ฉันมีเมืองในโลกอีกใบหนึ่ง - บทที่ 148

ตอนที่ 148: ตอนที่ 146! การทำลายล้างทั้งหมด

ผู้แปล: 549690339

“””ท่านเจ้าเมืองเราควรไล่ตามไหม?””

ดวงตาของจิมมี่ จูเนียร์เป็นสีแดง เขาย้ายไปอยู่ข้างหน้า Tang Zhen และถามด้วยใบหน้าคาดหวัง

“ดวงตาของเด็กน้อยคนนี้แดงเล็กน้อยจากการฆ่า ใครๆ ก็บอกได้จากสายตาของเขาว่าตราบใดที่ Tang Zhen ออกคำสั่ง เขาจะเป็นคนแรกที่กระโดดลงจากกำแพงเมืองและไล่ตามคนหัวสุนัขที่หลบหนีไป –

“”” ไอ้สารเลวน้อย ไปให้พ้น!”” ”

“ด้วยการตบ Tai Seng ดึง Jimmy ออกไปก่อนจะหันไปมอง Tang Zhen เพื่อรอคำสั่งของเขา –

Tang Zhen ชัดเจนมากเกี่ยวกับหลักการนี้

“เมืองมังกรศักดิ์สิทธิ์มีนักรบจำนวนจำกัด เห็นได้ชัดว่ามันไม่คุ้มค่าที่จะไล่ตามคนหัวสุนัขที่กำลังวิ่งเล่นอยู่ในที่ราบกรวดอันกว้างใหญ่ หากพวกเขาไม่ระวัง พวกเขาอาจถูกศัตรูสังหารได้ ดังนั้น Tang Zhen จึงวางแผนที่จะปล่อยพวกเขาไปในครั้งนี้ –

“ อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาเห็นเจตนาฆ่าบนใบหน้าของ Tyson และคนอื่น ๆ Tang Zhen ก็ระงับความคิดนี้และโบกมือของเขา “” เข้าไปในรถออฟโรดและจำไว้ว่าอย่าไล่ตามจนเกินไป หากสถานการณ์เลวร้ายให้ถอยทัพทันที! –

“””ครับท่าน!”” “

“ไปกันเถอะ! ไท่เส็งคำราม และผู้คนด้านล่างก็เริ่มเคลื่อนย้ายกระสอบทรายที่ขวางประตูเมืองทันที ในเวลาเดียวกัน กลุ่มนักฆ่าก็เริ่มขับยานพาหนะออฟโรดที่จอดอยู่ใต้กำแพงเมืองอย่างตื่นเต้น –

“ตัวรถเต็มไปด้วยปืนกลหนักและมีกระสุนเพียงพอ แต่มีคนน้อยเกินไป! –

“ในท้ายที่สุด คนเหล่านี้ก็นำยานพาหนะทั้งหมดที่สามารถขับผ่านไปได้ ยานพาหนะกองหนึ่งจอดอยู่ใต้กำแพงเมือง เต็มไปด้วยทหารเมืองมังกรศักดิ์สิทธิ์ที่กำลังถูมือด้วยความตื่นเต้น –

“เมื่อ Tai Seng เห็นว่าความเร็วในการขนส่งกระสอบทรายนั้นช้าเกินไป เขาก็กังวลมากจนกระทืบเท้า จากนั้นเขาก็มองไปที่ Tang Zhen ด้วยสีหน้าอ้อนวอนและประจบประแจง ความตั้งใจของเขาชัดเจน เขาขอให้เจ้าเมืองช่วยเก็บกระสอบทรายเหล่านี้ –

Tang Zhen ส่ายหัวเมื่อเห็นสิ่งนี้ เดิมทีเขาต้องการให้คนหัวสุนัขวิ่งหนีออกไปอีกหน่อยเพื่อที่ไทสันและคนอื่น ๆ จะได้ไล่ตามพวกเขาและฆ่าอีกสองสามคน เขาไม่คิดว่าผู้ชายคนนี้จะใจร้อนขนาดนี้!

