พบ 100 ล้านในอพาร์ตเมนต์ที่ฉันเช่า - บทที่ 404

404 พันธมิตรลมฤดูใบไม้ร่วงได้รับการจัดตั้งขึ้น
“ตามคำกล่าวที่ว่า ศัตรูของศัตรูคือมิตรของเรา ต่อไป เราต้องสนับสนุนบริษัทอื่นๆ ที่มีความสัมพันธ์เชิงแข่งขันกับบริษัทของ Ye Feng และทำให้พวกเขาทำงานให้เรา…”

หนิวซิตุนหยิบกระดาษหนึ่งปึกออกมาเพื่ออธิบาย

“เมื่อวานนี้ ฉันใช้เวลาทั้งวันศึกษาธุรกิจของ Ye Feng ฉันได้ระบุคู่แข่งรายใหญ่และรายย่อยทั้งหมดที่พวกเขาเผชิญอยู่ ลองดูก่อน”

ขณะที่เขาพูดเขาก็ส่งรายชื่อไปให้ทุกคน

ทุกคนหยิบรายชื่อมาดู

–

พวกเขาพบว่าไม่เพียงแต่ชื่อบริษัทเท่านั้นที่แสดงรายการไว้ แต่ยังมีการระบุถึงธุรกิจหลักและข้อดีของบริษัทเหล่านี้ด้วย รวมถึงผู้นำหลักด้วย บุคลิกภาพ งานอดิเรก จุดอ่อน และแม้แต่ความสัมพันธ์ทางสังคมของทุกคนก็ถูกเขียนไว้อย่างละเอียด

ทุกคนไม่สามารถช่วยแต่เคารพ Niu Sidun

ตามที่คาดไว้ เขามีคุณธรรมในตัวที่สามารถเป็นผู้บุกเบิกทางธุรกิจของมณฑลกวางตุ้งตอนใต้ได้

เพียงข้อมูลนี้เพียงอย่างเดียวก็มีมูลค่าเป็นทองนับพันได้

หนิวซิตุนรอให้ทุกคนอ่านข้อมูลจบก่อนจึงจะพูดอีกครั้ง

“ภารกิจปัจจุบันของคุณคือพยายามอย่างเต็มที่เพื่อติดต่อกับบริษัทเหล่านี้และพยายามสร้างพันธมิตรเพื่อต่อต้าน Ye Feng”

“แล้วเราจะเรียกพันธมิตรนี้ว่าอะไรดีล่ะ” มีคนถาม

Niu Sidun ครุ่นคิดสักครู่ “ตามคำกล่าวที่ว่า ลมฤดูใบไม้ร่วงจะพัดพาใบไม้ร่วงไป เนื่องจากเป็นพันธมิตรต่อต้าน Ye Feng เราจึงเรียกมันว่าพันธมิตรลมฤดูใบไม้ร่วงก็แล้วกัน”

ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย

“พันธมิตรสายลมฤดูใบไม้ร่วงช่างยอดเยี่ยมจริงๆ ผู้นำของพันธมิตรนี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากนายหนิว”

“เมื่อพันธมิตรสายลมฤดูใบไม้ร่วงของเราก่อตั้งขึ้น วันสิ้นโลกของเย่เฟิงก็จะมาถึง”

“คราวนี้เราต้องไม่ปล่อยให้เขามีโอกาสหายใจอีก เราต้องฆ่าเขาด้วยการโจมตีครั้งเดียว”
“สองครั้งก่อนหน้านี้ นายหนิวถูกเพื่อนร่วมทีมที่โง่เขลาหลอกล่อ ครั้งนี้เขาออกมาด้วยตัวเอง แม้แต่เย่เฟิงคนเดียวก็ไม่คุ้มที่จะกล่าวถึง”

“ผมเต็มใจที่จะเป็นผู้บุกเบิกให้กับคุณหนิว…”

หนิวซิตุนรู้สึกพอใจมากกับทัศนคติของทุกคน “เอาล่ะ ทุกคนควรวางแผนอย่างรอบคอบและพยายามให้แน่ใจว่าจะไม่มีอะไรผิดพลาด”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันหลังแล้วเดินออกไป

ดวงตาของหนิวซิตุนเป็นประกาย “เขาพูดอะไร?”

ผู้ใต้บังคับบัญชาตอบทันที “อาจารย์คุนบอกว่าเขาได้รับข้อมูลจากโม่ฉงแล้ว โม่เฉาเซิงทิ้งหลักฐานไว้ให้ลูกชายของเขาช่วยชีวิตเขาไว้จริงๆ ถือเป็นข้อเสียเปรียบอย่างยิ่งต่อกลุ่มฟู่หลี่ของเรา”

สีหน้าของ Niu Sidun เปลี่ยนเป็นเย็นชา “ฉันปฏิบัติต่อ Mo Chaosheng อย่างดี ฉันไม่คาดคิดว่าเขาจะเล่นตลกกับฉันแบบนี้ เขาบอกไหมว่าหลักฐานคืออะไร”

ผู้ใต้บังคับบัญชาส่ายหัวทันที “อาจารย์คุนบอกว่าโม่ชงปฏิเสธที่จะบอกว่าเป็นหลักฐานอะไรไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาเพียงแต่บอกว่าเมื่อหลักฐานนี้ถูกดึงออกไปแล้ว กลุ่มฟู่หลี่จะต้องได้รับความเดือดร้อนอย่างแน่นอน”

สีหน้าของหนิวซิตุนเริ่มแย่ลง “ในเมื่อเขาไม่ยอมบอกฉัน ก็ปล่อยให้เขาเน่าในท้องไปเถอะ”

ผู้ใต้บังคับบัญชาเข้าใจทันที “ฉันจะส่งคำสั่งของคุณให้กับอาจารย์คุน”

หนิ่ว ซิตุนพยักหน้า “ให้แน่ใจว่าเขาทำมันอย่างสะอาดหมดจด อย่าทิ้งหลักฐานใดๆ ไว้”

“ครับท่าน!”

