เจตนาดาบของฉันสามารถปรับปรุงได้อย่างไร้ขีดจำกัด - บทที่ 58

บทที่ 58: ออกมาพร้อมกับดาบหมื่นเล่ม

ผู้แปล: Daoist6fubtiW

ในภูเขา ผู้ฝึกฝนจากโลกแห่งการต่อสู้ได้สำรวจทีละคนตามเส้นทางที่กำหนดโดยปรมาจารย์ด้านรูปแบบ พวกเขาค้นพบฐานที่มั่นทั้งห้าแห่งของนิกาย Evil Blood Cultivation ได้สำเร็จ

ขณะนี้พวกเขากำลังต่อสู้อย่างดุเดือดกับผู้ฝึกฝนที่ชั่วร้าย

นำโดยสี่นิกายและกองปราบปรามการต่อสู้ของเมืองหลิงซาน แต่ละฝ่ายโจมตีฐานที่มั่นของผู้ฝึกฝนที่ชั่วร้ายหนึ่งแห่ง

ผู้นำของแต่ละฝ่ายยังไม่ได้ดำเนินการ มีเพียงศิษย์ที่อยู่ต่ำกว่าระดับปรมาจารย์เท่านั้นที่ต่อสู้เพื่อตอนนี้ อย่างไรก็ตาม ถึงกระนั้น แต่ละฉากการต่อสู้ก็ดูคล้ายกับภัยพิบัติทางธรรมชาติ

ต้นไม้หัก ภูเขาพังทลาย และแผ่นดินก็แตกสลาย… นักสู้ระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 ขึ้นไปสามารถจัดการสิ่งแวดล้อมได้อย่างง่ายดาย

แม้ว่าสนามรบจะหยุดนิ่งชั่วคราว แต่สถานการณ์ก็เริ่มเปลี่ยนแปลงอย่างช้าๆ

เกิดก๊าซสีแดงจางๆ ปรากฏขึ้นในสนาม ด้วยการปรากฏตัวของก๊าซ ผู้ปลูกฝังความชั่วร้ายที่ด้อยโอกาสก่อนหน้านี้ก็บ้าดีเดือดทันที

ความแข็งแกร่งของพวกเขาเพิ่มขึ้น และชั้นของออร่าเลือดก็ปกคลุมร่างกายของพวกเขา ผู้ฝึกฝนความชั่วร้ายที่ซ่อนอยู่บางคนก็เข้าร่วมการต่อสู้ด้วย

ในพริบตา นักศิลปะการต่อสู้จากทุกทิศทุกทางพบว่าตัวเองเสียเปรียบ! ขณะที่พวกเขากำลังจะเคลื่อนไหว ร่างหลายร่างก็ขวางเส้นทางของพวกเขา

ในพริบตา นักศิลปะการต่อสู้จากทุกทิศทุกทางพบว่าตัวเองเสียเปรียบ! ขณะที่พวกเขากำลังจะเคลื่อนไหว ร่างหลายร่างก็ขวางเส้นทางของพวกเขา

“นะโม อามิถัวโฟ…” หยวนเจี๋ยพูดขึ้น ออร่าของเขาได้เปิดใช้งานแล้ว ดวงตาที่ขุ่นมัวของเขาจับจ้องไปที่ตู่ไป่เฉิง

“เจ้าโง่เฒ่า… เจ้าล้อเล่นเหรอ? บางทีคุณควรเรียนรู้จากพระพุทธเจ้าและเลี้ยงตัวเองให้นกอินทรี ฉันควรจะขัดเกลาคุณหรือไม่” ความบ้าคลั่งสุดขีดของ Tu Baisheng ไหลซึมผ่านคำพูดของเขา ส่งผลให้ตัวสั่นสั่นไปถึงสันหลัง

Tu Baisheng หัวเราะและชักมีดขนาดใหญ่ออกจากหลังของเขา ออร่าสีเลือดบนมันดูเหมือนจะมีชีวิตขึ้นมา หมุนวนไปรอบๆ ใบมีด

ออร่าสีเลือดลอยอยู่ในอากาศ เต้นรัวราวกับการเต้นของหัวใจ

Tu Baisheng ก้าวไปข้างหน้าและมาถึงหน้า Yuanjie ทันที

Yuanjie ยกมือขึ้นแล้วปล่อยฝ่ามือฟาด

มีเจตนาเหมือนวัชระบนฝ่ามือของเขา พร้อมด้วยแสงพระพุทธเจ้า การปะทะกันของการโจมตีของพวกเขานั้นคล้ายกับศัตรูธรรมชาติสองตัวที่ปะทะกัน

