มีเพียงฉันเท่านั้นที่เลเวลอัพ - บทที่ 25

บทที่ 25

ตอนที่ 11 การจัดเตรียม

สามวันผ่านไปนับตั้งแต่เหตุการณ์ประตูระดับ C

จินอากลับบ้านเร็วจากโรงเรียนเหมือนวันนี้เป็นวันเสาร์ ทันทีที่เข้าไปในอพาร์ตเมนต์ เธอก็สูดอากาศและรีบถอดรองเท้าออก

“โอปป้า? เกิดอะไรขึ้นที่นี่? สั่งไก่ทอดเหรอ?”

“ใช่ ฉันสั่งอาหารกลับบ้านเพื่อให้แน่ใจว่าจะมาที่นี่ทันเวลาสำหรับคุณ”

“ว้าวจริงหรือ?!”

จินวูกวักมือเรียกเธอขณะนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร ทำให้จินอาเบิกตากว้างขึ้น เธอรีบวิ่งไปหาเขาทันที

“สวัสดี~ เกิดอะไรขึ้นที่นี่? และคุณก็เป็นสครูจอนุกรมด้วย ช่วงนี้มีเรื่องดีๆ เกิดขึ้นหรือเปล่า?”

“เฮ้ตอนนี้. วางกระเป๋านักเรียนลงก่อนใช่ไหม? ทำไมสาวถึงใจร้อนขนาดนี้?

“ทุกอย่างปกติดี. กระเป๋าใบนี้ไม่หนักขนาดนั้นนะรู้ไหม”

และไม่นานมานี้เธอก็บ่นเรื่องกระเป๋าของเธอหนักเกินไปและเธอไม่อยากพกร่มไปไหนมาด้วย…. จินวู จริงสิ จริงๆ แต่ก็ไม่สามารถซ่อนรอยยิ้มที่คืบคลานบนใบหน้าของเขาได้

‘ถามฉันว่าช่วงนี้มีอะไรดีๆเกิดขึ้นบ้างไหม?’

แน่นอนว่ามี

ยอดคงเหลือในธนาคารของครอบครัวเพิ่มขึ้นจาก 800,000 วอนเป็น 180,300,000 วอนก่อนหน้านี้ของวันนี้ (TL: ต่ำกว่า $160,000)

180 ล้านมาจากการขายคริสตัลเวทมนตร์ และ 500 แกรนด์ถูกใช้เป็นค่าเช่าเดือนหนึ่ง

ยังไงก็ได้ 180 ล้าน!

การโจมตีเพียงครั้งเดียวเขาก็สามารถคว้าเงินจำนวนมหาศาลมาได้ รวมเป็นเงินทั้งสิ้น 180 ล้าน

เขาเคยเป็นมาระยะหนึ่งแล้ว แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกเหมือนเป็นฮันเตอร์ตัวจริง นี่เป็นยุคที่การกล่าวถึงฮันเตอร์แบบไม่เป็นทางการทำให้ภาพลักษณ์ของความมั่งคั่งปรากฏขึ้นมาทันที ดังนั้นจึงช่วยไม่ได้

นอกจากนี้ ใบหน้าของพนักงานที่การแลกเปลี่ยนคริสตัลเวทมนตร์เมื่อจินวูไปที่นั่นพร้อมที่เก็บของเขายังคงสดใสในความทรงจำของเขาเช่นกัน

“ง-คุณล่ามอนสเตอร์พวกนี้หมดแล้วเหรอ?!”

“เรื่องต่างๆ เกิดขึ้น และเป็นเช่นนั้น”

“โฮลี่โมลี่…. ช่างเหลือเชื่อจริงๆ”

คริสตัลเวทมนตร์ระดับ C 49 อัน

ราคาเริ่มต้นโดยประมาณสำหรับล็อตทั้งหมดอยู่ที่เพียง 300 ล้านวอนเท่านั้น

แต่ใครจะรู้ว่าการเก็บภาษีจะใจร้ายขนาดนี้?

“ฉันต้องจ่ายภาษี 40% เหรอ!”

“ใช่. เมื่อบุคคลขายคริสตัล 40% จะถือเป็นภาษี อย่างไรก็ตาม เมื่อกิลด์ขายพวกมัน มันก็แค่ 10% เท่านั้น”

“มีเหตุผลอะไรที่ทำให้ภาษีของกิลด์ลดลง?”

