จักรพรรดิ์จงเจริญ! - ตอนที่ 215

ตอนที่ 215: 152 หนึ่งดาบแห่งอัสนีอัสนี ทะเลสาบสีเขียวที่สวยงาม

ผู้แปล: 549690339

อันหรงรองหยิบลูกบอลคริสตัลสีเงินออกมาจากที่เก็บของเธอแล้วมองไปที่เซี่ยจี ” Nanbei ฉันต้องใช้เวลาสองชั่วโมงในการรวบรวม Demonic Fire Seed

Xia Ji เปิดแขนของเขาและเปิดใช้งานโล่อากาศที่แยกภายในและภายนอกทันที ” ฉันอยู่นี่.

ทั้งสองมองหน้ากัน

เจ้าหญิงองค์โตนั่งลงอย่างเด็ดขาด ลูกบอลคริสตัลสีเงินลอยอยู่ระหว่างมือของเธอ

แรงโน้มถ่วงลึกลับดึงเปลวไฟสีน้ำเงินเข้าหาลูกบอลคริสตัล

เมื่อเปลวไฟนี้เข้าไปในลูกบอลคริสตัล มันก็เหมือนกับไวน์เข้าไปในถ้วย มันแกว่งไปมาเหมือนผ้าไหมหรือควัน

ลูกบอลคริสตัลทั้งหมดเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง ราวกับว่ามันกำลังจะระเบิด

เจ้าหญิงผู้อาวุโสที่สุดรีบชะลอความเร็วลงอีกครั้ง โดยลดความเร็วในการดูดจากเปลวไฟสีน้ำเงินให้เหลือน้อยลงไปอีก

อัตราการดูดซึมยังคงชะลอตัวลงอย่างต่อเนื่อง ความรู้สึกระเบิดในลูกบอลคริสตัลค่อยๆ หายไปและเข้าสู่ความสมดุล

Xia Ji ดูและเข้าใจคร่าวๆ ว่าทำไมต้องใช้เวลาถึงสองชั่วโมง

ไม่ใช่ว่าวัสดุของลูกบอลคริสตัลนั้นไม่ดีพอ แต่พลังที่มีอยู่ในเมล็ดไฟปีศาจนั้นน่ากลัวเกินไป แม้แต่ตระกูลชนชั้นสูงก็ยังไม่สามารถหาวัสดุที่สามารถเติมเต็มได้โดยตรง

มันแห้งแล้งหลายไมล์

ภูเขาหิมะลอยขึ้นสู่เมฆ Fire Tribulation Foreign Land

ทั้งสองคนนั่งอยู่ที่นั่นอย่างเงียบ ๆ

เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ ค่ำคืนนี้ดูเหมือนจะเร็วและช้า

Xia Ji เหลือบมองใบหน้าของผู้หญิงคนนั้น มันสวยงามราวกับภาพวาด

ริมฝีปากสีแดงของเธอเหมือนดอกซากุระ

เขาหล่อและน่ารัก

อารมณ์ของเขาดุร้ายและทะเยอทะยาน

เขาเหลือบมองผ้ามัสลินสีแดงที่เธอสวมอยู่ เขาคิดว่าเธอสวยเมื่อเห็นเธอครั้งแรก แต่เขาเพิ่งรู้เหตุผลเมื่อพวกเขาคุยกันเมื่อคืนนี้

หรงรองเคยสวมผ้ามัสลินสีเงินซึ่งมีเกียรติและขัดขืนไม่ได้ ซึ่งสอดคล้องกับภาพลักษณ์ความงามอันดับหนึ่งของตระกูลซู

คราวนี้เปลี่ยนเป็นผ้ามัสลินสีแดงเพื่อความโชคดี

ในคำพูดของ An Rongrong เธอกล่าวว่า “น้ำแข็งและไฟไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้ ดังนั้นเธอจึงสวมผ้ามัสลินสีแดงเพื่อให้เข้ากับสีแดงเพลิงของภัยพิบัติจากอัคคีภัยเพื่อตอบโต้น้ำค้างแข็ง

ราชามีสีขาวเย็นฉ่ำ ”

Xia Ji หัวเราะเป็นเวลานาน จนกระทั่งใบหน้าของเจ้าหญิงคนโตเปลี่ยนเป็นสีแดง

ความคิดของเขาเปลี่ยนไป

อีกไม่นาน.

