ซ่อนและฝึกฝนในพระราชวังตะวันออก เพียงเพื่อจะพบว่าเจ้าชายเป็นเด็กผู้หญิง - บทที่ 297

บทที่ 297: การโจมตี (2)

ผู้แปล: 549690339

เขานั่งอยู่ที่เดิมเหมือนเมื่อก่อน

ขันทีเซียวมองเห็นสิ่งต่าง ๆ จากระยะไกลและเดาว่าจางหรงฮวาอาจทำมากกว่านั้น อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่รู้เรื่องนี้ เขาถือแก้วไวน์ไว้ตรงหน้าแล้วพูดด้วยความเคารพว่า “ได้โปรด!”

จางหร่งฮวารู้ว่าเขาเดาได้ว่าเขาได้ทำอย่างอื่นไปแล้ว

บุคคลดังกล่าวมาจากวัง มันคงจะแปลกถ้าเขาไม่สามารถคาดเดาได้ ไวน์แก้วนี้เป็นข้อพิสูจน์ที่ดีที่สุด

ทั้งสองชนแก้วและดื่มจนหมด

เมื่อเห็นว่าเสี่ยวหมี่ยังคงยืนอยู่ที่นั่น ใบหน้าที่สวยงามของเธอก็บิดเบี้ยวและเต็มไปด้วยความกังวลใจ ดวงตาที่สวยงามของเธอเต็มไปด้วยความกังวลขณะที่เธอมองออกไปข้างนอกเป็นครั้งคราว แม้ว่าเธอจะอยู่ที่นี่ แต่หัวใจของเธอก็บินไปแล้ว เธอต้องการตามหาเจิ้ง ฟู่กุ้ย

“นั่งลง!” ใบหน้าของขันทีเซียวมืดลง

เสี่ยวหมี่ลังเลแต่ยังคงนั่งลง

จางหรงฮวาริเริ่มที่จะทักทายพวกเขา “อย่ายืนเฉยอยู่ตรงนั้น กินข้าวและพูดคุยกัน –

จางฉินเปลี่ยนที่นั่งและนั่งข้างขันทีเซียว ไม่ว่ายังไงก็ตาม วันนี้เขามาที่นี่เพื่อก้าวเข้าสู่ธรณีประตู ดังนั้นเขาจึงต้องเผชิญหน้า ยังมีปัจจัยของลูกชายของเขาด้วย เขาเป็นเจ้าหน้าที่ใน Scholar Hall ดังนั้นเขาจะดูแลพระราชวัง หากมีข่าวสำคัญใดๆ เขาจะสามารถเผยแพร่ได้ทันเวลา

มันไม่ใช่ความผิดของเขา ในฐานะพ่อแม่ เขาเพียงต้องการให้ลูกๆ มีชีวิตที่ดีขึ้นเท่านั้น แม้ว่าเขาจะรวยมากและมีตำแหน่งทางการสูง แต่ก็ยังเหมือนเดิม

หัวใจของเจิ้งโหรวเจ็บปวดเพราะเสี่ยวมี่ แต่เจิ้งชานไถกลับดื้อรั้นเกินไป เธอโกรธมากจนอยากจะตีใครซักคนตอนนี้ เธอนั่งข้างเธอและเริ่มจับมือเธอ เธอตบหลังมือและปลอบใจเธอว่า “เชื่อมั่นในตัวเองและศรัทธาในความมั่งคั่ง แม้ว่าตอนนี้จะยากสักหน่อย แต่ตราบใดที่คุณอดทน ฉันเชื่อว่าคุณจะสามารถเดินไปด้วยกันได้อย่างแน่นอน”

เขาหยิบไม้ตีกลองขึ้นมาด้วยตะเกียบแล้ววางลงในชามของเธอ

“ดูแลตัวเองดีๆ นะ!”

หลังจากดื่มไวน์สามสิบวันและอาหารห้าจาน ขันทีเซียวก็หยิบของขวัญออกมาและลุกขึ้นจากไป เขาพาเสี่ยวหมี่ขึ้นรถม้า จางหรงฮวาและครอบครัวของเขาเห็นพวกเขาออกไปจากประตู เมื่อเห็นพวกเขาออกไปพวกเขาก็ถอนสายตาออกไป “เมื่อกี้คุณได้ให้คำแนะนำอะไรกับ Fugui บ้างไหม?” จางฉินถาม”

“ทำไมคุณพูดแบบนั้น?”

“การส่งผ่านเสียงสัมผัสศักดิ์สิทธิ์!”

