ซ่อนและฝึกฝนในพระราชวังตะวันออก เพียงเพื่อจะพบว่าเจ้าชายเป็นเด็กผู้หญิง - บทที่ 61

บทที่ 61: Ji Xueyan ทำลายการป้องกันของเธอ (1)

ผู้แปล: 549690339

“ใช้ได้!” หม่าปิงอันตอบตกลงด้วยรอยยิ้ม

ตอนนี้ก็เช้าแล้ว หลังจากส่งทั้งสองคนออกจากคฤหาสน์แล้ว พวกเขาก็กลับไปที่สวนหลังบ้านและบังเอิญพบกับเจิ้ง ฟู่กุ้ย ซึ่งตื่นแต่เช้าเพื่อเพาะปลูก เขามองไปรอบ ๆ และถามด้วยความสับสน “ลูกพี่ลูกน้องเพิ่งกลับมา?”

“พวกเขาเพิ่งออกไป”

เขาหยิบเงินออกมา 5,000 ตำลึงแล้วมอบให้

“มากมาย?”

“ฉันจะมอบให้ป้าเก็บไว้ ฉันจะทิ้งไว้ให้คุณเมื่อคุณแต่งงาน หากคุณกล้าที่จะเก็บมันไว้กับคุณ ฉันจะทุบตีคุณถ้าฉันรู้”

เจิ้ง ฟู่กุ้ย รู้สึกหดหู่ใจ สีหน้าของเขามืดลงทันที เขาไม่มีอารมณ์จะซ้อมมวยด้วยซ้ำ เขาพูดอย่างนั้นแล้วกลับบ้าน

จางหรงฮวาไม่สนใจเขา หลังจากซักผ้าแล้ว เขาก็เปลี่ยนชุดผ้าลูกไม้สีดำสะอาดแล้วเดินไปที่ห้องครัว เขาหยิบนกปีศาจและสุนัขล่าเนื้อเพลิงนรกออกมา และขอให้คนรับใช้เตรียมอาหารกลางวัน สำหรับแกนอสูรของพวกเขา พวกมันได้ถูกกำจัดออกไปแล้ว

ขณะที่เขากำลังจะจากไป

เมื่อเห็นจางฉินมาจากสวนหลังบ้านด้วยใบหน้าที่ขมขื่น เขาก็คิดเกี่ยวกับมันและเดาว่าเกิดอะไรขึ้น เขาให้เงินเขาสองครั้ง แต่แม่ของเขารับไปทั้งสองครั้ง เขาไม่มีเงินเก็บส่วนตัวเลย มันคงจะแปลกถ้าเขาไม่เศร้า

เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง

ครั้งนี้ไม่ได้ให้อะไรมาก แค่ 100 ตำลึงเท่านั้น แม่ของเขาคงไม่ยึดเงินจำนวนนี้

เขาเก็บธนบัตรเงินออกไป

จางฉินถอนหายใจ “ความเศร้าโศกของชายวัยกลางคน!”

เขาถามอีกครั้ง

“บ่ายนี้มีแขกมาที่บ้านเหรอ?”

Zhang Ronghua บอกพวกเขาเกี่ยวกับการเชิญ Ma Ping ‘an และคนอื่นๆ

“ท่านพ่อมั่นใจได้ว่าท่านจะทำสิ่งต่างๆ!”

ตอนเที่ยง.

หม่า ปิงอันและหลู่ จ้านถังต่างพาสมาชิกในครอบครัวไปร่วมงานเลี้ยง พวกเขาถือของขวัญอยู่ในมือ มันไม่สำคัญว่าจะแพงหรือไม่ สิ่งที่สำคัญคือทัศนคติของพวกเขา พวกเขาไม่สามารถมามือเปล่าได้

พระองค์ทรงเชิญพวกเขาเข้าไปในห้องโถง

เจิ้งโหรวต้อนรับแขกหญิงขณะที่จางหร่งฮวาคุยกับพวกเขา

อาหารกลางวันหรูหรามาก อาหารที่นกปีศาจและสุนัขล่าเนื้อเพลิงนรกทำขึ้นด้วยทักษะการฝึกฝนที่ลึกซึ้ง แม้ว่าฝีมือของเชฟจะแย่นิดหน่อย แต่ส่วนผสมก็ดี ออร่าปีศาจถูกขับออกไป และเนื้อก็มีความแข็งแกร่งมากมาย มันเป็นยาชูกำลังที่ดี

ก่อนที่เขาจะจากไป

แต่ละคนได้รับแมว 20 ตัว และขอให้นำกลับไปกิน

หลังจากบอกลาพ่อแม่แล้ว เขาก็กลับมาที่ถนนหงส์แดง

ณ จุดนี้.

ลุงซีกำลังดูแลต้นไม้ในลานบ้าน จางหรงฮวาหยิบผลวิญญาณออกมาแล้วมอบให้ เขาปฏิเสธไปสักพัก แต่เมื่อเห็นว่าลุงซียืนกราน เขาก็ทำได้แค่ยอมรับพวกเขาอย่างช่วยไม่ได้

เขาเข้าศึกษา.

