ซ่อนและฝึกฝนในพระราชวังตะวันออก เพียงเพื่อจะพบว่าเจ้าชายเป็นเด็กผู้หญิง - บทที่ 359

ตอนที่ 359: พา Yang Hongling กลับบ้าน

ผู้แปล: 549690339

“ใช่.” Zhang Ronghua พยักหน้า

เขาเดินออกจากห้องครัวและไปที่ลานบ้าน

ณ จุดนี้.

ปรมาจารย์เก่าและเป้ยไฉฮัวกำลังเล่นหมากรุก พวกเขาหยุดข้างๆ และมองไปที่กระดานหมากรุก ทักษะหมากรุกของเป้ยไฉฮัวไม่ได้แย่ แต่เมื่อเทียบกับปรมาจารย์เก่าแล้ว มันยังไม่เพียงพอ หินสีขาวอยู่ในสถานการณ์สิ้นหวัง ไม่ว่าเขาจะเริ่มจากตรงไหน มันก็จะเป็นทางตัน แม้ว่าเขาจะรับช่วงต่อ มันก็จะเป็นเหมือนเดิม มันเป็นเพียงการต่อสู้ที่กำลังจะตายและลมหายใจอีกไม่กี่ครั้ง

เขาวางตัวหมากรุกลง

Pei Caihua ยอมรับความพ่ายแพ้อย่างสงบ “เมื่อเทียบกับคุณแล้ว ฉันยังมีหนทางอีกยาวไกลที่จะเข้าไป

ความซวย. –

ชายชราส่ายหัว “คุณไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องนี้ ดังนั้นทักษะหมากรุกของคุณจึงไม่ดีอยู่แล้ว

เขามองไปที่จางหรงฮวา

“อาหารพร้อมหรือยัง?”

“ใช่.” จาง หรงฮวา ได้ตอบกลับ

ชายชราลุกขึ้นจากม้านั่งหินและตะโกนว่า “ไปกันเถอะ! ไปกินข้าวกันเถอะ” ที่ประตู

เจ้าตัวน้อยสี่ยืนอยู่ข้างโต๊ะ หายใจถี่ ดวงตาอันดุร้ายของมันจ้องไปที่งานเลี้ยง และมันไม่กระพริบตาด้วยซ้ำ ลิ้นของมันเลียไปทั่ว และมันกลืนน้ำลายของมันลงไป มีรอยน้ำอยู่บ้างที่พื้น ดูเหมือนว่ามันจะเป็นน้ำลายของมัน

ชายชราตกตะลึง เขาได้กลิ่นหอมอันเข้มข้นของจานอาหารในอากาศ ซึ่งได้รวมตัวเป็นสารแข็ง หลังจากเวลาผ่านไปนาน มันก็ยังไม่สามารถสลายไป ความอยากอาหารของเขาถูกกระตุ้นขึ้น คิ้วขาวสองข้างของเขายกขึ้น และดวงตาของเขาก็สดใสอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน เขาเดินเข้าไปอย่างเงียบ ๆ และมองดูจานอาหารบนโต๊ะ เขาแน่ใจ! มีเพียงคนที่มีทักษะระดับที่หกเท่านั้น เช่น Near-Tao ที่สามารถปรุงอาหารจานอร่อยเช่นนี้ได้

เขาจ้องมองหลานสาวสุดที่รักของเขาด้วยความสงสัย เธอรู้ดีว่าเธอมีทักษะการทำอาหารแบบไหน เธอเพิ่งอยู่ในอาณาจักรที่สี่เท่านั้น เธอจะทำอาหารของอาณาจักรที่หกได้อย่างไร อาจจะเป็นกิเลนเขียวก็ได้นะ

เขาส่ายหัวปฏิเสธความคิดนี้ สุภาพบุรุษจะอยู่ห่างจากครัว เว้นแต่เขาจะเกิดมาในครอบครัวที่ยากจน เขารู้ว่าจางหรงฮวามาจากครอบครัวแบบไหน แม้ว่าพลังของเขาจะไม่มาก แต่เขาก็ไม่ขาดเงิน เขาทำอาหารได้อย่างไร?

