ฉันมีความเข้าใจที่ไม่มีใครเทียบได้ - บทที่ 56

บทที่ 56: ผู้พิพากษามณฑลจางกำลังตื่นตระหนก

ผู้แปล: 549690339

เขาไม่เพียงแต่ตื่นตระหนกเท่านั้น แต่เขายังรู้สึกหวาดกลัวอีกด้วย

“เขาควรจะตามหาฉัน ทำไมเขาไม่มาหาฉันล่ะ”

ตะเกียงน้ำมันกะพริบอยู่ในห้อง เสียงของผู้พิพากษามณฑลจางเต็มไปด้วยความสับสนและความสับสน เขาไม่สามารถเข้าใจได้

หลินฟู่ตายไปแล้ว แต่เขาก็ยังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับสมุดบัญชีเลย กล่องของหน่วยงานบอดี้การ์ดว่างเปล่า ก่อนหน้านี้มีคนขโมยสมุดบัญชีไป จึงต้องเป็นคนลึกลับที่ส่งข่าวให้เขา

บุคคลนี้ไม่เพียงได้รับสมุดบัญชีเท่านั้น แต่เขายังต้องการส่งข้อความถึงเขาเพื่อป้องกันไม่ให้ตัวเองถูกหลอกโดย Lin Fu

ผลลัพธ์ก็ชัดเจน บุคคลนี้อาจมีความกรุณาที่จะถามเขาหรือต้องการคว้าจุดอ่อนของเขาเพื่อที่เขาจะได้ใช้พลังของเขาเพื่อทำให้สิ่งต่าง ๆ สะดวก

อย่างน้อยที่สุด เขาสามารถใช้มือของเขาเองฆ่าหลินฟู่ได้

นอกเหนือจากนี้ ผู้พิพากษามณฑลจางยังคิดไม่ออกจริงๆ ว่ามีอะไรที่เป็นไปได้อีกบ้าง

อย่างไรก็ตาม มันเป็นเวลากลางคืนแล้ว และบริเวณโดยรอบยังคงเงียบสงบ ไม่มีใครมาตามหาเขา “เขาไม่ Imow สิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้?”

“ไม่ มันเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน”

“เนื่องจากบุคคลลึกลับรายนี้จับตาดูฉัน เขาจึงต้องติดตามการเปลี่ยนแปลงรอบตัวเขาอย่างใกล้ชิด”

“แต่ทำไมเขาไม่มาหาฉันล่ะ”

เมื่อจ้องมองตะเกียงน้ำมันที่อยู่ตรงหน้า ผู้พิพากษามณฑลจางก็รู้สึกว่าศีรษะของเขาหมุนราวกับว่าเขาตกไปสู่ทางตัน

ค่ำคืนนั้นยาวนานมาก แต่ถ้าใจใคร่ครวญ ค่ำคืนนั้นก็จะสั้นมาก

ผู้พิพากษามณฑลจางไม่ได้นอนทั้งคืน

เขานอนไม่หลับ ตราบใดที่เรื่องยังไม่คลี่คลาย เขาก็นอนไม่หลับอย่างสงบ

บุคคลลึกลับกลายเป็นจุดที่เจ็บปวดในใจของเขา ตอนนี้ทุกครั้งที่เขาคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็รู้สึกปวดหัวแตกกระจาย

“ท่านจาง ท่านไม่ได้นอนทั้งคืนหรือ?” ที่ปรึกษาตื่นแต่เช้าและมาถึงที่ทำการเทศมณฑล เขาเห็นผู้พิพากษาจางนั่งอยู่บนเก้าอี้อย่างอ่อนแอด้วยใบหน้าซีดเซียว

โดยปกติแล้ว ลอร์ดคนนี้จะเปล่งประกายด้วยรัศมีภาพ แต่ทำไมวันนี้เขาถึงดูแก่ขึ้นสองสามปีล่ะ?

ผู้พิพากษามณฑลจางไม่ตอบ เขาเอนหลังบนเก้าอี้และวางศีรษะอย่างอ่อนแรง ดวงตาของเขาไร้ชีวิตชีวา

เมื่อเห็นเช่นนี้ ที่ปรึกษาก็ไม่ถามอะไรอีก เขาคิดกับตัวเองว่าทุกคนมีปัญหาที่ยากจะแก้ไข ดังนั้นเขาควรรีบทำอะไรของตัวเอง

“ทำไมเขาไม่มาล่ะ? เป็นไปได้ไหมว่าเขายังคงมีแผนการบางอย่างอยู่?”

