ซ่อนและฝึกฝนในพระราชวังตะวันออก เพียงเพื่อจะพบว่าเจ้าชายเป็นเด็กผู้หญิง - บทที่ 44

บทที่ 44: กำจัดวัชพืช (6:30 น.)

ผู้แปล: 549690339

เจ้าหญิงอันเหอโกรธมาก และไฟในท้องของเธอก็ไหม้ เธอไม่เพียงแต่มีชื่อเสียงที่ไม่ดีเท่านั้น แต่เธอยังกลายเป็นตัวตลกในแวดวงบนอีกด้วย แม้แต่ครอบครัวของเธอก็ยังถูกคนอื่นชี้ให้เห็น และพวกเขายังเป็นหัวข้อสนทนาหลังดื่มชาอีกด้วย เธอตะโกนว่า ถ้าวูไม่เข้าไปยุ่ง

ฉันจะต้องจบลงแบบนี้เหรอ?”

ปะ! ปะ!

จางหร่งฮวาไม่ต้องการเอาใจเธอ เจ้าหญิงที่ไม่มีอำนาจและถูกคนอื่นเกลียดชังกลับกล้าดูหมิ่นเขาจริงๆ เขาก้าวไปข้างหน้าและปรากฏตัวต่อหน้าเธอ เขาใช้กระเป๋าใบใหญ่สองใบและกระแทกเธอล้มลงกับพื้นอย่างไร้ความปรานี

“คุณคือคนที่ทำให้เราอยู่ในสภาพนี้ในวันนี้ มันไม่เกี่ยวอะไรกับใครทั้งนั้น”

“ฉันจะต่อสู้กับคุณ!”

เจ้าหญิงอันเหอโกรธมาก เธอสูญเสียเหตุผลด้วยความโกรธ เธอลุกขึ้นจากพื้นดินและกัดฟันไปที่ใบหน้าของเขา

ปัง

ประตูแตกและเธอก็ถูกเตะของ Zhang Ronghua ลอยไป แม้แต่สาวใช้ข้างนอกก็ล้มลงกับพื้น

โดยไม่รอให้เธอลุกขึ้นจากพื้น เขาเดินเข้าไปหาเธอ คว้าคอเสื้อของเธอแล้วอุ้มเธอขึ้น

แล้วถ้าเธอเป็นเจ้าหญิงล่ะ?

ที่บ้าน พ่อแม่ของคุณตามใจคุณ และคนอื่นๆ ก็นับถือสถานะของคุณ แต่ต่อหน้าเขามันช่างไร้สาระไปหมด

ไม่ต้องพูดถึงความจริงที่ว่าตอนนี้เขาเป็นคนโปรดของมกุฎราชกุมารแล้ว เพียงแต่ดูจากความแข็งแกร่งของเขาเองแล้ว เขาไม่ใช่คนที่เธอสามารถยั่วยุได้ เธอฟาดเขาอย่างรุนแรงด้วยกระเป๋าหน้าอกใหญ่ของเธอ

เมื่อมันหยุด.

เจ้าหญิงอันเหอหมดสติไป ใบหน้าของเธอบวมเหมือนหัวหมู และเธอดูแตกต่างไปจากเมื่อก่อนอย่างสิ้นเชิง

นี่ไม่ใช่จุดสิ้นสุด จางหรงฮวารู้ดีกว่าใครๆ ถึงหลักการของการถูกงูกัด

ถ้าเธอไม่ออกมายั่วยุเขา พวกเขาก็คงสนใจเรื่องของตัวเอง แต่ตอนนี้พวกเขาต้องถูกถอนรากถอนโคน

แม้ว่าคดีของมกุฏราชกุมารเฝิงยี่และคนอื่น ๆ จะจบลงแล้ว และมาดามเจิ้นหลี่ก็เสียชีวิตแล้ว แต่พวกเขาก็อาจถูกรวมเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดและใช้โอกาสนี้กำจัดครอบครัวของเธอ