ระงับความสงสัยในใจเธอจึงถามในภายหลังและนั่งลงตามสถานะของเธอ Yang Hongling มอบชามและตะเกียบและวางชามไว้ข้างหน้า Little Four จากนั้นเธอก็นั่งข้างจางหรงฮวาแล้วพูดว่า “กิน!”

เขาหยิบเนื้อมังกรชิ้นหนึ่งขึ้นมากัดแล้วกินมันอย่างเงียบ ๆ เขากินเร็วมาก ส่วนใหญ่เป็นเพราะมันหอมเกินไป เมื่อกี้เขาอยากกินมันแต่เขาไม่เปิดโต๊ะและเก็บมันไว้จนถึงตอนนี้

ชายชราตอบสนองอย่างรวดเร็ว เขาเพิ่งรับประทานอาหารในพระราชวังอิมพีเรียลตอนที่เขาอยู่ในอาณาจักรที่หกซึ่งเกือบจะทำอาหาร Dao ด้วยสถานะของเขา เขาสามารถกินได้ตลอดเวลาตราบใดที่เขาไป อย่างไรก็ตามเขาไม่สามารถพาตัวเองไปทำเช่นนั้นได้ การพบเขาไม่ใช่เรื่องง่าย แล้วทำไมเขาถึงพูดเรื่องไร้สาระ? จะดีกว่ามั้ยถ้าได้กินมากขึ้นเมื่อคุณมีเวลา?

“ทักษะการทำอาหารของหงหลิงดีขึ้นเรื่อยๆ” เป้ยไฉกล่าวชื่นชม

เขาหยิบเนื้อมังกรขึ้นมาชิ้นหนึ่งแล้วใส่เข้าปาก นอกจากรสชาติของเนื้อมังกรแล้ว มันยังมีพลังงานจิตวิญญาณที่เพียงพออีกด้วย มันอุดมสมบูรณ์มากและถูกพิชิตโดยทักษะทั้งหกอาณาจักรและทักษะการทำอาหารทันที ดวงตาของเขาเป็นประกาย มันหอมหวนเกินไป!

พูด? มันเป็นไปไม่ได้

ท่าทีสงวนตัวของรัฐมนตรีพิธีกรรม? ที่นี่เขาเป็นเพียงศิษย์ของอาจารย์เก่า ดังนั้นเขาจึงกินอาหารเร็วมาก

หลังรับประทานอาหาร

เขาได้รับผลประโยชน์สูงสุด การฝึกฝนของเขาที่ไม่ได้ทะลวงมาหลายปีได้ทะลวงผ่านอาณาจักรเล็ก ๆ สองแห่งติดต่อกันด้วยความช่วยเหลือจากเนื้อมังกรและชาหมื่นวิญญาณแห่งทะเลตะวันออกที่เขาดื่มก่อนหน้านี้ เขาได้มาถึงระดับที่สี่ของอาณาจักร Connate และพลังชีวิตที่มีอยู่ในร่างกายของเขาเพิ่มขึ้น เขามีความกระตือรือร้นมากขึ้น “หลังจากชิมอาหารของภูตแดงในวันนี้ ฉันเกรงว่าจะไม่สามารถกินอาหารอื่นได้อีกในอนาคต”

หยางหงหลิงยิ้มแต่ไม่พูดอะไร เธอจึงลุกขึ้นเงียบๆ แล้วจากไป

พวกเขาคุยกันสักพักหนึ่ง

Pei Caicai ลุกขึ้นยืนเพื่อออกไป จางหรงฮวาต้องการไปกับเขา แต่ครูเก่าหยุดเขาและขอให้เขาอยู่ต่อ

หลังจากที่เขาออกไปแล้ว พวกเขาก็เหลืออยู่ในห้องโถงเพียงคนเดียว “คุณทำสำเร็จไหม” ชายชราถามอย่างไม่แน่ใจ

“ใช่.” จางหรงฮวารู้ว่าเขาจะถาม

“ในอนาคตมาที่นี่บ่อยๆ ฉันจะขอให้หงหลิงทักทายลูกศิษย์ที่

ประตู.”

