จักรพรรดิ์จงเจริญ! - บทที่ 547

บทที่ 547: 25 การศึกษาไร้ชนชั้น สองรัฐมนตรี จักรพรรดิหนึ่งคน และจักรพรรดินีหนึ่งคน

ผู้แปล: 549690339

Dai Meng ตกตะลึง

เธอไม่เคยถูกพูดถึงแบบนี้มาก่อน ครอบครัว Dai กลัวเธอไม่ใช่เพราะพวกเขารู้ความลับของเธอ แต่เพราะพวกเขาคิดว่าเธอเป็นตัวซวย

คนในนิกายเกลียดเธอไม่ใช่เพราะพวกเขาแอบอ้างความลับของเธอ แต่เพราะพวกเขาคิดว่าเธอโง่

ไม่เคยมีใครปฏิบัติต่อเธอเช่นนี้มาก่อน

เหมิงเหมิงก้มศีรษะลง มีผมหน้าม้าตกลงมาจากหน้าผากของเธอ เธอเงียบ เมื่อเกี๊ยวชิ้นเล็กๆ ถูกเสิร์ฟ เธอก็ก้มศีรษะลงและกินมันอย่างต่อเนื่อง ขณะที่เธอกินน้ำตาก็ไหลลงมา

“มีอะไรผิดปกติ?” เซี่ยจีถาม

“มันอร่อยจริงๆ” เหมิงเหมิงกล่าว

“เจ้านาย เกี๊ยวเล็กอีกชามหนึ่ง” เซี่ยจีกล่าว เหมิงเหมิงตกตะลึง

“จะอ้วนไปกับฉันได้ยังไง” เซี่ยจียิ้ม

“อา มีกฎแปลกๆ แบบนี้ด้วยเหรอ?”

“ไม่เลว”

ดวงตาของเหมิงเหมิงเป็นประกาย มืดมนน้อยลง และมีชีวิตชีวามากขึ้น เธอตอบเบา ๆ “” เอาล่ะ”

หัวใจของเธอรู้สึกอึดอัด

กระแสความชั่วร้ายที่พลุ่งพล่านได้หยุดลงก่อนที่มันจะแพร่กระจาย ก่อนที่จะกลายเป็นสึนามิที่จมน้ำตายโลกมนุษย์ ก่อนที่มันจะเปลี่ยนเป็นสีดำ—

และชายหนุ่มที่นั่งตรงข้ามเธอและปฏิบัติต่อเธอด้วยเกี๊ยวคือลิ้นนี้

ถ้าไม่ใช่เพราะวาล์วนี้ปรากฏขึ้นมาอย่างทันท่วงที เมิ่งเหมิงเองก็ไม่รู้ว่าเธอจะกลายเป็นเช่นไร เธออาจจะเป็นกลุ่มของความชั่วร้าย แล้วก็เสียสติไปโดยสิ้นเชิง เธอจะกลายเป็นสิ่งที่ไม่แม้แต่จะปรากฏในฝันร้าย และนำภัยพิบัติอันไม่มีที่สิ้นสุดมาสู่โลกมนุษย์

เธอผู้เกิดมาเป็นสัตว์ประหลาดจะกลายเป็นอะไรได้อีก? อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม มันก็ไม่สามารถเป็นมนุษย์ได้

“อย่าอยู่ในอาการงุนงง กินเร็วๆ”

“ครับ…อาจารย์”

เหมิงเหมิงก้มศีรษะลงและถามทันทีว่า “เกี๊ยวเล็กราคาเท่าไหร่? –

“สองชามมีราคาเพียงสิบเหรียญทองแดงเท่านั้น” เซี่ยจีกล่าวด้วยรอยยิ้ม

เหมิงเหมิงจดจำในใจเธออย่างเงียบ ๆ

ในช่วงปลายฤดูใบไม้ร่วงใบไม้สีเหลืองก็ร่วงหล่นและอากาศก็หนาวมาก ครูพาฉันออกจากบ้านตระกูลได

เขาเลี้ยงเกี๊ยวสองชามให้ฉัน เกี๊ยวนั้นอร่อยและราคาฉันสิบเหวิน

อาจารย์…สุดยอดเลย

หลายวันต่อมา.

