หมออัจฉริยะ : คุณหนูท้องดำ - บทที่ 499

ตอนที่ 499：“คิดถึงบ้าน (2)”

“อาจารย์มู่กังวลอย่างมากต่อสภาพร่างกายของเรา และดยุคได้อนุมัติให้เขาส่งสมาชิกกองทัพรุยลินมากถึงสิบคนตามที่เขาเห็นว่าเหมาะสมเพื่อช่วยเขาในการพัฒนายาอายุวัฒนะให้เรา” น้ำเสียงของหลงฉีดูสงบ แต่ก็ไม่ยากที่จะเห็นว่าเขาเคารพมู่เฉินเป็นอย่างมาก

คิ้วของจวินอู๋เสียเลิกคิ้วขึ้นทันที

กองทัพรุยหลินคือความภาคภูมิใจและความสุขของจวินเซียน ทหารทุกคนได้รับรางวัลอย่างสูง แม้แต่เจ้าของร่างเดิมของเธอก็ไม่ได้รับอนุญาตให้เคลื่อนย้ายทหารแม้แต่คนเดียวในกองทัพ Rui Lin ซึ่งแสดงให้เห็นว่า Jun Xian ไม่ยอมให้ใครมาสั่งกองทัพที่มีค่าของเขามากนัก และการอนุญาตให้มู่เฉินส่งทหารสิบนายในกองทัพรุยหลินได้อย่างอิสระ เป็นการบอกเล่าถึงความไว้วางใจที่จุนเซียนมีต่อมู่เฉิน

จากปฏิกิริยาของจวินอู๋เสีย จวินอู๋เสียรู้ว่ามู่เฉินจริงใจจริงๆ ในการรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับจวินอู๋เสียในยอดเขาเมฆา

มู่เฉินเป็นคนพูดจาเก่งจริงๆ

“ปู่กับลุง…..เป็นยังไงบ้าง?” คำถามเดียวที่อัดแน่นอยู่ในใจและเป็นคำถามที่เธอลังเลมานานที่จะถาม จวินอู๋เสียเงียบไปสักพักก่อนที่เธอจะอดไม่ได้ที่จะถาม

เธอไม่เคยมีประสบการณ์หรือรู้ว่าอาการคิดถึงบ้านคืออะไร และหลังจากที่เธอออกจากวัง Lin เท่านั้นที่ทำให้เธอได้ลิ้มรสมันเป็นครั้งแรก

เธอคิดถึงรอยยิ้มที่ใจดีและใจดีของจวินชิง และคิดถึงเสียงหัวเราะที่ร่าเริงของจวินชิง แม้ว่าเธอจะพยายามไม่คิดถึงมัน แต่มันก็ยังปรากฏอยู่ในใจเธอเสมอ

หลงฉีมองไปที่จวินอู๋เสีย ดวงตาของเขาก็อ่อนลง รอยยิ้มจาง ๆ ปรากฏบนริมฝีปากของเขา แต่เขาก้มหัวลงเพื่อซ่อนมัน “ท่านดยุคและฝ่าบาทสบายดี ยกเว้นว่าพวกเขาทั้งสอง… .. คิดถึงคุณมาก”

ทันใดนั้นเธอก็ได้ยินเสียงหัวใจเต้นของเธอชัดเจน

จวินอู๋เสียลดสายตาลงเพื่อขจัดความผิดหวังที่เต็มอยู่ในดวงตาของเธอ

เธอคิดถึงปู่และลุงมากเช่นกัน…..แต่เธอยังกลับไปไม่ได้

เธอกลัว กลัวว่าหากเธอกลับไปเธอจะโลภความอบอุ่นที่ครอบครัวของเธอมอบให้และทำให้จิตใจและความตั้งใจของเธออ่อนลง

บทเรียนอันขมขื่นกับตระกูล Qing Yun ได้สอนเธอว่าแม้ว่าเธอไม่ได้ออกไปยั่วยุใครก็ตาม คนอื่น ๆ ก็ยังกำหนดเป้าหมายและตามล่าเธอในขณะที่เธอครอบครอง Snow Lotus ที่หายาก