เขาดูดซับเมล็ดไฟปีศาจได้เพียงหนึ่งในสามเท่านั้น

หน้าผากของอันหรงรองเต็มไปด้วยเหงื่อ และเธอก็ดูระมัดระวังเป็นอย่างยิ่ง

Xia Ji ลืมตาขึ้นทันทีและจับด้ามดาบของเขา

เขาได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวบางอย่างในระยะไกล

ไม่ใช่เสียงปีศาจไฟวิ่งหนี แต่เป็นเสียงกีบม้า

Xia Ji ลุกขึ้นยืน แต่เสียงกีบไม่มาในทิศทางของพวกเขา กลับเป็นเหมือนน้ำท่วมที่มาถึงทางแยก ทันใดนั้นมันก็แยกออกและหมุนวนรอบตัวพวกเขาราวกับเป็นขบวน หลังจากเวลานาน,

ม้ามังกรน้ำท่วมเหยียบย่ำบนหิมะ

ทหารม้าคนนี้เป็นหนึ่งในทหารม้า 5,000 นายของ Frost Monarch

ทหารม้าหยุดอยู่หน้าโล่อากาศ “คุณเฟิง จักรพรรดิขอให้ฉันส่งข้อความถึงคุณ”

“พูด.”

“ครูให้ความสำคัญกับมิตรภาพ ดังนั้นฉันจะให้โอกาสครูตอบแทนมิตรภาพนี้ ด้วยความยินดี.”

หลังจากพูดจบแล้ว ทหารม้าก็หันหลังกลับและทิ้งตัวลงบนหลังม้า เขาถือได้ว่าเป็นผู้ส่งสารก่อนที่กองทัพทั้งสองจะปะทะกัน

ซูปิงซวนมีปีศาจประเภทไม้อยู่ ดังนั้นการควบคุมของเขาในพื้นที่นี้จึงถึงขีดสุดแล้ว

ลักษณะที่ใหญ่ที่สุดของต้นไม้ปีศาจก็คือต้นไม้ทั้งหมดในพื้นที่นั้นเป็นตาและหูของมัน

ปีศาจต้นไม้บนยอดเขาพระสุเมรุองค์ที่ 9 นั้นเป็นหนึ่งเดียวกัน และปีศาจผู้ยิ่งใหญ่นี้ก็เช่นกัน

อย่างไรก็ตาม ต้นไม้ปีศาจแห่งเขาพระสุเมรุนั้นด้อยกว่าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่นี้อย่างเห็นได้ชัด

Xia Ji ไม่จำเป็นต้องคิดด้วยซ้ำว่า Frost Monarch หมายถึงอะไร เพราะเขาได้เห็นมันแล้ว

มียอดเขาโดดเดี่ยวสามแห่งล้อมรอบพื้นที่กอดไฟนี้ ในขณะนี้ แต่ละยอดเขาก็เต็มไปด้วยทหารติดอาวุธแล้ว

โห่! โห่! โห่!

ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยลูกธนูไฟข้ามไปหลายพันเมตรและยิงไป

Xia Ji เคยคุยกับ Ning Xiaoyu มาก่อนและรู้ว่าศิลปะการต่อสู้นั้นแตกต่างจากศิลปะการต่อสู้ ผู้ใต้บังคับบัญชาของ Su Bingxuan มีนายพลที่เชี่ยวชาญด้านศิลปะการต่อสู้อย่างชัดเจน

อย่างไรก็ตาม จรวดระดับนี้ยังไม่เพียงพอ

เซี่ยจีไม่ขยับ เขาเพิ่งปล่อย Qi ของเขา และลูกศรไฟที่เต็มท้องฟ้าก็แตกสลายและกระจัดกระจายทันที จากนั้น เขาก็รีบสแกนไปรอบๆ และเห็นความเคลื่อนไหวแปลกๆ บนภูเขาทั้งสามอย่างคลุมเครือ เห็นได้ชัดว่าลูกศรไฟเป็นเพียงอาหารเรียกน้ำย่อย เตือนเขาว่าพวกมันกำลังมา

