จักรพรรดิ์จงเจริญ! - บทที่ 489

บทที่ 489: 5. การสังหารเทพเจ้า

นักแปล : 549690339

คุณเป็นใคร?

“ทำไมท่านไม่แบ่งสมบัติทองและเงินไปช่วยเหลือคนอื่นล่ะ” คนนั้นถามอย่างเย็นชา

“ทีละขั้นตอน เหตุผลเบื้องหลังเรื่องนี้ไม่ง่ายอย่างนั้น ในส่วนของผู้ลี้ภัย เราได้ประสานงานกับประเทศต่างๆ เพื่อตั้งถิ่นฐานพวกเขาแล้ว บางทีเราอาจไม่ได้ดูแลพวกเขา แต่เราไม่เคยเพิกเฉยต่อพวกเขา”

“มนุษย์?”

คนๆ นั้นอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะ “ สมกับเป็นพระสันตปาปาผู้ทรงอำนาจ คนพวกนั้นกลายเป็นมนุษย์กันหมดแล้วหรือ ทำไมพระองค์ถึงเรียกเธอแบบนั้น คุณมีสิทธิ์อะไรที่จะดูถูกคนพวกนั้น”

ทันใดนั้น เขาก็เหลือบมองบิชอปเย่หลิงเฟิงที่อยู่ข้าง ๆ พระสันตปาปา เย่หลิงเฟิงเข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร และแทงปลายมีดเข้าที่ไหล่ของพระสันตปาปาทันที

ทันใดนั้น พระสันตปาปาก็ร้องกรี๊ดออกมาอย่างน่าเวทนา แต่เนื่องจากมีมือมาปิดพระองค์ไว้ จึงทำให้พระองค์ไม่ได้ส่งเสียงใดๆ มากนัก

การแทงครั้งนี้ไม่เพียงแต่ทำร้ายร่างกายของเขาเท่านั้น แต่ยังทำร้ายอวตาร ระดับชีวิตของเขา และพลังชีวิตของเขาด้วย

นี้มันเป็นมีดชนิดไหน?

มีดสั้นแบบนั้นจะมีอยู่ในโลกมนุษย์ได้อย่างไร?

ทันใดนั้นชายคนนั้นก็ตบเขา

พระสันตปาปาทรงรู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงเมื่อทรงล้มลงจากเก้าอี้ พระองค์ทรงมีผมสีขาวและพระวรกายสั่นเทา

ปัง

ชายผู้นั้นไม่แสดงความเมตตาใดๆ เขาเหยียบหน้าของเขาและมองลงมาที่เขาด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย

พระสันตปาปาไม่ได้ตื่นตระหนก แต่ทรงถอนหายใจและตรัสว่า “ถ้าฉันเดาถูก คุณน่าจะเป็นผู้หลบหนีจากต่างประเทศที่ขึ้นฝั่งทางใต้ใช่หรือไม่”

เรารีบหาคนมาช่วยคุณทันที ทำไมคุณถึงกัดมือที่เลี้ยงคุณ”

“บันทึก?

การตอบแทนความเมตตาด้วยความเป็นศัตรู?

โปรดปรานอะไร?

เราหนีมาที่นี่พร้อมกับผู้ลี้ภัยนับหมื่นคน ฉันคิดว่าฉันจะมีชีวิตที่ดี แต่คุณล่ะ?

พวกเขาให้แต่บ้านธรรมดาๆ และอาหารธรรมดาๆ แก่เรา แต่พวกเขาอาศัยอยู่ในวังและกินอาหารที่อร่อยเลิศ พวกเขาคิดจริงๆ เหรอว่าเราเป็นขอทาน” พระสันตปาปาพูดไม่ออกเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี

“พวกเรามาจากทวีปอื่น” ชายคนนั้นกล่าว “มีสัตว์ประหลาดที่รังแกพวกเราอยู่ในทวีปนั้น นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมพวกเราถึงหนีมาที่นี่ได้หลังจากรอดมาได้อย่างหวุดหวิด

แต่ใครจะคิดว่าเราจะยังได้รับการปฏิบัติเช่นนี้จากคุณ”

พระสันตปาปาตกตะลึง ท่านปฏิบัติต่อท่านอย่างไร?”