“ก็ต่างจากฟรีแลนซ์และทีมของพวกเขา กิลด์จะต้องร่วมมือโดยไม่มีคำถามเมื่อพวกเขาได้รับคำสั่งให้ระดมพล”

แท้จริงแล้ว เมื่อเขาค้นหาผ่านความทรงจำของเขา เขาจำได้ว่าได้ยินเกี่ยวกับทั้งสายลับจากแผนกติดตามของสมาคมและกิลด์เสือขาวที่มาถึงสถานที่เกิดเหตุดันเจี้ยนคู่

เนื่องจากพวกเขาได้รับการดูแลเป็นพิเศษ กิลด์จึงต้องร่วมมือกับรัฐบาลและสมาคมเมื่อพวกเขาขอความช่วยเหลือ

อัตราภาษีที่สูงทำให้จินวูต้องไตร่ตรองตัวเลือกของเขาเล็กน้อย

‘ฉันควรจะถือคริสตัลไว้และขายมันออกไปหลังจากที่ฉันเข้ากิลด์แล้วเหรอ?’

แต่เขาก็ตัดสินใจได้ไม่นานหลังจากนั้น เมื่อถึงเวลาที่เขาเข้าไปในกิลด์และเริ่มทำงานให้กับพวกเขา วัตถุหลักในการพิชิตคือเกตส์เรต A และ B ผลึกเวทมนตร์ที่ออกมาจากเกตเหล่านั้นจะมีค่าอย่างหาที่เปรียบมิได้มากกว่าของเกตส์อันดับ C

และตอนนี้เขาต้องการทุกสตางค์ที่จะได้ครอบครอง

‘นอกจากนี้ ฉันไม่สามารถเซ็นสัญญากับกิลด์เก่าๆ ที่นั่นเพื่อลดภาษีได้ ตอนนี้ฉันทำได้ไหม’

“เอาล่ะดี. ฉันจะขายพวกเขา”

*

นั่นคือวิธีที่เขาได้รับ 180 ล้าน

เช่นเดียวกับที่จินอาบอกเป็นนัยกับคำถามของเธอ อาหารไก่กับเบียร์ก็เพื่อเฉลิมฉลองรายได้มหาศาลที่อยู่ในบัญชีธนาคารของครอบครัวในขณะนี้

“ขอบคุณสำหรับมื้อนี้ครับ”

จินอาแอบเอื้อมมือไปที่กระป๋องเบียร์ แต่แล้วนิ้วของจินวูก็สะบัดหน้าผากของเธออย่างแรง

“อุ๊ย!!”

“สำหรับคุณนี่”

จากนั้นเขาก็วางกระป๋องโคล่าไว้ข้างหน้าเธอ

“หือ…. ฉันแค่ล้อเล่นนะรู้มั้ย…..”

โดยไม่สนใจจินอาและมือของเธอที่กำลังยุ่งอยู่กับการถูหน้าผากที่แดงของเธอ จินวูจึงเปิดฝากระป๋องเบียร์เย็นสดชื่นแล้วเทสิ่งที่บรรจุอยู่ในลำคอของเขา

แต่แล้วสิ่งนี้ก็เกิดขึ้น

Tti-แหวน

จินวูอดไม่ได้ที่จะตอบสนองอย่างประหม่าเมื่อได้ยินเสียงบี๊บที่คุ้นเคย

‘ทำไมจู่ๆ ถึงมีข้อความจากระบบ?’

[Harmful substances have been detected.]

[Effects of ‘Buff: Detox’ will now commence.]

[3, 2, 1…. Detoxification has been completed.]

‘คุณดีท็อกซ์สารอันตรายเหรอ? คุณกำลังพูดถึงเครื่องดื่มแอลกอฮอล์หรือเปล่า?

จินวูดื่มเบียร์ที่เหลือในกระป๋องจนหมด และเปิดอีกกระป๋องเพื่อความแน่ใจ

อึก อึก

[Harmful substances have been detected.]

[Effects of ‘Buff: Detox’ will now commence.]

[3, 2, 1…. Detoxification has been completed.]

และข้อความเดิมก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง

เขาดื่มเบียร์ไปสองกระป๋องในคราวเดียว แต่เขาก็ไม่รู้สึกเลยว่ามีอาการมึนเมาแม้แต่น้อย

ไม่ว่าสิ่งที่ ‘บัฟ’ นี้จะเป็นเช่นไร มันก็ทำงานได้ตามที่ตั้งใจไว้อย่างแน่นอน

‘นี่คืออะไร?’

