Miss Shen เป็นคนเก่งในเรื่อง Witchcraft จริงๆ - บทที่ 113

บทที่ 113: ลูกของคนอื่น

ผู้แปล: การแปลของ Henyee ผู้แก้ไข: การแปลของ Henyee

Shen Chun ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องกลับไป

ทันทีที่พวกเขาเข้ามา หวังเล่อก็หยุดร้องไห้

หลังจากที่ Shen Chun เหลือบมองเด็กที่อยู่ในอ้อมแขนของเธอ เธอก็ถอนหายใจและวางเด็กกลับเข้าไปในเปลก่อนจะค้นหาห้อง

Shen Chun ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากค้นหาทุกซอกทุกมุม จากนั้นเธอก็สามารถค้นพบสิ่งที่หวังเล่อกำลังมองหาหรือสิ่งที่หวังเล่อต้องการบอกเธอ

ห้องไม่ใหญ่นักและมีเตียงอยู่ข้างเปล เสิ่นชุนควานหาในลิ้นชักบนโต๊ะข้างเตียง และแม้กระทั่งยกผ้าห่มและหมอนขึ้นมา

เมื่อเธอรู้ว่าไม่มีอะไร เธอจึงเดินควานหาในตู้เสื้อผ้า จากนั้นเธอก็ดูหนังสือที่เธอขุดออกมาจากตู้

Shen Chun นั่งข้าง Wang Le แล้วเปิดหนังสือ โดยไม่คาดคิด มีกระดาษแผ่นหนึ่งที่มีข้อความหนาๆ เขียนอยู่

[AAy name is Lu Yi. 1 don’t know who will discover the letter 1 hid on the page, but no matter who you are, please read it patiently. I’ve worked for a film and television company for a year and have always been an entry-level employee who rarely has any task to do.]

วันหนึ่งตอนที่ผมไปทำงานตามปกติ มีคนหนึ่งเจอคนดังที่ชั้นล่างในบริษัท คนดังคนนั้นหยุดฉัน

ตอนนั้นคนเยอะมาก เลยไม่ได้พูดอะไร อย่างไรก็ตาม เขามาหาฉันเป็นการส่วนตัวและมอบนามบัตรให้ฉัน ฉันจึงเพิ่มหมายเลขโทรศัพท์ของเขา

หลังจากนั้นเขาก็ถามถึงฉันเรื่อยๆ และถึงกับชวนฉันออกไปทานอาหารเย็นหลายครั้งด้วย ฉันปฏิเสธเขาหลายครั้ง จนกระทั่งเขาบอกว่าฉันใจร้ายเกินไปที่จะปฏิเสธเขาแบบนั้น

ฉันตกลงเพียงครั้งเดียว แต่ฉันไม่ได้คาดหวังให้เขาวางยาฉันและหาห้อง

อย่างไรก็ตาม 1 ไม่กล้าแจ้งตำรวจ เขามีรูปถ่ายและวิดีโออยู่ในมือ เขาข่มขู่ฉันด้วยสิ่งนี้และยังโยนเงิน 20,000 หยวนให้ฉันด้วย โดยบอกว่าเป็นค่าโสเภณีของฉัน

หลังจากนั้นไม่กี่เดือน ก็มี 1 คนรู้ว่าฉันท้อง ตอนนั้น 1 สงสัยว่าควรจะให้กำเนิดลูกคนนี้ดีไหม แต่สุดท้ายก็ทนทำแท้งลูกไม่ได้

ฉันพักผ่อนอย่างสงบเป็นเวลาสิบเดือน ฉันคิดว่าเขาจะไม่มองหาฉันอีก แต่ฉันไม่ได้คาดหวังให้เขาติดต่อฉันอีก

ฉันทนความอัปยศอดสูไม่ไหวและทนไม่ไหวอีกต่อไป เดิมที 1 คนจึงวางแผนจะออกไปพร้อมกับเด็กคนนี้

อย่างไรก็ตาม 1 ไม่คิดว่าอุบัติเหตุจะเกิดขึ้นเร็วขนาดนี้ ฉันไม่รู้ว่าคราวนี้ฉันจะรอดได้ไหม แต่เพื่อที่จะทิ้งหลักฐานไว้ มีคนหนึ่งเขียนจดหมายฉบับนี้ถึงแม้ฉันจะปวดท้องก็ตาม]

เสิ่นชุนหยิบรูปถ่ายใต้จดหมายขึ้นมา ด้านหลังมีชื่อที่เฉินชุนคุ้นเคย

[Zhang Chen.]

เธอเก็บจดหมายไว้ในกระเป๋า หยิบเด็กขึ้นมาแล้วจากไป

หวังเล่อไม่ได้ร้องไห้ระหว่างทาง

เสิ่นชุนอุ้มหวังเล่อกลับไปที่วิลล่า

เมื่อ Fu Shi เห็นว่า Shen Chun อุ้มเด็กกลับไป Fu Shi ก็จินตนาการว่า Shen Chun จะดูมีความสุขแค่ไหนเมื่อเธออุ้มลูกของพวกเขา

เมื่อ Shen Chun กลับมาและเห็น Fu Shi เธอก็ตระหนักว่าเขากำลังมองเธออยู่ ดวงตาสีเข้มของเขาแวววาวยิ่งกว่าดวงดาวบนท้องฟ้า และมีรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าของเขา เผยให้เห็นความรักที่เขาไม่เคยพูดออกมาดัง ๆ

Shen Chun หมดคำพูด

ในที่สุดเสียงอันแผ่วเบาของเขาก็เข้าหูเธอ “นี่คือเด็กจากคืนนั้นเหรอ?”

Shen Chun นั่งลงข้าง Fu Shi และตอบเบา ๆ “เธอค่อนข้างน่ารัก”

เสียงหัวเราะต่ำดังขึ้นในหูของเธอ จากนั้นลมหายใจอุ่นๆ ของเขาก็พ่นไปที่ข้างคอของเธอขณะที่เขาพูดว่า “ไม่ว่าเธอจะน่ารักแค่ไหน เธอก็ยังเป็นลูกของคนอื่น”

เสิ่นชุนถอยกลับและจับมือของหวังเล่อ เธอพูดว่า “สามี คุณหมายความว่าคุณอยากมีลูกด้วยตัวเองหรือเปล่า?” โดยไม่ได้มองดู Fu Shi

หลังจากพูดแบบนี้แล้ว Shen Chun ก็ตระหนักว่าเธอได้ล้ำเส้นไปแล้ว

เสียงหัวเราะแผ่วเบาดังขึ้นในหูของเฉินชุน จากนั้น Fu Shi ก็พูดด้วยความร่าเริงว่า “คุณกำลังจะคลอดเหรอ?”

นี่เป็นคำถามที่ไม่คาดคิดสำหรับ Shen Chun หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง Shen Chun ก็ได้ยินเสียงที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง มันแหบแห้งมาก “อะไร? ฉันไม่ให้กำเนิด..”