Everyone มีสี่ทักษะ - บทที่ 265

บทที่ 265: ความลึกลับ (1)

ผู้แปล: 549690339

MO Xiu เพียงขมวดคิ้ว เขาไม่มีพ่อ เป็นไปได้ไหมว่าเขากระโดดออกมาจากรอยแตกในหิน?

หลี่ซินเห็นความสับสนของโม่ซิ่วจึงพูดว่า “ให้ฉันเล่าให้คุณฟังเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนั้น คุณมีสิทธิ์ที่จะรู้”

MO Xiu พยักหน้าและฟังอย่างระมัดระวัง

“ฉันจำวันนั้นเมื่อฉันเพิ่งตื่นได้ Shiyu มาหาฉันและบอกว่า Yuan ‘er หายไป ตอนนั้นฉันไม่ได้สนใจมันมากนัก และคิดว่าหยวนเอ๋อออกไปเล่นแล้ว อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอไม่กลับมาจนถึงกลางคืน ฉันก็รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ”

“หยวนเอ๋อหายตัวไปเป็นเวลาห้าวัน ฉันเกือบจะพลิกราชวงศ์ทั้งหมดคว่ำ แต่ก็ยังไม่พบร่องรอยของหยวนเอ๋อเลย”

“ในเวลานั้น แม้ว่าตระกูลหลี่จะมีคนไม่มากนัก แต่การรักษาความปลอดภัยก็ยังค่อนข้างเข้มงวด ห้องของ Yuan ‘er อยู่ระหว่างห้องของ Shiyu และ Zhengwu ฉันรู้สึกว่าไม่มีใครสามารถพาหยวนเอ๋อออกไปได้โดยไม่มีเสียง เว้นแต่จะเป็นคนที่มีทักษะด้านอวกาศ”

“พวกเขาถูกฉันทรมานจนตาย ฉันจึงยืนอยู่หน้าประตูบ้านของครอบครัวพวกเขา และบอกว่าฉันจะไม่ออกไปจนกว่าลูกสาวจะออกมา”

“ในวันที่ห้า ฉันยังคงมองหาหยวนเอ๋อ Shiyu ส่งข่าวมาให้ฉันว่า Yuan’er กลับมาแล้ว ฉันตรวจสอบอย่างรอบคอบเมื่อกลับถึงบ้าน และหยวนเอ๋อไม่ได้รับบาดเจ็บเลย”

“ซือหยูบอกว่าหยวนเอ๋อปรากฏตัวในห้องของเธอท่ามกลางอากาศบางเบา เธอไม่รู้อะไรเลยในช่วงห้าวันที่ผ่านมา เธอไม่มีจิตสำนึกใดๆ เลย เธอแค่รู้สึกเหมือนกำลังหลับอยู่และไม่รู้ว่าผ่านไปห้าวันแล้ว”

“เรื่องนี้แปลกมาก แต่ฆาตกรไม่ทิ้งร่องรอยไว้ ฉันไม่มีทางตรวจสอบและเราค่อยๆลืมเรื่องนี้ไป”

“แต่สองเดือนต่อมา หยวนเอ๋อมาหาฉันและบอกฉันว่าเธอท้อง หลังจากคำนวณเวลาแล้วก็น่าจะเกิดขึ้นในช่วงห้าวันที่เธอหายตัวไป ฉันโกรธมากจนโกรธมาก ฉันไม่รู้ว่าใครทำให้ลูกสาวของฉันเป็นมลทิน”

“แต่ตอนนี้สิ่งต่าง ๆ มาถึงแล้ว ฉันทำได้เพียงพยายามซ่อนมันให้ดีที่สุด แต่ฉันจะซ่อนมันได้อย่างไร? เมื่อมีโรงเรียนเทียนจีอยู่รอบๆ ราชวงศ์จึงไม่มีความลับ

ในไม่ช้า ผู้จัดการก็พบตระกูลหลี่ และขอให้หยวนเอ๋อทำแท้งเด็ก นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้น”

นั่นคือเหตุผลที่คุณถังกับคุณปู่บอกว่าพวกเขาไม่มีพ่อ ไม่มีใครรู้ว่าใครเป็นพ่อของพวกเขา หากจะมีใครรู้ก็อาจเป็นเพียงแม่ของพวกเขาเท่านั้น

MO Xiu ถามว่า “ทำไมนิกายสวรรค์ถึงบอกผู้จัดการ?”

