จักรพรรดิ์จงเจริญ! - บทที่ 544

บทที่ 544: 25 การศึกษาไร้ชนชั้น สองรัฐมนตรี จักรพรรดิหนึ่งคน และจักรพรรดินีหนึ่งคน

ผู้แปล: 549690339

“ศัตรูของศัตรูก็คือมิตร และผู้ที่ไม่ซื่อสัตย์ต่อศัตรูก็เป็นมิตรเช่นกัน

เพื่อนรัก สามีภรรยา บนเตียง จากภายนอกยังคงดื่มคุยกันอย่างมีความสุข รักกันดี

อย่างไรก็ตาม มีคนไม่มากที่มีความคิดที่สองใช่หรือไม่?

ถ้าเพื่อนและสามีที่ดีเป็นแบบนี้ แล้วนิกายล่ะ?

โลกนี้จะมีแผ่นเหล็กได้ยังไง?

ในตอนท้ายของวันก็ยังคงมีความสมดุล ลมตะวันออกที่จุดไฟยังมาไม่ถึง

บัดนี้เมื่อผ่านไป 500 ปี เราก็มีพลังใหม่และได้มาถึงอาณาจักรใหม่แล้ว เราคือลมตะวันออก

สำหรับเรา เวลาคือทุกสิ่ง ก่อนที่ผู้คนจะเข้าใจพลังใหม่นี้มากขึ้น เราต้องล้มสมดุลแห่งอำนาจและเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งทุกอย่าง แม้ว่าเลือดจะไหลลงสู่ทะเลและกระดูกกองพะเนินเหมือนภูเขา มันก็ไม่สำคัญ”

“รายงานต่อจักรพรรดิ กษัตริย์ทั้งสามออกมาแล้ว แต่กษัตริย์เฉิงสิ้นพระชนม์ในวิหารปรมาจารย์…”

“เขาตายได้อย่างไร” ในความมืด เสียงนั้นมีความผันผวนทางอารมณ์อยู่บ้าง

อาณาจักรที่ 14 แตกต่างไปจากอาณาจักรก่อนหน้าอย่างสิ้นเชิง บางทีอาจมีการท้าทายข้ามระดับก่อนอาณาจักรที่ 14 แต่อาณาจักรที่ 14 นั้นเป็นกำแพงกั้นระหว่างสวรรค์และโลก

ผู้ที่ไม่ได้ไปถึงอาณาจักรที่สิบสี่ไม่สามารถแม้แต่จะทะลวงการป้องกันของอาณาจักรที่สิบสี่ได้ ไม่ต้องพูดถึงการทำร้ายพวกเขา

เว้นแต่อีกฝ่ายจะอยู่ในอาณาจักรที่ 14 ด้วย พวกเขาจะถูกลากกลับไปยังสนามรบเดียวกัน

จักรพรรดิ์ อาจารย์ใหญ่แสดงความศักดิ์สิทธิ์และสังหารกษัตริย์เฉิงในไม่กี่วินาที ” คนที่พูดก็ไม่เชื่อเช่นกัน

“อาจารย์ใหญ่แสดงความศักดิ์สิทธิ์ของเขาเหรอ? เหตุใดอาจารย์ใหญ่จึงได้แสดงความศักดิ์สิทธิ์ออกมา? คิงเฉิงทำอะไร?”

“ผู้ใต้บังคับบัญชาคนนี้ได้สอบสวนแล้ว… ฉันแค่อยากจะกำจัดมดบางตัวที่ขวางทางของฉันออกไป พวกเขาล้วนเป็นมนุษย์…”