“ลืมมันซะ ปล่อยให้พวกเขาสมความปรารถนา ไม่ว่าในกรณีใด คนหัวสุนัขกลุ่มนี้จะเป็นหายนะหากพวกเขายังมีชีวิตอยู่ ยิ่งพวกเขาถูกฆ่าเร็วเท่าไร พวกเขาก็จะกำจัดต้นตอของภัยพิบัติได้เร็วเท่านั้น! –

“หลังจากคิดจนถึงจุดนี้ ถังเจิ้นก็กระโดดลงจากกำแพงเมืองและโบกมือไปที่ทางเข้า กระสอบทรายคล้ายภูเขาที่ขวางทางเข้าหายไปและถูกถังเจิ้นวางไว้ด้านข้าง –

“”” เจ้าเมืองทรงพลังมาก!”” ”

“หลังจากที่ Tai Seng เยินยอเขาอย่างเหม่อลอย เขาก็กระโดดขึ้นไปบนรถทันทีและตะโกนไปทางด้านหลัง” “” พวกคุณทุกคน f * cking charge!”” ”

“ทันทีที่เขาพูดจบ ทหารเมืองมังกรศักดิ์สิทธิ์ที่ขับรถออฟโรดก็เหยียบคันเร่งแล้วรีบออกไป –

“Qian Long ไม่ได้ใจร้อนเหมือน Tai Seng และนั่งเงียบๆ ในรถม้ากับสมาชิกทีมต่อสู้ของผู้ฝึกฝน แต่ใครจะคิดว่าทันทีที่ประตูเมืองถูกเคลียร์ เขาจะเป็นคนแรกที่รีบออกไป ล้อรถม้าเตะฝุ่นฟุ้ง! –

“ที่ตามมาติดๆ ก็มีรถออฟโรด รถแทรกเตอร์ รถจักรยานยนต์ และแม้แต่รถสามล้อไฟฟ้าอีกสองสามคัน พวกเขาทั้งหมดเต็มไปด้วยทหารของเมืองมังกรศักดิ์สิทธิ์ Zhen Tang ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้กับฉากนี้ดี –

“เมื่อเห็นกลุ่มทหารของเมืองมังกรศักดิ์สิทธิ์ออกไปด้วยเจตนาฆ่า ถังเจิ้นก็โบกมือและเรียกเจ้าหน้าที่บริหารของเมืองมังกรศักดิ์สิทธิ์สองสามคน –

“ศพโคโบลด์ที่เชิงกำแพงเมืองต้องได้รับการทำความสะอาด มิฉะนั้น พวกมันจะดึงดูดสัตว์ประหลาดที่กินซากศพและทำให้เกิดโรคระบาด –

“ทหารโคโบลด์ที่พ่ายแพ้ได้ออกจากพื้นที่นี้ไปแล้ว และทางเดินประตูเมืองที่ถูกปิดไว้ก็ถูกเปิดออกแล้ว จากนั้น ชาวเมืองมังกรศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดก็ย้ายออกไปและขนศพไปที่ต้นแม่ –

“หลังจากให้คำแนะนำเล็กน้อยแก่ทหาร Holy Dragon City ที่ตกต่ำซึ่งอยู่เบื้องหลังเพื่อปกป้องเมือง ร่างกายของ Tang Zhen ก็เหมือนกับสายฟ้าในขณะที่เขาไล่ตามอย่างรวดเร็วไปในทิศทางที่ Tai Seng และคนอื่น ๆ หายตัวไป –

“บนที่ราบกรวด ทหารโคโบลด์จำนวนนับไม่ถ้วนได้ละทิ้งหมวกและชุดเกราะและเดินไปข้างหน้าพร้อมกับแลบลิ้นออกมา –

“รูปลักษณ์ปัจจุบันของพวกเขาช่างน่าสังเวชอย่างยิ่ง พวกเขาห่างไกลจากความเย่อหยิ่งและทัศนคติที่ร่าเริงที่พวกเขามีเมื่อมาถึงครั้งแรก การสังหารหมู่นองเลือดที่หน้า Holy Dragon City ได้ส่งพวกเขาจากเมฆสู่นรก กองทัพโคโบลด์ซึ่งอยู่ยงคงกระพันมาโดยตลอดเมื่อต้องโจมตีเมืองต่างๆ ในที่สุดก็ประสบความสูญเสียครั้งใหญ่ในครั้งนี้! –