หลี่ซินพูดอย่างช่วยไม่ได้” โรงเรียนเทียนจีมีความรับผิดชอบของตัวเอง คุณไม่สามารถตำหนิพวกเขาสำหรับเรื่องนี้ ฉันก็ไปโรงเรียนเทียนจีด้วยเพื่อถามว่าพ่อของคุณคือใคร”

“พวกเขาไม่ได้พูดอะไรเลยเหรอ?” โมซิ่วถาม”

“คำตอบของพวกเขาคือคุณไม่มีพ่อ! ”

โม่ซิ่วพูดไม่ออก ดูเหมือนว่าถ้าเขาอยากรู้ว่าพ่อของเขาคือใคร เขาจะต้องหาโอกาสถามแม่ของเขา เนื่องจากเป็นกรณีนี้ แม่ของเขาจึงไม่ต่อต้านการตอบคำถามเหล่านี้

หลี่ซินโยนคำถามไปที่โม่ซิ่วแล้วพูดว่า “ฉันได้บอกคุณทุกอย่างที่ฉันรู้แล้ว ถึงเวลาที่คุณจะต้องตอบคำถามของฉันแล้ว”

โม่ซิ่วรู้ว่าหลี่ซินต้องการจะพูดอะไร เธอต้องการถามเขาเกี่ยวกับการเปลี่ยนนามสกุลของเขา

ฉันขอโทษคุณปู่” MO Xiu กล่าวอย่างเป็นทางการ” จริงๆ แล้วเมื่อคุณถามคำถามนี้ ฉันก็รู้คำตอบอยู่แล้ว ฉันจะไม่เปลี่ยนนามสกุลของฉัน ‘”’

“ฉันต้องการทราบเหตุผล” ‘

MO Xiu หัวเราะและพูดติดตลกว่า “ถึงแม้ Li Xiu จะเป็นคนดีมาก แต่ฉันก็ยังคุ้นเคยกับคนที่เรียกฉันว่า MO Xiu”

ทั้งคู่รู้ว่าโม่ซิ่วแค่ล้อเล่น เหตุผลที่แท้จริงคือหลี่หยวน

เนื่องจาก MO Xiu ไม่มีพ่อตั้งแต่เขายังเด็ก ชื่อ MO Xiu จึงถูกตั้งให้กับเขาโดยแม่ของเขา Li Yuan

หลี่ หยวน คือบุคคลที่สำคัญที่สุดในชีวิตของ โม่ ซิว MO Xiu จะไม่สามารถตอบแทนความมีน้ำใจและความรักของ Li Yuan ได้

โม่ซิ่วไม่มีสิทธิ์เปลี่ยนชื่อที่แม่ของเขาตั้งให้ แม้แต่คำเดียว

ถ้าเป็นหลี่ หยวนที่ขอให้เขาเปลี่ยน โม่เฉิงก็จะไม่เปลี่ยน

แต่ในสองคนนี้ คนหนึ่งเป็นลูกชายของหลี่ หยวน และอีกคนเป็นพ่อของลี่ หยวน ทั้งคู่รู้ว่าหลี่ หยวนผู้ดื้อรั้นจะไม่ยอมให้โม่ซิ่วเปลี่ยนชื่อของเขา

เรื่องนี้ได้รับการตัดสินใจเมื่อ 19 ปีที่แล้วเมื่อหลี่หยวนตัดสินใจลาออกจากราชวงศ์ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเปลี่ยนแปลงมัน

หลี่ซินรู้เรื่องนี้ หลังจากได้ยินคำพูดของ MO Xiu เธอก็ไม่ได้โกรธ เธอกลับยิ้มแทน

“ฮ่าฮ่าฮ่า ดี! หากคุณเป็นสมาชิกของตระกูล Li คุณจะกระดูกสันหลัง ที่

Li familv ต้องมีความกล้าหาญที่จะฝ่าฝืนกฎของโลก คุณเป็นคนดีที่เห็นคุณค่าของความสัมพันธ์และความชอบธรรม” “ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณคุณที่ฉันโดดเด่นมาก” Moxiu กล่าว

“คุณหมายความว่าอย่างไร?”

“เห็นไหมว่าแม่สอนฉันมาอย่างดีตั้งแต่ยังเด็ก แม่ของฉันไม่ได้สอนโดยคุณเหรอ?”

