ฉันมีความเข้าใจที่ไม่มีใครเทียบได้ - บทที่ 227

บทที่ 227: ความเย่อหยิ่งของราชวงศ์ (4)

ผู้แปล: 549690339

ชูหยูกำลังมองไปด้านข้าง เธอไม่ได้พูดอะไรเลยเมื่อเห็นสิ่งที่ Xu Bai เขียน

เนื้อหาของจดหมายนั้นเรียบง่ายมาก ใช้เวลาเพียงหนึ่งประโยคเท่านั้น

ชูหยูคิดกับตัวเองว่า ฉันยังมีชีวิตอยู่และเตะทุกวัน ฉันจะป่วยได้อย่างไร?

เขาไม่ได้ให้เหตุผลที่ดีด้วยซ้ำ เหตุผลนี้เห็นได้ชัดว่าเป็นของปลอม และมันก็เป็นของปลอมอย่างน่าขัน

‘เอาล่ะ มาทำต่อเลย’ Xu Bai ยังคงสอน Chu Yu ราวกับว่าเขาเพิ่งทำสิ่งที่ไม่สำคัญ

ในห้อง เสียงของ Xu Bai ดังขึ้น ชั้นเรียนดำเนินต่อไปอย่างช้าๆ

ไปรษณีย์หยิน.

ชายวัยกลางคนในชุดเกราะหนังกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ กำลังดื่มชาโดยมีค้อนยักษ์อยู่ที่เอว

Liu Er ก็อยู่เคียงข้างเช่นกัน แต่เขาไม่สนใจชายในชุดเกราะหนัง

นับตั้งแต่ชายในชุดเกราะหนังมาถึง เขาได้อธิบายหัวข้อหลักโดยตรง อย่างไรก็ตาม ปัญหาคือ Xu Bai ไม่ได้อยู่ที่นี่ และ Liu Er ต้องแจ้งให้เขาทราบล่วงหน้า ดังนั้นเขาจึงส่งนกพิราบส่งสารไปที่คฤหาสน์ Yunlai ในระหว่างกระบวนการนี้ ชายในชุดเกราะหนังไม่ได้ออกไป เขาแค่นั่งอยู่ที่นั่นและจิบชาเป็นครั้งคราว เขายังเติมถ้วยของเขาโดยอัตโนมัติอีกด้วย

“นักศิลปะการต่อสู้ระดับเก้ากลายเป็นหัวหน้าของ Fu Yin Posthouse จริงๆ ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ของคุณจะแข็งแกร่งมาก ชายในชุดเกราะหนังจิบชาอีกครั้งและจ้องมองที่ Liu Er

หลิวเอ๋อไม่ตอบและยังคงทำหน้าที่ของตัวเองต่อไป

ในความเห็นของเขา ไม่สำคัญว่าเขาจะเป็นลูกน้องขององค์ชายเจ็ดหรือเป็นคนอื่นก็ตาม เขาติดตาม Xu Bai และไม่สนใจใครเลย

Xu Bai ขอให้เขาสร้างความบันเทิงให้พวกเขาอย่างดี ดังนั้นเขาก็จะทำ ถ้า Xu Bai ไม่ชอบพวกเขา เขาก็คงไม่ชอบพวกเขาเช่นกัน

ไม่ว่าจะทำงานสายไหน ความภักดีก็เป็นสิ่งจำเป็น หากผู้ใดไม่ซื่อสัตย์ บุคคลนั้นก็จะพบกับความทุกข์ยากอย่างยิ่ง

เมื่อเห็นว่าหลิวไม่ตอบ ชายในชุดเกราะหนังก็รู้สึกว่าความสนใจของเขาลดลง เขาไม่ต้องการระบายความโกรธที่นี่ เขาจึงวางถ้วยชาในมือลง พิงพนักเก้าอี้แล้วหลับตาเพื่องีบหลับ

เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ หลังจากนั้นประมาณ n,vo ชั่วโมง นกพิราบส่งสารก็ร่อนลงมาที่หน้าต่างห้อง

Liu Er มีสายตาที่เฉียบคมและรีบเดินเข้าไป เขาคว้านกพิราบขนส่งแล้วหยิบจดหมายข้างในออกมา

เขาเหลือบมองเนื้อหาและเห็นว่าไม่มีอะไรที่เขาต้องซ่อน เขาวางกระดาษลงบนโต๊ะแล้วปล่อยให้ชายในชุดเกราะหนังหยิบไปเอง

ชายในชุดเกราะหนังมองดู Liu Er อย่างลึกซึ้ง หยิบจดหมายบนโต๊ะขึ้นมาแล้วสแกนเนื้อหา

เมื่อเขาอ่านจบ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ และเส้นเลือดบนหน้าผากก็โปน

“’เขาไม่สบายและปฏิเสธที่จะกลับมา นั่นหมายความว่าเขาต้องการให้ฉันไปหาเขา!”

“กล้าดียังไง! คุณอย่ามองเจ้าชายที่เจ็ดเข้าตาด้วยซ้ำ!”

“ดีดีดี นั่นเยี่ยมมาก ฉันจะไปพบเขาตอนนี้แล้วให้ฉันดูว่าเขาเป็นคนแบบไหน!”

