คุณหมอจักรพรรดินีเทพ - บทที่ 444: หอคอยโลก

บทที่ 444: หอคอยโลก

นักแปล: การแปล Henyee บรรณาธิการ: การแปล Henyee

“เสี่ยวหวู่ ไปกันเถอะ!” เฉาเก่อจับมือเฟิงหวู่และต้องการจะจากไป คนพวกนี้ไม่คุ้มที่จะคุยด้วย

“ต้วนเฉาเกะ เจ้าจะไปไหน” เย่หยาเฟยจ้องมองเฉาเกะด้วยรอยยิ้มครึ่งๆ กลางๆ และหยุดเขาด้วยน้ำเสียงสบายๆ “เจ้าไม่ตกลงที่จะทำงานเป็นแม่บ้านให้ฉันในวันนี้เหรอ คุณยังมีเวลาอีกสองชั่วโมง”

เฟิงหวู่หันไปหาเฉาเก่อด้วยความงุนงง

เฉาเก่อแทบจะหลั่งน้ำตาออกมา แต่เธอก็สามารถกลั้นน้ำตาเอาไว้ได้ เธอกล่าวกับเฟิงหวู่ว่า “เสี่ยวหวู่ เจ้ากลับไปได้แล้ว ข้าจะตามเจ้ากลับมา”

เธอสามารถรับมือกับความอับอายนั้นได้ แต่เธอจะไม่ยอมให้เสี่ยวหวู่ถูกดูถูกแบบนั้น

เฟิงหวู่ส่ายหัวพร้อมกับยิ้มแห้งๆ เธอรู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้นในหัวของเฉาเกะ และเพราะเหตุนี้ เธอจึงไม่ยอมยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นและปล่อยให้เฉาเกะถูกกลั่นแกล้ง

เฉาเกะจะยิ่งอับอายมากขึ้นหากถูกถามเกี่ยวกับน้ำหนักของเธอต่อหน้าคนเหล่านี้ ดังนั้นเฟิงหวู่จึงหันไปหาเย่หยาเฟย “คุณต้องการอะไร”

เธอรู้ว่าเธอคือเป้าหมายที่แท้จริงของเย่หย่าเฟย ไม่ใช่เฉาเกะ

“คุณเฟิงหวู่ คุณฉลาดมาก” เย่หยาเฟยเยาะเย้ยและโบกมือ “ตามฉันมา”

เด็กชายและเด็กหญิงคนอื่นๆ ที่อยู่กับเย่หยาเฟยต่างก็หัวเราะคิกคักด้วยความพึงพอใจ

เฟิงหวู่เคยโด่งดังในฐานะคู่หมั้นของฝ่าบาท ดังนั้นการทำให้นางอับอายจึงเป็นเรื่องน่าพอใจอย่างยิ่ง

“พี่สาวหยาเฟย เราจะไปไหนกันดี” ฮัวหยิน ลูกน้องของเย่หยาเฟยถามด้วยความตื่นเต้น

เย่หยาเฟยแสดงจานประดับให้พวกเขาดู

“เดี๋ยวก่อน นั่นคือบัตรเข้าเวิลด์ทาวเวอร์” ฮั่วหยินพูดด้วยน้ำเสียงกระวนกระวาย “และมันเป็นบัตรเข้าชั้นหกด้วย!”

“ถูกต้องแล้ว” เย่หยาเฟยกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบๆ “มันเป็นของพ่อของฉัน และพ่อของฉันสามารถขึ้นไปชั้นหกได้ แต่ลูกๆ ของเจ้าของต้องย้ายชั้นลงมา ดังนั้นเราจึงขึ้นไปได้แค่ชั้นห้าเท่านั้น”

“ชั้นห้า!” เวินหลิง ลูกน้องอีกคนของเย่หยาเฟยเอามือแตะหน้าอก “หอคอยโลกนั้นเข้ายากมาก แม้แต่ชั้นแรกก็ยังต้องให้คนเป็นเจ้าหน้าที่ระดับเจ็ดหรือเจ้าของธุรกิจขนาดกลาง!”

ฮัวหยินเสริมว่า “นอกจากนี้ บัตรเข้าใช้ได้เฉพาะกับครอบครัวใกล้ชิดเท่านั้น ลุงไม่สามารถให้หลานสาวยืมบัตรได้”

นางมองเฟิงหวู่ด้วยความดูถูกเมื่อเธอพูดคำเหล่านั้น

เฟิงหยานเฟิง ขุนนางชั้นสาม ดำรงตำแหน่งสูงสุดในตระกูลเฟิง แต่น่าเสียดายที่เขาเป็นลุงของเฟิงอู่ ไม่ใช่พ่อ

“ไปกันเถอะ” เย่หยาเฟยคิดหาวิธีต่างๆ มากมายเพื่อทำให้เฟิงหวู่ต้องทุกข์ใจ เธอไม่ได้พูดอะไรเลยเป็นเวลาสองสามนาทีเพราะเธอกำลังพยายามตัดสินใจว่าจะใช้วิธีไหนก่อน หรือเธอควรใช้ทั้งหมดในคราวเดียว?

เมื่อเห็นว่าเฟิงหวู่กำลังจะตามกลุ่มไป เฉาเก่อก็ดึงแขนเสื้อของเธออย่างรีบร้อน “เสี่ยวหวู่ อย่า…”

เฟิงหวู่เอียงศีรษะและมองไปที่เฉาเก

เฉาเกะส่ายหัวซ้ำๆ

อย่างไรก็ตาม เฟิงหวู่เพียงแต่ยิ้มให้เธอ “ทำไมจะไม่ได้ล่ะ ไปกันเถอะ”

เย่หยาเฟยมองเฟิงหวู่ด้วยสายตาเหยียดหยาม ชาวบ้านที่น่าสงสาร หากคุณรู้ว่าพระองค์ท่านเป็นเจ้าของเวิลด์ทาวเวอร์แล้วล่ะก็…

เธอคาดการณ์ไว้ว่าจะมีงานเลี้ยงที่ทุกคนจะสนุกสนานกับการแกล้งเฟิงหวู่

เย่หยาเฟยนำจานอาหารของเธอไปแสดงที่ทางเข้าหอคอยโลก

“คุณหนูเย่ ยินดีต้อนรับสู่แดนซ์ซิ่งฟลอร์”

แต่ละชั้นของหอคอยโลกมีชื่อเป็นของตัวเอง และชั้นที่ห้ารู้จักกันในชื่อ “ฟลอร์เต้นรำ”

สาววัยรุ่นที่มีการเคลื่อนไหวที่คล่องแคล่วและสง่างามพาพวกเขาไปจนถึงฟลอร์เต้นรำ

World Tower นั้นน่าทึ่งอย่างที่ใครๆ บอกว่าเป็น หัวหน้าพนักงานเสิร์ฟนั้นมีเสน่ห์ดึงดูดใจเป็นพิเศษและดูสวยไม่แพ้เย่หยาเฟยและสาวๆ คนอื่นๆ

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเธอจะสวยแค่ไหนก็ไม่มีใครกล้าที่จะเสี่ยงกับเธอ แม้แต่คำพูดเจ้าชู้ก็ห้ามพูด