ความมืดก็เงียบลง

อาจารย์ใหญ่แสดงความศักดิ์สิทธิ์อย่างไร? เขาฆ่าเขาได้อย่างไร? –

“ก๊าซขาว กรรมดี รูปศักดิ์สิทธิ์สูงหนึ่งหมื่นศอก ดาบถูกชักออกจากเมฆ

เฉือน

มันเป็นการฆ่าสาวกทั้งหมด รวมทั้งคิงเฉิงด้วย

ข้อมูลนี้ได้รับมาจากผู้ใต้บังคับบัญชารายนี้จากปุถุชนที่อยู่รอบข้าง –

ในความมืดก็มีเสียงเคาะเบา ๆ อยู่บนโต๊ะ เห็นได้ชัดว่ามีคนกำลังคิดอยู่

ผู้ใต้บังคับบัญชาที่รายงานเรื่องคุกเข่าอยู่นอกบันไดไม่กล้าลุกขึ้นหรือมองดูเขา

โลกรู้เพียงว่ามีกษัตริย์สามองค์ในนิกายเฝิงหัว แต่พวกเขาไม่รู้ว่ามีรัฐมนตรีสองคน จักรพรรดิหนึ่งคน และจักรพรรดินีหนึ่งคน

รัฐมนตรีสองคนนี้ไม่ได้อยู่ในสำนัก Fenghua Royal Sect แต่พวกเขากลับอยู่เบื้องหลังของนิกาย พวกเขาอยู่ในระดับที่แตกต่างจากกษัตริย์อย่างสิ้นเชิง

สำหรับจักรพรรดิและจักรพรรดินี พวกเขายังอยู่เหนือรัฐมนตรีทั้งสองด้วยซ้ำ

จักรพรรดิ์ปกครองโลกและปกครองประเทศมนุษย์ทั้งหมดทางตะวันตกและทางเหนือของภูเขา จดหมายสามารถออกคำสั่งทุกนิกายและผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องทางตะวันตก

ใครก็ตามที่เขาอยากอยู่ก็จะมีชีวิตอยู่ และใครก็ตามที่เขาอยากตายก็จะตาย

นี่คือ ‘จักรพรรดิ์’

นี่คือคนที่นั่งอยู่บนแท่นมืด

นี่คือสาเหตุเบื้องหลังการรุกรานของตะวันออก

ตามข่าวลือในนิกาย หากจักรพรรดิและจักรพรรดินีไม่ได้ฝึกฝนในฝันร้ายเมื่อสองร้อยปีก่อน และพลาดช่วงเวลาที่ประมุขปีศาจสังหารพวกเขา ยังไม่ทราบว่าใครจะเป็นผู้ชนะ

ต่อมาท่านได้ฝันมายาวนานกว่า 200 ปี

เป็นเวลากว่า 400 ปีแล้วนับตั้งแต่ความฝันของตี่ต้า

ตอนนี้เมื่อเขาตื่นขึ้นแล้ว เขาก็ได้รับพรจากสวรรค์และทะลุทะลวงไปสู่อาณาจักรที่ 14

ดังนั้นจักรพรรดิ์จึงมาจากทางตะวันตกเพื่อรวมทวีปเมฆาเข้ากับพลังแห่งสวรรค์และโลก

“รูปปั้นศักดิ์สิทธิ์นั้นสูงหนึ่งหมื่นฟุต และดาบก็ถูกดึงออกมาจากเมฆ?”

จักรพรรดิครุ่นคิดอยู่นานก่อนที่จะพูดว่า “ลุกขึ้น ฉันจะแสดงความเคารพเป็นการส่วนตัว –

“แต่จักรพรรดิ์จะไม่ไป…’

“ไม่เป็นไร. มันจะไม่ล่าช้า ถ้าเราได้เห็นมันก็จะโชคดีมาก

ฉันเกลียดที่ฉันไม่ได้เกิดเมื่อ 1,500 ปีก่อนและต่อสู้กับอาจารย์ใหญ่”

ลึกลงไปในฤดูใบไม้ร่วงของภูเขา Sunken Sparrow ใต้ใบไม้สีเหลือง ชายคนหนึ่งสวมชุดคลุมสีทองปักสีม่วงแดงนั่งอยู่ในรถม้าของจักรพรรดิ มีผู้ฝึกฝนเพียงสองคนที่ติดตามเขาไป ผู้ฝึกฝนทั้งสองเป็นเหมือนหุ่นเชิดไร้ความรู้สึก คนหนึ่งขี่หอก และอีกคนขี่โล่