“เราไม่สามารถอยู่เฉยได้ อย่างไรก็ตามเขาไม่สามารถไปไกลเกินไปได้ มียอดอยู่สามยอด ไม่ว่าฉันจะไปที่ไหน สองคนที่เหลือจะถูกซุ่มโจมตี”

สิ่งสำคัญที่สุดคือ ฉันไม่สามารถเปิดเผยอวาตาร์ระดับที่ 11 ของฉันได้ และไม่สามารถใช้ลูกประคำทาทากาตะได้

เขาควรทำอย่างไร?

Xia Ji เหลือบมองที่ An Rongrong

เจ้าหญิงองค์โตสัมผัสได้ถึงสถานการณ์ภายนอกอย่างชัดเจน เธอพยายามเร่งการดูดซับกระแสไฟ แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ ความกังวลปรากฏบนใบหน้าของเธอ เธอรู้ว่าเฟิงหนานเป่ยมีพลัง แต่นี่ไม่ใช่สิ่งที่สามารถแก้ไขได้ด้วยการมีพลัง ระยะการโจมตีของศัตรูอยู่ไกลเกินไป และพวกเขาก็ใช้ยุทธวิธีทางทหาร เฟิงหนานเป่ยยังจำเป็นต้องปกป้องตัวเองและไม่สามารถไปไกลเกินไป

เธอเริ่มกังวลมากขึ้นเรื่อยๆ

“ฉันอยู่นี่.”

Xia Ji ปลอบใจเขาก่อนจะมองลงไปที่อาวุธศักดิ์สิทธิ์ทั้งสองที่เอวของเขา

อาวุธศักดิ์สิทธิ์ทั้งสองนี้ได้ปลุกสติปัญญาของพวกเขาแล้วและเชื่อมโยงกับจิตใจของเขา พวกเขาสามารถรับพลังของเขาได้เช่นกัน อาจกล่าวได้ว่าเป็นร่างกายที่เคลื่อนไหวของเขา

Xia Ji จู่ๆ ก็ตบมือของเขา

เขาดึงกระบี่สีขาว เมฆและหมอกเป็นระยะทางหนึ่งหมื่นไมล์ออกมา และหมอกที่ควบแน่นก็กระจายตัวออกไปราวกับดาวตกสีขาวบริสุทธิ์ที่ตกลงสู่พื้น ทุกอย่างกลายเป็นสีขาวในทันทีและขยายตัวอย่างรวดเร็วในทุกทิศทาง

ปะ!

กระบี่สีขาวถูกกดลงไปที่พื้น

จรวดอีกจำนวนมากบินขึ้นไปบนท้องฟ้า แต่คราวนี้พวกมันพลาดทั้งหมด

ปีศาจไฟไม่ต้องการการมองเห็น แต่พวกคุณจำเป็น ”

Xia Ji พลิกมือของเขาอีกครั้ง

โห่!

กระบี่สีดำ Thunder Fire ถูกปลดออกจากฝัก

ด้วยสายฟ้าที่ไม่มีที่สิ้นสุด เขาลุกขึ้นต่อสู้กับสวรรค์

เฟลิซลอยอยู่กลางอากาศ

ด้วยการพลิกมือ หมอกก็ปกคลุมท้องฟ้า และสายฟ้าก็ปกคลุมท้องฟ้า

เสียงแผ่วเบาเข้ามาในหูของ Xia Ji

“พระพุทธเจ้า เราจะสู้กันอย่างไร?”

“โจมตีพวกเขา”

“ที่นี่เป็นฤดูหนาว และไฟฟ้าบนท้องฟ้าก็ไม่เพียงพอ ฉันไม่สามารถสร้างสายฟ้าได้มากนัก ที่ผ่านมาฉันไม่เคยออกไปไหนเลยในฤดูหนาว”

ทันใดนั้น ก็ได้ยินเสียงเด็กขี้เล่นอีกคนดังขึ้น “’ไก่อ่อนแอ..”