Miss Shen เป็นคนเก่งในเรื่อง Witchcraft จริงๆ - บทที่ 126

บทที่ 126: การพบปะกับเพื่อนฝูง

ผู้แปล: การแปลของ Henyee ผู้แก้ไข: การแปลของ Henyee

หลังจากที่เธอรู้จักอาเรย์มาสเตอร์แล้ว การเลิกทำอาเรย์ก็ไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไป

อย่างไรก็ตาม เธอต้องตรวจสอบว่าบุคคลนี้ต้องการทำอะไร

คนตัวเล็กมองไปที่เด็กแล้วมองไปที่เสินชุนซึ่งกำลังมุ่งความสนใจไปที่การทำลายอาร์เรย์

ตอนนี้เธอไม่ใช่ผีแล้ว เธอคงคุยกับเด็กได้ใช่ไหม? เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะลอยไปหาเด็ก

เธอตกลงไปบนหน้าผากของ Hu Jing และกลายเป็นควันสีขาวจำนวนหนึ่งที่เข้ามาในความฝันของเธอ

ในความฝัน Hu Jing มองเห็นแม่ของเธอและวิ่งเข้าไปในอ้อมแขนของเธออย่างมีความสุข “แม่!”

เธอสามารถเห็นเด็กและติดตามเธอไปได้เป็นเวลานาน แต่ไม่สามารถสัมผัสทางกายภาพใดๆ ได้ เมื่อเธอรู้สึกถึงร่างกายที่อ่อนนุ่มของเด็กอีกครั้งหลังจากผ่านไปหลายปี เธอก็อดไม่ได้ที่จะร้องไห้

“แม่ น้ำตาของคุณ…” หูจิงไม่ชินกับความจริงที่ว่าน้ำตาของเธอไม่ใช่น้ำตาเลือดอีกต่อไป

เธอเช็ดน้ำตาบนใบหน้าแม่อย่างอ่อนโยนและปลอบเธอเหมือนเมื่อก่อน “แม่ ฉันโตแล้ว ไม่ต้องห่วงฉันเลย ตราบใดที่คุณอยู่ข้างๆ ฉัน 1 จะไม่กลัวสิ่งใด!”

เธอกำหมัดอย่างตลกขบขันเพื่อทำให้แม่ของเธอมีความสุข

จู่ๆ สีหน้าของหญิงสาวก็กลายเป็นเรื่องจริงจัง

“ที่รัก ฉันจะไม่ติดตามคุณอีกต่อไปในอนาคต สัญญากับฉันว่าคุณจะกินให้ดีด้วยตัวเอง”

“แม่ คุณจะไปไหน? อย่าไป” ดวงตาที่ชัดเจนของ Hu Jing เต็มไปด้วยความสับสน และหัวใจของเธอก็เต้นแรง

แม่ของเธอไม่ได้บอกว่าเธอจะอยู่เคียงข้างเธอตลอดไปในอนาคตใช่ไหม?

“ฉันจะไปในที่ดีๆ 1 จะดูแลคุณและปกป้องคุณจากที่นั่นเสมอ โอเคไหม?” ผู้หญิงคนนั้นพยายามอย่างเต็มที่เพื่อกลั้นน้ำตาและยิ้มอย่างอ่อนโยน

เธอนั่งยองๆ และซบหน้าลงบนไหล่เล็กๆ ของเด็กเป็นเวลานาน “คุณต้องกินให้ดีและดูแลตัวเองให้ดี คิดถึงแม่ก็ดูดาว แม่จะอยู่ที่นั่น”

เมื่อหูจิงเงยหน้าขึ้นในความฝัน เธอเห็นว่าท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาวจึงสงบลง

Hu Jing พยักหน้าให้แม่ของเธออย่างเชื่อฟัง “ตกลง 1 จะทำงานหนัก” อย่างไรก็ตาม เธอถามพร้อมกับขมวดคิ้วว่า “เราจะยังเห็นหน้ากันในฝันไหม?”