“แต่เดิมมีทหารห้าพันคน แต่ตอนนี้เหลือเพียงสามพันคนเท่านั้น พวกเขาทั้งหมดได้รับบาดเจ็บและดูสิ้นหวัง ขวัญกำลังใจของพวกเขาตกต่ำ และในบางครั้ง โคโบลด์ที่เปื้อนเลือดบางตัวก็จะล้มลงกับพื้นและไม่สามารถลุกขึ้นได้อีกเลย –

“ผู้บัญชาการของคนหัวสุนัขกำลังขี่สุนัขยักษ์ที่ดุร้าย ชุดเกราะบนร่างกายของเขาเละเทะ และยามส่วนตัวของเขาไม่ได้พูดอะไรสักคำ –

“พวกเขาประสบความพ่ายแพ้อย่างย่อยยับในครั้งนี้ ดังนั้นพวกเขาจึงต้องถูกลงโทษและเยาะเย้ย ใครบ้างจะพอใจกับความคิดที่ไม่เพียงแต่ทำให้เลือดออกแต่ยังต้องมีชื่อเสียงที่ไม่ดีด้วย? –

รวบรวมนักรบ ปล่อยให้ผู้บาดเจ็บสาหัสเดินหน้าต่อไป!

“ใบหน้าของผู้บังคับบัญชาชายหัวสุนัขเต็มไปด้วยความผันผวนของชีวิต ราวกับว่าเขาอายุมากแล้ว –

“ทันทีที่พูดจบ นักรบหัวสุนัขหลายคนก็ดูตื่นตระหนก ขณะเดียวกันก็ได้ยินเสียงคำรามดังขึ้น –

“ ผู้บัญชาการชายหัวสุนัขที่เหนื่อยล้าทั้งกายและใจรีบมองไปในทิศทางของเสียงแล้วตะโกนว่า” “อย่าตกใจไม่งั้นฉันจะฆ่าคุณอย่างไร้ปรานี!”””

“แต่เมื่อเห็นต้นเสียงก็โกรธมากจนตาแทบจะหลุดออกมา ในเวลาเดียวกัน รู้สึกราวกับว่ากำลังทั้งหมดในร่างกายถูกดูดออกไป แขนของมันซึ่งถือกระบี่อยู่สูงก็ล้มลงอย่างอ่อนแรง มันพึมพำกับตัวเองว่า “” “”กลุ่มมนุษย์บ้าคลั่งพวกนี้ พวกเขากำลังพยายามจะฆ่าพวกเราทั้งหมดเหรอ?”” ”

“เสียงคำรามดังขึ้นเรื่อยๆ และเมื่อฝุ่นฟุ้งกระจายในอากาศ ทหารหัวสุนัขก็สามารถมองเห็นใบหน้าของนักรบมนุษย์ที่ขี่ยานพาหนะแปลก ๆ ได้อย่างชัดเจน และใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า –

การแสดงออกเช่นนี้ไม่ควรปรากฏบนใบหน้าของนักรบโคโบลด์หรือ? เหตุใดจึงปรากฏบนใบหน้าของมนุษย์ที่อ่อนแอ? โลกกำลังจะเปลี่ยนไปหรือเปล่า?

“ความกลัวปะทุขึ้นอย่างรวดเร็ว พลังของอาวุธปืนของเมือง Holy Dragon ได้ทิ้งเงาที่ลบไม่ออกไว้ในใจของพวกเขา เมื่อพวกเขาคิดถึงฉากฝันร้ายที่สหายของพวกเขาถูกอาวุธเหล่านั้นฉีกเป็นชิ้น ๆ โคโบลด์จำนวนมากก็อดไม่ได้ที่จะคร่ำครวญและล้มลงกับพื้น –

