เกมออนไลน์: ฉันสามารถใช้ทักษะขั้นสูงสุดได้ไม่จำกัด - บทที่ 154

154 200,000 ปีที่ผ่านมา

แสงสีดำและสีแดงพันรอบร่างของ Chu Bai จากนั้นเข้าสู่ช่องว่างระหว่างคิ้วของเขา

เมื่อพลังงานนี้เข้าสู่ร่างกายของเขา ชู่ไป๋ก็รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงที่ไม่ทราบสาเหตุในใจของเขา

ราวกับว่าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง แต่ในเวลาเดียวกันก็ดูเหมือนจะมีบางสิ่งบางอย่างปรากฏขึ้น

ความรู้สึกสิ้นหวัง โกรธ เศร้า เสียใจ เจ็บปวด ตาย และถูกสังหาร ที่ทำให้เขารู้สึกท่วมท้นได้หายไปอย่างสิ้นเชิง

–

ตอนนี้เขารู้สึกสบายใจมาก

ถ้าเทียบกับความรู้สึกที่ว่าควรจะตายไปตอนนี้แล้ว นี่คือสวรรค์เลยทีเดียว

[Ding. Your hidden class is ranked first on the hidden class leaderboard. Do you want to hide your ID?]

ระบบแจ้งเตือนมาแล้ว

คลาสลับที่ติดอันดับหนึ่ง…

ชั้นเรียนนี้ดูจะยอดเยี่ยมมากจริงๆ

ก่อนที่ชู่ไป๋จะตอบได้ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น

“คุณทำมันได้จริงๆ”

จู่ๆ ชู่ไป๋ก็หันกลับมามองเขา

“ชูร่า?!”

“ถูกต้องครับ ชูรา” ชายคนนั้นพยักหน้า

ความเข้าใจของชูไป๋เกี่ยวกับชูราถูกจำกัดอยู่แค่ตำนานบางเรื่องในความเป็นจริง ดูเหมือนว่านี่จะเป็นการดำรงอยู่ที่เน้นไปที่การฆ่า

ชูราเทียบเท่ากับการสังหาร

จากสิ่งที่ Chu Bai รู้สึกเมื่อกี้ ดูเหมือนจะคล้ายกัน แต่ยังมีพลังอื่นๆ อีกมากมาย

ชู่ไป๋ไม่รู้ว่าพลังของชูร่าแข็งแกร่งแค่ไหน เขารู้เพียงว่าการเป็นชูร่าไม่ได้เพิ่มคุณสมบัติอะไรมากมายนัก นอกจากพลังโจมตี 400 แต้มแล้ว ค่าพลังชีวิตและมานาของเขาก็เทียบเท่ากับคลาสลับทั่วไป

อย่างไรก็ตาม ชูราเป็นคลาสลับอันดับหนึ่ง ซึ่งแสดงให้เห็นแล้วว่าคลาสนี้ทรงพลังแค่ไหน

“ทำไมคุณถึงอยากมอบพลังนี้ให้กับฉัน ในเมื่อคุณได้พบกับคนที่มีอำนาจมากกว่ามากมายแล้ว” ชู่ไป๋ถามด้วยใบหน้าที่ขมวดคิ้ว

เขาไม่ค่อยมีความสุขนัก แม้ว่าเขาจะไม่เคยเห็นคุณสมบัติของคลาสนี้ แต่ Chu Bai ก็รู้สึกว่ามันอาจจะไม่ดี

นั่นหมายความว่าการได้คลาสนี้อาจไม่ใช่เรื่องดีสำหรับเขา

เพราะพลังนี้ทำให้เขาไม่สบายใจ

“เพราะคุณถูกเลือกโดยจิ้งจอกแห่งภัยพิบัติ ภัยพิบัติสังหารเทพ และลูกสาวแห่งการทำลายล้าง คุณคือผู้สืบทอดพลังของชูราที่ดีที่สุด”

ธิดาแห่งการทำลายล้าง…

ปีศาจน้อยเหรอ?