จินวูเอียงหัวของเขา

เขายังไม่พบฮันเตอร์สักคนเดียวที่สามารถขว้างบัฟไปรอบๆ ได้ ฮันเตอร์ส่วนใหญ่ที่มีทักษะพิเศษดังกล่าวล้วนทำงานให้กับกิลด์ขนาดใหญ่

เนื่องจากเขามีส่วนเกี่ยวข้องกับสมาคม จนถึงตอนนี้ไม่มีโอกาสใดที่เขาจะได้พบใครเลย

‘แม้ว่าจะมีคนแอบเอาบัฟมาหาฉัน แน่นอนว่าระบบก็จะแจ้งให้ฉันทราบ’

ในกรณีนั้น มีความเป็นไปได้เพียงสองทางเท่านั้น

ไม่ว่าเขาจะได้รับบัฟในขณะที่เขาหมดสติ หรือได้รับมันก่อนที่ระบบจะทำงาน

โดยส่วนตัวแล้วเขามีแนวโน้มที่จะไปทางหลังมากกว่า

“โอปป้า? เกิดอะไรขึ้น? อาหารไม่ย่อยหรือเปล่า? คุณควรระวังมากกว่านี้นะรู้ไหม”

เมื่อสีหน้าของจินวูดูจริงจัง จินอาก็ถามเขาด้วยน้ำเสียงที่เป็นกังวล

“ไม่หรอก ฉันแค่จำเรื่องเร่งด่วนได้แค่นั้นเอง กินโดยไม่มีฉันในขณะที่ฉันดูแลเรื่องนี้ โอเคไหม?”

จินวูมุ่งหน้ากลับเข้าไปในห้องของเขา จากนั้นเขาก็เริ่มค้นหาความทรงจำของเขาในทุกซอกทุกมุม พยายามคิดว่าเขาพลาดอะไรไปหรือเปล่า แม้ว่ามันจะเล็กน้อยก็ตาม

‘อา.’

จู่ๆ เขาก็นึกถึงอะไรบางอย่างได้

‘ทุกภารกิจมีรางวัล แม้แต่ภารกิจการลงโทษ’ แต่มีภารกิจหนึ่งที่ฉันไม่เคยได้รับเพื่อยืนยันรางวัลใช่ไหม

จินวูรีบเปิดกล่องจดหมาย

ในเวลานั้น เขาไม่รู้ว่าระบบคืออะไรหรือรางวัลหมายถึงอะไร เลยมองข้ามมันไป แต่เขาจำได้ว่าเคยอ่านข้อความที่บอกว่าเขามีคุณสมบัติครบตามเงื่อนไขในการเคลียร์ภารกิจแล้ว

หัวใจของเขาเริ่มเต้นเร็วขึ้นและเร็วขึ้น

ในที่สุดจินวูก็ค้นพบข้อความที่วางอยู่ที่ด้านล่างของกล่องจดหมาย

[Congratulations on becoming a ‘Player’.] (อ่าน)

เสียงของจินวูสั่นขณะที่เขาพูดเบา ๆ

“ยืนยัน.”

Tti-แหวน

[This System will support the growth of the ‘Player.’]

[Failing to comply with the System’s instructions will result in potential penalties.]

[Your rewards have been delivered.]

ตามที่เขาคิด

มีการกล่าวถึงรางวัล

เสียงที่เขาได้ยินกลับมาภายในวิหารใต้ดินพูดคำเหล่านี้อย่างชัดเจน

[Completion requirements for the ‘Secret Quest: the Courage of the Powerless’ has been met.]

ภารกิจลับหรือไม่ก็ยังเป็นภารกิจใช่ไหม?

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ตรวจสอบว่าเขาได้รับรางวัลประเภทใดจนถึงตอนนี้ ตอนนั้นเขาคิดว่ามันเป็นแค่ภาพหลอนใช่ไหม?

[….will result in potential penalties.]

[Your rewards have been delivered.]

[Would you like to confirm your rewards?] (มี/ไม่มี)

‘ใช่.’