มีเสียงต่างๆ ดังออกมาจากปากของชายคนนั้น เห็นได้ชัดว่าชายใต้ผิวหนังโกรธมากหลังจากอ่านเนื้อหา

เขาไม่ได้อยู่อีกต่อไป เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินออกไปอย่างก้าวกระโดด เขาไม่อยากทิ้งคำพูดไว้ด้วยซ้ำ

หลิวเอ๋อไม่ได้หยุดเขา เขามองไปที่ด้านหลังของชายในชุดเกราะหนังและยิ้มอย่างเหยียดหยาม

เฮ้…

ด้วยอารมณ์เช่นนี้ เขาจึงกล้าวิ่งไปหาผู้นำคุ้มกัน Xu เขาไม่ได้กำลังตามหาความตายใช่ไหม?

เขาเห็นมากเกินไป เขาติดตามพวกเขามาตลอดทางจากเขต Sheng และได้เห็นผ่านหลายสิ่งหลายอย่างมานานแล้ว

ใครก็ตามที่รุกรานผู้นำคุ้มกัน Xu คงไม่มีจุดจบที่ดี

ดูเหมือนว่าไม่มีใครยังมีชีวิตอยู่

ชายในชุดเกราะหนังกำลังตามหาความตาย

Liu Er เช็ดโต๊ะตรงหน้าเขาให้สะอาด และโยนชามที่ชายในชุดเกราะหนังดื่มออกมา ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความรังเกียจ

“บางทีในอีกไม่กี่วันเขาอาจจะตายไปแล้ว” หลิวเอ๋อคิด

ในขณะนี้ ชายในชุดเกราะหนังที่กำลังรีบไปที่คฤหาสน์หยุนไหลไม่รู้ว่ากำลังรออะไรอยู่

คฤหาสน์หยุนไหล.

เมื่อเร็ว ๆ นี้ Yun Zihai อาจกล่าวได้ว่ามีอาการปวดหัว

เขาต้องป้องกันไม่ให้ตระกูลเฉินเคลื่อนไหวแปลกๆ แต่เขาก็ต้องทำราวกับว่าเขาไม่ได้ค้นพบอะไรเลย

กระบวนการทั้งหมดซับซ้อนมาก แต่เขายังคงแสดงอยู่

ร่างกายของเขาอยู่ในสภาพที่ย่ำแย่อยู่แล้ว และเขาก็ไออย่างรุนแรง การทำงานหนักไม่กี่วันนี้ทำให้ร่างกายของเขาแย่ลงไปอีก

ถ้าสุขภาพไม่ดีก็จะส่งผลต่ออารมณ์ ถ้าอารมณ์ไม่ดีก็จะหงุดหงิดเป็นพิเศษ

แม้ว่า Yun Zihai มักจะดูเหมือนนักวิชาการที่อ่อนแอ แต่จริงๆ แล้วเขาเป็นคนที่แข็งแกร่งมากจากภายใน เมื่อเขาอารมณ์ไม่ดี บางครั้งคำพูดของเขาก็ก้าวร้าวมาก

ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา นักวิ่งในหน่วยงานของรัฐไม่กล้ายั่วยุเขาเลย พวกเขาซ่อนตัวไปไกลเมื่อเห็นพระองค์

เมื่อเขาเผชิญหน้ากับซูไป๋เท่านั้นที่หยุนซีไห่จะควบคุมอารมณ์ของเขาได้เล็กน้อย

วันนี้เป็นวันที่สงบสุขอีกวัน

หยุนซีไห่นั่งอยู่ในห้องโถงและพลิกดูอนุสรณ์สถานในมือของเขา ขณะที่เขาอ่าน เขาก็จัดเรียงสิ่งต่างๆ ในนั้น

เขาไม่เพียงแต่ต้องติดตามครอบครัวเฉินเท่านั้น เขายังต้องใช้เวลาในการทำความเข้าใจสถานการณ์ล่าสุดในคฤหาสน์หยุนไหลเพื่อที่เขาจะได้จัดการมันได้ในอนาคต

เขาจัดทุกวันอย่างชัดเจน ถ้าเขาไม่ใช่นักวิชาการอันดับ 5 เขาอาจจะรู้สึกเหนื่อยล้าแล้ว

“ เฮ้อ พี่ Xu ยังคงดีที่สุด เขาใช้ชีวิตอย่างมีความสุขทุกวัน ‘หยุน ซีไห่วางอนุสรณ์สุดท้ายลงแล้วยืดหลังของเขาในขณะที่เขาคิด

เมื่อเทียบกับ Xu Bai เขาเป็นเหมือนคนยุ่งที่ทำงานอย่างไม่เหน็ดเหนื่อยทุกวัน ทั้งสองคนมีปรากฏการณ์สองประการที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

แน่นอนว่าเขาแค่บ่น

ทุกคนมีความฝันและการแสวงหาของตัวเอง เนื่องจากเขามีความฝันและการแสวงหาเช่นนี้ เขาจึงไม่บ่น

” วันนี้เรามาพักกันก่อน เราดูจบแล้ว. ต่อไปก็ถึงเวลาจัดทำแผนการบริหารจัดการ อย่างไรก็ตาม เราต้องรอจนกว่าเรื่องของตระกูลเฉินจะยุติลง..””