เหตุใดจึงต้องทำลาย?

“คุณรู้จักเจ้าปีศาจน้อยไหม?”

ชู่ไป๋ถามด้วยการขมวดคิ้ว

–

ชายผู้นั้นหัวเราะออกมาดังลั่น จากนั้นมองไปที่ชู่ไป๋ “ฉันไม่แน่ใจว่าเธอเป็นใคร แต่พลังของเธอคือธิดาแห่งการทำลายล้าง”

“ทำไมต้องทำลายล้าง เธอเป็นเพียงสิ่งที่ถูกสร้างขึ้นมา” ชู่ไป๋กล่าว

“ถ้าเป็นอย่างนั้น จิ้งจอกภัยพิบัติก็สามารถรักษาสิ่งมีชีวิตทุกชนิดได้ ทำไมถึงเรียกว่าจิ้งจอกภัยพิบัติ” เขาถามกลับ

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน” ชู่ไป๋ส่ายหัว

“ทุกสิ่งทุกอย่างมีชะตากรรมของตัวเอง”

ดวงตาของชายคนนี้ดูเหมือนจะจมอยู่กับความทรงจำของเขา

“เธอและฉันเป็นคนประเภทเดียวกัน เราล้วนแต่เป็นผู้เสียสละอย่างน่าเศร้า ฮ่าๆ…” เสียงหัวเราะของเขาในตอนท้ายเป็นการดูถูกตัวเอง

“คุณหมายความว่าอย่างไร?”

จากนั้นเขาก็หันไปมองที่ชู่ไป๋

“เด็กน้อย พลังชูราเป็นพลังที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกนี้ แม้แต่พลังที่แข็งแกร่งที่สุดในจักรวาลนี้ ไม่มีพลังใดเทียบได้ มันได้ข้ามพ้นโลกทั้งใบไปแล้ว และไม่สามารถถูกควบคุมโดยมนุษย์หรือเทพเจ้าได้”

ชู่ไป๋พูดไม่ออก

“ฉันรู้ว่าเธอต้องการพูดอะไร เธอเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดา ทำไมฉันถึงมอบพลังนี้ให้เธอ และทำไมฉันถึงทำร้ายเธอ”

“แล้วคุณจะบอกได้ใช่ไหม?”

ชู่ไป๋ขมวดคิ้วและพูดอย่างไม่พอใจ

“ฉันจะเล่าเรื่องให้คุณฟัง…”

–

เมื่อ 200,000 ปีก่อน…

บนดินแดนแห่งโชคชะตา

ผู้หญิงคนหนึ่งชื่อหลินหยาได้สร้างเทคนิคที่เผาผลาญชีวิตคนเพื่อฝึกฝน มันสามารถช่วยเหลือผู้คนธรรมดาจำนวนมากบนทวีปที่ไม่สามารถฝึกฝนให้กลายเป็นนักรบได้

ในช่วงเวลาสั้นๆ ผู้คนนับร้อยล้านคนบนทวีปได้เริ่มก้าวเข้าสู่เส้นทางแห่งการเพาะปลูก

อย่างไรก็ตาม ตั้งแต่สมัยโบราณ การเผาอายุขัยของตนเองเพื่อใช้ในการฝึกฝนนั้นถือเป็นเทคนิคที่ชั่วร้าย เทคนิคที่ชั่วร้ายนั้นถูกห้ามโดยเด็ดขาด เมื่อค้นพบแล้ว บุคคลนั้นจะถูกกำหนดให้เป็นสมาชิกของนิกายที่ชั่วร้าย

นิกายหลักทั้งหมดในทวีปโจมตีหลินหยาพร้อมกัน และหลินหยาถูกล้อมและสังหาร เธอถูกเผาจนตาย

