อสู้ครั้งนี้สำคัญแค่ไหน ไม่เพียงแต่จะส่งผลกระทบต่อเมืองฐานทางตะวันออก แต่ยังรวมถึง Huaxia ทั้งหมดด้วย

ในการถ่ายทอดสด เต่ายักษ์ค่อย ๆ ปีนขึ้นฝั่ง

มันเงยหน้าขึ้นและปล่อยเสียงอึกทึกที่หยิ่งผยองและไม่เคารพออกมา ราวกับว่ามันกำลังยั่วยุเหยาที่ลอยอยู่ในอากาศ

สัตว์ประหลาดจักรวาลทั้งสิบล้วนมีสติปัญญาที่ไม่ด้อยไปกว่ามนุษย์

โห่!

เหยาซึ่งอยู่กลางอากาศจู่ๆก็หายไปจากหน้าจอ

“เร็วขนาดนั้นเลย!” หวังเย่มองเห็นเพียงภาพติดตาที่จางๆ เท่านั้น

ย่าไม่ได้หายไปจริงๆ แต่เขากลับเปิดใช้งานพลังระเบิดของเขาทันที ความเร็วของเขาเร็วมากจนแม้แต่นักรบทางพันธุกรรมระดับ 5 เช่นหวางเย่อก็ไม่สามารถมองเห็นเขาได้ชัดเจน

หวังเย่เหลือบมองหยาง ซูเจี๋ยจากหางตาของเขา และตระหนักว่าฝ่ายหลังขมวดคิ้วอย่างสุดซึ้งเช่นกัน

เหยาเร็วเกินไป! เขาเร็วราวกับสายฟ้า!

ขณะที่เต่ายักษ์ยั่วยุเขา แสงดาบของเหยาก็ลดลงแล้ว แสงเจิดจ้ากะพริบไปทั่วหน้าจอวิดีโอ และดูเหมือนว่ามีรอยแตกลึกปรากฏขึ้นบนโทรศัพท์ แสงจากใบมีดตกลงบนกระดองที่ปกคลุมไปด้วยตะไคร่น้ำของเต่ายักษ์ในพริบตา

เสียงดังกราว!

เสียงการชนดังและอู้อี้

หวังเย่จ้องมองที่หน้าจอโดยไม่เต็มใจที่จะพลาดรายละเอียดแม้แต่น้อย

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าความเร็วปฏิกิริยาของเขาจะเร็วแค่ไหน เขาก็ไม่สามารถตามความเร็วและการโจมตีของเหยาได้

ในเวลาเพียงสองถึงสามวินาที เหยาก็โจมตีออกไปนับครั้งไม่ถ้วน การโจมตีส่วนใหญ่ของเขาตกลงบนกระสุนปืน และการโจมตีบางส่วนของเขาตกลงบนพื้น พลังงานเซเบอร์ตัดรอยแตกที่เปิดอยู่

การโจมตีพลาด

เหยาเล็งไปที่หัวของเต่ายักษ์และแขนขาทั้งสี่อย่างชัดเจน อย่างไรก็ตาม เต่ายักษ์ก็ถอยกลับอย่างรวดเร็ว ปฏิกิริยาของมันรวดเร็ว

สำหรับเปลือกนั้น มันแข็งเกินไป

“มันไม่ทะลุ”

หวังเย่มองเห็นได้ว่าการป้องกันของเต่ายักษ์นั้นน่ากลัวเกินไป เสียงคำรามของมันยิ่งหยิ่งผยอง

เหยากำลังจะเข้าใกล้

ขณะที่เขาคิดเรื่องนี้ ร่างของเหยาก็ถลาลง

ดูเหมือนว่าเต่ายักษ์จะคาดการณ์การโจมตีไว้แล้ว แม้จะมีขนาดใหญ่ แต่ความเร็วการโจมตีก็ไม่ช้า

ถึงกระนั้นก็ยังช้ากว่าเหยาเล็กน้อย

โจมตีระยะประชิด!

หวังเย่อตื่นตาตื่นใจกับสิ่งที่เขาเห็น มันเหมือนกับการดูหนังด้วยความเร็วเป็นสองเท่า เขามองเห็นอะไรไม่ชัดเจนและสมองของเขาก็ไม่สามารถตอบสนองได้เลย

อย่างไรก็ตาม จากสีหน้าโกรธเกรี้ยวของเต่ายักษ์ เขารู้สึกได้อย่างคลุมเครือว่าเหยามีความได้เปรียบ

เขาเร็วเกินไป เขาเคลื่อนไหวเหมือนลมและเงา

ความเร็วสูงสุดต่อการป้องกันขั้นสูงสุด!

โห่!

จู่ๆ ฉากก็เปลี่ยนไป และดวงตาของหวังเย่ก็เบิกกว้าง

เขาไปแล้ว!