ทันทีที่พวกเขาสัมผัสกัน เสียงการทำลายล้างดังก้องกังวาน

คลื่นกระแทกอันทรงพลังกระจายออกมาจากศูนย์กลางที่ทั้งสองตั้งอยู่

พืชและเถาวัลย์ที่อยู่รอบๆ ถูกกำจัดออกไป และแม้แต่ต้นไม้ก็ไม่สามารถต้านทานแรงดังกล่าวได้ และพังทลายลงเหมือนข้าวสาลีที่เก็บเกี่ยว

“ไม่เลว ไม่เลว….”

“ฮ่าฮ่าฮ่า พระเฒ่า คุณค่อนข้างมีอะไรบางอย่าง!”

“ถ้าอย่างนั้นให้ฉันดูว่าคุณ ‘ไม่เลว’ จริงๆ แค่ไหน!”

สถานะของ Tu Baisheng บ้าคลั่ง เขาเหวี่ยงดาบ…แล้ว…เขาก็แกว่งต่อไป!

การโจมตีครั้งหนึ่งตามมาอีก การแสดงอันยิ่งใหญ่ โดยสาบานว่าจะทำลายทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเขา!

“ปัง! ปัง ปัง!…”

เจตนานองเลือดติดอยู่กับมีดขนาดใหญ่ของเขา และการแกว่งของ Tu Baisheng ก็เหมือนกับการทุบ!

Yuanjie ยังคงไม่สะทกสะท้าน แสงพระพุทธเจ้าสีทองบนตัวเขาแข็งแกร่งยิ่งขึ้น

เมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีของ Tu Baisheng แต่ละครั้ง เขาก็ทำให้พวกมันเป็นโมฆะด้วยฝ่ามือเดียว

การปะทะกันระหว่างทั้งสองสร้างปรากฏการณ์ครั้งสำคัญ พื้นดินตรงกลางพังทลายลงแล้ว

คลื่นกระแทกทำให้สภาพแวดล้อมโดยรอบเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

รัศมีหลายพันเมตรกลายเป็นสนามรบ

การเคลื่อนไหวแต่ละครั้งที่พวกเขาทำโดยไม่มีการปะทะกันสามารถสร้างปล่องภูเขาไฟกว้างร้อยเมตรได้อย่างง่ายดาย น่ากลัวอย่างแท้จริง

แสงสีทองเต็มไปด้วยอากาศ และออร่าสีเลือดก็โหมกระหน่ำ

การเผชิญหน้าที่รุนแรงของพวกเขาทำให้แม้แต่ห่างออกไปหลายพันเมตรก็รู้สึกถึงแผ่นดินไหวอย่างชัดเจน

ศิลปินศิลปะการต่อสู้ พระจากวัดซวนซาน และผู้ปลูกฝังความชั่วร้ายต่างแยกตัวออกจากสนามรบระหว่างปรมาจารย์ทั้งสอง

พวกเขาไม่ต้องการได้รับผลกระทบจากคลื่นกระแทกและถูกสั่นสะเทือนจนตาย

Yuanjie ล่อ Tu Baisheng ออกไปเชิงรุก โดยแยกตัวออกจากพื้นที่

ต่ำกว่าระดับปรมาจารย์ การต่อสู้ที่วุ่นวายก็เกิดขึ้น

การสังหารหมู่ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว ไม่มีอะไรจะพูดอีกต่อไปในขณะนี้

ผู้ฝึกฝนที่ชั่วร้ายต่างคลั่งไคล้อย่างมาก ด้วยความปรารถนาอย่างท่วมท้นที่จะฆ่า

โชคดีที่นักศิลปะการต่อสู้ในด้านนี้ไม่อ่อนแอ

หากความแข็งแกร่งของพวกเขาอ่อนแอลงเล็กน้อย ออร่าอันน่าเกรงขามของผู้ฝึกฝนที่ชั่วร้ายเพียงลำพังก็สามารถครอบงำพื้นที่ขนาดใหญ่ได้

ฮุยคงถูกห่อหุ้มด้วยแสงพุทธะ ปราบปรามผู้ปลูกฝังความชั่วร้ายอย่างดุเดือดด้วยฝ่ามือวัชระของเขา

แต่ผู้ฝึกฝนที่ชั่วร้ายไม่ได้โง่ เมื่อพวกเขาเห็นความแข็งแกร่งที่น่าเกรงขามของฮุยคง พวกเขาก็ปลดปล่อยพลังของพวกเขาทันทีที่ระดับก่อตั้งรากฐาน!

