ฉันมีเมืองในโลกอีกใบหนึ่ง - บทที่ 165

บทที่ 165: วันโลกาวินาศของกองทัพโคโบลด์

ผู้แปล: 549690339

Tang Zhen เห็นความเข้าใจและการประยุกต์ใช้ศิลปะศักดิ์สิทธิ์ของ Maroni ในสมุดบันทึกของเขา!

“หลังจากที่กลายเป็นปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์ มาโรนิสต้องสะสมคะแนนเป็นเวลาห้าปีก่อนที่เขาจะสามารถแลกเป็นคาถาศักดิ์สิทธิ์ครั้งแรกจากแพลตฟอร์มการซื้อขายหลักสำคัญ เขาใช้ไป 10,000 แต้ม!”

“นี่เป็นคาถาศักดิ์สิทธิ์ที่สามารถควบคุมกริชและร่ายมันได้ทันที มันสามารถควบคุมกริชให้บินและสังหารศัตรูได้ในระยะห้าเมตร ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมมันถึงพกกริชติดตัวไปด้วย”

“ด้วยศิลปะศักดิ์สิทธิ์นี้ มาโรนิสค่อยๆ มีชื่อเสียงและสะสมคะแนนมากขึ้นเรื่อยๆ!”

“ต่อมาได้แลกเปลี่ยนกับศิลปะศักดิ์สิทธิ์อีกสองสามอย่าง รวมถึงคลื่นกระแทกที่ใช้ในการหยุดการลอบสังหารของ Tang Zhen ถ้ามีเวลา มันก็คงจะปล่อยศิลปะศักดิ์สิทธิ์ออกมาทีละคน”

น่าเสียดายที่พลังที่ Tang Zhen ใช้นั้นแข็งแกร่งเกินไป เขาฆ่าเขาด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว!

“เมื่อพิจารณาถึงความเข้าใจและการประยุกต์ใช้ศิลปะศักดิ์สิทธิ์ของมาโรนี ถังเจิ้นรู้สึกว่าศิลปะศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้เป็นเวอร์ชันที่อ่อนแอของแอปพลิเคชันโทรศัพท์มือถือ ตัวอย่างเช่น ความสามารถในการควบคุมกริชที่มาโรนี่แลกเปลี่ยนนั้นสามารถดาวน์โหลดได้ในร้านแอปพลิเคชัน”

-[ super item manipulation magnetic field (basic). Able to control all metal objects. Can be upgraded. The higher the level, the greater the range and power of control. Download cost: 10000 gold coins. ]-

นอกจากนี้ยังมีคาถาศักดิ์สิทธิ์อื่นๆ อีกหลายอย่างที่มาโรนิสเชี่ยวชาญ มีการดาวน์โหลดแอปพลิเคชันที่คล้ายกันในร้านแอปพลิเคชัน!

ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาน่าสนใจมาก

“Tang Zhen เฝ้าดูตลอดทางจนถึงรุ่งสาง จากนั้นเขาก็เก็บสมุดบันทึกของมาโรนี่ทิ้งไป ภายใต้แสงตะวันยามเช้า เขาขยายค่ายของคนหัวสุนัขได้”

ค่ายของคนหัวสุนัขที่เรียบร้อยและเป็นระเบียบเรียบร้อยเมื่อวันก่อนสามารถอธิบายได้ว่าเป็นฉากแห่งการทำลายล้างในขณะนี้เท่านั้น

“มีขี้เถ้าหลงเหลือจากไฟอยู่ทุกหนทุกแห่ง ควันยังไม่กระจายและซากศพก็เกลื่อนกลาดไปทั่วสถานที่ ศพโคโบลด์ที่เสียชีวิตจากการโจมตีเมื่อคืนนี้กำลังถูกกำจัดออกไปทีละคน และกองรวมกันอยู่บนที่ราบกรวดด้านนอกค่าย”

“ศพกองพะเนินเหมือนภูเขา และเลือดก็ไหลเหมือนแม่น้ำ!”

Tang Zhen ประเมินว่าการโจมตีเมื่อคืนนี้ทำให้โคโบลด์เสียชีวิตไปอย่างน้อยสี่พันตัว และเผาเต็นท์และอาหารจำนวนนับไม่ถ้วน กองทัพโคโบลด์กำลังจะเผชิญกับวิกฤติการขาดแคลนอาหารและน้ำ

“พวกเขาต้องคิดหามาตรการตอบโต้และต่อสู้จนตาย หรือไม่ก็ถอนทหารออกไป นอกเหนือจากนั้น พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น!”