บนยอดฟ้า…

ชายคนหนึ่งสวมชุดคลุมสีดำยืนอยู่ที่นั่น

ร่างกายของเขาถูกห่อหุ้มไปด้วยพลังงานสีดำ

ตรงหน้าเขามีผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่

ร่างของหญิงสาวถูกล้อมรอบไปด้วยแสงสีขาวอันสูงส่ง

คนหนึ่งสีดำ คนหนึ่งสีขาว คนหนึ่งสีอ่อน คนหนึ่งสีเข้ม

“คุณไม่จำเป็นต้องโน้มน้าวฉัน” ชายคนนั้นพูดด้วยเสียงทุ้มลึก

เขาขจัดพลังงานมืดออกจากร่างกายของเขา

ผู้หญิงคนนั้นจ้องมองเขา

“กลับมาและลืมอดีตและความเกลียดชังเสียที เพราะท้ายที่สุดแล้ว เธอคือคนที่ฝึกฝนวิชาชั่วร้ายเป็นคนแรกและเผยแพร่มันไปทั่ว”

ชายผู้นั้นเงยหน้าขึ้นและสบตากัน

“เจ้าก็คิดว่าเป็นความผิดของอาหยางั้นเหรอ? นางทำอะไรผิด? เพื่อให้ทุกคนสามารถฝึกฝนได้ นางจึงศึกษาเทคนิคนี้เพื่อประโยชน์ของทวีป พี่สาวของข้าทำอะไรผิด?”

“ในสายตาของแสง การเผาอายุขัยของตนเองเพื่อฝึกฝนตนเองถือเป็นเทคนิคที่ชั่วร้าย ในสายตาของฉัน มันก็เหมือนกัน” หญิงสาวกล่าวอย่างเฉยเมย

“อย่างไรก็ตาม หากระดับการฝึกฝนของคนๆ หนึ่งเพิ่มขึ้น คนๆ หนึ่งสามารถมีอายุยืนยาวขึ้นได้ ใช่ไหม?”

หญิงคนนั้นกล่าวว่า “นั่นก็เป็นเทคนิคที่ชั่วร้ายเช่นกัน กลับไปเถอะ เจ้าไม่สามารถเอาชนะทั้งทวีปได้ ลืมเรื่องเมื่อวานไปซะ”

“เมื่อวานเป็นความฝัน แต่ว่าวันนี้… มันมืดมน” ชายคนนั้นหลับตาลงและพูดอย่างเหนื่อยล้า

“เมื่อวานมืดมน แต่พรุ่งนี้จะสดใส” ริมฝีปากสีแดงของหญิงสาวเผยอออก

ชายคนนั้นหันกลับมา

“คุณสามารถออกไปได้แล้ว”

วูบ!

หญิงคนนั้นกำดาบไว้ในมือแล้วชี้มาที่เขา

“หลินหมิง เจ้าเปลี่ยนไปแล้ว เจ้าละทิ้งวิญญาณเพื่อแลกกับความมืด”

ชายคนนั้นหัวเราะ

“ฉันไม่มีความเสียใจเลย”

“หลินหมิง ฉันบอกคุณครั้งสุดท้าย เลิกสนใจความมืดมิดและความโกลาหลที่คุณกำลังมองหา ความโกลาหลจะไม่นำคุณไปสู่ความจริง มันจะนำคุณไปสู่การสูญพันธุ์” หญิงสาวพูดอย่างเย็นชา

หลินหมิงหันกลับมาทันทีและชี้ไปที่เธอด้วยความโกรธ “ความโกลาหลคือความจริง ความโกลาหลสามารถมอบอิสรภาพได้”

“คุณเข้าใจผิดคิดว่าความวุ่นวายเป็นอิสระ!” หญิงสาวพูดด้วยใบหน้าบูดบึ้ง

“หากไม่มีความโกลาหล จักรวาลก็จะไม่มีความหมาย ทุกอย่างก็จะไม่มีความหมาย ความเป็นระเบียบก็จะเป็นเพียงภาพลวงตา และมีเพียงความโกลาหลเท่านั้นที่เป็นจริง”