หลี่ซินมีความสุขมากที่ได้รับการยกย่องจากโม่ซิ่ว

“คุณสารเลว! กลับไปพักผ่อนก่อน ฉันจะไม่ประชาสัมพันธ์ข่าวของคุณและลูกชายของคุณกลับมา ปล่อยให้ธรรมชาติดำเนินไป พรุ่งนี้เช้าไปหาลูกพี่ลูกน้องของคุณลี่หลิงเอ๋อ เธอแข็งแกร่งกว่าหลี่ชงมาก”

MO Xiu กล่าวคำอำลากับ Li Xinchang และกลับไปที่ห้องที่ลุงของเขาจัดไว้ให้เขา เขาต้องการถามแม่โดยตรง แต่มันก็สายเกินไป เขาจะพูดถึงเรื่องนี้พรุ่งนี้เช้า

หลังจากกลับมาที่ห้องของเขา Moxiu ก็เม้มริมฝีปากทันทีที่เขาเข้ามา

ราชวงศ์ก็คือราชวงศ์จริงๆ ห้องนี้ไม่ใหญ่เกินไปเหรอ? มันมีขนาดใกล้เคียงกับห้องของหลี่ซิน โดยพื้นฐานแล้วถือได้ว่าเป็นวิลล่าขนาดเล็ก

นี่เป็นเพียงห้องของ Moxiu เอง แต่ก็ไม่จำเป็นต้องยุ่งยากอะไร

ตามความเข้าใจของเขา ตระกูลหลี่มีคนไม่มากนัก

หากไม่รวมแม่ของเขาและตัวเขาเอง มีสมาชิกหลักเพียงห้าคนเท่านั้น

ปู่ของเขา Li Xin ลุงสองคนของเขา Li Shiyu และ Li Zhengwu ลูกพี่ลูกน้องของเขา Li Chong และลูกพี่ลูกน้องของเขา Li Ling ‘er

มีสมาชิกหลักเพียงไม่กี่คนในอาคารขนาดใหญ่เช่นนี้ มันน้อยเกินไปจริงๆ มีพื้นที่ว่างมากเกินไป

อย่างไรก็ตาม มีสิ่งหนึ่งที่ MO Xiu กังวลมากกว่า ลุงของเขาทั้งสองปรากฏตัวแล้ว ทำไมป้าของเขาไม่ปรากฏตัวล่ะ?

เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วดูข้อความของเสี่ยวหงและหยางชิงจูโอ เขามองไปที่พวกเขาและถามโม่ซิวว่าเขาจะไปคืนนี้หรือไม่

โม่ซิ่วตอบพวกเขาทีละคน เขาจะไม่กลับไปคืนนี้และจะกลับไปตามหาพวกเขาพรุ่งนี้

แผนของ Moxiu คือให้แม่ของเขาอยู่ในตระกูล Li ในขณะที่เขากลับไปพบปะกับเพื่อน ๆ มันเป็นไปไม่ได้สำหรับพวกเขาที่จะแยกออกจากผู้ที่มารวมตัวกัน

ในตอนเช้า Moxiu ลืมตาขึ้นและมองออกไปนอกหน้าต่าง ภายนอกไม่มีแสงแดด และแสงสว่างทั่วทั้งท้องฟ้าก็สม่ำเสมอมาก

รู้สึกเหมือนมีแสงสว่างบนหลังคาที่จะปรับความสว่างตามเวลา

บางทีอาจเป็นการจำลองดวงอาทิตย์ แต่ม่อซิ่วก็จัดแจง เดินออกจากห้องไปเคาะประตูบ้านแม่ของเขา

“เข้ามา!”

หลังจาก Moxiu เข้ามา เขาเห็นคนสองคนนั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น

คนหนึ่งเป็นแม่ของเธอ และอีกคนเป็นผู้หญิงอายุยี่สิบ เธอมีรูปลักษณ์ที่อ่อนโยนและมีมารยาทที่สง่างาม ใบหน้าของเธอดูเหมือนแม่มากกว่าเธอด้วยซ้ำ

โม่ซิ่วเข้าใจในใจของเขา นี่คือลูกพี่ลูกน้องของเขา หลี่หลิงเอ๋อ ซึ่งเขายังไม่เคยพบมาก่อน

เมื่อหลี่หลิงเอ๋อเห็นโม่ซิ่วเข้ามา เธอก็พูดว่า ””โอ้ นั่นโม่ซิ่วนะ เข้ามาเร็ว ๆ ให้พี่สาวใหญ่เห็นคุณ”

MO Xiu เดินไปนั่งข้าง Li Ling ‘er Li Ling’er มองไปที่ MO Xiu เป็นเวลาหนึ่ง

เป็นเวลานานทำให้โม่ซิ่วรู้สึกกลัวเล็กน้อย

ในท้ายที่สุด เขาก็พูดอะไรบางอย่างที่ทำให้โม่ซิ่วตกใจ

“คุณหล่อมาก.. ถ้าคุณไม่ใช่น้องชายของฉัน ฉันจะรับคุณเข้า!”