ฉันช่วย NPC ให้เป็นแม่มดในตำนาน - บทที่ 249

บทที่ 249: นอกเมือง สถานที่รวมตัวของผู้ลี้ภัย

ผู้แปล: 549690339

หลังจากที่นายกเทศมนตรีธอรินตะโกน ดวงตาของเจ้าหน้าที่ในสำนักงานก็สว่างขึ้น

แม้ว่าพวกเขาทั้งหมดจะเป็นพยานถึงเหตุการณ์ Fallen Abyss เมื่อวันก่อนเมื่อวานนี้ แต่พวกเขาไม่ใช่เพียงคนเดียว คนธรรมดาคนอื่นๆ ส่วนใหญ่ก็เหมือนกัน พวกเขารู้เพียงแต่คลุมเครือว่าวิเวียนช่วยชีวิตพวกเขาไว้ แต่พวกเขาไม่รู้ว่าเธอหน้าตาเป็นอย่างไร หรือแม้แต่ชื่อของเธอคืออะไร

ดังนั้น หลังจากคำพูดของนายกเทศมนตรีธอริน ในที่สุดพวกเขาก็เข้าใจและมองดูเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ด้วยความเคารพและขอบคุณ

สำหรับยามที่อายุน้อยกว่า ใบหน้าของเขายิ่งแดงขึ้น หลังจากที่เขารีบถอยกลับ เขาก็ก้มหัวลงเพราะเขาโง่

อย่างไรก็ตาม เขาอดไม่ได้ที่จะแอบชำเลืองมองหญิงสาวในตำนานที่อยู่ข้างๆ นายกเทศมนตรี

เขาเดินออกจากออฟฟิศ

ทั้งหมดที่วิเวียนมองเห็นคือเต็นท์เรียบง่ายบนพื้น

อนึ่ง.

สถานที่ที่พวกเขาเพิ่งออกมาถูกเรียกว่าสำนักงาน แต่จริงๆ แล้วมันเป็นเพียงแค่ชื่อที่ดีเท่านั้น ในความเป็นจริง มันไม่ได้มีอะไรมากไปกว่าเต็นท์หรูหราขนาดใหญ่ที่มีสิ่งอำนวยความสะดวกที่ดีกว่า

ไม่ว่าเต็นท์จะหรูหราแค่ไหน มันก็ยังคงเป็นเต็นท์

อย่างไรก็ตาม นี่คือสิ่งที่ผู้ลี้ภัยไร้บ้านจำนวนมากที่อยู่นอกเมืองอิจฉาเช่นกัน

เนื่องจากนายกเทศมนตรีธอรินไม่ได้นำองครักษ์มามากนัก วิเวียน เอเลน่า และลูกหมาป่าตัวน้อยในอ้อมแขนของสาวใช้จึงไม่ได้รับความสนใจมากนัก

ไม่กี่คนเดินผ่านสถานที่รวมตัวผู้ลี้ภัยขนาดใหญ่นอกเมือง หลังจากนั้นเพียงไม่กี่นาที วิเวียนก็เม้มริมฝีปากและกำมือแน่น

เช่นเดียวกับที่นายกเทศมนตรีโซลินพูด ตราบใดที่เขาเห็นด้วยตาของเขาเอง เขาจะเข้าใจทันที

มันขาดรุ่งริ่งและมีรูอยู่มากมาย ดูราวกับว่าลมที่แรงกว่าเล็กน้อยจะพัดลงมา ไม่ต้องพูดถึงว่ามันสามารถกันฝนได้ แม้แต่เต็นท์แบบนี้ก็ไม่แพงสำหรับผู้ลี้ภัยจำนวนมาก

เอลิน่า สาวใช้ต้องให้ความสำคัญกับทุกย่างก้าวของเธอเป็นพิเศษ เพราะพื้นดินเต็มไปด้วยหลุมบ่อและน้ำสกปรก

หากเธอไม่ระวังรองเท้าสาวใช้ของเธอคงจะสกปรก หากสิ่งสกปรกกระเด็นออกไป จะยิ่งแย่ไปกว่านั้นหากเปื้อนถุงน่องและกระโปรงของเธอ

ในระหว่างกระบวนการ บางคนกำลังอดอยากหรือเมื่อเห็นว่าเอเลน่าแต่งตัวเหมือนสาวใช้จากครอบครัวที่ร่ำรวยในเมือง พวกเขาก็รีบวิ่งเข้าไปหาเธอและอยากจะขอเหรียญทองแดง

มีแม้กระทั่งบางคนที่ลงน้ำด้วยความคิดชั่วร้าย ติดตามฝูงชนขอทานและโน้มตัวไปทางเอเลน่า

เรื่องนี้ทำให้สาวใช้ตัวน้อยตกใจมาก

โชคดีที่ลูกหมาป่าในอ้อมแขนของ Alina หาวอย่างสบายๆ เพราะมันสบายมาก มันปล่อยออร่าออกมาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น และทำให้ผู้ลี้ภัยในชุดเสื้อผ้าขาดรุ่งโรจน์ที่ล้อมรอบอลีนาหวาดกลัวทันที พวกเขากระจัดกระจายอย่างรวดเร็วราวกับว่าพวกเขาได้เห็นสัตว์ประหลาดที่น่าสะพรึงกลัว

เอลิน่าตบหน้าอกของเธอด้วยความกลัว

จากนั้นเขาก็เอื้อมมือออกไปลูบไล้ขนของบรรพบุรุษตัวน้อยที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา

ตามที่คาดไว้ โดยมีลิตเติ้ลแบล็คอยู่รอบๆ…ฉันรู้สึกปลอดภัย!