“ความโกลาหลเป็นเพียงภาพลวงตา แต่ความสงบเรียบร้อยคือสิ่งที่แท้จริง” หญิงสาวกล่าวอย่างมั่นใจ

เป็นที่ชัดเจนว่าค่านิยม มุมมองโลก และความรู้ความเข้าใจของพวกเขาตรงกันข้ามกันอย่างสิ้นเชิง

หลินหมิงจ้องมองเธอ “เจ้าถูกแสงทำให้ตาบอด เจ้าเข้าใจผิดว่าแสงคือความจริง เจ้ามองไม่เห็นหรือ? การสังหารหมู่ทุกครั้งเกิดขึ้นในนามของสันติภาพ นี่คือแสงหรือ? แสงไม่รู้จักการไถ่บาป มันรู้จักแต่การพิชิตเท่านั้น”

“เป็นความเข้าใจผิด!” หญิงผู้นั้นกล่าว

หลินหมิงหันหลังกลับและเดินเข้าไปในระยะไกล เสียงของเขาก้องกังวาน “ข้าจะทำลายสิ่งที่เรียกว่าแสงและทำมันด้วยตัวเอง”

“งั้นฉันจะหยุดคุณแน่นอน!”

–

หนึ่งปีต่อมา…

เมืองสายลมเหนือ

ผู้หญิงคนนั้นติดตามกลุ่มคนจำนวนหนึ่งมายังสถานที่นี้

ตรงหน้าพวกเขามีควันและไฟเต็มไปหมด

มีหญิงชราคนหนึ่งยืนอยู่ข้างๆ ผู้หญิงคนนั้น

“เยว่เอ๋อร์ นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าพาเจ้ามาแนวหน้า ในอดีต เจ้าเข้าร่วมการต่อสู้กับผู้เชี่ยวชาญเท่านั้น ในอนาคต เจ้าจะต้องเข้าร่วมการต่อสู้แนวหน้ามากขึ้น เพราะเจ้าจะต้องเป็นผู้นำกองกำลังในอนาคต”

“ผมเข้าใจแล้วครับอาจารย์”

หญิงชราพยักหน้าและมองดูการต่อสู้ข้างหน้า “เมืองแห่งสายลมเหนือแห่งนี้เต็มไปด้วยผู้ฝึกฝนศิลปะชั่วร้าย หากเราปล่อยให้พวกเขาอยู่ พวกเขาจะนำมาซึ่งหายนะให้กับทวีปเท่านั้น ไปกันเถอะ”

เมืองนี้เต็มไปด้วยศพ ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้รู้สึกเห็นใจศพเหล่านั้นมากนัก

พวกเขาทั้งหมดสมควรที่จะตาย

“ฉันขอร้องเถอะ อย่าฆ่าแม่ฉันเลย ฉันขอร้อง”

เด็กชายคนหนึ่งคุกเข่าอยู่ต่อหน้าทหารไม่กี่คน และด้านหลังเขาคือผู้หญิงที่มีรอยเลือดเปื้อนอยู่ทั่ว

ผู้หญิงคนนั้นมองดู

“พวกนี้เป็นเศษซากของพวกนอกรีต ฆ่าพวกมันให้หมด”

หอกแทงทะลุร่างของเด็กน้อย

“อาบิน อาบิน!” แม่ของเขาร้องไห้และคลานเข่าไปข้างหน้า

หอกถูกแทงเข้าที่หลังของหญิงสาว

“อ่า… บิน…”

ผู้หญิงคนนั้นไอเป็นเลือดและคลานไปหาศพของเด็กชาย เธอจับตัวเด็กชายไว้ด้วยความยากลำบากและหยุดหายใจ

หญิงสาวขมวดคิ้วเมื่อเห็นเช่นนี้

“มันเกิดขึ้นได้ยังไง?”