“ผู้บัญชาการโคโบลด์ดูเหมือนจะมีชีวิตขึ้นมาในขณะที่เขาคำรามใส่ทหารที่กระจัดกระจายอยู่ข้างๆ “” พวกหัวสุนัขยอมตายดีกว่ายอมจำนน ไม่มีคนขี้ขลาดที่จะตายด้วยการคุกเข่า ดูเหมือนเราจะย้อนกลับไปไม่ได้แล้ว มาต่อสู้กันให้ตายเถอะ และแสดงให้มนุษย์ผู้ต่ำต้อยเหล่านี้เห็นถึงความกล้าหาญและกระดูกสันหลังของพวกเราคนหัวสุนัข! –

“ก่อนที่เขาจะพูดจบประโยค ผู้บัญชาการโคโบลด์คนเก่าก็คำรามและกวัดแกว่งดาบของเขา และตะครุบขบวนรถของเมืองมังกรศักดิ์สิทธิ์ –

“โคโบลด์ที่หดหู่แต่เดิมมีกำลังใจฟื้นคืนชีพทันทีเมื่อเห็นสิ่งนี้ ดวงตาของพวกเขาแดงก่ำขณะแยกเขี้ยว พวกเขาคำรามและติดตามเขาไป บางส่วนกวัดแกว่งหอกสั้น บางส่วนกวัดแกว่งหิน และบางส่วนถึงกับฉีกแขนของโคโบลด์ที่ตายแล้วเพื่อใช้เป็นอาวุธ ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความบ้าคลั่งและความมุ่งมั่น! –

“เสียงปืนดังขึ้นในขณะที่กระสุนตกลงมาใส่โคโบลด์ที่กำลังชาร์จ เลือดที่สาดกระเซ็นทำให้เกราะของโคโบลด์เปียกโชก แต่มันก็ไม่ได้หยุดโมเมนตัมของพวกมัน พวกเขาเพียงแต่หลับตาลงอย่างไม่เต็มใจหลังจากที่พวกเขาโดนกระสุน –

“ทุกตารางนิ้วของเส้นทางที่คนหัวสุนัขเดินไปนั้นเต็มไปด้วยซากศพ อย่างไรก็ตาม คนหัวสุนัขที่เหลือยังคงเหยียบบนร่างของเพื่อนร่วมทางและพุ่งโจมตีต่อไปจนกว่าร่างของพวกเขาจะปกคลุมร่างของเพื่อนร่วมทาง –

“ผู้บัญชาการโคโบลด์ถูกระเบิดปืนกลทำลายจนหมดสิ้น แต่แม้ในนาทีสุดท้ายของชีวิต เขาก็ไม่ยอมถอย! –

“เสียงปืนหยุดลง และสนามรบก็เงียบสงัด มีเพียงเสียงโคโบลด์ที่กำลังจะตายเท่านั้นที่สามารถได้ยินได้เป็นครั้งคราว ไม่มีนักรบแห่งเมืองมังกรศักดิ์สิทธิ์คนใดพูดได้ พวกเขามองดูที่ราบกรวดที่เต็มไปด้วยซากโคโบลด์อย่างเงียบๆ ราวกับว่าพวกเขากำลังไว้ทุกข์ให้กับพวกเขา –

“แม้ว่าพวกเขาจะเป็นมนุษย์หมาป่า และถึงแม้ว่ามนุษย์และเผ่าพันธุ์ต่างชาติจะเข้ากันไม่ได้ แต่พวกเขาไม่สามารถดูหมิ่นคู่ต่อสู้ที่ไม่กลัวความตายได้! –

“Tang Zhen เฝ้าดูเหตุการณ์ตรงหน้าเขาอย่างเงียบ ๆ อย่างไรก็ตาม เขาถอนหายใจอย่างเงียบ ๆ ในใจ –

“แม้ว่าเขาจะทำลายล้างพวกโคโบลด์ที่บุกรุกไปแล้ว แต่ความตั้งใจอันแน่วแน่ของชนเผ่าต่างด้าวทำให้เขาตระหนักมากขึ้นว่าหาก Holy Dragon City ต้องการจะผงาดขึ้น ก็ถูกกำหนดให้ก้าวไปบนถนนที่ปูด้วยเลือด เนื้อ และกระดูก! –

“ถึงกระนั้น ถังเจิ้นก็ไม่เคยคิดที่จะถอยหลังครึ่งก้าว! –