Tti-แหวน

[Rewards for the ‘Secret Quest: the Courage of the Powerless’]

คำอวยพรจากจอมเวทย์มนตร์ คันดิอารุ

จอมเวทย์มนตร์ Kandiaru รู้สึกซาบซึ้งในความกล้าหาญของคุณ และได้มอบคาถาพิเศษให้กับคุณ เมื่อได้รับพรจากกันดิอารู คุณจะได้เพลิดเพลินกับชีวิตที่มีสุขภาพดีและเติมเต็มทุกวัน

[“Let there be a bright future laying in wait for the challenger.”]

– เอฟเฟกต์ครั้งเดียว ‘Will to Recover’: ชิ้นส่วนร่างกายที่เสียหายทั้งหมดของคุณจะถูกฟื้นฟูสู่สภาพดั้งเดิม

– เอฟเฟกต์ต่อเนื่อง ‘สุขภาพที่ดีและอายุยืนยาว’: คุณจะต้านทานโรคทุกชนิด สารพิษ รวมถึงดีบัฟสถานะทุกรูปแบบ ในระหว่างการนอนหลับ อัตราการฟื้นตัวของคุณจะเพิ่มขึ้นแบบทวีคูณ

ตอนนี้ชิ้นส่วนปริศนาก็หล่นลงมาแทนที่แล้ว

‘นั่นคือเหตุผลว่าทำไมขาของฉันถึง….’

ทั้งหมดนี้เป็นเพราะรางวัลภารกิจที่ทำให้ขาที่ถูกเฉือนของเขากลับมาเหมือนเดิม เช่นเดียวกับสาเหตุที่เขาเมาเบียร์สองสามกระป๋องไม่ได้

‘รอก่อน. ฉันก็ต้านทานพิษทุกชนิดเหมือนกันเหรอ?

ดวงตาของจินวูเบิกกว้างอย่างกะทันหัน

ถ้าเป็นเช่นนั้น มันจะเป็นไปได้ไหม….?

จินวูรีบดึงไอเทมบางอย่างออกจากช่องเก็บของของเขา

[Item: Poison Sac of Kasaka]

ความหายาก: A

ประเภท: ยา

กระเป๋าที่บรรจุพิษบริสุทธิ์ของคาซากะ สามารถพบได้น้อยมากเมื่อล่าคาซาคัส การดื่มยาพิษนี้จะทำให้ผิวหนังแข็งแรง แต่พิษจะทำลายกล้ามเนื้ออย่างถาวร

เอฟเฟกต์ ‘เกล็ดเหล็กแห่งคาซากะ’: ลดความเสียหายกายภาพลง 20%

ผลข้างเคียง ‘กล้ามเนื้อเสียหาย’: ความแข็งแกร่ง -35

‘กล้ามเนื้อของฉันควรจะได้รับความเสียหายเนื่องจากสารพิษ แต่หนังดีท็อกซ์นี้จะไม่ต้านทานสิ่งนั้นหรือ’

มีทางเดียวเท่านั้นที่จะค้นหา จินวูบีบตาของเขาและดื่มของเหลวที่บรรจุอยู่ในกระเป๋า

อึก อึก

ของเหลวเหนียวๆ แหยะๆ ไหลลงลำคอของเขา

รสชาติมันเยิ้มและแย่มากแต่เขาก็ทนได้

‘และพวกเขาบอกว่าสิ่งที่ดีสำหรับคุณมักจะมีรสขม….’

เมื่อเขาดื่มของเหลวพิษจนหมด ข้อความก็โผล่ขึ้นมาในสายตาของเขา

[Harmful substances have been detected.]

[Effects of ‘Buff: Detox’ will now commence.]

[3, 2, 1…. Detoxification has been completed.]

[Side effect ‘Damaged Muscles’ has been nullified.]

“ใช่!!”

จินวูกำหมัดแน่นมาก

ถึงกระนั้น เขาก็ยังไม่สามารถเฉลิมฉลองได้ ดังนั้นเขาจึงเรียกหน้าต่างสถานะของเขาอย่างรวดเร็ว

[Stats]

ความแข็งแกร่ง: 53

ความแข็งแกร่ง: 30

ความคล่องตัว: 53

ความฉลาด: 30

การรับรู้: 36

(คะแนนที่สามารถแจกจ่ายได้: 0)

ลดความเสียหายทางกายภาพ: 20%

ตามที่เขาคาดไว้ ไม่มีการลดค่าสถานะความแข็งแกร่งของเขา

มันยังคงอยู่ที่ 53 แต้ม จากนั้นเขาก็เห็นสเตตัสใหม่ที่เรียกว่า ‘การลดความเสียหายกายภาพ’ ด้วยเช่นกัน

แน่นอนว่ามันอาจจะถูกจำกัดอยู่ในหมวดหมู่ แต่มันก็ยังคงเป็นสถิติที่ยอดเยี่ยมที่ลดความเสียหายทางกายภาพทั้งหมดลง 20%

“ดี!!”