“ศัตรูอยู่ในความมืด ขณะที่ฉันอยู่ในแสงสว่าง ฉันไม่รู้ตัวตนของเขาด้วยซ้ำ”

“ถ้าคนนี้ไม่ยอมแพ้ ฉันจะตามหาเขาได้อย่างไร”

ความคิดมากมายแล่นเข้ามาในจิตใจของผู้พิพากษาเทศมณฑลจาง ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว ในที่สุดเขาก็ได้ข้อสรุป

ไม่มีทางอื่น

อะไรก็ทิ้งร่องรอยไว้ได้ แต่ถ้าคนนี้ไม่มาหาและไม่ทำอะไรเลย เขาจะตามหาเขาไม่ได้จริงๆ

“รออีกสักหน่อยเถอะ” ผู้พิพากษามณฑลจางคิด

เวลาไม่เคยคอยใคร ไม่ว่าการเปลี่ยนแปลงใดๆ จะเกิดขึ้นในโลก เวลาจะเดินไปข้างหน้าเสมอ มันก็จะไม่ถอยหรือหยุด

ในชั่วพริบตา หลายวันผ่านไป

ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา ผู้พิพากษามณฑลจางถูกทรมานด้วยความคิดที่กวนใจในใจของเขา

ดังสุภาษิตที่ว่าถ้าวันธรรมดาไม่ทำอะไรผิดก็ไม่กลัวผีมาเคาะประตูกลางดึก

เมื่อคนที่มีความรู้สึกผิดรู้สึกว่าเรื่องของพวกเขาถูกเปิดเผยแล้ว มันจะเป็นการทรมานที่ยิ่งใหญ่ที่สุด

“อ๊ะ! ฉันจะบ้า. คุณจะมาหรือเปล่า?”

ในการศึกษานี้ ผู้พิพากษาประจำเทศมณฑล Zhang โยนหมึก กระดาษ และหินหมึกทั้งหมดลงบนโต๊ะลงกับพื้นและคว่ำโต๊ะลง

เขาชกพื้นด้วยหมัดทั้งสอง ดวงตาของเขาเป็นสีแดง ผมของเขายุ่งเหยิง และมีรัศมีอันบ้าคลั่งไหลไปทั่วร่างกายของเขา

ห้าวัน!

ห้าวันเต็ม!

ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นในช่วงห้าวันนี้ มันเงียบสงบเหมือนสระน้ำนิ่ง

ผู้พิพากษามณฑลจางรู้ดีว่านี่เป็นเพียงความสงบก่อนเกิดพายุ ยิ่งสงบ พายุก็จะยิ่งใหญ่ขึ้นเท่านั้น

ผู้พิพากษาประจำประเทศจางไม่รู้ว่าพายุลูกใหญ่ขนาดไหน แต่เขารู้สึกเหมือนว่าเขาเป็นอาคารอันตรายที่สามารถทำลายได้ทุกเมื่อ

การทรมานนั้นเหมือนกับลมที่กัดกร่อนกระดูก ทำให้เขาซีดเซียวมากขึ้นเรื่อยๆ และทำลายล้างเขาอยู่ตลอดเวลา

มีดที่ห้อยอยู่บนหัวเป็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุดเพราะไม่รู้ว่าจะล้มเมื่อใด

“อย่าให้ข้าจับเจ้า… หากข้าจับเจ้าได้ ข้าจะทำให้เจ้าต้องรับโทษจำคุกทุกรูปแบบ!”

ผู้พิพากษามณฑลจางนั่งลงบนพื้น มองดูความยุ่งเหยิงในบ้าน ความทรมานในใจของเขาไม่ได้ลดลง แต่กลับลึกลง

ในขณะนี้มีเสียงเคาะประตู

“มันคือใคร?” ผู้พิพากษามณฑลจางตกตะลึง เขาลุกขึ้นจากพื้นและถามอย่างรุนแรง

“ท่านครับ มี… มีคนมาหาคุณ

นอกประตูเสียงของที่ปรึกษาสั่นเล็กน้อย

“มีคนตามหาฉันเหรอ?” ผู้พิพากษามณฑลจางตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะดีใจมาก

หลังจากเวลาผ่านไปนาน ในที่สุดชายลึกลับก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป!

ฉันรู้แล้ว!

ผู้ชายคนนี้กำลังทรมานฉัน และตอนนี้เขาหมดความอดทนแล้ว ฉันชนะ!

ในที่สุดก็ถึงตาฉันแล้ว!

ผู้พิพากษาเทศมณฑลจางมองดูเสื้อผ้าที่ไม่เรียบร้อยของเขาและพยายามทำให้จิตใจสงบลงอย่างเต็มที่ เขาหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดว่า “ให้เขารอก่อน” ฉันจะไปหาเขาหลังจากที่ฉันเก็บของเสร็จ”

ฮ่าๆ

คุณทำให้ฉันรอมานานโดยเปล่าประโยชน์ ตอนนี้ก็เปิดของฉัน.