ชายผู้นี้ตกตะลึงกับคำถามนั้นและพูดอย่างเย็นชา “คุณควรจะยอมสละทรัพย์สินและทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อช่วยเรา”

คุณไม่ได้ให้แค่บ้านธรรมดาๆ กับอาหารธรรมดาๆ แก่เราเท่านั้น คุณกำลังดูถูกเราอยู่!

ไม่หรอก คุณดูถูกทุกคนแล้วคุณยังพูดถึงประเทศที่เป็นมนุษย์อีก!

เจ้าคิดว่าเจ้าไม่ใช่มนุษย์รึ?”

“คุณต้องการอะไร” พระสันตปาปาถอนหายใจ

ชายคนนั้นกำลังจะพูดอีกครั้งเมื่อมีเสียงดังมาจากใต้ขั้นบันไดหิน

อย่าพูดจายืดยาวเกินไป ฆ่ามันซะ หลังจากนั้น เรายังต้องจัดการกับพระสันตปาปาวันสิ้นโลกที่งานเลี้ยง

เมื่อพระสันตปาปาได้ยินชื่อ “พระสันตปาปาวันสิ้นโลก” พระองค์ก็ทรงโกรธขึ้นมาทันที ผมขาวของพระองค์สั่นเทาและตะโกนเสียงแหบพร่าว่า “ทำไม?

จำนวนคนที่เธอช่วยชีวิตและช่วยเหลือในชีวิตของเธอมีมากกว่าจำนวนข้าวที่คุณกิน คุณมีคุณสมบัติอะไร…”

ปัง

เขาเหยียบย่ำลงไปอีกครั้ง

“คุณสมบัติ?

คนอย่างพวกคุณที่ปฏิบัติต่อคนธรรมดาเหมือนมนุษย์ธรรมดา ยังมีหน้ามาถามอีก

ชายคนนั้นมองดูผมขาวเปียกไปด้วยน้ำตาของพระสันตปาปา เขายิ้มเยาะและเหยียบคอของพระสันตปาปาอย่างไม่ปรานี

ไม่นานก็มีคนหนึ่งก้าวไปข้างหน้าแล้วฉีกหน้าของพระสันตปาปาออกและเริ่มทำหน้ากากหนังมนุษย์

คนอื่นๆก็เริ่มพูดคุยกัน

“ฉันได้ยินมาว่าพระสันตปาปาแห่งวันสิ้นโลกนั้นงดงามมาก ทำไมคุณไม่รับเธอไว้ภายใต้การดูแลของคุณล่ะ พวกเราพี่น้องทั้งเก้าคนต่างก็มีพรและความยากลำบากร่วมกัน จะดีไหมหากเราจะได้มีความสุขร่วมกันเมื่อถึงเวลา?”

“เจ้าอยากจะเก็บผู้หญิงไว้เป็นเมียน้อยรึ? พี่แปด เจ้าเป็นคนเลียแข้งเลียขาใช่หรือไม่”

“ตีเธอจนเธอต้องคุกเข่าอยู่ตรงเท้าของเรา แบบนั้นเธอจะไม่เลียแข้งเลียขา”

“พวกเราต้องควบคุมกลุ่มที่ใหญ่โตนี้ให้ได้ พวกเราทั้งเก้าคนล้วนเป็นผู้ข้ามมิติที่โดดเด่น พวกเราสามารถหลบหนีจากการล้อมโจมตีของเหล่าสัตว์ประหลาดในทวีปใต้ได้สำเร็จ…พี่น้องสามัคคีกันและคมกริบของพวกเขาสามารถตัดทองคำได้ เรามาร่วมมือกันเพื่ออนาคตที่ดีกว่ากันเถอะ”

เมื่อพูดถึงเรื่องสัตว์ประหลาด พวกมันก็เงียบไปเพียงไม่กี่ตัว

มันน่ากลัวเกินไป.

มันทรงพลังเกินไป

มันทำให้ผู้คนไม่สามารถที่จะต่อต้านแม้แต่น้อย

ด้านนี้ยังดีกว่าอีก

จู่ๆ ก็มีคนพูดขึ้นมาว่า

“พี่ใหญ่ ถ้าเรายึดวัดได้ เราจะต้องสละทรัพย์สมบัติทั้งหมดจริงหรือ?”

