จักรพรรดิ์จงเจริญ! - บทที่ 533

บทที่ 533: 22 Ksitigarbha Sutra ความทุกข์ยากในการฆ่าครั้งที่สี่

ผู้แปล: 549690339

เวลาผ่านไปเร็วมากในการฝึกฝนนี้

นอกเหนือจากการกลืนยาอดอาหารทุกเดือน Xia Ji ยังฝึกฝนอยู่ตลอดเวลา อย่างไรก็ตาม สิ่งที่แปลกก็คือแม้ว่าปริมาณพลังงานทางจิตวิญญาณจะมีขนาดใหญ่มาก แต่คฤหาสน์สีม่วงที่หว่างคิ้วของเขายังไม่เปิดออกจนหมด ไม่ต้องพูดถึงสวรรค์ชั้นหนึ่งเลย

หลังจากเปิดมันขึ้นมาแล้วเท่านั้น พลังวิญญาณที่เข้ามาในคฤหาสน์สีม่วงจะสะสมและไปถึงอาณาจักรสวรรค์ชั้นหนึ่งเมื่อเวลาผ่านไป

ภูเขาและแม่น้ำโดยรอบเงียบอย่างน่าประหลาด ราวกับว่าพวกเขากำลังแอบดูเด็กหนุ่มบนหน้าผา

เนื่องจากในขณะนี้ พลังงานจิตวิญญาณอันน่าสะพรึงกลัวกำลังรวบรวมมาทางเขา แต่ปีศาจความทุกข์ยากไม่เคลื่อนไหว แม้ว่าจะมีการรวบรวมพลังงานทางจิตวิญญาณ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่สามารถสะสมได้ เป็นผลให้เยาวชนเป็นเหมือนหลุมลึกและพลังงานทางจิตวิญญาณไม่สามารถกลับคืนมาได้

และปีศาจความทุกข์ก็ไม่สนใจสิ่งที่ไม่มีพลังงานทางจิตวิญญาณ…

ดังนั้น แม้ว่าปีศาจมหันตภัยที่ยังไม่ได้พัฒนาสติปัญญาของพวกเขาก็ยังอยากรู้อยากเห็น ” ไม่มีเมม 01 คนเลยที่ยินดีร่วมเคลื่อนไหว ส่งผลให้ภูเขาและแม่น้ำเงียบสงบ และเวลาก็สงบ

ครึ่งปีต่อมา Xia Ji ตระหนักได้ว่าเขายังไม่ได้เปิดแมนชั่นสีม่วงของเขาด้วยซ้ำ ไม่ต้องพูดถึงสวรรค์ชั้นหนึ่งเลย…

“เป็นไปได้ไหมว่าความถนัดของฉันแย่เกินไปจริงๆ? อย่างไรก็ตาม ปริมาณพลังงานจิตวิญญาณที่ดูดซับนั้นไม่น้อยเลยจริงๆ… มันยากขนาดนั้นเลยเหรอที่จะทะลุผ่านไปสู่ระดับศักดิ์สิทธิ์?”

Xia Ji ส่ายหัวอย่างประหลาด ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม เหลือยาอดอาหารเพียงเม็ดเดียวเท่านั้น เวลาหมดลงแล้ว

เขาหันหลังกลับและทิ้งของที่ระลึกแม่น้ำภูเขาเล็กไว้

ทิวทัศน์เปลี่ยนไป

พื้นที่มีความผันผวน

เซี่ยจีก้าวออกไป

นางฟ้าไป่ซูไม่ได้อยู่ข้างนอก

อย่างไรก็ตาม มีจดหมายอยู่ใต้หินอยู่หน้าเต็นท์

Xia Ji หยิบจดหมายออกมา

ในจดหมายมีเพียงสองประโยค

ย่อหน้าแรก: มีบางอย่างเกิดขึ้นในนิกาย ฉันจะกลับไปที่บ้าน Wan Jian ก่อน ฝ่าบาท เสด็จมาทันทีหลังจากที่คุณออกมา

ย่อหน้าที่สองดูเหมือนจะถูกเพิ่มเข้ามาหลังจากลังเลอยู่พักหนึ่ง ฝ่าบาท โปรดอย่าเดินไปมา โลกนี้อาจเริ่มที่จะเป็นอันตราย

