Miss Shen เป็นคนเก่งในเรื่อง Witchcraft จริงๆ - บทที่ 260

บทที่ 260: ตอนจบ

ผู้แปล: การแปลของ Henyee ผู้แก้ไข: การแปลของ Henyee

หลังจากที่ Shen Chun เคาะหินเบา ๆ แมลงเต่าทองสีน้ำเงินก็คลานออกมา

ตัวของด้วงนั้นเป็นสีฟ้าหยกที่สวยงาม มันยังกลมและเรียบเหมือนอัญมณีธรรมชาติ

ในขณะที่ทุกคนอุทานด้วยความประหลาดใจ ลอร์ดแห่งยมโลกก็เอื้อมมือไปจับด้วงก่อนที่จะหัวเราะออกมาดัง ๆ

“ศิษย์ ท่านรู้ไหมว่านี่คืออะไร”

หลังจากที่ Shen Chun มองไปที่แมลงเต่าทอง เธอก็ส่ายหัวอย่างลังเล

“หยกเป็นตัวแทนของความรักของเทพเจ้าแห่งสงคราม ดังนั้นรูปแบบด้วงจึงเป็นเพื่อนของพวกเขา” เจ้าแห่งยมโลกลูบเครายาวของเขาขณะที่เขาพูดว่า “คุณมีพลังมากจนไม่ต้องการการปกป้องมากนัก ต่อไปถนอมคนที่รักคุณและเพลิดเพลินไปกับมิตรภาพแห่งความรัก”

แมลงเต่าทองยกหนวดขึ้นบนฝ่ามือของปรมาจารย์แห่งยมโลกและคลานบนฝ่ามืออย่างเงียบ ๆ

หลังจากที่ลอร์ดแห่งยมโลกโบกพัดขนนก ประตูสู่ยมโลกที่นำไปสู่โลกมนุษย์ก็เปิดออกอีกครั้ง

“ศิษย์ เราไม่ควรเก็บท่านไว้นานนัก คุณควรกลับไป อย่าลืมกลับมาบ่อยๆ นะ”

Shen Chun มองดูผู้คนที่อยู่ข้างหลังเธอเป็นครั้งสุดท้ายและพยักหน้าอย่างซาบซึ้ง

ทันทีที่เธอก้าวออกจากประตู เหล่าสาวกของภูเขาหลางชางก็เข้าแถวกันเรียบร้อยอยู่ใต้วังของเธอ

“ยินดีต้อนรับ ท่านปรมาจารย์เสินชุน” เหล่าสาวกสวมชุดสีขาวและโค้งคำนับให้เฉินชุนอย่างเรียบร้อย

เมื่อ Shen Chun หันกลับมา ประตูสู่ยมโลกก็หายไปแล้ว

ด้านหลังของเธอมีพระราชวังที่สร้างขึ้นใหม่อันงดงาม

ภูเขาด้านหลังเป็นเครื่องหมายคำสาปที่ไม่อาจทำลายได้ แต่เมื่อฟ้าร้องดังก้องไปบนท้องฟ้า ดูเหมือนว่าจะมีเสียงคำรามราวกับสัตว์ดุร้าย

หลังจากที่ลูกศิษย์ที่อยู่ข้างๆ เธอช่วยเสิ่นชุนสวมเสื้อคลุมแล้ว เซินชุนก็รู้สึกคุ้นเคยทันที

ในตอนนั้น สำนักภูเขาเขียวก็งดงามมากเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม เธอแตกต่างไปจากตอนนี้อย่างสิ้นเชิง สิ่งที่เธอต้องการตอนนี้ไม่ใช่แค่ชื่อเสียงอันหรูหรา แต่เพื่อสนุกกับชีวิตปัจจุบันของเธอ

หลังจากจัดการกับหลายสิ่งหลายอย่างแล้ว Shen Chun ก็ขึ้นดาบแล้วรีบกลับบ้าน

อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอลงมาที่หน้าต่าง เธอก็ตระหนักว่า Yawang Villa ดูเหมือนจะว่างเปล่า

เธอรู้สึกเหงาเล็กน้อยเมื่อมองดูบ้านอันมืดมิด

หากไม่มี Fu Shi อยู่ บ้านหลังใหญ่ก็จะดูว่างเปล่าและรกร้างมากขึ้น

จู่ๆ ความคิดก็ปรากฏขึ้นในใจของเฉินชุน เธอออกไปข้างนอกมาหลายวันแล้ว Fu Shi จะรู้สึกเหงาเมื่ออยู่บ้านคนเดียวไหม?