แม้ว่าน้ำพุแห่งสวรรค์ในขวดแห่งสวรรค์จะทำให้เธอสามารถซ่อนการปรากฏตัวของบัวหิมะได้ และคนอื่นๆ ก็ไม่สามารถค้นพบมันได้ แต่เธอก็ไม่ต้องการที่จะใช้ชีวิตของเธอเหมือนผู้ลี้ภัย ซ่อนตัวและใช้ชีวิตอย่างไร้จุดหมาย

ตราบใดที่บัวหิมะยังคงเป็นแหวนวิญญาณของเธอ และตราบใดที่เธอยังคงอาศัยอยู่ในโลกนี้ อันตรายก็สามารถซ่อนตัวอยู่บริเวณมุมถัดไปได้ทุกเมื่อ ขณะนี้เธอยังคงอ่อนแอและอ่อนแอเกินไปและไม่สามารถเข้ายึดวังทั้งสิบสองได้ หากมีพระราชวังทั้งสิบสองแห่งรู้เกี่ยวกับตัวตนที่แท้จริงของเธอ เธอคงไม่ใช่เพียงคนเดียว แต่ทั้งตระกูลจุนและกองทัพรุยหลินจะต้องเกี่ยวข้องอย่างแน่นอน

พลังของอาณาจักรกลางคือสิ่งที่จวินอู๋เสียได้เห็นและสัมผัสด้วยตัวเอง ความแข็งแกร่งที่ล้นหลามและไม่น่าเชื่อนั้นเพียงพอที่จะทำให้ผู้คนสิ้นหวังและสามารถทำลายทุกสิ่งที่เธอรักในหัวใจได้ในพริบตา

บ้านของเธอ ครอบครัวของเธอ

เธอต้องไม่กลับไป!

คิดถึงบ้านแค่ไหนก็กลับมาไม่ได้ ในขณะที่เธอตระหนักว่าเธอต้องอยู่ต่อ จวินอู๋เสียตัดสินใจว่าเธอจะไปร่วมกับเฉียวจือและคนอื่น ๆ เพื่อค้นหาสุสานของจักรพรรดิแห่งความมืด เพื่อรับสมบัติและรับมรดกความแข็งแกร่งและพลังของมัน เพื่อกำจัดศัตรูทั้งหมดที่จ้องมองอยู่อย่างเต็มที่ บัวหิมะ!

เธอต้องการที่จะแข็งแกร่งขึ้น แข็งแกร่งพอที่จะทำให้ผู้คนไม่กล้าโลภสมบัติใด ๆ ของเธอ แข็งแกร่งพอที่จะป้องกันไม่ให้ใครทำร้ายคนที่เธอรักเพียงเส้นเดียว

นั่นคือปณิธานของจวินอู๋เสีย เธอจะใช้ความปรารถนาที่เธอมีเพื่อพบจวินเสียน ความโหยหาที่เธอต้องเจอจุนชิง และเปลี่ยนมันให้เป็นแรงจูงใจอันไม่มีที่สิ้นสุดสำหรับเธอในการแสวงหาความแข็งแกร่ง

หลังจากที่เธอลบภัยคุกคามทั้งหมดในโลกนี้แล้ว เธอจะสามารถกลับไปยังวังหลินได้โดยไม่ต้องกังวลหรือไม่ เพื่อกลับไปยังบ้านอันเป็นที่รักของเธอมากที่สุด เนื่องจากเธอไม่ต้องการนำอันตรายใด ๆ ตามมาติดตัวเธอไปทุกที่ใกล้กับครอบครัวของเธอ

“คุณหนู คุณ….. จะไม่กลับมาจริงๆ เหรอ?” หลงฉีเห็นจวินอู๋เสียหลับตาลง และทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่าหัวใจของเขาสะดุ้ง

พระราชวัง Lin ที่ไม่มีจวินอู๋เสีย จู่ๆ ก็รู้สึกว่าขาดหายไปอย่างมาก และทุกคนในนั้นยังคงรู้สึกสูญเสียอย่างมาก