การปลูกฝังอย่างลับๆ ข้างปีศาจ - บทที่ 73

บทที่ 73: กระบี่ของฉันอยู่ที่ไหน?

ผู้แปล: ผู้แก้ไขการแปล EndlessFantasy: การแปล EndlessFantasy

ก่อนที่มันจะมืด ผู้หญิงทั้งสองก็ออกจากนิกาย Heavenly Note อย่างรีบร้อน

พวกเขาโกงเงินไปหลายคน

สองคนอยู่ในขั้นเริ่มต้นของอาณาจักรก่อตั้งรากฐาน และอีกคนหนึ่งอยู่ในขั้นกลางของอาณาจักรเดียวกัน อดีตทั้งสองมาจากนิกายอื่น และหลังมาจากนิกาย Heavenly Note

!!
พวกเขาไม่กลัวนิกายอื่น แต่นิกาย Heavenly Note เป็นเรื่องที่แตกต่างออกไป พวกเขาเก็บของและเตรียมตัวออกเดินทาง

“ทุกอย่างจะโอเคหรือเปล่า?” ถามหญิงผมสั้นชื่อหงไหล

“ธุรกรรมนั้นผ่านมานานแล้ว” ลี่เฟย หญิงสาวผมยาวและเย้ายวนกล่าว “ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น มันคงเกิดขึ้นมานานแล้ว แม้ว่าพวกเขาจะส่งคนตามเรามา พวกเขาก็จำเราไม่ได้ ฉันหมายถึง… แม้แต่บางคนใน Golden Core Realm ก็ไม่สามารถหาพวกเราเจอ บุคคลนั้นดูเงียบเกินกว่าจะเข้าไปพัวพันกับการทะเลาะวิวาท ไม่มีอันตราย”

“จริง… คนๆ นั้นดูสงบผิดปกติ” หงไหลกล่าว “รู้สึกเหมือนเขาไม่มีทางเลือกนอกจากต้องอดทน แต่เขาเป็นคนที่ร่ำรวยที่สุดในบรรดาคนที่เราพบในวันนี้” หงไหลหัวเราะ

“เขาดูมีพรสวรรค์ในการสร้างเครื่องราง มันสมเหตุสมผลแล้วที่เขาจะมีหินวิญญาณมากมาย อย่ากังวลมากเกินไปเกี่ยวกับเรื่องนี้” ลี่เฟยกล่าว “เขาอยู่ในช่วงกลางของขอบเขตการก่อตั้งรากฐานเท่านั้น เมื่อถึงเวลาที่เขาก้าวไปสู่ขั้นปลาย เราก็จะอยู่ใน Golden Core Realm แล้ว จุดแข็งของเราจะห่างกันหลายไมล์ อย่าปล่อยให้ใครบางคนในขอบเขตการก่อตั้งรากฐาน…”

ขณะที่ลี่เฟยหันกลับมา เธอก็หยุดตามทางของเธอ ใบหน้าของหงไหลเต็มไปด้วยเลือด เธอจ้องมองไปที่ลี่เฟยด้วยความหวาดกลัว

ใบมีดประกายแวววาว แขนของลี่เฟยถูกตัดออกจากไหล่ของเธอ

“มันคือใคร?!” ตะโกนหงไหลด้วยความกลัว

กระบี่แทงทะลุเนื้อตัวของหงไหล เธอกระอักเลือดออกมาเต็มปาก

“ได้โปรด… ไว้ชีวิตพวกเราด้วย คุณต้องการอะไร? เราจะให้คุณทุกอย่าง”

“ดาบของฉันอยู่ที่ไหน” มีเสียงพูดมาจากด้านหลัง

หงไหลตระหนักว่ามันคือเจียงห่าว พวกเขาประสบความสำเร็จในการหลอกลวงผู้คนหลายครั้ง แต่ครั้งนี้…

มีดอีกเล่มฟาดไปที่คอของเธอ

“อย่าลำบากตัวเองเลย ฉันจะได้มันเอง”

Hong Lai รู้สึกว่าชีวิตของเธอหมดลง เธอใกล้จะเข้าถึง Golden Core Realm แล้ว เฉียดฉิว…

หลังจากยืนยันว่าทั้งสองตายแล้ว เจียงห่าวก็เอาของมีค่าออกไป

หอบังคับใช้กฎหมายไม่ได้สอบสวนการตายของสาวกจากนิกายอื่น ดังนั้นครั้งนี้ฉันจึงไม่ได้ทำความสะอาดตัวเองเลย

ในตอนกลางคืน เจียงห่าวนั่งขัดสมาธิบนเตียงในห้องของเขา เขาตรวจดูของที่เขาแย่งมาจากคนสองคน

มียาเม็ด เครื่องรางของขลัง และคาถาอาคมเวทย์มนตร์บางอย่าง

เขาถอนหายใจ “หินวิญญาณเพียง 300 ก้อน ยันต์รักษา 10 อัน เพียงไม่กี่ร้อยอัน

ยันต์นับพัน… ไอ้สวะพวกนั้นใช้ไปกับยาโง่ๆ!”

