ในฐานะผู้เป็นอมตะ ฉันเรียนรู้เพียงทักษะต้องห้ามเท่านั้น - บทที่ 135

135 ฉันคือผู้เป็นอมตะเบื้องหลังการเผชิญหน้า (2)

“นั่งลง!” ดร.ซันโบกมือให้เขานั่งลง เขาหยิบขวดไวน์ออกมาแล้วเทไวน์หนึ่งแก้วให้แต่ละคน

เขาจิบก่อน แต่ส่ายหัวแล้วพูดว่า “ไวน์ที่ชงด้วยผลเบอร์รี่ในป่านั้นไม่มีรสจืดเลยเมื่อเทียบกับไวน์ที่คุณนำกลับมาในตอนนั้น”

เจียงหมิงแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินความคิดถึงจอมปลอมของเขา เขานั่งลงด้วยรอยยิ้มและดื่มไวน์ในแก้ว

“บอกฉันหน่อย ดร.ซุน คุณมาทำอะไรที่นี่” เจียงหมิงกระแทกแก้วไวน์ลงบนโต๊ะหินและจ้องมองไปที่ดร.ซุนด้วยดวงตาที่ลุกเป็นไฟ

!!
“ทำไมฉันถึงอยู่ที่นี่” ดร.ซันยิ้มและพูดอย่างตรงไปตรงมา “ฉันเป็นอมตะเบื้องหลังการเผชิญหน้า!”

ร่างกายของเจียงหมิงสั่นเทาไปหมด และเขาจ้องมองไปที่ดร.ซุนด้วยความไม่เชื่อ

“เป็นไปได้อย่างไร? คนนั้นตายไปแล้ว!” เขากำดาบของเขาแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว

“มีเทคนิคศิลปะการต่อสู้หลายพันรายการในโลก แม้ว่าโลกนี้จะระงับพลังของฉัน แต่ก็ยังง่ายสำหรับฉันที่จะหลอกคุณนักศิลปะการต่อสู้” ดร. ซันยิ้ม แต่ดูเหมือนว่าเขาจะจำได้ว่าเจียงหมิงมีพลังที่น่ากลัวเพียงใด และรอยยิ้มของเขาก็หายไปทันที “แต่ตอนนี้ก็ไม่ต่างจากการตาย”

เขาส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้

เจียงหมิงสูดหายใจเข้าลึก ๆ และสงบลง

เขาจ้องมองไปที่ดร.ซันและพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “เกิดอะไรขึ้น? คุณคือใคร?”

“ฉันเหลือเพียงร่างกายที่แตกหักซึ่งพยายามดิ้นรนเพื่อให้ฉันมีชีวิตอยู่ ดูเหมือนทุกอย่างจะหยุดลงเพื่อฉัน ความทรงจำของฉันกระจัดกระจาย และบางครั้งฉันก็แยกไม่ออกทั้งกลางวันและกลางคืน ฉันแยกความเป็นจริงออกจากความฝันไม่ได้เลย” ดร.ซันพึมพำ “เมื่อคุณเห็นฉันในตอนนั้น ความทรงจำของฉันเพียงบางส่วนเท่านั้นที่กลับมา”

“หยุดพูดเป็นปริศนา; บอกฉันมาว่าคุณจำได้อะไร” เจียงหมิงขมวดคิ้ว

ดร.ซันหัวเราะและส่ายหัว “ฉันจำได้แค่ว่าดูเหมือนเมื่อกว่าพันปีก่อนแล้ว ฉันได้รับบาดเจ็บสาหัสจากศัตรูและหลบหนีมาสู่โลกนี้ ด้วยความช่วยเหลือด้วยวิธีเฉพาะของฉัน ฉันใช้เทคนิคการฝึกฝนที่เป็นอมตะและสังหารผู้ฝึกฝนที่เป็นอมตะหลายคนที่กำลังไล่ตามฉัน แต่ในความทรงจำของฉัน ศัตรูภายนอกโลกนี้น่ากลัวมาก ฉันไม่กล้าจากโลกนี้อีกต่อไป ดังนั้นฉันจึงพบ Cloudy Dream Mountain Forest และซ่อนตัวที่นี่เพื่อพักฟื้น บางครั้งฉันก็ตื่น บางครั้งฉันก็มึนงง และฉันก็สูญเสียความทรงจำไปมากมาย”

เขาพูดเบาๆ อย่างไรก็ตาม เจียงหมิงก็ตกตะลึง

หากสิ่งที่ดร.ซุนพูดเป็นความจริง เขาคงมีชีวิตอยู่มาอย่างน้อยพันปี ความแข็งแกร่งของเขาในหมู่ผู้ฝึกฝนอมตะก็น่ากลัวเช่นกัน ถ้าอย่างนั้นศัตรูที่ทำร้ายเขาสาหัสจะแข็งแกร่งแค่ไหน?

เจียงหมิงคิดอยู่นานก่อนจะพูดต่อ “แล้วเกิดอะไรขึ้นกับโลกนี้? และความลับของป่าภูเขาเมฆาดรีมคืออะไร”

ดร. ซันเหลือบมองที่หน้าอกของเขาราวกับว่าเขากำลังมองผนึกไม้สีเขียวในอ้อมแขนของเจียงหมิง จากนั้นเขาก็ยิ้มและพูดว่า “คุณเคยสัมผัสถึงพลังอันน่าสะพรึงกลัวของโลกนี้หรือเปล่า?”