Zhang Ronghua ทำให้เขาดูแปลก ๆ ด้วยการฝึกฝนของพ่อ ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคารพเขา แต่เขาก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้น

“ฉันเดานะ” จางฉินอธิบาย

“ถ้าคุณไม่ต้องการที่จะเคลื่อนไหว คุณคงไม่พูดอะไรกับเจิ้งชานมากนัก โดยเฉพาะประโยคสุดท้ายนั้น ตั้งแต่คุณพูดเขาก็ยังไม่ยอมผ่อนปรน” สีหน้าเยาะเย้ยปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา

“ถึงแม้ว่าจะเป็นเจิ้งซาน แต่เขาไม่สามารถเอาชนะคุณเพียงลำพังได้ คราวนี้ฝ่ายตรงข้ามคือคุณ ฉันจะดูว่าพวกเขาจะจัดการกับมันอย่างไร”

เจิ้งโหรวกล่าวเสริมว่า “พี่ชายของฉันมากเกินไปจริงๆ แม้แต่ฉันก็โกรธ เสี่ยวหมี่เป็นเด็กดี แต่เธอแก่เกินไปหน่อยเหรอ?” อย่างอื่นก็โอเค แล้วทำไมเขาถึงกัดฟันล่ะ? เป็นไปได้ไหมที่การหาน้องจะน่าพอใจ? พวกเขาไม่ได้ดูสภาพครอบครัวของพวกเขาเองด้วยซ้ำ การที่เสี่ยวหมี่สามารถมีความมั่งคั่งอย่างล้นหลามนั้นเป็นสิ่งที่พวกเขาสามารถปีนขึ้นไปได้”

จางหร่งฮวาไม่คาดคิดว่าเรื่องนี้จะทำให้พ่อแม่ของเขาโกรธ ลุงของเขาและคนอื่นๆ ค่อนข้างล้มเหลว

เขาส่ายหัวและเปลี่ยนหัวข้อ

“ของขวัญของขันทีเซียวมีอาหารเสริมที่สามารถเติมพลังชี่และเลือดได้ นำพวกเขากลับมาเพื่อเติมพลังชี่และเลือดของคุณ ฉันมีเรื่องต้องทำก่อน”

เจิ้งโหรวก้าวไปข้างหน้าและจับมือของเขาไว้ เธอกระพริบตาราวกับว่าเธอต้องการที่จะมองผ่านเขา “คุณและหงหลิงก้าวหน้าไปไกลแค่ไหนแล้ว?”

“!!!” จางหรงฮวาพูดไม่ออก เขากำลังจะไปหาเธอแล้วคุณพูดถึงเธอและถามว่าคืบหน้าไปไกลแค่ไหนแล้ว?

เขารีบชักมือกลับ

“กลับไปก่อนนะครับ”

เขาไม่เปิดโอกาสให้แม่ถามอีกและรีบจากไป

“ดูสิว่าคุณกังวลขนาดไหน เด็กกลัว –

“คุณไม่อยากมีหลานเร็ว ๆ นี้เหรอ?”

” คุณไม่สามารถกินเต้าหู้ร้อนๆ อย่างเร่งรีบได้ ชิงลินมีวิธีทำสิ่งต่างๆ อดทนรอหน่อยนะ'”‘

ในรถม้า.

เมื่อไม่มีคนนอกอยู่ เธอจึงเห็นว่าหลานสาวของเธอยังคงเคลื่อนไหวอย่างไม่สบายใจ ดวงตาที่สวยงามของเธอออกไปข้างนอกและเธอต้องการจากไป เธอรีบไปหาเจิ้งฟู่กุ้ยทันที

ขันทีเซียวจิบน้ำชาจากถ้วยแล้ววางลง เขาถามเบา ๆ “” เขามีเสน่ห์สำหรับคุณจริงๆเหรอ?”

“ใช่.” เสี่ยวหมี่ยอมรับอย่างเปิดเผยและพยักหน้าอย่างหนัก

“เขาเป็นแค่คนธรรมดา แต่เขาซื่อตรงนิดหน่อย! บุคคลดังกล่าวไม่เหมาะที่จะเป็นข้าราชการและไม่เหมาะที่จะเป็นข้าราชการด้วย เขาไม่เหมาะที่จะเป็นนักธุรกิจด้วยซ้ำ เขาเหมาะสมที่จะเป็นนักวิชาการหรือผู้คลั่งไคล้ศิลปะการต่อสู้”