ก่อนที่เธอจะพบกับ Fu Shi เขาคงมีวิถีชีวิตที่โดดเดี่ยวแบบเดียวกัน

เขายุ่งอยู่กับตัวเองและออกไปดื่มเพื่อผ่อนคลายเป็นครั้งคราว

หลังจากพบเธอ เขาก็เปลี่ยนจุดสนใจของชีวิตไปที่เธอ เมื่อใดก็ตามที่เธอออกไปข้างนอก Fu Shi มักจะกังวลอยู่เสมอ ตอนนี้เขาอยู่ในอารมณ์ที่จะออกไปข้างนอกเป็นครั้งคราว Shen Chun มีความสุขมาก

เฉินชุนเพิ่งนั่งลงบนโซฟาและกำลังจะพักผ่อนสักพัก แต่ก่อนที่เธอจะนั่งลง ไฟในบ้านก็เปิดขึ้น

ธงสีแดงถูกยกขึ้นต่อหน้าเธอ และเลื่อมแวววาวก็บินลงมาจากท้องฟ้า

“ยินดีต้อนรับกลับบ้าน ปรมาจารย์แห่งภูเขาหลางชาง!”

คนที่ถือแบนเนอร์คือซงฮันที่ตื่นเต้น

Luo Die นอนบนไหล่ของ Song Han อย่างเชื่อฟังและตะโกนเรียก Shen Chun เบา ๆ ว่า “ยินดีต้อนรับกลับบ้านผู้มีพระคุณ”

ด้านหลังซ่งฮันมีพี่ชายของ Fu Shi และคนอื่นๆ รวมถึง Fu Shi ซึ่งถือช่อกุหลาบขนาดใหญ่

หลังจากที่ Fu Shi เดินไปข้างหน้า เขาก็จับมือเธอแล้วจูบที่หลังมือของเธอขณะที่เขาพูดว่า “วันนี้เป็นวันที่คุณจะกลายเป็น Sect Master ยินดีด้วยที่รัก แต่อย่าลืมว่านี่คือวันครบรอบแต่งงานของเรา ฉันจะสนับสนุนคุณเสมอ คุณคือความภาคภูมิใจของฉัน”

ดวงตาของ Shen Chun เอ่อล้นไปด้วยน้ำตา

ออร่าสีม่วงที่คุ้นเคยค่อยๆ พุ่งเข้าสู่จมูกของเสินชุนพร้อมกับกลิ่นหอมของดอกกุหลาบ ชั่วขณะหนึ่งเธอรู้สึกว่านี่คือความรู้สึกเหมือนอยู่บ้าน

Shen Chun โยนตัวเองเข้าไปในอ้อมแขนของ Fu Shi

บางทีการปรากฏตัวของด้วงอาจไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ก่อนหน้านี้เธอใช้เวลามากเกินไปกับภารกิจที่เรียกว่าเธอ แต่เธอก็ไม่เคยหยุดที่จะเพลิดเพลินไปกับความรักของผู้คนรอบตัวเธอ

ท่ามกลางอ้อมกอดอันอบอุ่น Shen Chun ตัดสินใจว่าจะติดตามพวกเขาต่อไปในอนาคต

ซงฮันเปิดขวดแชมเปญด้วยเสียงโครมคราม

Yawang Villa สว่างไสวและเต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวา

นอกหน้าต่าง มีแมลงเต่าทองตัวหนึ่งบินไปทางแสงจันทร์อันสดใส