ดูแลเทพเจ้าแห่งการต่อสู้ที่มีสิ่งของจำเป็นนับแสนล้าน - บทที่ 443

บทที่ 443: ไม่ใช่ศัตรู

นักแปล: Dragon Boat Translation บรรณาธิการ: Dragon Boat Translation

โจวชิงค้นหาทั่วทั้งห้องครั้งหนึ่งแต่ไม่พบซู่หยิง

ไอ้นั่นหายไปจริงๆแล้ว!

เธอไม่สามารถเชื่อมันได้

หรือว่าเธอโดนวางยาไปครึ่งทางแล้วไม่รู้ตัว?

โจวชิงรู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่น่าจะเป็นไปได้ เพราะเธอจำได้ชัดเจนว่าเธอได้ยินเสียงสัญญาณยามกลางคืนดังขึ้นสามครั้งตอนเที่ยงคืน ซึ่งพิสูจน์ได้ว่าเธอตื่นอยู่ในช่วงเวลาดังกล่าว

อย่างไรก็ตาม คนๆ หนึ่งจะสามารถหายตัวไปในอากาศได้อย่างไร?

โจวชิงไม่เข้าใจและไม่มีเวลาคิดเรื่องนี้ เธอค้นหากุญแจในห้องรับรองแขกแต่ก็ไม่พบ ซู่อิงคงไม่ทิ้งสิ่งสำคัญไว้เบื้องหลัง

สีหน้าของโจวชิงเปลี่ยนไปอย่างไม่พอใจ หลังจากคิดเรื่องนี้แล้ว เธอก็หันหลังกลับและรีบกระโดดออกจากห้องรับรองแขก

ไม่ว่าจะอย่างไรเธอก็ต้องหนีก่อน

เมื่อรุ่งสาง ซู่อิงตื่นขึ้นมาในร้านจำหน่ายของของเธอและยืดตัวอย่างขี้เกียจก่อนจะออกมา

เธอเปิดม่านเตียงขึ้น เมื่อเห็นห้องแขกว่างเปล่า เธอก็ไม่แปลกใจเลย

เหตุผลที่เธอไม่มัดโจวชิงเมื่อคืนก็เพื่อให้เธอมีโอกาสหลบหนี เธอจำเป็นต้องยืนยันว่าสิ่งที่ผู้หญิงคนนั้นบอกกับเธอเป็นความจริงหรือไม่

หลังจากที่หญิงสาวหลบหนีไปแล้ว เธอจะค้นหาจุดติดต่อของเธอในรัฐจินโดยเร็วที่สุด

ซู่อิงหยิบอุปกรณ์ติดตามของเธอออกมา หลังจากเปิดเครื่องและสแกนไปรอบๆ สักพัก จุดสีแดงก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ นี่คือตัวระบุตำแหน่งที่เธอติดไว้บนตัวโจวชิงเมื่อวานนี้

ซู่อิงมองดูระยะทางที่จุดสีแดงแสดง เธอน่าจะยังอยู่ในตัวเมืองชายแดน

เมื่อพิจารณาจากการเคลื่อนไหวของจุดแดง เธอไม่ได้ออกจากที่นี่เลยตลอด 15 นาทีที่ซู่อิงสังเกตเธอ

ถ้าการคาดเดาของซู่อิงถูกต้อง เธอคงจะไปที่จุดติดต่อของเธอ

ซู่อิงเดินออกจากโรงเตี๊ยมพร้อมกับอุปกรณ์ในมือและมุ่งหน้าไปยังทิศทางที่ตั้งจุดสีแดง

ในขณะนี้ โจวชิงกำลังเดินไปเดินมาอย่างกระวนกระวายใจในบ้านที่ไม่สะดุดตาหลังหนึ่งในเมืองชายแดน

“ฉันไปที่ห้องเก็บของตั้งแต่เช้าเพื่อยืนยัน ตู้ล็อกเกอร์ที่ฉันซ่อนของไว้ว่างเปล่า มีคนเอาของไปหมดแล้ว ต้องเป็นผู้ชายคนนั้นแน่ๆ!”