เมื่อพวกเขามาถึงขั้นก่อตั้งรากฐาน ฮุยคงอยู่ในสภาพที่น่าสังเวช ถูกทุบตีและปราบปราม

ฮุยคงยังคงไม่เกรงกลัว แม้ว่าเขาจะถูกส่งกระเด็นไปในแต่ละครั้ง แต่เขาก็ยังคงยืนหยัดแข็งแกร่ง

เขาไม่กระอักเลือดออกมาสักคำ

การต่อสู้ในสนามรบนั้นดุเดือด

ผู้ฝึกฝนที่ชั่วร้ายนั้นดุร้ายมาก หรือค่อนข้างกล้าหาญ การโจมตีของพวกเขารุนแรงและไร้ความปรานี

แม้ว่าพวกเขาจะได้รับบาดเจ็บ พวกเขาก็ยังคงสาดเลือดใส่คุณ

ในตอนแรก ผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ไม่ได้ให้ความสนใจมากนัก คิดว่าการรุกรานเป็นสิ่งที่ดี ยิ่งพวกเขาก้าวร้าวมากเท่าไร พวกเขาก็จะตายเร็วขึ้นเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม ในไม่ช้าพวกเขาก็ตระหนักได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ ผู้ฝึกฝนที่ชั่วร้ายเหล่านี้สามารถฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บได้!

เหล่านักศิลปะการต่อสู้เข้าใจทันทีว่ามันเป็นออร่าสีเลือดที่แผ่ซ่านไปทั่วอากาศ ออร่าสีเลือดไม่เพียงเพิ่มความแข็งแกร่งของผู้ฝึกฝนที่ชั่วร้ายเท่านั้น แต่ยังช่วยในการฟื้นฟูอาการบาดเจ็บอีกด้วย

นี่เป็นข่าวร้ายอย่างยิ่งสำหรับนักศิลปะการต่อสู้! พวกเขาไม่เพียงแต่ถูกระงับในแง่ของความแข็งแกร่ง แต่ยังเต็มไปด้วยออร่าอีกด้วย

ในบรรดานักศิลปะการต่อสู้ บางคนสูญเสียความกล้าหาญ

ที่จะออกไปต่อสู้กับผู้ฝึกฝนที่ชั่วร้ายที่แข็งแกร่งกว่า ไม่กลัวความตาย และสามารถฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บได้?

เช่นเดียวกับที่สนามรบเต็มไปด้วยบรรยากาศที่ตึงเครียดอย่างยิ่ง โดยปรมาจารย์ของวิหารซวนซานและผู้ฝึกฝนที่ชั่วร้ายถูกขังอยู่ในการต่อสู้…

การเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นในท้องฟ้าอันห่างไกล เจตนาดาบอันกว้างใหญ่และไร้ขอบเขต ราวกับแม่น้ำแห่งดวงดาว ลงมาจากชานเมืองเทือกเขาไป่ต้วน

เจตนาของดาบนี้ใหญ่โตเกินไป และเมื่อมันเข้ามาใกล้มากขึ้น การปรากฏตัวของมันก็ชัดเจนเกินไป แม้แต่ผู้ที่กำลังอยู่ในการต่อสู้ก็อดไม่ได้ที่จะมองดู

TNE SKY

ในเวลาเพียงชั่วครู่ จิตใจของพวกเขาก็ท่วมท้น

นั่นคืออะไร…

ดาบ! ดาบจำนวนไม่สิ้นสุด!

พวกมันดูเหมือนคลื่นที่ซัดเข้ามา ทำลายทุกสิ่งที่ขวางหน้า!

ที่แถวหน้าของดาบอันไม่มีที่สิ้นสุดมีร่างหนึ่งขี่ดาบ

เมื่อมองแวบเดียว ทุกคนก็เห็นได้ว่ามีดาบนับพันเล่มติดตามเขาไป!

