ผู้คนค้นพบเกี่ยวกับฐานที่ฉันสร้างบนดวงจันทร์ - บทที่ 222

บทที่ 222: ปัญญาประดิษฐ์ (2)

ผู้แปล: บรรณาธิการแปลเรือมังกร: แปลเรือมังกร

Huang Mao ต้องการเอาชนะ Zhao Yu a จริงๆ และเอาเงินของเขาไป เขาอดกลั้นและลาออกจากตัวเองเพื่อรับบทเป็นคนเฝ้าประตู

ไม่นานนัก Huo Xiao Xi ก็มาถึง เมื่อเห็น Zhao Yu อีกครั้ง เธอก็โกรธทันทีและพับแขนเสื้อขึ้นพร้อมที่จะพุ่งเข้าหาเขา

ก่อนที่เธอจะไปถึงเขา Huang Mao ก็หยุดเธอไว้

หลังจากการต่อสู้ดิ้นรน Huo Xiao Xi ก็นั่งลงอีกครั้ง อย่างไรก็ตาม ดวงตาของเธอยังคงจับจ้องไปที่ Zhao Yu และจ้องมองไปที่เขาอย่างดุเดือด

Zhao Yu ไม่ได้สังเกตด้วยซ้ำ ดูเหมือนไม่สนใจโลกรอบตัวเขา

ในความเป็นจริง Zhao Yu ไม่มีเวลาสำหรับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ เหล่านี้ ความสนใจทั้งหมดของเขาอยู่ที่การเขียนโปรแกรม

ปัญญาประดิษฐ์เป็นเครื่องมือสำคัญที่เขาริเริ่มไว้ก่อนหน้านี้ และเขามุ่งมั่นที่จะพัฒนามัน

หวงเหมาเริ่มกังวลว่า Zhao Yu อาจแอบโอนเงินให้ Liu Si Yu

เนื่องจาก Zhao Yu หมกมุ่นอยู่กับการเขียนโปรแกรม Huang Mao จึงอดไม่ได้ที่จะชื่นชมเขา

ผู้ชายคนนี้เป็นนักเรียนชั้นนำจริงๆ!

เท่าที่เขารู้ Zhao Yu ไม่ได้มาจากหลักสูตรวิทยาการคอมพิวเตอร์ อย่างไรก็ตาม ความเร็วที่เขาเขียนโค้ดยังเทียบได้กับความเร็วของนักศึกษาวิทยาการคอมพิวเตอร์ เขาอาจจะดีกว่าคนใดคนหนึ่งที่นี่ด้วยซ้ำ

ผ่านไปกว่าชั่วโมง

คลิก!

เมื่อพิมพ์โค้ดบรรทัดสุดท้ายแล้ว Zhao Yu ก็หยุดในที่สุด

บนหน้าจอคอมพิวเตอร์ มีเส้นปรากฏขึ้นโดยอัตโนมัติ

“กรุณาตั้งชื่อฉันด้วย เจ้านายของฉัน!”

“เสี่ยวหลิวแล้ว!”

จ้าวหยูตั้งชื่อมันอย่างไม่ได้ตั้งใจ จากนั้นหยิบโทรศัพท์ของเขาออกมา ติดตั้งโปรแกรมที่จะให้เขาสื่อสารกับ “เซียวหลิว” ได้

Zhao Yu เริ่มทดสอบความสามารถของปัญญาประดิษฐ์

มันมีพลังมากกว่าปัญญาประดิษฐ์ของโลกนี้จริงๆ แต่ก็ยังไม่ถึงระดับที่สามารถคิดได้อย่างอิสระ

สิ่งนี้ถูกจำกัดโดยความจุของโฮสต์และเซิร์ฟเวอร์เป็นหลัก เนื่องจากพลังในการคำนวณถูกจำกัด

อย่างไรก็ตาม Zhao Yu ค่อนข้างพอใจที่สามารถตอบสนองความต้องการเริ่มแรกของเขาได้อย่างเต็มที่