ห้องว่างแต่เดิมเต็มไปด้วยหนังสือของลุงซีถึง

ซื้อ. มีหนังสือบางเล่มอยู่ในห้องอ่านหนังสือขนาดใหญ่ เขาหยิบหนังสือออกมาอ่าน ในขณะที่ฝึกฝนร่างกายของเขา เขายังขัดเกลาความชอบธรรมของเขาด้วย

เวลาผ่านไปเร็วมากเมื่อคนเรามุ่งความสนใจไปที่สิ่งหนึ่งสิ่งใดสิ่งหนึ่ง

หลังอาหารเย็น.

Zhang Ronghua ออกจากบ้านและรีบไปที่เมืองทางตะวันออก

เมื่อไม่นานมานี้ หลังจากที่สังหารเลดี้บลัดดี้แฮนด์ เขาได้เรียนรู้จากเธอว่าผู้คนที่เหลือจาก Earth Fiend จะมาถึงเมืองหลวงคืนนี้ พวกเขาจะเข้าไปในเมืองหลวงจากที่นี่และพบกันที่ต้นไม้ใหญ่สามต้น

ไม่มีใครอยู่รอบ ๆ. พวกเขายังมาไม่ถึง

เขาเอามือไพล่หลังรออย่างอดทน

เมื่อเวลาผ่านไป ประมาณหนึ่งชั่วโมงต่อมา มีร่างหลายสิบร่างปีนข้ามกำแพงเมืองและหยุดอยู่ที่มุมกำแพง พวกเขาเห็นชายคนหนึ่งยืนอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่สามต้น จากด้านหลังดูเหมือนผู้ชาย พวกเขาคิดผิดว่าเลดี้บลัดดี้หัตถ์ได้ส่งคนไปรับพวกเขา

กลุ่มคนไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ พวกเขารีบวิ่งไปหยุดที่ต้นไม้ใหญ่

ผู้นำก้าวไปข้างหน้าและโค้งคำนับด้วยความเคารพ””สวัสดี ท่านไมลอร์ด!”

“ทุกคนอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”

“มีทั้งหมดสิบหกคน ทั้งหมด!”

Zhang Ronghua หันกลับมาและหรี่ตาลง “คุณไปได้แล้ว”

นกฟีนิกซ์ร้อยนกบินออกมาจากมือของเขาและหันขึ้นไปในอากาศ เมื่อเผชิญหน้ากับการจ้องมองอันหวาดกลัวของพวกเขา เขาก็ตัดคอของพวกเขาออก

เขาคว้าพัดลมจากระยะไกล

ร่างของพวกเขาล้มลงกับพื้น พวกเขานั่งยองๆ เพื่อค้นหาศพและได้เงินจำนวนหนึ่ง ไม่มีอะไรมีค่าอื่นใดอีกแล้ว

“ไอ้สารเลว! ”

เขาหันหลังกลับและจากไป สำหรับผลที่ตามมา ทหารยามเมืองที่ลาดตระเวนจะจัดการกับมันตามธรรมชาติเมื่อพวกเขามาถึง

เขาอยากกลับบ้าน แต่ในขณะที่เขาเดิน เขาก็มาถึงทะเลสาบแห่งการทำสมาธิ

เธอยืนอยู่ในศาลาและมองดูทะเลสาบอันเงียบสงบ ภายใต้แสงสะท้อนของแสงจันทร์ ระลอกคลื่นก็เปล่งประกายและแวววาวเป็นชั้นที่สวยงาม มันสวยงามมาก

เขาหยิบขลุ่ยหยกออกมาโดยไม่รู้ตัวและเริ่มเป่า

เสียงขลุ่ยที่ผ่อนคลายและไพเราะทำให้ผู้คนรู้สึกราวกับว่าพวกเขาอยู่ที่นั่น มันล้อมรอบยามค่ำคืนและแพร่กระจายไปยังบริเวณโดยรอบ

พวกเขาอยู่ใกล้กันมาก ใกล้ทะเลสาบสมาธิ

ตอนนี้เป็นเวลากลางคืน เสียงขลุ่ยก็แพร่กระจายอย่างรวดเร็ว

แกรนด์กวดวิชาคฤหาสน์

ในสวนหลังบ้านในห้องส่วนตัว

ไฟในห้องเปิดอยู่ หญิงสาวสวยที่จะทำให้ผู้ชายคลั่งไคล้และผู้หญิงรู้สึกละอายใจกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้โดยมีต้นฉบับอยู่ในมือและอ่านอย่างจริงจัง

กะทันหัน.

หูของเธอกระตุกเมื่อได้ยินเสียงขลุ่ยมาจากด้านนอก สมาธิของเธอแตกสลาย เธอขมวดคิ้วและมองไปในทิศทางของทะเลสาบสงบโดยสัญชาตญาณ พึมพำกับตัวเองว่า “ทำไมคุณไม่นอนในเวลานี้? ทำไมคุณถึงยังเล่นฟลุตอยู่?”