นั่นคือใคร?

“ซูหยาง… นี่ซูหยาง!”

เมื่อซูหยางเข้ามาใกล้ นักศิลปะการต่อสู้บางคนก็จำเขาได้ทันที

ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา ซูหยางได้กลายเป็นบุคคลที่โดดเด่นที่สุดในโลกแห่งการต่อสู้ของจังหวัดเทียนเฟิง แม้แต่คนที่ไม่เคยเห็นซูหยางมาก่อนก็ยังเห็นภาพของเขา

ชั่วครู่หนึ่ง ผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ในสนามรบเต็มไปด้วยความตกตะลึงและความคาดหวัง หยุดการโจมตีชั่วขณะเพื่อดูความจริง

แม้แต่ผู้ฝึกฝนระดับแรกบางคน ซึ่งเป็นพระภิกษุในการก่อตั้งมูลนิธิของวัดซวนซาน ก็อดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า

การต่อสู้ในสนามรบดูเหมือนจะยุติลงกะทันหัน

หากผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้รู้สึกหวาดกลัว ผู้ฝึกฝนที่ชั่วร้ายก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว เมื่อเห็นคลื่นดาบที่ไม่มีที่สิ้นสุดและรูปร่างที่อยู่แถวหน้า พวกเขารู้สึกหวาดกลัวจนหนาวสั่น

พวกเขาเคยเห็นเหตุการณ์เช่นนี้เมื่อใด?

กระบวนการทั้งหมดดูเหมือนยาวนาน แต่ใช้เวลาเพียงสองวินาทีเท่านั้น

ชั่วขณะต่อมา ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น แผ่วเบาแต่ก้องกังวานไปทั่วทั้งสนามรบ

“ฆ่า!”

“ซวย! ซวย! ซวย!!!”

คลื่นแห่งดาบ… เคลื่อนไหวแล้ว!

ในกลางอากาศ ซูหยางยืนนิ่งและมีดาบนับพันเล่มพัดผ่านเขาไป

ด้วยดาบเต็มกำลัง พวกเขาก็พุ่งเข้าสู่สนามรบ!

การปรากฏกายที่กดขี่ของพวกมันปกคลุมไปทั่วท้องฟ้าทำให้หายใจลำบาก

แม้ว่าผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้จะรู้ว่าดาบเหล่านี้ไม่สามารถโจมตีพวกเขาได้ แต่พวกเขาก็ไม่สามารถระงับความกลัวตามสัญชาตญาณได้

ในชั่วพริบตา พวกเขาได้ยินเสียงระเบิดอยู่ใกล้ๆ พวกเขา พวกเขาหันศีรษะไปมอง

ผู้ฝึกฝนที่ชั่วร้ายที่เพิ่งต่อสู้กับพวกมันก็ตายไปแล้ว

ถูกแทงลงบนพื้น ต้นไม้ ภูเขา…

ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4… ตายแล้ว!

ชั้นประถมศึกษาปีที่ 3… ตายแล้ว!

ชั้นสอง… ตายแล้ว!

ชั้นประถมศึกษาปีที่ 1… ตายแล้ว!

ผู้ฝึกฝนที่ชั่วร้ายบางคนตอบสนองอย่างรวดเร็ว โดยรีบใช้เทคนิคการป้องกัน ขณะที่ Qi ของพวกเขาสร้างเกราะป้องกันไว้ข้างหน้าพวกเขา แต่พวกเขาทนไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว ทันใดนั้น พวกเขาก็ถูกแทงด้วยดาบไม่มีตัวตนและเสียบเข้าไป หลังจากคลื่นดาบผ่านไป สนามรบก็ตกอยู่ในความเงียบสนิท

ผู้ฝึกฝนที่ชั่วร้ายตายไปแล้ว ไม่สามารถพูดอะไรได้

นักศิลปะการต่อสู้ยังมีชีวิตอยู่ แต่พวกเขาก็พูดไม่ได้เช่นกัน

ฉากนี้ท่วมท้นพวกเขาจนถึงจุดที่พวกเขาสูญเสียความสามารถในการสร้างคำไปชั่วขณะหนึ่ง

ความเงียบเข้าครอบงำ และใครๆ ก็ได้ยินเสียงพินหล่น..