ผู้ใต้บังคับบัญชาตอบแล้วออกไป

หนิวซิตุนจ้องมองไปยังทะเลสาบในระยะไกล ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าที่ไม่มีที่สิ้นสุด

‘เย่เฟิง เจ้าคงไม่สามารถอยู่รอดได้อีกสองสามวัน’

‘รอก่อน จนกว่าฉันจะกำจัดโม่กงได้’

‘คุณเป็นคนต่อไป’

–

“พี่โม่คง คุณกำลังคิดอะไรอยู่?”

ในบริเวณศูนย์กักขังจงไห่

นักโทษที่ถูกคุมขังที่นี่จะมีเวลาว่างหนึ่งชั่วโมงทุกบ่าย

เจียงปิงคุนเดินไปหาโม่คงที่กำลังนั่งอยู่ที่ขอบสนามและตบไหล่เขา

โม่ชงหันกลับมาและยิ้ม “ไม่มีอะไรมาก ฉันจะต้องรับโทษในคุกอีกไม่กี่วัน ฉันกลัวว่าเราจะไม่ได้เจอกันอีก”

เมื่อวานนี้ เมื่อเจียงปิงคุนเข้าไปในศูนย์กักขัง เขายังคงรู้สึกระแวงคนผู้นี้อยู่บ้าง

เมื่อคืนนี้เขาถูกชายร่างใหญ่ข้างในลากไปที่มุมห้องเพื่อเตรียมที่จะได้รับความอับอาย

ระหว่างที่เขาถูกขังอยู่ในสถานกักขัง เขาต้องอับอายขายหน้านับครั้งไม่ถ้วนเพราะรูปร่างหน้าตาที่หล่อเหลาของเขา เขาไม่อาจต้านทานและยอมรับชะตากรรมของตัวเองได้

อย่างไรก็ตาม เจียงปิงคุนปรากฏตัวขึ้นในเวลานี้

หลังจากทุบตีชายร่างกำยำคนนั้นแล้ว เขายังพูดอีกว่า “โม่ชงเป็นพี่ชายของฉัน ถ้าใครรังแกเขาอีก ให้ถามฉันก่อน”

เขาซาบซึ้งมากจนเกือบจะร้องไห้

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาสัมผัสถึงความอบอุ่นในช่วงเวลาดังกล่าว

ดังนั้นในช่วงเวลาแห่งความตื่นเต้น Mo Cong จึงได้เปิดเผยความลับมากมายให้เขาทราบ

นอกจากนี้ เขายังปฏิบัติต่อเจียงปิงคุนเหมือนเพื่อนที่เขาสามารถพึ่งพาและไว้วางใจได้

เมื่อได้เห็นเขาแล้ว เขาก็พูดจาดีกับเขาเป็นธรรมดา

เจียงปิงคุนเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ หลังจากมองไปรอบๆ เขาก็ลดเสียงลงทันที “จริงๆ แล้ว ฉันมีวิธีช่วยคุณหลบหนี”

ดวงตาของโม่ชงเป็นประกาย “จริงเหรอ?”

เจียงปิงคุนหัวเราะเบาๆ “คุณไม่เชื่อฉัน แต่คุณไม่เชื่อคุณหนิวหรือ? มีอะไรที่เขาทำไม่ได้ในโลกนี้หรือไม่?”

โม่ชงรีบคว้ามือเขาไว้ “พี่คุน ตราบใดที่คุณช่วยให้ฉันหนีได้ ฉันจะทำทุกอย่าง”

เจียงปิงคุนเหลือบมองไปที่ก้นของเขา “มีอะไรหรือเปล่า?”

โม่ชงขยับก้นออกไปโดยไม่รู้ตัว “คุณ…คุณต้องการอะไร?”

เจียงปิงคุนหัวเราะอย่างอารมณ์ดีทันที “คุณคิดมากเกินไปแล้ว ฉันไม่มีงานอดิเรกแบบนั้น ฉันต้องการแค่สิ่งเดียวเท่านั้น”

โม่ชงพยักหน้าอย่างรีบร้อน “บอกฉันมาเถอะ ตราบใดที่ฉันมีมัน ฉันจะให้มันกับคุณแน่นอน”

เจียงปิงคุนกลอกตา “บอกข้อมูลเกี่ยวกับกลุ่มฟู่หลี่ที่พ่อของคุณให้มาให้ฉันหน่อย ฉันจะช่วยให้คุณหนีออกมาได้ทันที”

สีหน้าของโม่ชงเปลี่ยนไป และสายตาของเขาก็เปลี่ยนไป “หลักฐานอะไร ฉันแค่ล้อเล่น”

เจียงปิงคุนวางแขนไว้บนไหล่ของเขา

“ฉันไม่ได้หมายความอย่างอื่น คุณก็รู้ว่า Niu Sidun เป็นคนน่าสงสัยมาก พวกเราที่ทำงานให้เขาสามารถถูกปิดปากได้ทุกเมื่อ ดังนั้น ฉันจึงอยากมีเครื่องรางไว้เพื่อความปลอดภัยของฉัน พี่ชาย คุณต้องช่วยฉัน”

โม่ชงยังคงไม่หวั่นไหวและส่ายหัวต่อไป

“ฉันไม่มีอะไรใน Fuli Group เลย พี่คุน ฉันช่วยอะไรคุณไม่ได้จริงๆ”

เจียงปิงคุนหรี่ตาลง จู่ๆ แสงเย็นๆ ก็ปรากฏขึ้น