รถม้าของจักรพรรดิ์ก็ตกลงบนพื้น

ชายคนนั้นเดินลงจากรถม้า คิ้วที่ยาวและแคบของเขาแทงเข้าไปในขมับของเขา และดวงตาของเขาราวกับโคมไฟที่ส่องโลก ถือแสงที่ปลุกเร้าจิตวิญญาณ

ขณะที่เขาเดิน ออร่าของเขาดูสง่างามราวกับปีศาจหรือเทพเจ้า

เสื้อผ้าของเขาไม่มีรอยเปื้อนหรือเปื้อนฝุ่น

มันทำให้หัวใจเต้นแรงและยอมจำนน แม้ไม่พูดอะไรสักคำ ใครๆ ก็สามารถรู้ว่าพวกเขาไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกับบุคคลนี้

“องค์จักรพรรดิ วิหารอาจารย์ใหญ่อยู่ข้างหน้า”

“ใช่.”

ชายคนนั้นตอบกลับ

จากนั้นเขาก็ก้าวไปข้างหน้า และลมแรงพัดฝุ่นที่อยู่ตรงหน้าเขาออกไป อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้ผลักใครให้ตาย เพียงว่าเขารู้สึกว่าคนเหล่านี้ไม่ควรยืนหยัดเคียงข้างเขา

เขาไม่ดูถูกใครเพราะเขาไม่สนใจคนเหล่านี้

ดังนั้นไม่ใช่ว่าเขาไม่คู่ควร แต่เขาไม่ควรจะเป็น

เขาเดินขึ้นบันได และทุกย่างก้าว ทุกสิ่งรอบตัวเขาถูกพลังผลักออกไป เมื่อเขาไปถึงห้องโถงบรรพบุรุษที่เต็มไปด้วยธูป ทุกคนในห้องโถงบรรพบุรุษรีบออกไปแล้ว เหลือเพียงห้องโถงว่างเปล่า

รูปปั้นหยกของครูมองโลกอย่างอ่อนโยน

ชายคนนั้นทำท่าโลภในอากาศแล้วหยิบธูปสามดอกออกมา

ปลายธูปติดไฟ และธูปก็ลอยขึ้นเป็นเกลียว

ชายคนนั้นโค้งคำนับและพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า “คนตายคือคนสำคัญที่สุด ฉันคำนับคุณ”

หากคุณมีชีวิตอยู่ฉันจะฆ่าคุณ

ในเมื่อคุณเป็นตำนานเมื่อ 1,500 ปีก่อน ทำไมคุณไม่มีชีวิตอยู่ถึง 1,500 ปีแล้วทำให้ฉันหัวเราะล่ะ?

โชคชะตาเปลี่ยนวัดให้เป็นรูปปั้นแต่กลับสายไป ถ้าฉันอยู่ในของคุณ

snoes ฉันจะ … ‘1’ จบแล้ว”

จากนั้นชายคนนั้นก็โค้งคำนับสองครั้งราวกับว่าเขาโค้งคำนับตัวเองแทนอาจารย์ใหญ่

หลังจากนั้นเขาก็รออย่างเงียบ ๆ โดยเอามือไพล่หลัง

ในห้องโถงที่ว่างเปล่า รูปปั้นหยก

มันเป็นผู้ชาย

ความเงียบงันอยู่ชั่วขณะหนึ่งเพื่อจุดธูปสองดอก

ชายคนนั้นหันหลังกลับและจากไปพร้อมกับหัวเราะ ด้านหลังรถม้านั้น พระองค์ทรงมองไปรอบ ๆ แล้วตรัสว่า “ข้าราชบริพาร สั่งให้ฆ่าใครก็ตามที่อยากจะฆ่า” แต่ถ้าเจอวัดขงจื้อก็ต้องเดินขึ้นภูเขาไปจุดธูป..