เขาโยนเธอลงบนพื้นแล้วกลับไปที่ห้องของเขาเพื่อเปลี่ยนชุดมังกร

เขาอุ้มพวกมันออกไปและขณะที่เขาออกจากลานบ้าน เขาก็ได้พบกับเจิ้ง ฟู่กุ้ย ที่เพิ่งกลับมา เด็กโง่คนนี้ยิ้มเหมือนน้ำหวาน ทุกเซลล์ในร่างกายของเขายิ้มแย้ม

เมื่อเห็นลูกพี่ลูกน้องก็เหมือนหนูที่เจอแมว เขารีบถอนรอยยิ้มออก

เมื่อสังเกตเห็นคนสองคนที่อยู่ในมือของเขา สาวใช้และหัวหมู เธอก็ถามอย่างสงสัย “พวกเขาเป็นใคร”

เขาโยนทั้งสองคนลงบนพื้น

จางหรงฮวาหยิบหินบันทึกเสียงออกมาแล้วมอบให้เขา เขาสั่ง “มอบพวกมันให้ฝ่าบาทแล้วเรียกหม่าปิงมา” ฉันจะรอพวกเขาที่คฤหาสน์ของเจ้าชายปิงจื้อ”

เจ้าชายผิงจือเป็นพ่อของเจ้าหญิงอันเหอ!

เจิ้งฟู่กุ้ยไม่กล้ารอช้า เขาเก็บหินบันทึกเสียงและรีบไปที่พระราชวังตะวันออกพร้อมกับพวกเขา

เมื่อมองดูท้องฟ้าดวงตาของเขาก็เป็นประกาย

เขาได้ช่วยเหลือมกุฎราชกุมารมาก และทำลายวิธีการนับไม่ถ้วนของผู้บงการ ถ้าไม่ใช่เพราะเขา เขาคงตกหลุมพรางเป็นครั้งสุดท้ายที่บ้านขององค์ชายสิบ ไม่ว่าเขาจะมีไพ่เด็ดกี่ใบเขาก็จะพ่ายแพ้ ด้วยความฉลาดของเขา มันเป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะไม่คาดเดาความตั้งใจของเขา หากเขาเลือกที่จะยืนหยัดและไม่ปล่อยให้หม่าปิงนำผู้คนเข้ามา เขาคงจะพ่ายแพ้ไปแล้ว

ภายนอก ด้วยตัวตนของเขาในฐานะกัปตันของหน่วยพิทักษ์มังกรน้ำท่วม เขาไม่สามารถแตะต้องราชาแห่งภูมิภาคได้

เขาจะย้ายครอบครัวของเขาออกไปแล้วทำลายล้างพวกเขา คงจะดีถ้าเขาไม่ได้อยู่ในเมืองหลวงของ Great Xia โลกนี้ใหญ่โตมาก

การฝึกฝน มันจะง่ายเกินไปสำหรับเขาที่จะหาสถานที่ที่จะปักหลัก

ในเวลานั้นเขาจะมุ่งเน้นไปที่การเพาะปลูกและไม่ถูกรบกวนจากวัตถุภายนอกเหล่านี้

เขาไม่อยากเดินบนถนนสายนี้เว้นแต่เขาจะจำเป็น

ท้ายที่สุดแล้ว รากเหง้าของพวกเขาอยู่ที่นี่และพวกเขาก็อาศัยอยู่ที่นี่มาหลายปีแล้ว ถ้าไม่จำเป็น จะไม่มีใครเลือกที่จะออกจากบ้านเกิด

เขาชะลอความเร็วลงและรอหม่าปิงอันและคนอื่นๆ

ปฏิกิริยาของมกุฎราชกุมารรวดเร็วกว่าที่เขาจินตนาการ

เมื่อเจิ้ง ฟู่กุ้ยมาถึงพระราชวังตะวันออก เขาก็ยื่นหินบันทึกเสียงให้เขา หลังจากดูครั้งหนึ่งเขาก็ตัดสินใจ เขาสั่งให้ผู้คนจับเจ้าหญิง An He และคนอื่นๆ ในที่เกิดเหตุ และส่งพวกเขาไปที่ Nether Prison