ลงนามโดยไป๋ซู

“ความทุกข์ทรมานของการฆ่าครั้งใหม่กำลังจะเกิดขึ้นเหรอ? ฉันสงสัยว่ามันคืออะไร…”

ความรู้สึกอันศักดิ์สิทธิ์ของ Xia Ji กวาดไปทั่วป่า มันเป็นช่วงปลายฤดูใบไม้ร่วงและป่าก็เงียบ แต่เมื่อลมพัดมา ใบไม้ก็กลับมาอีกครั้ง ใบไม้สีเหลืองถูกลมจากภูเขาพัดพาไปและกลายเป็นมังกรสีเหลืองที่พาดผ่านท้องฟ้า

เมื่อ Xia Ji กลับไปที่บ้าน Wan Jian ทั้งนิกายก็จมอยู่ใน

บรรยากาศที่หนักหน่วงและน่าหดหู่

ศิษย์คนหนึ่งจำเซี่ยจีได้จึงไปแจ้งไป๋ซู

ไป๋ซูรีบเข้ามารับเซี่ยจี

“มีอะไรผิดปกติ?” เซี่ยจีถาม

ไป๋ซูไม่พูดและเดินนำหน้าไป

Xia Ji ติดตามเธอ

ทั้งสองมาถึงพระราชวังแห่งหนึ่ง

พระราชวังกว้างขวางมาก แต่ไม่มีใครอื่นนอกจากผู้อาวุโส Du Bai ศิษย์คนที่สิบคนก่อนของ Xia Ji ก็อยู่ที่นั่นด้วย

ทั้งสองมองหน้ากัน

ในสายตาของ Du Bai มีความเกลียดชังน้อยลง เขาเพียงพูดว่า“” เขากำลังรอคุณอยู่” Xia Ji เดินเข้าไปในห้องโถงและเห็น “คน” คนหนึ่งนอนอยู่บนเตียง

เขาสามารถบอกได้อย่างคลุมเครือว่าเป็นหยู่หลง ผู้นำนิกายของนิกายหมื่นดาบ

อย่างไรก็ตาม ผู้นำนิกายของบ้าน Wan Jian ที่รุ่งโรจน์ก่อนหน้านี้ ตอนนี้อยู่ในสภาพที่ไม่ใช่มนุษย์หรือผี

นอกจากหัวของเขาแล้ว ร่างกายของเขาหดตัว เหี่ยวเฉา และผุกร่อน พลังทั้งหมดในร่างกายของเขาไหลออกไป เปรียบเสมือนผู้ที่มีอายุมากกว่า 1,500 ปี ค่อยๆ กลายเป็นโครงกระดูกที่มีอายุมากกว่า 1,400 ปี

Xia Ji เดินขึ้นมาและคว้าข้อมือของปรมาจารย์นิกาย Wan Jian House

“คุณไม่สามารถสัมผัสเขาได้ คุณจะตาย” ผู้เฒ่ารีบหยุดเขา

เซี่ยจีไม่สนใจ

“ฝ่าบาท อย่าแตะต้องฉัน” หยู่หลงกล่าว

“เกิดอะไรขึ้น?”

หยู่หลงเหลือบมองคนอื่นแล้วพูดว่า “” คุณออกไปได้แล้ว”

ผู้เฒ่าก้มหน้าลงอย่างหนักขณะเดินออกไป ไป๋ซูร้องออกมาเสียงดัง จากนั้นเขาก็คุกเข่าลงและคำนับสามครั้งก่อนจะรีบวิ่งไป

ออกจากสถานที่

นอกจากไป๋ซู่แล้ว ลูกศิษย์คนอื่นๆ อีกหลายคนเดินไปที่ข้างเตียง คุกเข่าลงและคำนับหยู่หลง จากนั้นจึงเดินออกไปอย่างรวดเร็ว

เหลือเพียงพวกเขาสองคนอยู่ในห้อง

หยู่หลงกล่าวว่า “หากฝ่าบาทรู้วิธีท่องพระคัมภีร์ โปรดท่องกอิติครภะสูตรเพื่อช่วยให้ฉันข้ามไป …” ฉันอยากได้ยินฝ่าบาท ‘สวดมนต์ก่อนที่ฉันจะตาย”