ผู้คนที่อยู่ในศาลาเก็บของจะไม่เปิดเผยสิ่งของของเจ้าของได้ง่ายนัก แต่หากตู้เก็บของว่าง พวกเขาก็จะแขวนกุญแจของตู้เก็บของนั้นไว้ข้างนอกและให้ลูกค้าที่ต้องการเก็บของเลือกได้

เมื่อโจวชิงมาถึง เธอก็เห็นว่ากุญแจของเธอแขวนอยู่ข้างนอกแล้ว ซึ่งหมายความว่ามีคนเอาของที่อยู่ข้างในออกไปแล้ว

โจวชิงไม่ได้คิดว่าเธอจะถูกลงโทษอย่างไร แต่กลับกังวลเกี่ยวกับตัวตนของซู่หยิงมากกว่า ซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่ทำให้เธอหวาดกลัวมากที่สุด

“คุณประมาทเกินไปแล้ว เราไม่อาจปล่อยให้ใครมาแตะต้องสิ่งนี้ได้ เขาอยู่ที่ไหน เราต้องรีบตามหาคนคนนี้ทันที” ชายในห้องดูเคร่งขรึมมาก

โจวชิงพูดด้วยใบหน้าซีดเผือด “แม้แต่เจ้ากับข้าก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา ข้ากลัวว่าการแย่งชิงมันมาจากเขาด้วยกำลังคงไม่ง่ายนัก”

เธอไม่เข้าใจว่าทำไมซู่หยิงถึงไม่กังวลใจเกี่ยวกับเธอเลยและปล่อยให้เธอจากไปอย่างง่ายดาย ตอนนี้เธอเริ่มกังวลว่านี่คือกับดัก หากพวกเขากลับไป พวกเขาอาจตกหลุมพรางของซู่หยิง

“ฉันไม่เข้าใจ ทำไมเขาถึงต้องการให้ฉันส่งข้อความแบบนั้นไปยังเมืองหลวง เรื่องนี้มันเกี่ยวอะไรกับจักรพรรดินี” นี่เป็นประเด็นที่โจวชิงไม่เข้าใจเช่นกัน

หลังจากฟังเธอพูด ชายคนนั้นก็ตอบว่า “เจ้าอยู่ในแคว้นจินมาตลอดเวลานี้ ดังนั้นเจ้าจึงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในแคว้นจู เพื่อช่วยชีวิตผู้คนในแคว้นจิง จักรพรรดินีจึงปิดรอยแยกของเขื่อนด้วยความพยายามของนางเอง อย่างไรก็ตาม นางถูกน้ำท่วมพัดพาไป เหตุการณ์นี้ผ่านมาแล้วสองถึงสามเดือน แต่จักรพรรดินีไม่เต็มใจที่จะไว้อาลัยจักรพรรดินี พระองค์ทรงยืนกรานว่าจักรพรรดินีต้องยังมีชีวิตอยู่ และยังทรงส่งผู้คนมากมายไปยังสถานที่ต่างๆ เพื่อค้นหาจักรพรรดินี”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ โจวชิงก็ตกตะลึงอย่างมาก เธอไม่คาดคิดว่าเหตุการณ์สำคัญเช่นนี้จะเกิดขึ้นในรัฐฉู่ในช่วงเวลานี้

คนที่ตกลงไปในน้ำท่วมฉับพลันจะมีโอกาสรอดชีวิตบ้างหรือไม่?

โจวชิงรู้สึกว่าเป็นไปไม่ได้ที่คนๆ นี้จะยังคงมีชีวิตอยู่ต่อไป จักรพรรดินีสิ้นพระชนม์ไปแล้ว แต่ชายผู้นั้นต้องการให้เธอส่งข้อความดังกล่าวไปยังจักรพรรดิ เป็นไปได้ไหมว่าเขาต้องการใช้โอกาสนี้ในการสังหารจักรพรรดิ?

คราวนี้ โจวชิงแน่ใจว่าซู่หยิงเป็นศัตรูของเธอ

“ตอนนี้แผนที่การจัดรูปแบบการป้องกันทางทหารอยู่ในมือของเขาแล้ว เราไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไรกับมัน แต่ไม่ว่าอย่างไร เราก็ต้องหาทางนำแผนที่การจัดรูปแบบการป้องกันทางทหารกลับคืนมาให้ได้ นอกจากนี้ ส่งข้อความมาด้วย บอกว่าข่าวที่ฉันส่งออกไปก่อนหน้านี้ถูกบังคับ และฉันไม่มีข่าวของจักรพรรดินีเลย”

ชายคนนั้นพยักหน้าเมื่อได้ยินเธอ “โอเค ฉันเข้าใจแล้ว”

โจวชิงกำหมัดแน่น “ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราต้องไม่ปล่อยให้จักรพรรดิได้รับอันตราย”

ชายคนนั้นเขียนจดหมายเสร็จแล้วและกำลังจะเรียกนกพิราบสื่อสารออกมา เมื่อเขาเปิดประตู เขาก็ถอยออกไปด้วยความตกใจ

“คุณเป็นใคร!”