จากนั้นเขาก็ส่งเขาและหม่าปิงเป็นหัวหน้ากองพันผู้พิทักษ์มังกรน้ำท่วมไปยังคฤหาสน์ของเจ้าชายปิงจื้อ

พวกเขาพบกันครึ่งทาง

จางหรงฮวายิ้ม สมเด็จพระบรมโอรสาธิราชฯ สยามมกุฎราชกุมารไม่ได้ทำให้เขาผิดหวัง เขามาเร็วกว่าที่เขาคาดไว้

“ฝ่าบาทขอให้เราฟังคำสั่งของคุณ” หม่าปิงอันกล่าว

“ไปกันเถอะ!”

คนกลุ่มหนึ่งรีบไปที่คฤหาสน์ของเจ้าชาย

ณ จุดนี้.

ยามที่ประตูตื่นตระหนก ก่อนที่เขาจะสามารถเข้าไปรายงานข่าวได้ หมัดของเจิ้ง ฟู่กุ้ย เขาก็ล้มลงกับพื้น ยามมังกรน้ำท่วมพุ่งไปข้างหน้าราวกับหมาป่าและเสือ และจัดการพวกมันอย่างเกรี้ยวกราด

คนกลุ่มหนึ่งบุกเข้าไปในพระราชวัง

เมื่อได้ยินความโกลาหลต่อหน้าพระองค์ เจ้าชายแห่งผิงจื้อก็รีบรุดไปจากสวนหลังบ้านพร้อมกับคนของเขา เขามองจางหรงฮวาด้วยใบหน้าที่มืดมนแล้วพูดว่า “มกุฎราชกุมารต้องการทำอะไร” “พาเขาลงไป!” จางหรงฮวาพูดอย่างเย็นชา

“ใครกล้า?”

ปัง

เธอเตะเขาเข้าที่หน้าทำให้เขาล้มลงกับพื้น แม้แต่ฟันหน้าของเขาก็หัก

เมื่อเห็นว่าดาเรนเคลื่อนไหวแล้ว ผู้พิทักษ์มังกรน้ำท่วมก็ไม่รอช้าอีกต่อไป พวกเขาพุ่งไปข้างหน้าอย่างดุเดือดและโค่นล้มลง

ระหว่างทางกลับ.

“คุณระบายความโกรธแล้วหรือยัง” ถามหม่าปิงอัน”

“ฉันไม่ได้โกรธ. เธอหยิบลูกพลับที่อ่อนนุ่มมาบีบ ในสายตาของเธอ ฉันคือลูกพลับที่อ่อนนุ่มนั่น”

“เดาสิว่าเธอจะแก้แค้นคุณยังไง?”

“มันไม่ง่ายขนาดนั้น ฉันคิดว่าเขาต้องการกำจัดทุกคนที่เกี่ยวข้องกับฉัน เธอไม่มีอำนาจและไม่มีอิทธิพล และชื่อเสียงของเธอก็ไม่ดีเช่นกัน เธออาจใช้ร่างกายของเธอเองใส่ร้ายฉันเพื่อล่วงละเมิดและใช้โอกาสนี้กำจัดฉัน”

“ไม่น่าแปลกใจเลยที่คุณเป็นร้อยโท คุณเป็นร้อยโท คุณเป็นรอง คุณเป็นคนจริง คุณเป็นคนเดา คุณเป็นคนจริง คุณ “เป็นคนจริง คุณเป็นคนจริง” คุณเป็นคนจริง คุณเป็นคนจริง คุณเป็นคนจริง คุณเป็นคนจริง คุณเป็นคนจริง คุณเป็นคนจริง คุณเป็นคนจริง คุณเป็นคนจริง คุณเป็นคนจริง ‘คือ คุณเป็นคนจริง คุณเป็นคนจริง คุณเป็นคนจริง คุณเป็นคนจริง คุณเป็นคนจริง คุณเป็นคนจริง คุณเป็นคนจริง คุณเป็นคนจริง คุณเป็นคนจริง คุณเป็นคนจริง คุณเป็นคนจริง คุณเป็นคนจริง คุณเป็นคนจริง คุณเป็นคนจริง คุณเป็นคนจริง คุณเป็นคนจริง คุณคือคนจริง คุณคือคนจริง คุณคือคนจริง คุณคือคน

จริงสิ คุณคือคนจริง คุณคือคนจริง คุณคือคนจริง คุณ”

“ฝ่าบาททรงรอข้าอยู่หรือ?”