เจียงหมิงพยักหน้าอย่างเงียบ ๆ

“จริงๆ แล้วฉันก็ไม่ทราบความลับเหมือนกัน” ดร.ซันส่ายหัวเบาๆ “ฉันจำได้แค่ว่าตอนนั้นฉันหนีมาสู่โลกนี้เพราะฉันรู้กฎของสถานที่แห่งนี้ ฉันสามารถฆ่าทุกคนที่ใช้เทคนิคการฝึกฝนที่เป็นอมตะได้ นั่นคือวิธีที่ฉันสามารถหลบหนีด้วยชีวิตของฉัน! แต่จากสิ่งที่ฉันจำได้ กฎหมายที่น่าสะพรึงกลัวนี้มีมานานกว่าสองสามพันปีแล้ว มันเก่ามากจนไม่สามารถย้อนกลับไปได้ แม้แต่ปรมาจารย์ของนิกายที่ยิ่งใหญ่ในโลกการเพาะปลูกที่เป็นอมตะซึ่งนั่งอยู่เหนือเมฆก็จะถูกฆ่าหากพวกเขาเข้าไปในสถานที่นี้เพื่อทำการเพาะปลูกที่เป็นอมตะ”

เปลือกตาของเจียงหมิงกระตุกขณะที่เขาฟัง เขารู้สึกว่าโลกนี้เริ่มลึกลับมากขึ้นเรื่อยๆ

“สำหรับป่าภูเขา Cloudy Dream ดูเหมือนจะมีความลับอันยิ่งใหญ่ซ่อนอยู่ภายใน อย่างไรก็ตาม ด้วยร่างกายที่บาดเจ็บของฉัน ฉันจึงไม่กล้าสอบสวนเพิ่มเติม ฉันปฏิบัติต่อสถานที่แห่งนี้เพียงเป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์ที่พลังงานทางจิตวิญญาณปะทุขึ้นเป็นครั้งคราว ฉันจ่ายราคามหาศาลเพื่อสร้างรูปแบบและนอนในแหล่งพลังงานทางจิตวิญญาณนี้เพื่อพักฟื้น!”

ดร. ซันชี้ไปทางด้านหลังเขาที่รอยแตกที่เขาเพิ่งเดินออกมา ซึ่งบ่งชี้ว่าแหล่งที่มาของพลังงานทางจิตวิญญาณอยู่ในรอยแตกนั้น

“ทุก ๆ ร้อยปี พลังงานทางจิตวิญญาณในป่าภูเขาความฝันเมฆาจะมีการปะทุเล็กน้อย แต่จะคงอยู่ในหุบเขาลึกนี้เท่านั้น นอกจากทำให้แมลงเม่าไฟสองสามตัวกลายพันธุ์แล้วกระตุ้นให้เกิดหญ้าเมฆเพลิงและราชาแห่งการแพทย์แล้ว ไม่มีผลกระทบสำคัญอื่นใดอีก ทุกๆ สองสามร้อยปี จะมีการระเบิดพลังวิญญาณครั้งใหญ่ ซึ่งอาจส่งผลกระทบต่อภูเขาและป่าไม้โดยรอบด้วยซ้ำ บางครั้งการระเบิดของพลังวิญญาณจะทับซ้อนกัน”

ขณะที่เจียงหมิงฟัง เขาก็นึกถึงพายุที่กษัตริย์แห่งการแพทย์นำมาและการเผชิญหน้าอันเป็นอมตะเมื่อหลายสิบปีก่อน นั่นควรจะเป็นช่วงที่ทับซ้อนกัน

“ฉันจะตื่นจากการหลับลึกก็ต่อเมื่อพลังวิญญาณปะทุเป็นวงกว้างเท่านั้น จากนั้นฉันจะดูดซับพลังวิญญาณและซ่อมแซมร่างกายที่แตกหักของฉัน ฉันจะเปิดโอกาสให้ผู้ที่มาที่นี่โดยบังเอิญเพื่อช่วยฉันค้นหาสมบัติหายากต่างๆในโลกเพื่อช่วยฉันรักษา”

จู่ๆ เจียงหมิงก็พูดขึ้นว่า “แล้วเมื่อปรมาจารย์ปิดล้อมสถานที่แห่งนี้ คุณหลบหนีได้อย่างไร?”

แม้ว่าวิธีการของดร.ซุนจะแปลกและคาดเดาไม่ได้ เนื่องจากเขาไม่ต้องการต่อสู้จนตายกับเจียงหมิง นั่นหมายความว่ายังมีข้อจำกัดบางประการสำหรับเขา หากเขาถูกห้อมล้อมไปด้วยปรมาจารย์เหล่านั้นในตอนนั้น เขาคงไม่สามารถหนีความตายไปได้

“เฮ้ การปิดล้อมอะไร? กว่าร้อยปีที่แล้ว ระหว่างการระเบิดพลังวิญญาณเล็กๆ น้อยๆ เมื่อ Zhou Pingshi มาที่นี่ครั้งแรกเพื่อต่อสู้เพื่อราชาแห่งการแพทย์ เขามองดูสถานที่แห่งนี้ด้วยความอาฆาตพยาบาท ตอนนั้นฉันตื่นแล้ว!”

จู่ๆ ดร.ซันก็เยาะเย้ย “นักศิลปะการต่อสู้เพียงผู้เดียวต้องการวางแผนต่อต้านฉันจริงๆ! แน่นอน เขาหลบหนีล่วงหน้าและใช้ความพยายามอย่างมากในการปรับแต่งศพของผู้ฝึกฝนที่เป็นอมตะซึ่งครั้งหนึ่งเคยบุกรุกเข้าไปในหุ่นเชิด โดยวางมันไว้ที่นี่เพื่อแสร้งทำเป็นว่าเป็นอมตะเบื้องหลังการเผชิญหน้า!”