พระองค์ตรัสว่า ‘”‘ แต่เขาถูกกำหนดให้เกิดใหม่ แม้ว่า Zhang Ronghua จะไม่ใช่พี่ชายแท้ๆ ของเขา แต่ความสัมพันธ์ระหว่างลูกพี่ลูกน้องนั้นลึกซึ้งมาก แค่จุดเดียวก็เพียงพอแล้ว ทรงปฏิบัติหน้าที่ในพระราชวังตะวันออก สมเด็จพระบรมโอรสาธิราชฯ สยามมกุฎราชกุมารไม่ได้มองหน้าพระภิกษุ แต่มองหน้าพระพุทธเจ้าด้วย เขาสามารถให้คำแนะนำได้ เขาสามารถดูแลเขาได้ คนอื่นแตะต้องเขาไม่ได้”

เสี่ยวมี่เห็นด้วย “ลูกพี่ลูกน้องมีพลังมากจริงๆ!””

“คุณอายุมากกว่าเขาเก้าปี และคุณเรียกเขาว่าลูกพี่ลูกน้องแล้วเหรอ?”

“ฉันเต็มใจ!”

ขันทีเสี่ยวยิ้มอย่างรู้เท่าทัน ความสุขของหลานสาวของเขาสำคัญกว่าสิ่งอื่นใด “เขาได้ให้คำแนะนำแก่ Fugui แล้ว ด้วยวิธีการของเขา การยุติเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องยาก! หลังจากกลับมาเขาก็จะรออย่างอดทน อีกไม่นานก็จะเกิดผล”

“ลูกพี่ลูกน้องได้เคลื่อนไหวหรือไม่”

“คุณไม่จำเป็นต้องถามมากเกินไป แค่ทำสิ่งของคุณเอง”

“คราวนี้ตกลงกันได้แล้ว วิธีการของลูกพี่ลูกน้องนั้นทรงพลังมาก พ่อแม่ที่ร่ำรวยไม่สามารถจัดการมันได้อย่างแน่นอน”

ขันทีเซียวสาปแช่งในใจ มันไม่ง่ายอย่างที่คิด ในการเผชิญหน้ากับเหอเหวินซวน การต่อยหลายครั้งเกือบจะฆ่าเขา แม้ว่าเลขาธิการใหญ่ Cui จะได้รับการปกป้อง แต่เขาก็ยังถูกลากไปที่ประตูซวนเว่ยเพื่อรับการลงโทษ พ่อบ้านเสียชีวิตในวันเดียวกัน ไม่เช่นนั้นเขาจะถูกลากไปตัดศีรษะที่ตลาด

ถึงกระนั้น มันก็ยังคงสร้างความเสียหายให้กับศักดิ์ศรีของเขาอย่างมาก เขาได้รับข่าวว่าชายชราคนนี้แกล้งทำเป็นตายที่บ้านเพื่อซ่อนตัวรอให้พายุผ่านไปก่อนจะขึ้นไป

มีอีกสิ่งหนึ่งที่เขาไม่ได้พูด

หากไม่มีความสัมพันธ์ของ Zhang Ronghua แล้ว Zheng Fugui เพียงลำพังหรือครอบครัวของเขาก็ไม่เพียงพอที่จะจับคู่หลานสาวอันล้ำค่าของเขา ถ้าคนธรรมดากล้ามาออกอากาศแบบนี้ พวกเขาคิดจริงๆหรือว่าคำว่า “ขันทีเซียว” สามคำนั้นไร้ค่าจริงๆ หรือ?

เขามีวิธีจัดการกับพวกเขามากมาย!

แต่เพราะจางหร่งฮวา เขาจึงไม่สามารถทำอะไรได้ และทำได้เพียงพึ่งพาคำพูดของเขาเท่านั้น เป็นเพราะเขาที่ทำให้ Zheng Fugui มีคุณสมบัติที่จะแต่งงานกับเสี่ยวหมี่

การจับคู่แบบครอบครัวมีความสำคัญมากตลอดเวลา โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสายตาของผู้มีอำนาจ

พวกเขามาถึงที่ Fate Academy

จางหรงฮวาหยุดและถือชั้นวางลูกกวาดหวานไว้ในมือของเขา หลังจากออกจากโรงแรม Qingyun เขาเห็นคนขายลูกกวาดระหว่างทางมาที่นี่ เขาจำได้ว่า Yang Hongling ถือชั้นวางลูกกวาดในมือของเธอ และกำลังรับประทานอาหารขณะเดินอยู่บนถนน ทันใดนั้นเขาก็มีความคิดและซื้อมัน

เขาถือไม้เสียบไว้ในมือซ้ายและไม้เสียบอยู่ทางขวา เขากัดแล้วเปรี้ยวมาก!