ย่าก็หายไป

เลขที่! เขาเจาะเข้าไปแล้ว!

หวังเย่เห็นแสงดาบใต้เต่ายักษ์ พร้อมกับเสียงคำรามอันเกรี้ยวกราดของเต่ายักษ์ ทันใดนั้นมันก็กระโดดขึ้น ต้องการใช้เปลือกของมันฟาดเย้าให้ตาย

อย่างไรก็ตาม เห็นได้ชัดว่ามันไม่เร็วเท่าเหยา ทันใดนั้นร่างของเหยาก็ปรากฏขึ้นในอากาศอีกครั้ง และกระบี่ของเขาก็ฟันลงราวกับว่ามันตกลงมาจากท้องฟ้า

การโจมตีที่รวดเร็วปานสายฟ้า!

กรีด!

เลือดสีน้ำเงินพุ่งออกมาขณะที่เต่ายักษ์ล้มลงกับพื้น

เหยาดำลงไปแล้วหายไปอีกครั้ง

หางที่เหมือนแส้เหล็กของเต่ายักษ์กวาดไปและเหยาก็หลบมันทันที เขาฟันหลายครั้ง และเลือดสีน้ำเงินก็กระเซ็นไปทุกที่

การโจมตีของเหยานั้นรวดเร็ว แม่นยำ และไร้ความปรานี

“คำราม!”

เสียงคำรามอันเจ็บปวดของเต่ายักษ์สั่นเมฆ

เขากำลังจะเอาชนะมัน!

หัวใจของหวังเย่เต้นแรง

ไม่น่าแปลกใจเลยที่เหยารอให้เต่ายักษ์ขึ้นฝั่งก่อนจะโจมตี เขาต้องการใช้ประโยชน์จากขนาดที่ใหญ่โต ความเร็วที่ช้า และการป้องกันที่อ่อนแอ นอกจากนี้เขายังต้องการป้องกันไม่ให้เต่ายักษ์ใช้ทะเลเพื่อหลบหนี

เขาต้องการฆ่าเต่ายักษ์ตัวนี้ต่อหน้าคนทั้งโลก! เขาต้องการบอกทุกคนว่ามอนสเตอร์จักรวาลไม่มีอะไรมากไปกว่านี้!

บูม!

เต่ายักษ์ได้รับบาดเจ็บสาหัส!

มันถูกปกคลุมไปด้วยเลือดสีน้ำเงิน แต่พลังชีวิตยังคงแข็งแกร่ง ในขณะนี้ เต่ายักษ์ได้ยอมแพ้ในการป้องกันอย่างสมบูรณ์ และโจมตีมนุษย์ตัวเล็กที่อยู่ข้างหน้าอย่างบ้าคลั่ง แต่มันก็เหมือนกับการต่อสู้ที่กำลังจะตายมากกว่า

เป็ง!

เต่ายักษ์ถูกเหยาฟาดลงไปที่พื้นอีกครั้ง ทำให้เกิดหลุมขนาดใหญ่

“คุณอ่อนแอเกินไป” เหยาซึ่งอยู่ในอากาศมองลงไปที่เต่ายักษ์ ความแตกต่างในขนาดทำให้เกิดความแตกต่างอย่างสิ้นเชิง

“ตาย.”

จู่ๆ แสงประหลาดก็ปรากฏขึ้นบนร่างของเหยา และร่างกายของเขาดูเหมือนจะถูกลมพัดพาไป

ในวิดีโอ เขาแปลงร่างเป็นแสงออโรร่าและพุ่งลงมาจากท้องฟ้าและเร่งความเร็วอีกครั้ง ร่างของเขาก็หายไปทันที

ทันทีที่เสียงดังขึ้น แสงกระบี่ที่น่าตกใจก็ปกคลุมเต่ายักษ์ ใบพัดลมจำนวนนับไม่ถ้วนรวมตัวกัน และร่างกายของเหยาดูเหมือนจะหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับกระบี่ อยู่ยงคงกระพัน

ฟันดาบที่แข็งแกร่งที่สุด!

จิ!

คอของเต่ายักษ์หัก ใบมีดลมจำนวนนับไม่ถ้วนตัดผ่านร่างกายของมัน และตัดออกเป็นชิ้น ๆ เนื้อบางส่วนถูกสับเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย เหลือเพียงเปลือกที่ปกคลุมไปด้วยมอสสีเขียวเข้ม

การฟันครั้งนี้ทำให้ทั้งโลกตกใจเมื่อสัตว์ประหลาดจักรวาล N0.9 ถูกสังหาร!

โห่!

ทันใดนั้นไฟสีแดงก็ปรากฏขึ้นโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า

หวังเย่จ้องมองที่หน้าจอด้วยดวงตาที่เปิดกว้างและรู้สึกราวกับว่าเขาหายใจไม่ออก

ย่าหายไปแล้ว!