“คุณเดาอีกแล้ว”

จางหร่งฮวาไม่ได้พูดอะไรอีกและพาพวกเขากลับไปที่พระราชวังตะวันออก

มกุฏราชกุมารไม่ได้อยู่ในห้องโถง Xuanhe แต่อยู่ในห้องโถง Shangvven ซึ่งเป็นสถานที่ที่เขาฝึกฝนการเขียนพู่กันและพักผ่อน เขาชี้ไปที่เก้าอี้ข้างตัวแล้วพูดว่า “นั่งสิ”

“ ฉันผิดเองที่ไม่เกรงใจและปล่อยให้คุณต้องทนทุกข์ทรมาน”

“ฉันไม่ได้คาดหวังว่าเธอจะบ้าขนาดนี้!”

“สิ่งนี้จะไม่เกิดขึ้นอีกในอนาคต หากคุณได้รับความคับข้องใจใด ๆ คุณต้องแจ้งให้ฉันทราบทันที ฉันจะตัดสินใจแทนคุณ”

Zhang Ronghua พยักหน้า

สมเด็จพระบรมโอรสาธิราชฯ พระราชทานถ้อยคำที่ทรงเขียนไว้ มีคำใหญ่สี่คำว่า “ความรุ่งโรจน์ ความรุ่งโรจน์ และความมั่งคั่ง” มันดูสง่างามและมีอุปนิสัยเหมือนครอบครัวใหญ่ ยังได้มีศักดิ์ศรีอีกด้วย

“ขอบคุณฝ่าบาท!”

เขาวางกระดาษไว้บนโต๊ะ หมึกยังเปียกอยู่

“ฉันอยากเข้าไปในวังและเรียนรู้วิธีจัดการเรื่องราชการจากหลวงพ่อ”

ส่งเขาออกจากวังตะวันออก

เมื่อเขากลับมาที่ห้องโถงด้านหลัง ชวงเอ๋อโบกมือให้เธอและชี้นิ้วให้เขาเข้ามา

“เกิดอะไรขึ้น?”

Shuang ‘er ยิ้มอย่างลึกลับและกล่าวว่า “คุณค่าของเกมจบลงแล้ว เธอพาเขาไปที่ห้องเก็บของ

รถม้าหรูหราที่ลากโดยมังกรสวรรค์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งเจ็ดมาจอดที่ทางเข้าพระราชวังตะวันออก นี่คือรถม้าของจี้เสวี่ยหยาน

เย่ว์หยาช่วยเธอลงจากรถ

‘สวัสดีคุณจี! “หม่าปิงอัน” ยกกำปั้นและโค้งคำนับ”

“ฝ่าบาททรงอยู่ที่นี่หรือไม่?” จี้เสวี่ยหยานถาม

“ฝ่าบาทเพิ่งไปที่พระราชวังและชิงเอ๋อยังอยู่ที่นั่น ฉันจะแจ้งให้เธอทราบตอนนี้”

เขาได้รับข่าว.

เด็กหญิงสีเขียวเข้ามาและโค้งคำนับก่อนจะพาเธอไปที่ห้องโถงซวนเหอซึ่งเป็นที่ต้อนรับแขก

“ระหว่างทางมาที่นี่ ฉันฆ่าปีศาจจิ้งจอกระหว่างทาง ร่างกายของมันมีกลิ่นเหม็นอยู่บ้าง จัดสถานที่ให้ฉันอาบน้ำด้วย”

ชิงเอ๋อพาเธอไปที่ห้องโถงวังซางเหวิน ที่นี่เงียบสงบและไม่มีใครรบกวนเธอ เธอมีคนเตรียมอ่างอาบน้ำและน้ำอาบก่อนออกเดินทาง..