เขาจำเป็นต้องซื้อยาด้วย แต่เขาใช้ไม่ได้ พวกเขาทั้งหมดมีไว้เพื่อขอบเขตการก่อตั้งรากฐาน

สิ่งเดียวที่ล้ำค่าที่เขาได้รับคือกระบี่สีดำ เขาเหวี่ยงมันไปรอบ ๆ หนึ่งครั้งและตัดสินใจใช้ชื่อ Half-Moon Blade สำหรับกระบี่นี้เช่นกัน เขาจะต้องซื้ออีกในอนาคตอยู่ดี ไม่สำคัญว่าจะใช้ชื่ออะไร

เขาเก็บดาบออกไป เขายังพบลูกเต๋าเหล็กขนาดเล็กที่มีหน้าอยู่แต่ละด้าน

“นี่คือสิ่งที่ช่วยให้พวกเขาเปลี่ยนรูปลักษณ์ของพวกเขาเหรอ?

เขาใช้การประเมินรายวันกับลูกเต๋าเหล็กขนาดเล็ก

[ลูกเต๋าหกด้าน:สมบัตินำโชคทุกครั้งที่คุณขว้างมันสมบัติจะดูดซับโชคบางส่วนของคุณมันจะทำให้คุณมีรูปลักษณ์และตัวตนใหม่ทุกครั้ง[Six-SidedDice:AluckytreasureEverytimeyouthrowitthetreasurewillabsorbaportionofyourluckIt’llgiveyouanewfaceandidentityeverytime

ตรวจจับได้ยากมาก]

เจียงห่าวเก็บสมบัติไป มันเป็นสิ่งที่อันตราย หากโชคของเขาถูกบิ่นไปทีละน้อย มันจะทำให้ชีวิตของเขาอยู่ไม่ได้เมื่อถึงจุดหนึ่ง วันรุ่งขึ้น เจียงห่าวไปที่ลานบ้านเพื่อเก็บฟองอากาศ

[Lifeblood +1]

[Cultivation +1]

[Spirit +1]

ดอกบัวสีน้ำเงินและบัวหิมะได้ปล่อยฟองอากาศออกมา พวกเขายังส่งกลิ่นหอมอันน่ารื่นรมย์ ด้วยการที่ดอกไม้ Dao กลิ่นสวรรค์ทำเช่นเดียวกัน ลานบ้านของเขาก็มีกลิ่นหอมมาก

สัตว์วิญญาณจ้องมองไปที่ดอกไม้อย่างตั้งใจ

“คุณมักจะจ้องมองดอกไม้ทุกวันหรือเปล่า?” “แน่นอน! ดอกไม้ของคุณครับอาจารย์ ฉันต้องปกป้องมันให้ดี”

เจียงห่าวรู้ว่าสัตว์วิญญาณตัวนี้เต็มไปด้วยคำโกหก

พวกเขามุ่งหน้าไปยังสวนสมุนไพรวิญญาณ “อาจารย์ ผู้หญิงที่มาบ้านคุณก่อนหน้านี้… คุณกินคนกับเธอหรือเปล่า?”

“อะไร? ฉันไม่กินมนุษย์”

“แต่ครั้งที่แล้ว เธอบอกว่าเธอกินคน” สัตว์วิญญาณกล่าว

เจียงห่าวขมวดคิ้ว สัตว์ร้ายอาจจะพูดถูกจริงๆ นางฟ้าหมิงอี้สามารถพิสูจน์ได้ว่าอันตรายยิ่งกว่าหยานหัวเสียอีก

“ศิษย์น้องเจียง ฉันไม่ได้พบคุณมาระยะหนึ่งแล้ว ฉันได้ยินมาว่าคุณไปที่เหมืองและกังวลว่าอาจมีบางอย่างเกิดขึ้น” นางฟ้าหมิงอี้เดินไปหาเจียงห่าวด้วยรอยยิ้ม…