จักรพรรดิ์จงเจริญ! - บทที่ 590

ตอนที่ 590: 38 ประวัติศาสตร์อันรุ่งโรจน์ โหมโรงสู่การสังหารหมู่

ผู้แปล: 549690339

“ทำไม?”

“ทำไม?”

” พวกเขาเป็นคนดีมากอย่างเห็นได้ชัด ทำไม –

ฟางฉู่หยูสูญเสียความสงบและเริ่มคร่ำครวญ

จางจินกำหมัดของเขาแน่น

Wang Xiong ซึ่งอยู่ด้านข้างก็ค่อนข้างมีอารมณ์เช่นกัน ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าประสบการณ์ของเขาดีกว่าคนเหล่านี้เล็กน้อย เขาสูญเสียภรรยาที่เพิ่งแต่งงานไป แต่คนเหล่านี้ล้วนทนทุกข์ทรมาน

เขาหันศีรษะและมองลึกลงไปที่ชายผู้พลิกประวัติศาสตร์แห่งการสร้างสรรค์ของศาลแพนธีออน เขาอดไม่ได้ที่จะตะโกนว่า “พี่ชาย

ฉิน

คำพูดนั้นหลุดออกจากปากของเธอ แต่เธอไม่รู้ว่าจะพูดอะไร

“ฉันได้ยินแล้ว” เซี่ยจีตอบ

ถูกต้องแล้ว

คุณไม่ได้พูด

แต่ฉันได้ยินมันแล้ว

คุณไม่ได้พูดว่า

ฉันเคยได้ยินมันเหมือนกัน

โลกช่างเงียบงัน

ภูเขาและแม่น้ำเงียบงัน

ลมและเมฆยังคงอยู่แต่ฉันก็เข้าใจแล้ว ฉันไม่แข่งขันกับโลก

ไม่ทะเลาะวิวาทกับใคร ขอสวรรค์และโลกมีหัวใจ

ผู้คนถูกกำหนดไว้แล้ว

จะมีความสงบสุขทุกยุคทุกสมัย

ความดีนี้ย่อมมีจุดจบที่ดี ความชั่วย่อมได้รับความชั่วตอบแทน ตัวเล็กเท่าฉันเลย

ถ่อมตัวเหมือนฉัน

สัตว์ทั้งหลายก็เหมือนฉัน

มาจากโคลนและฝุ่นแต่ไม่ยอมขึ้นไปบนฟ้า

ก่อนที่โชคชะตาอันไม่มีที่สิ้นสุดและไม่อาจย้อนกลับได้นี้ เขาไม่ได้แสวงหาความสำเร็จหรือชื่อเสียง

สิ่งที่ฉันหวังคือเอวของฉันจะไม่งอ กระดูกของฉันจะไม่หัก และลมหายใจของฉันจะไม่หายไป

ความรกร้างของคนป่าเถื่อนจะไม่ถูกลบล้าง ความเย่อหยิ่งของคนหยิ่งยโสจะไม่ถูกทำให้ราบเรียบ และความเหงาของผู้ทรยศจะไม่ถูกทำลาย

เขาหลับตาแล้วพูดเบาๆ

“ขอให้ทุกคนในโลกเป็นเหมือนมังกร”

Wang Xiong จากไปพร้อมกับ Fang Chuyu แต่พี่ Zhang ไม่เต็มใจที่จะจากไป หัวใจของเขายอมแพ้มาตลอดหลายปีที่ผ่านมา และเขาไม่อยากจากไป

แม้ว่าเขาจะต้องตาย แต่เขาอยากจะเห็นด้วยตาของเขาเองว่าชายที่นั่งอยู่บนหน้าผาจะต่อสู้กับเทพเจ้าได้อย่างไร

เขาไม่เคยกล้าทำอะไรที่เขาไม่กล้าคิดหรือตั้งตารอในชีวิต แต่ตอนนี้มีคนทำแล้ว

จากนั้นเขาก็เต็มใจใช้เวลาที่เหลือของชีวิตในการเป็นพยานและดู

ปรมาจารย์นิกาย Feng Qing รู้สึกราวกับว่าเธอกำลังนั่งอยู่บนเข็มหมุดและเข็มขณะที่เธอรีบบอกลา

Xia Ji พลิกดูประวัติการสร้างของ Pantheon Court

ในหน้าแรกของประวัติศาสตร์แห่งการสร้างสรรค์ มีเขียนไว้ว่า “เทพผู้สังหาร” –

มันเกี่ยวกับวิธีการฆ่าซูน้อย

มันเป็นประวัติศาสตร์อันรุ่งโรจน์

Xia Ji อ่านทีละหน้า…

เขามองดูถ้อยคำที่ประกอบด้วยความศักดิ์สิทธิ์ ถ้อยคำที่ปลอมตัวว่าหน้าซื่อใจคด

เขาอ่านต่อ

เขาพลิกต่อไป

เขามองอย่างระมัดระวัง

เขาพลิกผ่านมันอย่างจริงจัง

ท้องฟ้ามืดแล้ว

พี่จางไม่ได้กลับไปที่สำนักลมใสและสร้างบ้านไม้ที่ริมหน้าผา

Xia Ji กลับมาที่เชิงเขา ข้างลำธาร หน้าบ้านไม้ที่ล้อมรอบด้วยดอกไม้ในฤดูใบไม้ผลิ เซียวซู่กำลังงุนงงในขณะที่แม้ว เหมียวกำลังตกปลา

เขายิ้ม

“คุณกลับมาแล้ว” ซูน้อยตะโกน

ความทรงจำของเธอยุ่งเหยิงอยู่แล้ว แต่เสียงของเธอยังคงมีความสุขมาก

Miao Miao หันหัวของเธอและเหลือบมองเขา เธอจับคางไว้ในมือและแสดงสีหน้าแบบเดียวกับตอนที่เธอพบกับ Xia Ji ครั้งแรกในชีวิตที่แล้ว เธอตะโกนมาจากที่ไกล” ลุง –

ใช่.