ขณะที่จินวูเริ่มเฉลิมฉลองการเกิดขึ้นของสถานะใหม่นี้ จินอาก็ตะโกนเรียกเขาจากห้องนั่งเล่น

“โอปป้า? คุณรู้จักผู้ชายชื่อ ยู จินโฮ ไหม? เขากำลังมองหาคุณ”

“ไม่มีทาง เขาไม่สามารถเป็นแบบเดียวกับยูจินโฮได้….”

จินวูรีบไปที่ห้องนั่งเล่นแล้วคว้าเครื่องรับโทรศัพท์จากน้องสาวของเขา

“สวัสดี?”

– “พี่นิม นี่ฉันเอง” ยูจินโฮ”

จริงเหรอ?

เสียงที่มาจากอีกด้านหนึ่งฟังดูคุ้นเคยเกินไป

“….คุณได้หมายเลขนี้มาได้อย่างไร?”

– “มีคนที่ฉันรู้จักทำงานให้กับสมาคม คุณเห็นไหม คุณไม่ต้องการรับสายสมาร์ทโฟน ดังนั้นฉันจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากโทรหาคุณที่บ้านแบบนี้”

“รายละเอียดเท่านั้น”

– “อ่า! อุ๊ย แย่แล้ว ฮยองนิม แต่มันไม่ใช่สิ่งที่เราจะพูดคุยกันทางโทรศัพท์ได้… เราขอพบกันที่ไหนสักแห่งแล้วฉันจะเล่าให้คุณฟังเองได้ไหม”

จินวูเอียงศีรษะเล็กน้อย

‘เขายังต้องการพบฉันหลังจากผ่านการทดสอบเช่นนี้เหรอ?’

“พี่ครับ ผมต้องขอความช่วยเหลือจากคุณจริงๆ นะ โปรด.”

ผู้ชายคนนี้เป็นเด็กประหลาดจริงๆ

***

ในที่สุดจินวูก็ตกลงที่จะเผื่อเวลาไว้หนึ่งชั่วโมงหลังจากที่ยูจินโฮขอร้องเขาอย่างจริงจัง

สถานที่นัดพบคือร้านกาแฟแฟรนไชส์ที่ตั้งไม่ไกลจากบ้านของจินวู

แม้ว่าจะเป็นวันธรรมดา แต่ภายในร้านกาแฟก็มีคนค่อนข้างเยอะ อาจเป็นเพราะพวกเขาเลือกที่จะพบกันหลังเวลาอาหารกลางวัน

“พี่นิม ทางนี้!”

ยูจินโฮทักทายเขาค่อนข้างกระตือรือร้น

ก่อนเข้าไปในร้านกาแฟ จินวูเน้นการรับรู้ของเขาให้สูงสุด แต่เขาไม่สามารถสัมผัสได้ถึงฮันเตอร์คนอื่นๆ ภายในร้านได้

อย่างน้อยที่สุด การประชุมครั้งนี้ไม่ได้มีจุดประสงค์เพื่อการแก้แค้น ดูเหมือนว่า แม้ว่าจินวูจะจำไม่ได้จริงๆ ว่าได้ทำสิ่งใดที่รับประกันถึงความประสงค์ร้ายต่อเขาและต้องการการแก้แค้นอย่างรวดเร็ว

จินวูนั่งลง อีกด้านหนึ่งของโต๊ะ

“ไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีก”

มีไอศกรีมที่กินไปแล้วครึ่งหนึ่งอยู่บนโต๊ะที่เป็นของยูจินโฮ

ยูจินโฮพูดขณะที่เขาลุกขึ้นยืน

“คุณต้องการสั่งอะไร? ฉันควรไปซื้อกาแฟให้คุณไหม”

“ไม่เป็นไร.”