“!!!” จางหรงฮวาพูดไม่ออก นี่เท่ากับว่าเขาปฏิบัติกับเขาเหมือนคนงานอิสระ

เขาหยุดยิ้ม

“ฉันมีหญ้าแห่งการสร้างสรรค์ทั้งหมดแล้ว” ชายชรากล่าวอย่างจริงจัง “น้ำศักดิ์สิทธิ์แห่งโลกใต้พิภพและหัวใจแห่งดวงอาทิตย์ยามเช้าจะต้องใช้เวลาสักพัก ฉันจะส่งคนไปแจ้งให้คุณทราบหากมีข่าวอะไร”

“จูเนียร์มีอิสระตลอดเวลา”

“หงหลิงกำลังเตรียมการที่จะฝ่าด่านต่อไป ฉันยังต้องสร้างความสามารถศักดิ์สิทธิ์นั้นต่อไป ดังนั้นฉันจึงออกไปไม่ได้ในตอนนี้”

“ดี!” จาง หรงฮวาเห็นด้วย

เขาส่งชายชราออกจากห้องโถงแล้วรออยู่ที่นั่น

รวดเร็วมาก.

Yang Hongling กลับมาและหยุดอยู่ข้างๆ เขา”” คุณปู่บอกคุณหรือเปล่า”

“ฉันทำ.”

“ขอโทษที่กวนคุณ.”

“ คุณยังต้องสุภาพระหว่างเราอีกเหรอ?”

“ปฏิบัติตามฉัน!”

เขาเดินตามหลังเธอไปและเดินไปที่ลานหลังบ้าน นี่เป็นครั้งแรกที่เขามาที่นี่ เมื่อเทียบกับลานหน้าบ้านแล้ว ทิวทัศน์ที่นี่สวยงามกว่ามาก มีทะเลสาบเล็กๆ ภูเขาปลอม สมุนไพรจิตวิญญาณที่มีราคาแพงและมีค่า และดอกไม้ การจัดวางนั้นเหมาะสม และพลังจิตวิญญาณแห่งสวรรค์และโลกที่มีอยู่นั้นเข้มข้นเป็นสองเท่าของลานหน้าบ้าน เขาหยุดอยู่หน้าห้องหนึ่ง

“นี่คือห้องส่วนตัวของฉัน” Yang Hongling กล่าว –

นางรู้สึกประหม่า นี่เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่เธอพาคนนอกมาด้วย แม้แต่ผู้ชายก็ยังเป็นผู้ชาย นางตีอย่างรุนแรงราวกับกวาง

เธอผลักประตูให้เปิดแล้วเดินเข้าไป

เมื่อเขาเข้ามา หยางหลิงก็ปิดประตู

เมื่อมองไปยังห้องโถง ก็มีโต๊ะ เก้าอี้สองตัว และของประดับตกแต่งบางส่วน มันเรียบง่ายและเรียบร้อยโดยไม่มีการตกแต่งที่ไม่จำเป็น จากนี้ใครๆ ก็สามารถเห็นตัวละครของเธอได้

หลังจากเข้าไปในห้องนอนแล้ว การจัดวางโดยรวมก็ดูอบอุ่น ผ้าม่านลูกปัดสีชมพูและเครื่องนอนสีชมพูถูกพับเก็บอย่างเรียบร้อยและวางบนเตียง มีโต๊ะข้างหน้าต่างมีกระจกอยู่ นอกจากนี้ยังมีสีแดงและเครื่องสำอาง ส่วนใหญ่เป็นลิปสติก

หยางหงหลิงนั่งลงบนเตียงและถอดรองเท้ามังกรดำของเธอออก เธอพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้ตัวเองดูเป็นธรรมชาติมากขึ้นและไม่เปิดเผยความกังวลใจในใจของเธอ เธอตั้งท่าฝึกฝนโดยให้หัวใจของเธออยู่กลางอากาศและควบคุมความคิดที่ฟุ้งซ่านของเธอ เธอกล่าวอย่างจริงจังว่า “ฉันจะเริ่มก้าวข้ามผ่าน!”