ราวกับว่าเธอกำลังถูกบงการ เธอทำสิ่งเดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่าและเข้าสู่วงจรเดียวกัน

เธอถูกลิขิตให้ตกหลุมรักชายคนนี้ แต่งงานกับเขา อยู่ร่วมกับเขา ตายในความหายนะนี้ และกลับมาอีกห้าร้อยปีต่อมา

และอื่นๆ

เขาไม่รู้

น้ำตา รอยยิ้ม ความสุข และแม้แต่เหตุผลในการทำเช่นนั้นได้ถูกลืมไปหมดแล้ว

“คุณจับปลาได้บ้างไหม” เซี่ยจีวิ่งไป

เหมียว เหมียว ยิ้มเผยให้เห็นฟันขาวเล็กๆ น่ารักของเธอ ” แน่นอนดูสิ –

เธอชี้ไปที่ปลาที่ยังมีชีวิตอยู่และเตะลงไปในถังไม้

พวกเขาน่ารักมาก –

“ฉันคิดว่ามันจะน่ารักกว่านี้ถ้ามันเคี่ยว” Xia Ji พึมพำ

‘ มม. Miao Miao พยักหน้าราวกับว่าเธอเพิ่งตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่าง ดวงตาของเธอสว่างขึ้น ” ฉันได้ยินมาจากหวู่น้อยว่าทักษะการทำอาหารของคุณดีมาก โดยเฉพาะการควบคุมไฟ –

การควบคุมไฟ?

Xia Ji คิดอยู่ครู่หนึ่ง

เขาเป็นต้นกำเนิดของความทุกข์ทรมานจากไฟ

แน่นอนว่ามันถูกควบคุมอย่างดี

“ถ้าอย่างนั้น วันนี้ผมจะแสดงความสามารถของลุงให้คุณดู” เขาพูดพร้อมรอยยิ้ม

ขณะที่เขาพูด เขาก็สูญเสียจิตวิญญาณที่ไม่มีใครเทียบได้อย่างสิ้นเชิงจากการคายดาบครึ่งวันออกมา แต่เขากลับกลายเป็นเหมือนคนธรรมดาที่ปกคลุมไปด้วยฝุ่นมนุษย์ในขณะที่เขาเริ่มทำความสะอาดเกล็ดปลา

บางครั้งปลาก็กระดิกหางเอาน้ำกระเซ็นใส่อ่าง สาดน้ำคาวใส่เสื้อผ้า ตัว และหน้า

แม้ว เหมียว ที่ยืนอยู่ด้านข้าง มองไปที่ลุงแปลก ๆ ที่กำลังพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อปราบปรามปลาและจัดมันให้เป็นระเบียบ เธออดไม่ได้ที่จะหัวเราะ เธอวางมือบนสะโพกแล้วตะโกนว่า “เฮ้ คุณต้องการให้ฉันช่วยไหม”

“แค่รอและกิน” Xia Ji ตะโกน

“โอ้” เหมียว เหมียวตอบ

เธอกลับมานั่งข้างซูน้อย พวกเขาทั้งสองมองไปที่เมฆสีเทาและพลบค่ำของสัตว์ร้ายโบราณที่ควบม้าอยู่บนภูเขา เวลาช้าลง เหนือเมฆสีเทามีกาแล็กซีอันกว้างใหญ่ กาแล็กซีนั้นกว้างใหญ่ไร้ขอบเขตและใหญ่โตจนทุกคนเป็นเหมือนมดที่มองไม่เห็น

ชิ ชิ ชิ!

เสียงปลาถูกโยนลงหม้อน้ำมันดังมาจากภายในบ้าน

ไม่นานก็มีเสียงผัดอีกครั้ง

เสียงนี้ทำลายความเหงาในจักรวาลอันกว้างใหญ่นี้ เตือนคุณว่าคุณไม่ได้อยู่คนเดียว

นี่คือโลกมนุษย์

ยกเลิกด้าน otner

ในที่สุดหัวหน้านิกายของ Wind Clear Sect ก็ใช้วิธีการฉุกเฉินเพื่อแจ้งให้เหล่าทวยเทพทราบ

อย่างไรก็ตาม เขาไม่มีคุณสมบัติที่จะติดต่อกับพระเจ้าโดยตรง

คนที่เชื่อมต่อกับเขาคือออราเคิล

ทูตสวรรค์คนนี้ก็ลึกลับมากเช่นกัน ว่ากันว่าครั้งหนึ่งเขาเคยเป็นอันธพาลซึ่งทำให้เด็กผู้หญิงนับไม่ถ้วนแปดเปื้อนและทำร้ายหลายครอบครัว ต่อมาด้วยเหตุผลบางอย่าง เขาตั้งใจแน่วแน่ที่จะมีพรสวรรค์ที่ไม่มีใครเทียบได้ และได้รับการเลี้ยงดูจากพระเจ้าเป็นการส่วนตัวมานานหลายทศวรรษ

โดยธรรมชาติแล้วไม่มีใครกล่าวถึงอดีตของออราเคิล

ไม่มีใครบอกว่าดีหรือชั่ว

เขาเพียงแต่บอกว่านี่คือการทดสอบจากสวรรค์ และพยากรณ์ก็ผ่านการทดสอบแล้ว เพื่อที่เขาจะได้รับการเลื่อนขั้นจากเหล่าทวยเทพ..