เหม่ยฉางซูกระพริบตา”

“อยากกิน?”

เขาไม่เปิดโอกาสให้เขาปฏิเสธ เขาหยิบมันขึ้นมาหนึ่งอันแล้วยัดมันไว้ในมือของเขา สาวกคนอื่นๆ ก็มีส่วนเช่นกัน หากหนึ่งในนั้นมีรากก็ไม่สามารถหลบหนีได้

จางหรงฮวายิ้มแล้วพูดว่า “อย่ายืนเฉยอยู่ตรงนั้น ลองดูนะครับว่าจะดีหรือเปล่า หากยังไม่เพียงพอ ยังมีอีกที่นี่”’

เหม่ยฉางซูเปิดกระดาษน้ำมันแล้วหยิบกระดาษหนึ่งเข้าไปในปากของเขา ข้างนอกห่อด้วยน้ำตาลซึ่งค่อนข้างหวาน แต่ข้างในกลับเปรี้ยวมาก! เขาอยากจะคายมันออกมาโดยไม่รู้ตัว แต่เขาบังคับตัวเองให้กลืนมันกลับเมื่อเห็นรอยยิ้มครึ่งหนึ่งของจางหรงฮวา เขาบีบคำสองคำว่า “อร่อย”

เขามองดูศิษย์คนอื่นๆ ด้วยสีหน้าตรง

“ยังไม่กินอีกเหรอ?”

“คุณเป็นพี่ชาย ดังนั้นคุณจึงเป็นผู้ตัดสินใจขั้นสุดท้าย” สาวกเหล่านี้เปิดกระดาษน้ำมันและเริ่มรับประทานอาหาร

การแสดงออกของพวกเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก บางคนถึงกับหายใจเข้าลึก ๆ ด้วยท่าทีเกินจริง ราวกับว่าพวกเขาไม่ได้กินลูกกวางหวาน แต่เป็นยาพิษของมนุษย์ พวกเขาอยากจะอาเจียนแต่ก็ไม่กล้า เมื่อมองดูกวางหวานที่เหลือ พวกมันดูน่าเกลียดมาก

เหม่ยฉางซูยัดฮอว์กเย็นไว้ในมือของน้องชายคนหนึ่งของเขาแล้วรีบพูดว่า “พี่ชายอาวุโส โปรดรอสักครู่ ฉันจะไปแจ้งให้คุณทราบ!”

เขาเข้าสู่ Fate Academy ในพริบตาและกลับมาอย่างรวดเร็ว เขาหยุดที่ทางเข้า

“พี่สาวคนโตเชิญคุณเข้ามา!”

“ขอบคุณ!” จางหรงฮวากล่าว

หลังจากเข้าสู่ Fate Academy แล้ว เขาก็เดินไปยังพื้นที่ต้องห้าม

มีผู้คนมากมายที่รู้จักเขา บางคนเห็นพระองค์จึงริเริ่มทักทายพระองค์ Zhang Ronghua พยักหน้าตอบ ถนนเรียบและเขาก็เข้าไปในลานบ้านของชายชรา

มีร่างหนึ่งนอนอยู่ริมทะเลสาบ มันคือลิตเติ้ลโฟร์ เขากำลังงีบหลับโดยหลับตา เมื่อเขาได้ยินเสียงฝีเท้าเขาก็ลืมตาขึ้นและมองไป เมื่อเขาเห็นว่าเป็นเขา เขาก็กำลังจะพูดเมื่อจ้องมองไปที่กวางหวานบนไหล่ของเขา เขารู้สึกกลัวจากส่วนลึกของจิตวิญญาณของเขา เขาพยุงตัวเองบนพื้นด้วยแขนขาทั้งสี่และกำลังจะลุกขึ้นและหลบหนี

วินาทีถัดมา เขาก็นอนลงบนพื้นอีกครั้ง เขาจำได้ว่าคนที่ถือกวางหวานคือจาง หรงฮวา ไม่ใช่หยาง หงหลิง เขารู้สึกโล่งใจ

อย่างไรก็ตาม เขายังคงเตือนเธอว่า “เอามันออกไปเร็วๆ!””

จางหรงฮวารู้สึกแปลก ๆ เกิดอะไรขึ้น? เขากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ?

เขาหยุดอยู่ข้างๆ แล้วถามว่า “” แล้วเธอล่ะ?”