“แน่นอนว่าเราต้องช่วยคนธรรมดา แต่ว่า…” ในความมืดมิด มีร่างสูงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “แต่ว่านอกจากชาวบ้านที่หนีไปกับเราแล้ว คนอื่นๆ ถือเป็นมนุษย์หรือไม่?”

จงฟังเราอย่างเชื่อฟัง เรารู้จักคน

ไม่อย่างนั้นคุณก็ไม่ถือว่าเป็นคนเลย จะช่วยไปเพื่ออะไร

“พี่ใหญ่พูดถูก ไม่มีความแตกต่างระหว่างมนุษย์กับขุนนางในโลกนี้ มีเพียงมนุษย์กับสิ่งที่ไม่ใช่มนุษย์เท่านั้น เรารู้จักแต่คน ไม่เช่นนั้นเราก็ไม่ใช่มนุษย์”

“ถูกต้องแล้ว คนเราควรเหยียบภูเขากระดูกและตัดสินชีวิตและความตายของประเทศด้วยคำพูดเพียงคำเดียว

ผู้ที่กล้าทำลายความงดงามของโลกนี้

ถึงแม้ว่าเราจะต้องฆ่าคนเป็นแสน เป็นล้าน หรือแม้แต่สิบล้านคน เราก็ต้องทำให้พวกเขาตระหนักถึงความผิดพลาดของพวกเขา”

“พี่ใหญ่ นี่มันแย่แล้วเหรอ? ยังไงพวกเขาก็มีเลือดเนื้อกันทั้งนั้นล่ะ…’

“เนื้อและเลือด?

พี่เจ็ดคน จำไว้นะว่าเราไม่ใช่คนศักดิ์สิทธิ์

หากคุณไม่กำจัดราก หญ้าก็จะงอกขึ้นมาใหม่เมื่อถึงลมฤดูใบไม้ผลิ

“ผู้ที่เป็นศัตรูกับเราไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไป พวกเขาจะต้องตาย ครอบครัวและประเทศของพวกเขาจะต้องถูกฝังไปพร้อมกับเรา

ไม่เช่นนั้นแล้วถ้าในอนาคตเรากลายเป็นศัตรูกันเราจะทำอย่างไร”

“ถูกต้องแล้ว เจ้าเจ็ดคนแก่ เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นคนเดียวที่มีจิตใจเมตตากรุณาหรือไง”

คุณคิดว่าคุณเป็นคนเดียวที่ฉลาดและคนอื่นเป็นคนโง่งั้นเหรอ ดังนั้นคุณจึงแตกต่างจากพวกเรา”

“พวกเราเป็นตัวละครหลักของยุคนี้ เมื่อพวกเราทั้งเก้าคนอยู่ด้วยกัน ตราบใดที่เรารอสักช่วงหนึ่ง เราก็จะสามารถอยู่นิ่งๆ และแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ ได้อย่างแน่นอน จากนั้นเราจะสามารถเอาชนะสัตว์ประหลาดเหล่านั้นได้

“เมื่อถึงเวลานั้น เราอาจทำลายโลกใบนี้ ทำลายภูเขาและแม่น้ำ ทำลายโลก และทำลายจักรวาล ทุกคนจะต้องตายภายใต้พลังของเรา

อย่างไรก็ตาม เราจะไม่ตาย เราต้องข้ามจักรวาลนี้ไป”

“งานเลี้ยงกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว เรามาเตรียมตัวกันเถอะ ตราบใดที่เราปราบพระสันตปาปาได้ ทวีปนี้ก็จะยังเป็นของเรา”

แต่ฉันได้ยินเสียงมากมายตลอดทาง พวกเขาทั้งหมดพูดว่าพระสันตปาปาแห่งวันสิ้นโลกนั้นดีทีเดียว…’

“ไม่เลวเหรอ?

พี่เซเว่น ได้ยินมั้ยว่าน้องสวย พี่เลยอยากเลียรองเท้าพี่ไง

เราได้ฆ่าพระสันตปาปาไปแล้ว ดังนั้นเราจะต้องฆ่าเธอด้วยเช่นกัน

ถ้าเธอไม่ตายแล้ววันนึงเธอจะกลายเป็นศัตรูของเราล่ะ?