ในบริเวณที่มืด

มีร่างสีดำจำนวนมากนั่งอยู่ทั้งสองข้างของโต๊ะยาว

เงาบิดเบี้ยวในแสงเทียนจางๆ ดูลึกลับอย่างยิ่ง

เงาดำเหล่านี้คือผู้คนจากนิกายตะวันตก เช่นเดียวกับชนชั้นสูงและผู้อาวุโสจำนวนมากจากนิกายตะวันออก

เงาดำจากนิกายตะวันตกกล่าวว่า “ในเมื่อทุกคนเต็มใจที่จะมา พวกเขาจึงต้องเต็มใจ”

มีข่าวลือว่าหนึ่งในพวกคุณได้เข้าสู่ระดับ 14 แล้ว มันเป็นเรื่องจริงเหรอ? –

ทันทีที่เขาพูดจบ

ใครบางคนหัวเราะในความมืด

ทุกคนหันศีรษะและเห็นชายที่มีลักษณะเหมือนนักวิชาการนั่งอยู่ท่ามกลางแสงสว่าง

“คุณคิดอย่างไร?” ชายคนนั้นถามด้วยรอยยิ้ม

ทันทีที่เขาพูดจบ ออร่าที่ระงับทุกทิศทางก็เพิ่มขึ้น

ในแสงสลัว เยื่อมืดที่ดูเหมือนหุบเหวแห่งความเงียบงันก็ปรากฏขึ้น

เยื่อสีดำนี้ปล่อยพลังที่มองไม่เห็นออกมาซึ่งกดทับหัวใจของผู้คนที่อยู่รอบๆ อย่างแน่นหนา

ผู้ฝึกฝนหลายคนจากนิกายตะวันออกดูเคร่งขรึมและหวาดกลัว มีคนถามอย่างไม่แน่นอนว่า “นี่คือ…” ระดับสิบสี่เหรอ?”

ชายผู้มีลักษณะเหมือนนักวิชาการกางมือออกแล้วยิ้ม “ทุกคน โปรดโจมตีฉันด้วย”

นิกายตงฟางตกตะลึง

จู่โจม?

ชายผู้มีลักษณะเหมือนนักวิชาการได้พูดไปแล้ว และสาวกที่อยู่รอบ ๆ ของนิกายตะวันตกอื่น ๆ ก็กระจายออกไปด้านข้าง เหลือพื้นที่กว้างขวางสำหรับพวกเขาเพื่อแสดงความแข็งแกร่งของพวกเขา

ในเวลาเดียวกัน เหล่าสาวกก็เปิดแผงกั้นเสียงขึ้นพร้อมกัน

“โปรด.”

ทุกคนจากนิกายตะวันออกเข้าใจว่านี่เป็นการแสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งและพลังของอาณาจักรที่ 14

จึงไม่ยืนทำพิธี พวกเขาแต่ละคนหยิบเครื่องมือเวทย์มนตร์ดาบบินออกมาและใช้พลังศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขา

ทันใดนั้น สายลมก็ส่งเสียงหวีดหวิว และพลังแห่งสวรรค์และโลกก็ติดตัวเข้ากับดาบ

ทุกคนแสดงความสามารถของตนเอง บางคนถึงกับแยกดาบออกเป็นพัน ๆ

ทันใดนั้น ร่างของนักปราชญ์ก็ดูเหมือนจะถูกรายล้อมไปด้วยผีเสื้อนับพันตัว

ผีเสื้อแต่ละตัวเป็นใบมีด

ใบมีดเหล่านี้เฉือนร่างของนักปราชญ์ราวกับฟันนับพันครั้ง

“มันเบาเกินไป” นักวิชาการกล่าวอย่างเฉยเมย

ทุกคนจากสำนักตงฟางเริ่มเพิ่มความแข็งแกร่ง เมื่อพวกเขาเพิ่มความแข็งแกร่งเป็นชั้นที่เก้า นักวิชาการก็ยังไม่ขยับเลย เยื่อหุ้มสีดำบนร่างกายของเขาไม่กระเพื่อมเลยSeᶐᶉch ᶇewᶇoᶌeᶅ .0ᶉg บน ᶃooᶃl℮

“คุณสามารถใช้กรรมโจมตีฉันได้” นักวิชาการพูดด้วยรอยยิ้ม

นิกายตะวันออกไม่ได้โจมตีในครั้งนี้

พวกเขาเข้าใจแล้วว่ากรรมไม่สามารถทะลุผ่านเยื่อหุ้มสีดำนี้ได้

เห็นได้ชัดว่านี่คืออาณาจักรที่สิบสี่

นักวิชาการรอสักครู่ เมื่อเห็นว่าไม่มีใครมีปฏิกิริยาใดๆ เขาจึงเข้าใจสิ่งที่พวกเขาคิด ดังนั้นเขาจึงกล่าวว่า “ในเมื่อทุกคนเชื่อฉัน ดังนั้นคุณควรเข้าใจว่าฉันสามารถช่วยให้คุณยึดตำแหน่งหัวหน้านิกายและกลับมาได้

สิ่งที่คุณต้องทำคือแสดงความภักดีของคุณ

สำหรับบ้าน Wan Jian ฉันยังมีของขวัญอีกมากมายสำหรับคุณ”

“ทำไมเราถึงเชื่อคุณ”

“เพราะฉันชื่อรัฐมนตรีชู” นักวิชาการกล่าวด้วยรอยยิ้ม

รัฐมนตรีสองคน หนึ่งจักรพรรดิ และราชินีหนึ่งคน

รัฐมนตรีชูก็เป็นหนึ่งในสองรัฐมนตรี..