เนื้อบนแขนของเขาเน่าเปื่อยไปแล้ว เหลือเพียงกระดูกสีขาว กระดูกสีขาวก็ค่อยๆ สูญเสียสีทั้งหมด ราวกับว่าพวกมันถูกเก็บไว้ในอากาศเป็นเวลานาน

Xia Ji วาดภาพอย่างไม่ตั้งใจ และยันต์แห่งชีวิตผสมกับไฟฟีนิกซ์สีขาวก็ตกลงไป อย่างไรก็ตาม มันไม่สามารถหยุดความเร็วของ ”การเสื่อมสลาย” ได้ นี่ไม่ใช่แค่พลังแห่งกรรมเท่านั้น แต่ยังเป็นระดับของการมีชัยด้วย มันอยู่ในมิติที่แตกต่างจากร่างกายอย่างสิ้นเชิง

ไฟฟีนิกซ์ขาวมีประสิทธิภาพมากกว่ายันต์แห่งชีวิต แต่ก็ไม่สามารถย้อนกลับได้

“ใครทำร้ายคุณ” เซี่ยจีถาม

หยูหลงไม่ตอบ เขายิ้มและพึมพำ “”แบบว่า…มันดูเหมือน…”

เขามองดูเจ้าชายน้อยที่อยู่ตรงหน้าด้วยความงุนงง ราวกับว่าเขาเห็นสุภาพบุรุษผมขาวผู้หนึ่งยืนถือไม้เท้าอยู่ตรงหน้าเขา คอยนำทางเขาอย่างอดทน

ราวกับว่าเขาได้เห็นฤดูหนาวที่ลึกล้ำนั้น ท่ามกลางหิมะตกหนัก เขาคุกเข่าลงด้านนอกศาลา Mirror Lake โดยบอกว่าเขามีคนที่เขาชอบและเขาไม่อยากเสียโอกาสนี้ไป ครูยังคงเขียนบทต่อไปในศาลาและให้เทคนิคลึกลับที่เหมาะกับเขาโดยขอให้เขาทำความดี

ราวกับว่าเขาเห็นอาจารย์ของเขามาที่หมู่บ้านหมื่นดาบและเปิดเผยตัวตนของเขาเพื่อที่เขาจะได้ไม่ต้องก้มศีรษะ ก้มหลัง และกัดฟันในโลกที่หนาวเย็นอีกต่อไป เขาสามารถแต่งงานกับคนที่เขารักได้ดี และยังสืบทอดตำแหน่งหัวหน้าหมู่บ้านหมื่นดาบในอนาคตอีกด้วย

เขารู้ว่าอาจารย์ของเขาจะไม่ตายภายในหนึ่งร้อยปี

เขารู้ว่าอาจารย์ของเขาคือจักรพรรดิดำจริงๆ พี่สาวคนโตได้เล่าให้เขาฟังเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว

อย่างไรก็ตาม เขายังรู้ด้วยว่าอาจารย์ของเขาไม่สามารถหลีกเลี่ยงโชคชะตาได้ และได้หายตัวไปจากโลกมนุษย์พร้อมกับความทุกข์ทรมานจากอัคคีภัย ในที่สุดเขาก็จะไปโลกใต้พิภพเพื่อติดตามภรรยาที่เสียชีวิตไปแล้วหรือเปล่า? “ฝ่าบาท โปรดอ่านพระคัมภีร์ให้ข้าพเจ้าด้วย”

Xia Ji หลับตาและสวดมนต์เบา ๆ ด้วยน้ำเสียงที่เห็นอกเห็นใจ “” สิ่งมีชีวิตที่มีความรู้สึกของ AII ที่ไม่ได้รับการปลดปล่อยนั้นมีนิสัยที่ไม่แน่นอน นิสัยไม่ดีหมดไป นิสัยดีเกิดผล ดีชั่วเกิดตามสถานการณ์ ห้ารอบไม่มีการพัก เป็นการยากที่จะสร้างความสับสนและปิดกั้นโลก เหมือนปลาว่ายอยู่ในอวน

มันจะเป็นสายน้ำยาว..