ในไม่ช้า ด้วยความช่วยเหลือของเสี่ยวหลิว Zhao Yu ก็เริ่มเข้าใจโลกนี้อย่างรวดเร็ว

โดยเฉพาะเรื่องที่เกี่ยวข้องกับเมืองปิง

เมื่อเขาเข้าถึงไฟล์ลับบางไฟล์ที่คนทั่วไปไม่สามารถรับได้ ความกังวลของเขาก็เพิ่มขึ้น

“ดูเหมือนว่าแผนของฉันต้องปรับเปลี่ยน…”

เดิมทีเขาคิดว่าตระกูลซูเป็นเพียงหนึ่งในตระกูลที่โดดเด่นในเมืองปิง อย่างไรก็ตาม จากไฟล์ที่เป็นความลับและเบาะแสต่างๆ ที่ได้รับจากเสี่ยวหลิว

เขาตระหนักว่าตระกูลซูปกครองเมืองปิง

เจ้าเมืองแห่งเมืองปิงเป็นของตระกูลซู แต่เจ้าเมืองไม่ใช่หัวหน้าตระกูล

จากการประมาณการ หัวหน้าตระกูลซูมีตำแหน่งที่สูงกว่าเจ้าเมืองด้วยซ้ำ

เหตุผลหลักคือบทบาทของตระกูลซูในการเป็นตัวแทนของรัฐบาลในการขายสินค้าในภาคส่วนที่สำคัญ

สิ่งสำคัญที่สุดคือสิทธิ์ในการจัดการและขายอาวุธปืนเป็นของตระกูลซู จากนี้ เห็นได้ชัดว่าอำนาจทางทหารของตระกูลซูนั้นไม่มีใครท้าทายในเมืองปิงได้

ขณะที่เสียงระฆังดังขึ้นเป็นสัญญาณการสิ้นสุดชั้นเรียน Zhao Yu ยังคงนั่งอยู่และแก้ไขแผนของเขา

ในช่วงเวลานี้ Huangmao เข้ามาเตือนเขาถึงบางสิ่งบางอย่าง เมื่อไม่เห็นคำตอบจาก Zhao Yu เขาจึงไม่กล้ารบกวนเขาต่อไปและได้แต่รอ

Huo Xiaoxi ยังคงเก็บความรู้สึกขุ่นเคืองอยู่ เป็นนักเรียนคนสุดท้ายที่จากไป โดยจับจ้องไปที่ Zhao Yu

หลังจากนั้นไม่นาน Zhao Yu ก็กลับมามีสติสัมปชัญญะอย่างช้าๆ โดยกำหนดแนวคิดและแผนการใหม่ไว้ในใจ

“ดูเหมือนว่าจะเป็นไปได้…”

หากไม่มีลุงดาหรือพันเอกชู เขาก็ต้องพึ่งพาตนเองในการวางแผนเชิงกลยุทธ์ทั้งหมด

Zhao Yu ตระหนักดีว่าแผนการของเขาค่อนข้างหยาบ แต่สำหรับตอนนี้ นี่คือสิ่งที่ดีที่สุดที่เขาสามารถทำได้

หลังจากสรุปรายละเอียดแล้ว Zhao Yu ก็ยืนขึ้นและพูดกับ Huang Mao “ตอนนี้ จัดการประชุมกับเจ้านายของคุณ…”

ดวงตาของหวงเหมาเป็นประกาย “คุณจะช่วยฉันเหรอ!”

“ใช่ ฉันจะช่วยคุณจัดการเรื่องต่างๆ ไปจัดการประชุมกันเถอะ”

Zhao Yu พยักหน้า

เขายังคงจดบันทึกและสเก็ตช์ภาพบนคอมพิวเตอร์โดยไม่ได้หยุดชั่วคราว และสร้างสรรค์งานออกแบบต่างๆ อย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาก็ออกคำสั่งบางอย่างให้กับเสี่ยวหลิว

ในอีกด้านหนึ่ง Huang Mao พูดจบ “พี่หยู เรียบร้อยแล้ว เราจะพบกันในห้องส่วนตัวที่ KTV นอกโรงเรียน วิธีที่ว่า?”

“ไปกันเถอะ.”