เขาต้องหาโอกาสขอร้องวิเวียนให้แบล็คกี้ให้เธอยืมหนึ่งคืน!

อย่า อย่าเข้าใจผิด!

อลีนาแค่อยากจะอุ้มลูกหมาป่าและเดินไปตามถนนในตอนกลางคืนโดยหวังว่าจะได้พบกับชายผู้ชั่วร้ายเช่นอันธพาลเมื่อครั้งที่แล้ว คงจะดีที่สุดถ้าเป็นอีกฝ่ายเอง จากนั้น ลิตเติ้ลแบล็กก็จะออกมาสอนบทเรียนให้พวกเขา!

ใช่!

เอลิน่าโบกมือหมัดเล็กๆ ในใจ

อย่าดูถูกความคิดอาฆาตแค้นของผู้หญิงตัวเล็กๆ มันจริงจังมากและเธอก็แค้นมาก!

มันสมเหตุสมผลแล้วที่ปริมาณนมนั้นแปรผันตามความฉลาด

ในขณะที่สาวใช้ตัวน้อยยังคงจมอยู่ในความคิดที่ไร้ความคิดของเธอ โซรินที่เดินอยู่ตรงหน้าเธอกำลังระบายความคับข้องใจกับวิเวียน

“สภาพแวดล้อมแย่มากใช่ไหม? “แต่คุณนึกภาพวันก่อนเมื่อวานตอนที่ฉันเข้ายึดครองประเทศได้ไหม? มันแย่กว่านี้อีก

“ตอนนั้นอากาศเต็มไปด้วยกลิ่นเหม็น บางส่วนเป็นศพที่ไม่สามารถยึดถือได้อีกต่อไป ไม่มีใครสนใจพวกเขาแม้ว่าพวกเขาจะเน่าเปื่อยอยู่ในเต็นท์ก็ตาม บางส่วนเป็นเพียงสิ่งสกปรกที่ผู้คนถ่ายอุจจาระอย่างไม่ตั้งใจ..

“ถ้าปล่อยมันไป แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่จังเลย แย่จังเลย แย่จังเลย แย่จังเลย แย่จังเลย แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่จังเลย แย่จังเลย แย่จังเลย แย่จังเลย แย่จังเลย แย่จังเลย แย่จังเลย แย่จังเลย แย่จังเลย แย่จังเลย แย่จังเลย แย่จังเลย แย่จังเลย แย่จังเลย แย่จังเลย , แย่จังเลย, แย่จังเลย, แย่จังเลย, แย่จังเลย, แย่จังเลย แย่ แย่ แย่ แย่ แย่ แย่”

“แล้วเมืองธอริน…ลุง”

เธอโพล่งออกมาจนติดนิสัย แต่ไม่นานก็เปลี่ยนคำพูด วิเวียนอดไม่ได้ที่จะถามอย่างสงสัย”

“คุณทำมันได้อย่างไร? เร็วจังเลย…”

เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ มองไปรอบ ๆ สถานที่ชุมนุมของผู้ลี้ภัย

แม้ว่ามันจะเป็นระเบียบ แต่พื้นที่เมืองด้านนอกของเมือง Fire Code City ซึ่งมีความหมายเหมือนกันกับ ”สกปรกและยุ่งเหยิง” ดูเหมือนจะเป็นทางการมากกว่ามากเมื่อเทียบกับสถานที่นี้

แต่วิเวียนสังเกตเห็นว่าอย่างน้อยก็ไม่มีกลิ่นในอากาศมากนัก และมีน้ำสกปรกอยู่บนพื้นมากมาย แต่อย่างน้อยก็ไม่มีอุจจาระอยู่ในปากของโซรินแม้แต่ครั้งเดียว

วิเวียนชื่นชมความสามารถของโซรินในการแก้ไขสภาพแวดล้อมด้านสุขอนามัยในสถานที่รวมตัวของผู้ลี้ภัย เพื่อไม่ให้เกิดโรคภัยไข้เจ็บในเวลาอันสั้นเช่นนี้

เนื่องจากเธอตัดสินใจที่จะรับหน้าที่สร้างบ้านของผู้ลี้ภัยเหล่านี้ขึ้นใหม่ เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ จึงไม่เพียงแค่พูดถึงเรื่องนี้ วิเวียนต้องการเรียนรู้จากธอรินอย่างถ่อมตัว ได้รับประสบการณ์ และมุ่งมั่นที่จะเป็นผู้นำที่มีคุณสมบัติ

“ฉันไม่มีความสามารถขนาดนั้น”

โซลินโบกมือของเขา

“เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณคุณวิเวียน

“ขอบคุณฉันเหรอ?” เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ไม่ค่อยเข้าใจสิ่งที่เขาพูดและดูสับสน

“ถูกต้อง. ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณชาวต่างชาติที่คุณรวมตัวกันเพื่อช่วยเราสร้างใหม่จนเราสามารถบรรลุผลดังกล่าวได้ในช่วงเวลาอันสั้นเช่นนี้..