“Tang Zhen อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาดัง ๆ เมื่อเขาเห็นเจ้าชายหัวสุนัขบินด้วยความโกรธ เขาหยิบปืนไรเฟิลซุ่มยิงหนักออกมาจากที่เก็บของเขา ล็อคตัวเจ้าชายที่ 17 แล้วเหนี่ยวไกเบาๆ”

ปัง

กระสุนเจาะหมอกยามเช้าเข้าปะทะร่างขององค์ชายที่ 17

“ภาพร่างขององค์ชายที่ 17 ถูกฉีกเป็นชิ้น ๆ ไม่ปรากฏขึ้น โล่ป้องกันสีเขียวปรากฏขึ้นบนพื้นผิวของร่างขององค์ชายที่ 17 เพื่อป้องกันการโจมตีของกระสุน อย่างไรก็ตาม การโจมตีทำให้เขาหวาดกลัวมากจนเขารีบซ่อนตัวไว้หลังที่กำบังภายใต้ที่กำบังของทหารรักษาพระองค์”

“Tang Zhen มีความชัดเจนมากเกี่ยวกับพลังการป้องกันของโล่ป้องกัน นอกจากนี้เขายังรู้ด้วยว่าเขาจะไม่สามารถสังหารเจ้าชายคนที่ 17 ที่ได้ใช้ความระมัดระวังหลังจากการลอบสังหารแล้ว การยิงของเขาครั้งนี้จะเป็นอุปสรรคต่อองค์ชาย 17 เท่านั้น!”

“ถังเจิ้นซึ่งอารมณ์ดีกำลังวางแผนที่จะกลับไปทานอาหาร อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาสังเกตเห็นฝุ่นลอยขึ้นมาในระยะไกล เขาก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว เห็นได้ชัดว่านี่เป็นกองทัพขนาดใหญ่ เป็นไปได้ไหมว่ากองทัพโคโบลด์มีจำนวนเพิ่มขึ้น?”

“เปลี่ยนไปใช้มุมมองแผนที่อย่างรวดเร็ว Tang Zhen มองไปที่ฉากที่ปรากฏตรงหน้าเขา สีหน้าไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดีปรากฏบนใบหน้าของเขา ในเวลาเดียวกัน เขาก็ส่ายหัวซ้ำแล้วซ้ำอีกและพูดว่าความวุ่นวายเมื่อคืนนี้รุนแรงเกินไป มันดึงดูดคนจำนวนมาก คราวนี้พวกหมาล่าเนื้อกำลังประสบปัญหาใหญ่!”

“ทหารยามโคโบลด์ที่ถูกปล่อยออกมายังสังเกตเห็นกลุ่มคนที่จู่ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้น เมื่อพวกเขาเห็นว่ามันคืออะไร สีหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไปอย่างมาก พวกเขาไล่สุนัขตัวใหญ่กลับไปที่แคมป์เพื่อรายงานสถานการณ์โดยไม่ลังเล!”

“อย่างไรก็ตาม ก่อนที่ Kobold Sentry จะวิ่งได้สองสามก้าว มันก็ถูกกดลงด้วยกรงเล็บเน่าเสียขนาดใหญ่ พลังมหาศาลได้บดขยี้ Kobold Sentry โดยตรง จากนั้นศพก็ถูกกลืนกินโดยหัวขนาดใหญ่ที่เผยให้เห็นโหนกแก้ม”

สัตว์ร้ายยักษ์ที่กลืนกิน Kobold Sentinels คำรามขึ้นไปบนท้องฟ้าและวิ่งต่อไปยัง Holy Dragon City ด้านหลังนั้นมีซากศพมอนสเตอร์ทุกชนิดที่ปกคลุมท้องฟ้าและโลกขณะที่พวกมันค่อยๆ เดินผ่านไป!

“มันเหม็นและดุร้าย ราวกับว่าวิญญาณชั่วร้ายจากนรกออกมาหมดแล้ว!”