หากคุณสงสารเธอจริงๆ ก็ให้เธอได้สัมผัสถึงความงดงามของความรักก่อนที่เธอจะตาย ด้วยวิธีนี้ เธอจะได้ตายไปอย่างไม่เสียใจ

คงจะไม่มีใครไม่รู้จักความรักเหมือนเธอ

การให้เธอได้เข้าใจก่อนตายนั้น ถือเป็นพระคุณอันสูงสุด”

“พระสันตปาปาแห่งวันสิ้นโลกเป็นเทพเจ้าแห่งทวีปนี้ กล่าวกันว่าพระองค์เป็นตัวแทนของศรัทธาของเหล่าเทพเจ้า วันนี้เราจะสังหารเหล่าเทพเจ้า!”

“ผู้สังหารพระเจ้า!”

“ผู้สังหารพระเจ้า!”

“ผู้สังหารพระเจ้า!”

เมื่อเขาพูดคำนี้ ทุกคนก็เงียบลง และดวงตาของพวกเขาก็มีประกายไฟลุกโชน

เทพเจ้าทั้งหลายนั้นมีอำนาจยิ่งใหญ่ ดังนั้นพวกเขาจึงควรฆ่าเธอเสีย เมื่อนั้นโลกจึงจะสงบสุขและสดใส

ทั้งเก้าคนรู้สึกว่าเลือดของตนกำลังเดือดพล่าน “เพื่อประโยชน์ของโลก!”

“เพื่อสันติภาพ!” “ฆ่าพวกมันซะ!”

“ฆ่าพวกมันซะ!”

“ฆ่าพวกมันซะ!”

ผู้ข้ามมิติทั้งเก้าคนนี้ได้ผ่านความยากลำบากมากมายและโดดเด่นกว่าผู้หลงเหลือคนอื่นๆ พวกเขามีไพ่เด็ดมากมายที่คนอื่นไม่สามารถจินตนาการได้ ด้วยไพ่เด็ดเหล่านี้ สายลับจำนวนมากของวิหารแห่งความตาย เช่น บิชอปเย่หลิงเฟิง และการวิเคราะห์และทำความเข้าใจเกี่ยวกับพลังของพระสันตปาปาแห่งวันสิ้นโลก รวมถึงความจริงที่ว่าห้องจัดเลี้ยงบังเอิญเบี่ยงเบนไปจากรูปแบบโลหะยักษ์สิบสองแห่งวิหารแห่งความตาย นั่นก็เพียงพอแล้ว

ส่วนทำไมต้องมีสายลับด้วย

พลังลึกลับที่ซ่อนเร้นอยู่ในนิ้วทองคำและความทะเยอทะยานของหัวใจมนุษย์อาจผสมผสานระหว่างการทรยศ การสมคบคิด และความหน้าซื่อใจคดที่มืดมิดที่สุดเข้าด้วยกัน

หอแห่งโลก

บิชอปสีดำได้รายงานของเขาเสร็จแล้ว

เทพแห่งน้ำมาถึงแล้ว และกำลังร่วมโต๊ะรับประทานอาหารกับพระสันตปาปาแห่งวันสิ้นโลก

หัวใจของเซี่ยเซี่ยวซู่สงบ เมื่อเธอเดินผ่านทางเดิน เธอเอื้อมมือไปหยิบเกล็ดหิมะหกแฉกจากทะเลหิมะอันกว้างใหญ่ เธอรู้สึกว่าความหนาวเย็นกำลังละลาย

นางนึกขึ้นได้อย่างกะทันหันว่าเมื่อหนึ่งพันปีก่อน ในพระราชวังของราชวงศ์ซางโบราณ มีเจ้าหญิงทรงถือกล่องข้าวและเจ้าชายทรงอ่านคัมภีร์อย่างสันโดษ

ทั้งสองอ่อนแอและไร้ทางสู้ มีชีวิตอยู่อย่างไม่สง่างามในวังอันแสนทรยศของลูกชายคนหนึ่ง

ถึงแม้จะมืดแต่ก็อบอุ่นเพราะกันและกัน

ความอบอุ่นนั้นมันไม่อาจลืมได้

หิมะยังคงเหมือนเดิมทุกปี แต่เพียงแค่พริบตา ทุกสิ่งทุกอย่างก็เหมือนเดิมและผู้คนก็แตกต่างออกไป

พี่ชาย .

คุณยังมีชีวิตอยู่มั้ย?

คุณ…คุณโอเคมั้ย?