ด้วยความคิดนี้ ผู้พิพากษามณฑลจางจึงตัดสินใจทำความสะอาด

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะทันทำอะไร เขาก็ได้ยินเสียงอีกเสียงหนึ่งดังมาจากนอกประตู

“ท่านคุณควรรีบหน่อย ใช่… โทเค็น Dao อยู่ที่นี่”

เสียงที่ปรึกษาสั่นเทา เห็นได้ชัดว่าเขากลัวมาก

“เต๋า…เหรียญตราเต๋า?” ผู้พิพากษามณฑลจางนั่งลงบนพื้น ใบหน้าของเขาว่างเปล่า

แคว้น Great Chu มีสถานที่หลัก ๆ ทั้งหมดสี่ประเภท ได้แก่ Jingzhou

ถนนจังหวัด.

และด้านล่างถนนคือเขต

สิ่งที่เรียกว่า Dao Order มีหน้าที่ดูแลโดเมน Dao และมีมณฑลจำนวนนับไม่ถ้วนที่อยู่ภายใต้อาณาเขตนั้น

เขต Rusheng เป็นหนึ่งในเทศมณฑลภายใต้เขตอำนาจของ Jingyun Dao ในขณะนี้ Li Daoling กำลังนั่งอยู่ในห้องโถงโดยมีสมุดบัญชีอยู่ในมือ

ไม่จำเป็นต้องพลิกผ่านมัน เพราะเขาพลิกผ่านมันไปแล้วนับครั้งไม่ถ้วนระหว่างทาง

สมุดบัญชีนี้ร่วมกันยื่นโดยลูกศิษย์ผู้มีอำนาจของ

สถาบันชิงหยุน และวิหารไทเทเนียม แม้แต่หลี่เต้าหลิงก็ยังไม่หุนหันพลันแล่น

ด้านหนึ่งคือ Green Cloud Academy ซึ่งมอบนักวิชาการให้กับ Great Chu อย่างต่อเนื่อง

ในอีกด้านหนึ่ง วิหารไทเทเนียมเป็นหนึ่งในสิบวัดที่ยิ่งใหญ่ในเกรทชู

ด้วยความพยายามร่วมกันของทั้งสองฝ่ายและหลักฐานที่สรุปได้ Li Daoling ได้ตัดสินประหารชีวิตผู้พิพากษามณฑล Zhang ในใจแล้ว

เมื่อเขามาถึงเขตเซิง เขาได้เรียนรู้เกี่ยวกับประวัติของเงินแต่ละก้อนจากธนาคารแล้ว

เมื่อพูดถึงเรื่องเงิน ผู้พิพากษาประจำเทศมณฑลจางระมัดระวังอย่างมาก เขาคิดว่าเงินทุกก้อนทำได้อย่างไม่มีที่ติ

แน่นอนว่านั่นคือสิ่งที่เขาคิด

หากเขาไม่รู้เรื่องการติดสินบนร้ายแรงใดๆ ในเขตอำนาจศาลของเขา เขาก็คงจะสบายดี ตอนนี้เขารู้แล้วเขาจะต้องถูกลงโทษอย่างแน่นอน

ตามคำสั่งของ Daoist หากมีสถานการณ์คล้ายกันที่เกี่ยวข้องกับการตัดศีรษะเจ้าหน้าที่ของราชสำนักจักรพรรดิ เขาสามารถส่งนกพิราบตรงไปยังเมืองหลวงได้ ก่อนที่เขาจะมาเขาก็ส่งข้อความก่อน

เมืองหลวงตอบว่าหากเป็นเรื่องจริงจะถูกประหารชีวิตทันที

Li Daoling รู้สึกว่าวันเวลาของ County Magistrate Zhang สิ้นสุดลงแล้ว

ด้วยความคิดนี้ ผู้พิพากษามณฑลจางที่ไม่ได้รับการดูแลจึงถูกผลักเข้ามา นักศิลปะการต่อสู้ระดับ 8 สองคนกำลังจับผู้พิพากษามณฑลจาง

“จางอี้ คุณเป็นคนผิด!”

ในห้องโถง หลี่เต้าหลิงกระแทกโต๊ะ

ผู้พิพากษามณฑลจางพยายามอย่างหนักที่จะเงยหน้าขึ้น ฉากนี้ดูคุ้นเคย

เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมบุคคลลึกลับถึงไม่ปรากฏตัว.. เป็นเพราะ…อีกฝ่ายต้องการจะฆ่าพวกเขาทั้งหมด!