ยูจินโฮดูหงอยเล็กน้อยด้วยเหตุผลบางอย่างขณะที่เขานั่งลง

จินวูเปิดปากของเขาก่อน

“แล้วคุณต้องการอะไรล่ะ?”

มันเป็นตอนนั้น

“ฉันบอกคุณแล้วว่าผู้ชายคนนี้ทำจริงในตอนนั้น! มันบ้าไปแล้วจริงๆ!!”

จินวูเบือนสายตาไปทางด้านข้างของเขา

โต๊ะข้างๆ เขาเต็มไปด้วยนักเรียนร่างกำยำสามคนที่มีใบหน้าค่อนข้างโหดเหี้ยมมาจากสโมสรกีฬาในท้องถิ่นหรืออีกแห่ง และพวกเขากำลังยุ่งอยู่กับการพูดคุยกับเด็กผู้หญิงสามคน

จินวูพยายามกลับไปสู่บทสนทนาของเขาเอง

“อย่างที่ฉันพูดไป คุณทำอะไร…..”

“แล้วฉันไปทำแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่! คุณจะฟังไอ้สารเลวจอมยุ่งกับการประดิษฐ์ขยะเพราะเราอยู่ต่อหน้าสาวๆ คนนี้ไหม!”

“…ต้องการจากฉัน….”

“แต่คุณก็พูดไปแล้วไม่ใช่เหรอ! ว้าว ฉันควรจะโชว์รูปให้คุณดูไหมเพื่อน? ฉันควรจะปล่อยหลักฐานให้โลกได้รับรู้หรืออะไรสักอย่างดีไหม!”

เสียงของนักเรียนชายก็ดังขึ้นเรื่อยๆ และเสียงหัวเราะของสาวๆ ก็ดังเช่นกัน

“…..”

เมื่อเสียงดังเกินกว่าจะสนทนาต่อได้ จินวูก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยืนขึ้นและเดินเงียบ ๆ ไปที่โต๊ะข้างๆ เขา

สายตาของนักเรียนชายล้วนมุ่งความสนใจไปที่จินวู

“ช่วยเก็บมันไว้หน่อยได้ไหม? ยังมีคนอื่นอยู่ที่นี่ด้วย”

นักเรียนชายคนหนึ่งเกาหลังศีรษะและแสร้งทำเป็นขอโทษสองสามครั้ง

“ใช่ ๆ. เราจะเก็บมันไว้ ขออภัยอย่างยิ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้”

สาวๆ เริ่มหัวเราะคิกคักจากสายตานั้น

“…..”

จินวูจ้องมองพวกเขาอย่างเงียบๆ สักพักก่อนจะหันหลังกลับ แต่เมื่อเขาทำอย่างนั้น ก็มีบางอย่างบินเข้ามากระแทกเขาที่ด้านหลังศีรษะ กระดาษเสิร์ฟม้วนล้มลงกับพื้น

“พุฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!”

“คิคิคิ!!”

“เฮ้ คุณไม่ควรทำแบบนั้น”

นักเรียนชายเริ่มแสดงสีหน้าบูดบึ้งอย่างหนัก ในขณะที่เด็กผู้หญิงแสร้งทำเป็นดุเด็กผู้ชาย แม้ว่าจะมีรอยยิ้มเยาะเย้ยเกิดขึ้นบนใบหน้าก็ตาม

เมื่อเห็นฉากนี้ สีหน้าของยูจินโฮก็ค่อยๆ แข็งค้าง

“ฮยอก…. ฮยองนิม….”

จินวูหยิบช้อนที่ไม่ได้ใช้ขึ้นมาข้างไอศกรีมของยูจินวูแล้วเดินไปที่เคาน์เตอร์

“โอ้ ดูสิ ดูสิ เขาจะเล่าให้แม่ฟัง”

“แม่ พวกเขากำลังส่งเสียงดัง หยุดพวกมันเถอะ ได้โปรด~อาเซ ฟูฮัท!”

ในขณะเดียวกัน เด็กๆ เหล่านั้นก็ยังคงอ้าปากค้าง

จินวูถามพนักงานหญิงที่ดูประหม่าหลังเคาน์เตอร์ด้วยสีหน้าบูดบึ้ง

“ช้อนนี่เท่าไหร่ครับ”

“ข-ฉันขอโทษลูกค้าที่รัก เราไม่ขายช้อนแยกนะ เห็นไหม….”