ผู้หญิงคนนั้นกดหน้าผากของเธอกับ Hu Jing และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “แน่นอน”

เธอกอด Hu Jing ครั้งสุดท้าย จากนั้นหน้าผากของเธอก็พ่นควันออกมา และจิตวิญญาณของเธอก็เกือบจะโปร่งใส ร่างมนุษย์ของเธอไม่สามารถมองเห็นได้อีกต่อไป

ในขณะนี้ Shen Chun ได้ทะลุผ่านอาร์เรย์ส่วนใหญ่ไปแล้ว เธอติดยันต์สีเหลืองแปดอันขึ้นไปในอากาศและบีบยันต์ที่ว่างเปล่าก่อนจะวางลงบนหน้าผากของเธอ “วิญญาณชั่วร้ายนั้นชัดเจนและไม่เปลี่ยนแปลง แยกย้ายกันไป!”

สายฟ้าสีฟ้าตกลงมาจากท้องฟ้าทันทีและโจมตีอาร์เรย์รูนที่เปล่งแสงสีแดงจางๆ ลมพัดผมของ Shen Chun ซึ่งปลิวไสวราวกับสาหร่ายทะเล

ฟ้าร้องดังก้อง และรูปแบบคาถาก็กระจายไปก่อนที่จะกลายเป็นแมลงตาแดงที่หนีเข้าไปในป่า Lan Shan รู้สึกคลื่นไส้เล็กน้อยเมื่อเห็นสิ่งนี้ น่าขยะแขยงยิ่งกว่าจุลินทรีย์ในน้ำมาก

คนตัวเล็กก็แยกย้ายกันไปราวกับดอกแดนดิไลอันพร้อมกับสายลมและคลื่น ยันต์ของเธอถูกปลดล็อค และวิญญาณของเธอก็เป็นอิสระ ดังนั้นลมจึงพัดเธอไป

Shen Chun ได้ยินเธอขอบคุณเธอเบา ๆ “ขอบคุณหมอดู ความปรารถนาของฉันสำเร็จแล้ว แต่ 1 ไม่มีอะไรตอบแทนคุณเลย 1’11 จะทำอะไรเพื่อคุณอย่างแน่นอนในชาติหน้าของฉัน…”

Shen Chun ตอบว่า “ยินดีด้วย 1 ขอให้คุณมีความสุขในชีวิตหน้า”

เมื่อ Shen Chun คิดว่าเธอจะเลิกงานในวันนี้ได้อย่างไร เธอก็รู้สึกผ่อนคลายอย่างอธิบายไม่ถูก ขณะที่เธอกำลังจะหยิบโทรศัพท์ออกมาและโทรหา Fu Shi ลมหนาวก็พัดรอบตัวเธอ ปลิวใบไม้ที่ร่วงหล่น และทำให้เธอรู้สึกหนาวสั่นที่กระดูกสันหลังของเธอ

เกือบจะในทันที ยันต์ก็เจาะเข้าไปในร่างกายของเธอราวกับหยาดฝน

กระดาษยันต์ที่บางพอๆ กับปีกจั๊กจั่นให้ความรู้สึกเหมือนตะปูโลหะในขณะนี้ ท่ามกลางความสับสนของเธอ Shen Chun ก็ดึงเครื่องรางของเธอออกมาอย่างสงบและปกป้องตัวเองด้วยบาเรียสีทอง

อย่างไรก็ตาม อีกฝ่ายยังคงต้องหยุด กระดาษสีขาวกลายเป็นกำแพงหนาทึบที่ล้อมรอบเธอและทำให้เธอไม่สามารถขยับได้

นี่เป็นเทคนิคของภูเขาหลางชาง แต่ก็ยังเป็นเทคนิคต้องห้าม

หากนักบวช Daoist ธรรมดาพบสิ่งนี้ พวกเขาอาจจะตายภายในไม่กี่นาที แม้แต่เสินชุนก็อาจตายได้ถ้าเธอไม่พยายามมากนัก

Shen Chun รู้สึกว่าอาร์เรย์นี้ดูคุ้นเคยเล็กน้อย เมื่อเธอรับรู้ถึงคำสาปนี้ เธอก็ตระหนักว่าอีกฝ่ายกำลังทดสอบเธอ

Shen Chun อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ย

“นี่เป็นวิธีที่คุณปฏิบัติต่อเพื่อน ๆ ของคุณหรือไม่”