สัตว์ประหลาดซากศพเกือบร้อยตัว นายร้อยกระจัดกระจายอยู่ท่ามกลางสัตว์ประหลาดซากศพเหล่านี้ เห็นได้ชัดว่าพวกเขามีสติปัญญาที่เรียบง่ายและสามารถสั่งการมอนสเตอร์ซากศพที่กระจัดกระจายได้ ราวกับว่าเสียงคำรามของพวกมันมีเวทมนตร์บางอย่างที่สามารถทำให้สัตว์ประหลาดซากศพที่โหดร้ายและกระหายเลือดก้าวหน้าตามคำสั่งของพวกเขา

“คนที่ผลักและดันไปแถวหน้าส่วนใหญ่เป็นพวกพเนจรที่ติดเชื้อซึ่งกลายเป็นซอมบี้ เช่นเดียวกับมอนสเตอร์ที่ติดเชื้อทุกชนิด พวกมันเป็นเหมือนอาหารสัตว์ปืนใหญ่ และมันจะไม่น่าเสียดายเลยไม่ว่าจะถูกใช้ไปกี่ตัวก็ตาม”

“การติดตามศพมอนสเตอร์เหล่านี้เป็นสิ่งมีชีวิตทุกชนิดจากโลกแห่งเผ่าพันธุ์ศพ แต่ละคนมีรูปร่างที่แปลก บ้างสูงและดุร้าย บ้างก็เล็กและแปลก เมื่อเทียบกับมอนสเตอร์ที่ติดเชื้อ พวกมันมีความคล่องตัวมากกว่าอย่างไม่ต้องสงสัย”

“ด้านหลังถัดไปคือกองทัพสมองแห่งราชาแห่งการพิชิตโลกของราชาแห่งวิญญาณ ทหารผีโล่ดาบ นักธนูสัตว์ประหลาดศพ ทหารหอก และทหารม้าเกราะหนักรวมตัวกันเป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัสและก้าวไปอย่างมั่นคง”

สิ่งที่ทำให้ถังเจินประหลาดใจก็คือราชาศพสมองวิญญาณไม่ปรากฏตัวในกองทัพแห่งเผ่าพันธุ์อันเดดนี้ ไม่มีใครรู้ว่ามันซ่อนอยู่ที่ไหนและกำลังสร้างแผนการขึ้นมา

กองทัพมอนสเตอร์อันเดดมีขนาดใหญ่มากและดึงดูดความสนใจของผู้ชายหัวสุนัขจากแดนไกล พวกเขาสร้างรูปแบบการป้องกันอย่างรวดเร็วและมองไปในทิศทางของกองทัพอันเดดด้วยสีหน้าจริงจัง

“องค์ชายที่ 17 มองดูกองทัพสัตว์ประหลาดซากศพที่กำลังเข้ามาใกล้ และใบหน้าของเขาก็มืดมนลง ประการแรกค่ายถูกโจมตีกลางดึกและตอนนี้กองทัพเผ่าศพได้ปิดกั้นทางกลับ เขาถูกลิขิตให้กลับมาด้วยความพ่ายแพ้หลังจากนำกองทหารของเขาไปสู้รบหรือเปล่า?”

“องค์ชายที่ 17 ต้องการล่าถอย แต่เขาพบว่าเขาไม่มีทางออกเพราะเขาถูกศัตรูล้อมรอบ เขาจะถอยกลับไปที่ไหน”

“สัมผัสแห่งความโศกเศร้าแวบเข้ามาในหัวใจ มันกลัวว่ามันจะตายที่นี่ในวันนี้ และกระดูกของมันจะถูกฝังอยู่ใต้ Holy Dragon City!”

“’เอาล่ะ ฉันจะต่อสู้จนถึงที่สุดและใช้ความตายของฉันเพื่อทำให้ราชวงศ์โคโบลด์มีชื่อเสียง!’”

“หลังจากที่องค์ชาย 17 คิดเรื่องนี้แล้ว เขาก็ค่อยๆ ดึงกระบี่ออกมาและเดินไปที่แนวหน้าด้วยสีหน้าเคร่งขรึม!”

“บนกำแพงเมืองของเมืองมังกรศักดิ์สิทธิ์ Tang Zhen มองไปที่กองทัพทั้งสองที่กำลังจะปะทะกัน อย่างไรก็ตาม ใบหน้าของเขาไม่มีความสุขมากนัก จากสถานการณ์ปัจจุบัน พวกโคโบลด์จะต้องพ่ายแพ้อย่างแน่นอน”

“ก่อนที่หมาป่าจะถูกขับไล่ออกไป พยัคฆ์ผู้หิวโหยก็กลับมาอีกครั้ง!”