Zhao Yu ปิดแล็ปท็อปของเขาพร้อมที่จะออกไป

อย่างไรก็ตาม ขณะที่เขากำลังจะก้าวออกไป เด็กสาวร่างเล็กก็ก้าวไปข้างหน้าเพื่อขวางทางของเขา

“คุณออกไปไม่ได้!”

Zhao Yu มองลงไปแล้วตอบว่า “คุณคือผู้หญิงคนนั้นเมื่อก่อนเหรอ!”

ฮั่ว เสี่ยว ซี โกรธทันที โดยตระหนักได้จากน้ำเสียงของจ้าว หยู ว่าเขาไม่รู้ว่าเธอจ้องมองเขามาเกือบสองชั่วโมงแล้ว

“ คุณขโมยที่นั่งของฉันแล้วปล่อยให้สุนัขของคุณกัดใครบางคน…”

Zhao Yu แตะจมูกของเขา ประหลาดใจที่เธอเก็บความแค้นไว้เพียงที่นั่งเดียว เธอต้องการสร้างปัญหาจากเรื่องนี้จริงๆ หรือไม่?

“คุณต้องการอะไร?!”

“ขอโทษ!”

“เพื่ออะไร?!”

“ที่นั่งมีไว้สำหรับทุกคน ฉันขโมยที่นั่งของคุณได้ยังไง!”

“ถ้าคุณไม่ออกไปฉันจะโทรหาใครสักคน!”

“ คุณกล้าโทรหาใครสักคนเหรอ!” Huo Xiao Xi โกรธมากจนจมูกของเธอดูเอียง เธอดูเหมือนเธออยากจะกัดเขา

สาวผมบลอนด์ยังทำหน้าที่เป็นผู้คุ้มกันและริเริ่มที่จะขัดขวางต่อหน้า Zhao Yu

“ คุณกล้าทิ้งชื่อของคุณหรือไม่”

ฮั่ว เสี่ยว ซี รู้ว่าไม่ใช่เวลาที่ดีที่จะเริ่มความขัดแย้ง เธอจึงถามชื่อของเขาจากจ้าวหยู

“ฉันชื่อจ้าวหยู 1 ยินดีต้อนรับคุณให้มาหาฉันทุกเวลา!”

จากนั้นเขาก็เดินผ่านเธอและออกจากห้องเรียน

ฮั่ว เสี่ยว ซี ไม่ได้หยุดเขา

“จ้าวหยู? ใช่จ้าวหยูที่กระโดดลงไปในทะเลสาบหรือเปล่า”

เธอรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อค้นหาข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับ Zhao Yu ตามที่คาดไว้ เธอพบภาพถ่ายตรงไปตรงมาของ Zhao Yu ที่ถ่ายโดยนักเรียน บุคคลในรูปถ่ายเหมือนกับคนที่เธอเพิ่งเผชิญหน้า

“เป็นเขาจริงๆ!”

Huo Xiao Xi รู้สึกประหลาดใจ โดยไม่คาดคิดว่าเธอจะมีความขัดแย้งกับคนดังเช่นนี้

“แล้วถ้าเขามีชื่อเสียงล่ะ? การรังแกฉันจะทำให้เขาเสียใจ!”

เธอโกรธอย่างรวดเร็วแล้วจึงโทรไปอีกครั้ง

Zhao Yu ติดตาม Huang Mao ออกจากโรงเรียนและเข้าไปใน KTV ที่อยู่ใกล้เคียง พวกเขาเดินไปที่ห้องส่วนตัวขนาดใหญ่

ภายในห้องมีชายห้าคนและผู้หญิงสามคนกำลังร้องเพลง ทันทีที่พวกเขาเห็นหวงเหมาเข้ามา พวกเขาก็หยุดทันที

“ปิดเพลง!”

คนที่เป็นผู้นำกลุ่มคือชายวัยสามสิบซึ่งมีใบหน้าที่ดื้อรั้น เมื่อเห็น Huang Mao เขายิ้ม “คุณเก็บเงินแล้วเหรอ!”