“มันไม่เกินหนึ่งหมื่นวอนใช่ไหม?”

“ขอโทษ? เอ่อ เอ่อ เอ่อ ฉันก็ว่าอย่างนั้น…..?”

จินวูวางบิลหนึ่งหมื่นวอนบนเคาน์เตอร์แล้วหันกลับมา

“เรียนลูกค้า? ข ขอโทษครับลูกค้า?”

จินวูไม่สนใจเสียงเรียกของพนักงานหญิง และตรงไปที่โต๊ะที่มีนักเรียนชายจากชมรมกีฬาอยู่

เมื่อพวกเขาสังเกตเห็นว่าจินวูแสดงพฤติกรรมที่น่าสงสัย นักเรียนทั้งสามก็ค่อย ๆ ลุกขึ้นจากที่นั่ง

“ตอนนี้คุณต้องการอะไร? อะไร?”

ตอนนี้ความสนใจของทุกคนในร้านกาแฟมุ่งความสนใจไปที่โต๊ะนี้

จินวูแสดงช้อนของเขาให้นักเรียนดู

‘……?’

‘……??’

ขณะที่เครื่องหมายคำถามลอยอยู่บนสีหน้าของเด็กเคราะห์ร้ายเหล่านี้ Jin-Woo ก็เริ่มบีบช้อนในมือของเขา และสิ่งที่ไม่ดีก็สูญเสียรูปร่างไปอย่างง่ายดายต่อหน้าต่อตาพวกเขา

ผิวของนักเรียนชายเริ่มซีดลงเรื่อยๆ

จากนั้นจินวูก็วาง ‘ช้อน’ ลงบนโต๊ะของพวกเขา

แต่สิ่งที่เหลืออยู่นั้นไม่สามารถเรียกได้ว่าเป็นช้อนอีกต่อไป

ไม่ มันเป็นเพียงชิ้นส่วนโลหะที่พับแล้วมีรูปร่างคล้ายลูกบอล

“เฮอค!”

นักเรียนชายกลืนน้ำลายอย่างประหม่า

‘นั่นไม่ใช่จุดแข็งของมนุษย์’

‘ผู้ชายคนนี้ เขาเป็น H-Hunter’

นักเรียนชายส่งสัญญาณให้กัน ก่อนที่เด็กที่โยนผ้าเช็ดหน้ามาโค้งคำนับขอโทษตามจริง

“ฉัน-ฉันขอโทษจริงๆ”

เพื่อนที่เหลือของเขาก็เริ่มขอโทษเช่นกัน

“ฉันเสียใจ.”

“มันเป็นความผิดของเรา ยกโทษให้พวกเราด้วย.”

นักเรียนชายโค้งคำนับหลายครั้งด้วยสีหน้าซีด ก่อนที่จะรีบถอยออกจากร้านกาแฟพร้อมทั้งลากเด็กผู้หญิงออกไปด้วย

“ไชโย-!!”

ลูกค้าที่อยู่รอบๆ โต๊ะที่มีเสียงดังส่งสายตาที่เต็มไปด้วยความชื่นชมต่อจินวู

ในขณะเดียวกัน Jin-Woo ก็กลับไปที่ที่นั่งของเขาและนั่งลง

ดวงตาของยูจินโฮเป็นประกายขณะที่เขาพูดขึ้น

“ตามที่คาดหวังไว้นะพี่!”

“เพียงพอ.”

จินวูกลับมาเข้าประเด็นอีกครั้ง

“ทำไมถึงชวนผมไปประชุมล่ะ”

“ก็ว่า…. ฮยองนิม. ฉันให้เรื่องนี้คิดมาก ฉันหมายถึงคิดมากรู้ไหม? แต่ฉันคิดว่าฉันต้องถามคุณจริงๆ”

จินวูเอียงหัวของเขา

“เมื่อกี้คุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไร?”

“พี่นิม จริงๆ แล้ว….”

ใบหน้าของยูจินโฮแดงขึ้นราวกับว่าเขาเขินอายเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง ก่อนที่เขาจะรวบรวมความกล้าและพูดขึ้น

“จริงๆ แล้ว ฉันกำลังคิดที่จะสร้างชาของตัวเอง…..”

จินวูไม่ลังเลแม้แต่วินาทีเดียวแล้วตอบ

“ฉันไม่สนใจ.”

ฟิน