“จากมุมมองของ Zhen Tang คนหัวสุนัขที่ตายแล้วนั้นไม่ดีเท่ากับคนหัวสุนัขที่ยังมีชีวิตอยู่ หลังจากที่ชายหัวสุนัขที่ยังมีชีวิตอยู่ถูกเขาฆ่า นั่นหมายความว่าเขาตายสนิทแล้ว อย่างไรก็ตาม ชายหัวสุนัขที่ถูกสังหารโดยกลุ่มศพจะกลายเป็นสัตว์ประหลาดซากศพ ผู้สมรู้ร่วมคิดกับการกระทำชั่วร้ายของเสือ”

“น่าเสียดาย เขาไม่สามารถควบคุมเรื่องแบบนี้ได้ และเขาก็ไม่มีทางเลือก!”

“วันที่เขากังวลก็มาถึงในที่สุด เผ่าพันธุ์ศพได้มาถึงเมืองมังกรศักดิ์สิทธิ์แล้ว พวกเขาไม่ยอมปล่อยสิ่งมีชีวิตใดๆ ออกไป ตั้งแต่เริ่มต้น ทั้งสองฝ่ายถูกกำหนดให้ไม่มีทางที่จะปรองดองกันได้”

“ด้านล่างกำแพงเมือง ในที่สุดกองทัพอันเดดและกองทัพโคโบลด์ก็ปะทะกัน ที่ราบกรวดสีขาวถูกปกคลุมไปหมด และเสียงร้องของการต่อสู้ที่ดังก้องก้องไปทั่วเมฆ!”

“คนหัวสุนัขมีความกล้าหาญอย่างยิ่งในการต่อสู้ พวกเขาโบกหอกสั้นและมีดพร้า และใช้มือและเท้าเพื่อต่อสู้กับซอมบี้และสัตว์ประหลาดซอมบี้ อาวุธของพวกเขาโจมตีจุดสำคัญของศัตรูอย่างต่อเนื่อง”

“พวกเขาเป็นนักรบที่ยอดเยี่ยม แต่น่าเสียดายที่ศัตรูที่พวกเขากำลังเผชิญอยู่นั้นเป็นสัตว์ประหลาดที่ไม่รู้สึกเจ็บปวดและรู้วิธีฆ่าเท่านั้น!”

“การโจมตีธรรมดาไม่มีประโยชน์กับมอนสเตอร์ซากศพ แม้ว่าพวกมันจะถูกปกคลุมไปด้วยหลุมเลือดและมีแขนขาหัก แต่พวกมันก็ยังคงคลานเข้าหาศัตรูอย่างดื้อรั้น พยายามฉีกพวกมันออกจากกันและกลืนกินพวกมัน”

“หลังจากที่คลื่นลูกใหญ่ทั้งสองปะทะกัน ฝ่ายคนหัวสุนัขก็ถูกกลืนกินอย่างรวดเร็ว ผู้บัญชาการกองทัพของเผ่าพันธุ์ศพขับตรงเข้าไปแล้วค่อยๆกระจายออกไป เขาแยกกองทัพประชาชนหัวสุนัขออกโดยไม่รู้ตัว และค่อยๆ ล้อมรอบพวกเขาและกลืนกิน Bi An”

“โคโบลด์มากกว่า 10,000 ตัวต่อสู้จนตาย แต่พวกเขาไม่สามารถหนีจากความพ่ายแพ้ได้!”

“คนหัวสุนัขที่เสียชีวิตในสนามรบลุกขึ้นจากกองเลือด พวกเขาลากแขนขาที่หักและเข้าร่วมกองทัพสัตว์ประหลาดซากศพ เริ่มโจมตีพวกพวกมันเอง”

“การต่อสู้ดำเนินไปเกือบชั่วโมง เมื่อโคโบลด์คนสุดท้ายที่รอดชีวิตพิงกำแพงเมืองมังกรศักดิ์สิทธิ์และโบกอาวุธเพื่อสกัดกั้นมอนสเตอร์ซอมบี้มากขึ้นเรื่อยๆ นั่นหมายความว่ากองทัพโคโบลด์พ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิง!”

“นี่เป็นลักษณะที่น่ากลัวของตระกูลศพ เมื่อพวกเขาก่อตัวเป็นวงกว้าง พวกเขาจะผ่านพ้นเหมือนหิมะถล่ม!”