Huang Mao เคลื่อนตัวออกไปเผยให้เห็น Zhao Yu ที่อยู่ข้างหลังเขา

จ้าวหยูมองไปรอบๆ ห้อง เดินเข้าไปแล้วดึงเก้าอี้นั่งโดยคำนึงถึงเรื่องของตัวเอง

พี่ใหญ่หนวดเคราตอซังส่งสัญญาณให้ลูกน้องของเขา พวกเขาสองคนเดินไปที่ประตูปิดกั้นทางออก

เขาเยาะเย้ย “หวงเหมา การนำคนมาที่นี่หมายความว่าอย่างไร!”

Huang Mao อธิบายอย่างรวดเร็ว “นี่คือพี่ชายของฉัน Yu เขามาที่นี่เพื่อจ่ายเงินให้ฉัน…”

พี่ใหญ่มีเคราตอซังยิ้มทันที “เอาล่ะ คุณชอบการโอนเงินผ่านธนาคาร ชำระเงินด้วยบัตร หรือเงินสด…?”

เขาดึงเครื่อง POS ออกมาจากกระเป๋าเงินของผู้หญิงคนหนึ่ง

เห็นได้ชัดว่าเขาคุ้นเคยกับธุรกรรมประเภทนี้มาก

“เดี๋ยวก่อน อย่างน้อยก็ไม่ควรรู้เรื่องนี้เกี่ยวกับอะไร?”

พี่ใหญ่หนวดเคราตอซังไม่ได้กังวล ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขามีผู้ชายห้าคนอยู่เคียงข้างเขา พวกเขาไม่กังวลว่าจะมีจำนวนมากกว่า

“ไม่มีอะไรจะพูดมากนัก หวงเหมาคนนี้นอนกับผู้หญิงของฉัน หาก 1 ไม่ดำเนินการใด ๆ 1 จะรักษาอำนาจของฉันในหมู่คนของฉันได้อย่างไร!”

ลูกน้องที่อยู่รอบๆ พยายามอย่างหนักเพื่อระงับเสียงหัวเราะของพวกเขา

จากปฏิกิริยาของพวกเขา Zhao Yu เกือบจะสรุปได้ว่านี่เป็นการหลอกลวง

สิ่งที่เรียกว่า ‘ผู้หญิงของพี่ใหญ่’ เป็นเพียงข้ออ้างในการขู่กรรโชกหวงเหมา

“แล้วคุณต้องการเท่าไหร่ล่ะ?”

พี่ใหญ่มีเคราตอซัง สังเกตท่าทางสงบของ Zhao Yu ทำให้ตัวเลขเริ่มต้นที่เขามีอยู่ในใจพุ่งสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว “สองแสน!” “อะไร?!”

“หนึ่งแสนไม่ใช่เหรอ?!” หวงเหมากล่าวหาพวกเขา

“ฮึ่ม!”

“วันละแสน.. คุณมาสายไปหนึ่งวัน ตอนนี้ก็สองแสนแล้ว…”

“นี้…”

หวงเหมาตื่นตระหนก ขณะที่เขากำลังจะประท้วง ลูกน้องสองคนก็คว้าตัวเขาไว้

ตอนนี้เขาสามารถหันไปหา Zhao Yu เพื่อขอความช่วยเหลือเท่านั้น

“ฉันพาเขามาที่นี่ คุณคิดว่าเขาจะวิ่งไหม? ปล่อยให้เขาไป.” Zhao Yu กล่าวอย่างใจเย็น

พี่ใหญ่มีหนวดเคราตอซัง สังเกตเห็นว่า Zhao Yu ไม่ได้ตื่นตระหนกแม้จะได้ยินยอดรวมสองแสนคน ก็รู้สึกว่าเขามีปลาตัวใหญ่อยู่บนเบ็ด เขายิ้มทันทีและตำหนิลูกน้องของเขา “ปล่อยเขาไป!”

ลูกน้องทั้งสองปล่อย Huang Mao ทันที

พี่ใหญ่มีเคราตอซังด้วยสีหน้ายินดีมองที่ Zhao Yu และถามว่า “ฉันขอทราบชื่อของสุภาพบุรุษคนนี้ได้ไหม”

“จ้าวหยู..”