เธอยกมือที่เหมือนหยกขึ้นแล้วปล่อยแรงดูดเพื่อปิดหน้าต่าง เธอคิดว่านี่จะแยกขลุ่ยออกจากโลกภายนอก แต่มันก็ยังเข้ามา เธอแค่หลอกลวงตัวเอง

“รบกวนชาวบ้าน!”

เขาหยิบฟองน้ำสองชิ้นออกมาแล้วยัดเข้าไปในหู ส่งผลให้เสียงขลุ่ยหายไป

เขาหยิบต้นฉบับและเริ่มอ่านอีกครั้ง

สิ่งนี้เขียนโดยปรมาจารย์เก่าของ Fate Academy มันอธิบายความเข้าใจและการฝึกฝนของ Qi ความชอบธรรมตลอดจนเทคนิคการต่อสู้ มันล้ำค่าและลึกซึ้ง แม้จะมีพรสวรรค์ของเธอ แต่เธอก็ไม่สามารถเข้าใจมันได้ทั้งหมด เธอจะต้องคิดเป็นเวลานานเพื่อที่จะเข้าใจประโยค ถึงกระนั้นเธอก็ไม่สามารถเข้าใจความหมายอันลึกซึ้งที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังได้และสามารถเข้าใจได้เพียงพื้นผิวเท่านั้น

ไม่กี่นาทีต่อมา

จี้เสวี่ยหยานกำลังจะบ้าไปแล้ว เธอโยนต้นฉบับลงบนโต๊ะอย่างหยาบคาย เธอโกรธมากจนดวงตารูปอัลมอนด์ของเธอตั้งตรง เธอทำหน้ามุ่ยและเม้มริมฝีปากสีแดงและสวยงามของเธอเข้าหากันแน่น

สภาพจิตใจที่เขาปรับตัวด้วยความยากลำบากในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาได้พังทลายลงในขณะนี้

เธอลุกขึ้นจากเก้าอี้และเดินไปรอบๆ ห้องส่วนตัวส่วนตัว เธอมีที่อุดหูอยู่ แต่มันก็ไร้ประโยชน์ ดูเหมือนว่าเสียงเพลงฟลุตจะเข้ามาในหัวใจของเธอ

หลังจากนั้นไม่นาน

เธอตัดสินใจหยุดพัก!

หลังจากขึ้นไปบนเตียง เธอก็ถอดรองเท้าและถุงเท้าออก เผยให้เห็นเท้าทั้งสองที่ไร้ที่ติเป็นประกายและโปร่งแสง นิ้วเท้าเล็กๆ ทั้งสิบของเธอถูกเผยให้เห็นอย่างมีความสุขในอากาศ สำหรับผู้ที่รักเท้า เท้าเหล่านี้ถือเป็นงานศิลปะที่สวยงามที่สุดในโลก

เธอดึงผ้าห่มคลุมตัวแล้วคลุมศีรษะราวกับว่าเธอคิดว่าสิ่งนี้จะหยุดเธอจากการคิดถึงเรื่องนี้ เธอสงบสติอารมณ์และบังคับตัวเองให้หลับ แต่ผลลัพธ์กลับตรงกันข้าม

ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นดูเหมือนจะเกิดขึ้นเมื่อวานนี้ขณะที่พวกมันแวบขึ้นมาในใจของเขา

ยิ่งเขาเก็บมันไว้มากเท่าไร เขาก็ยิ่งรู้สึกไม่สบายใจมากขึ้นเท่านั้น

เขายกผ้าห่ม สวมรองเท้า เปิดประตู แล้วรีบออกไป เขาถือดาบแสงสีทองและเริ่มฝึกฝนในสวนหลังบ้าน

เพลงจบลง

จางหรงฮวาเก็บขลุ่ยหยกออกไป มองไปในทิศทางของคฤหาสน์ราชครู แล้วหันหลังเดินกลับไปที่คฤหาสน์

เขาไม่รู้ว่าดนตรีขลุ่ยของเขาทำให้จี้เสวี่ยหยานคลั่งไคล้ เธอใช้วิธีการฝึกดาบเพื่อบังคับตัวเองไม่ให้คิดถึงมัน

หลังจากไม่ทราบระยะเวลา

เมื่อจี้เสวี่ยหยานหยุด เธอก็หยิบฟองน้ำออกมาและเสียงขลุ่ยก็หายไป เธอเหนื่อยล้าและหน้าผากของเธอถูกปกคลุมไปด้วยเม็ดเหงื่อขนาดเท่าเม็ดถั่ว แม้แต่ชุดของเธอก็เปียกราวกับว่าเธอเพิ่งถูกจับขึ้นจากน้ำ

สีหน้าของเธอดูเย็นชา แต่เธอก็กลับมาสู่ตัวตนนอกโลกอีกครั้ง เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอก .. “ในที่สุดก็หยุดแล้ว!”