โจวชิงตกใจ เธอรีบหันกลับไปและเห็นซู่หยิงพิงประตูอยู่

เมื่อพวกเขาสบตากัน ซู่หยิงก็ค่อยๆ ยืดตัวตรงแล้วถามว่า “พวกคุณเสร็จกันหรือยัง”

การแสดงออกของชายและหญิงเปลี่ยนไปในทันที พวกเขาไม่ได้สังเกตเห็นการปรากฏตัวของซู่อิงนอกประตูเลย เธออยู่ข้างนอกมานานแค่ไหนแล้ว และเธอแอบฟังไปมากแค่ไหนแล้ว?

ใบหน้าของโจวชิงโกรธจัด “คุณเป็นใครกันแน่?”

ซู่อิงได้ยินทุกอย่างจากนอกประตูแล้วและมั่นใจในตัวตนของพวกเขา พวกเขาทำงานให้กับเสี่ยวจินจริงๆ แต่เธอไม่ได้ตั้งใจจะเปิดเผยตัวตนในตอนนี้ ท้ายที่สุดแล้ว แม้ว่าเธอจะบอกพวกเขาไป โอกาสที่พวกเขาจะเชื่อเธอก็มีน้อย

“ฉันไม่ใช่ศัตรูของคุณ”

ทั้งสองคนรู้สึกประหม่าไปหมด ไม่ว่าเป้าหมายของซู่อิงคืออะไร เธอก็รู้มากเกินไป วันนี้เธอต้องตายหรือไม่ก็พวกเขาต้องตาย!

โจวชิงคว้าเก้าอี้แล้วทุบใส่ซู่หยิง

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เธอเคลื่อนไหว เธอก็เห็นซู่หยิงยกมือขึ้นและดีดนิ้ว ชั่วพริบตาต่อมา เธอก็ล้มลงกับพื้นด้วยความเจ็บปวดทั้งตัว

“อ๊าก!”

ดวงตาของซู่หยิงหันไปที่ชายคนนั้น สถานการณ์ที่จู่ๆ โจวชิงก็ตกตะลึง ชายคนนั้นดึงดาบออกมาและก้าวไปข้างหน้าเพื่อต่อสู้กับซู่หยิง ​​แต่ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธอ

หลังจากแลกหมัดกันไปสิบสองครั้ง ชายคนนั้นก็ถูกซู่หยิงโยนลงไปในลานบ้าน

ชายผู้นั้นลุกขึ้นและพยายามวิ่ง แต่กลับถูกลูกดอกยาสลบของซู่หยิงฟาดจนสลบทันที

ซู่หยิงดีดนิ้ว และโจวชิงก็รู้สึกว่าความเจ็บปวดในร่างกายของเธอค่อย ๆ จางหายไป

เธอนอนหมดแรงอยู่บนพื้นและในที่สุดก็เข้าใจว่าทำไมซู่หยิงถึงมั่นใจมากจนไม่มัดเธอไว้ด้วยซ้ำ ปรากฏว่าซู่หยิงวางยาเธอไว้นานแล้ว และมั่นใจว่าเธอจะหนีไม่ได้เลย

ซู่อิงยกพวกเขาทั้งสองขึ้นนั่งบนเก้าอี้แล้วมัดพวกเขาไว้ จากนั้นเธอเริ่มค้นหาบางอย่างในห้อง

“นี่เป็นจุดติดต่อปกติของคุณหรือเปล่า?”

โจวชิงจ้องมองซู่หยิงอย่างดุร้าย “ถ้าเธอต้องการฆ่าฉัน ก็ทำเลย!”

ซู่อิงยิ้มเยาะ “ฆ่าเธอมันง่ายเกินไป” ขณะที่เธอพูด เธอก็เดินออกจากบ้าน เมื่อเธอมาถึงสวนหลังบ้าน เธอพบนกพิราบสองสามตัวถูกเลี้ยงไว้ในโรงเก็บของด้านหลัง พวกมันน่าจะเป็นนกพิราบสื่อสาร

ในห้องศึกษา เธอพบช่องลับ ในห้องลับนั้น เธอพบจดหมายที่พวกเขาแลกเปลี่ยนกับรัฐฉู่ฉี่เมื่อพวกเขายังเคลื่อนไหวอยู่ในรัฐจิน พวกเขาทำงานเป็นสายลับในรัฐจิน ยิ่งกว่านั้น พวกเขาเคยเป็นประชาชนของเซี่ยวจินมาโดยตลอด ไม่ใช่ประชาชนของราชวงศ์ฉู่ฉี่ หลังจากที่เซี่ยวจินขึ้นครองบัลลังก์ พวกเขาจึงกลายมาเป็นสายลับของราชวงศ์ฉู่ฉี่

หลังจากยืนยันตัวตนแล้ว ซู่อิงก็กลับไปยังบ้านหลังแรก

ทว่า เมื่อเธอเดินเข้าไปในบ้าน เธอก็มาถึงพอดีที่เห็นใครบางคนกำลังฟันดาบไปที่คนทั้งสองคนนั้น..