ผู้คนค้นพบเกี่ยวกับฐานที่ฉันสร้างบนดวงจันทร์ - บทที่ 264

บทที่ 264: Xu Meng Lan รู้สึกประหลาดใจกับสิ่งใหม่

จ้าวหยู(i)

ผู้แปล: บรรณาธิการแปลเรือมังกร: แปลเรือมังกร

พวกเขาทั้งสองลากเนื้อที่เหลือกลับไปที่ที่พักพิง ภายใต้แสงสว่าง ในที่สุด Xu Meng Lan ก็มองเห็นสภาพของ Zhao Yu ได้อย่างชัดเจน

รอยเลือดทั่วร่างกายของเขา เธออดไม่ได้ที่จะอุทาน

“คุณสบายดีไหม?!”

Zhao Yu มองลงไปและตกใจกับรูปร่างหน้าตาของเขา เขาเปียกโชกไปด้วยเลือด

แต่เขารู้ว่าส่วนใหญ่เป็นเพียงรอยถลอก พวกเขาดูน่ากลัวกว่าที่เป็นจริง

“ไม่เป็นไร มาจัดการกับเนื้อนี้ก่อน”

Zhao Yu โบกมือส่งสัญญาณ Xu Meng Lan ให้จัดการหมูในขณะที่เขามุ่งหน้าไปที่ห้องน้ำ

“พี่สาว เขาโอเคไหม?”

Xu Xiu Lan ก็ตื่นตระหนกกับอาการของ Zhao Yu และถามอย่างลังเล

“เขาควรจะสบายดี…”

Xu Meng Lan ตอบอย่างไม่แน่ใจ

ยาพิษที่เธอจ่ายไปทำไมจึงไม่เกิดผล?

แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามากังวลเรื่องนั้น เธอขอความช่วยเหลือจาก Xu Xiu Lan และทั้งสองก็เริ่มแปรรูปเนื้อหมู

เมื่อ Zhao Yu อาบน้ำเสร็จและออกมา หมูก็ถูกตัดเป็นชิ้น ๆ และเก็บไว้ในห้องเย็นตามธรรมชาติ

“ที่รัก ชิ้นนี้พอสำหรับมื้อเย็นหรือเปล่า?”

ซูเหมิงหลานถามพร้อมกับถือหมูชิ้นเล็กๆ ขึ้นมา

“จะพอได้ยังไง!”

Zhao Yu เหลือบมองมัน และตระหนักว่ามันไม่เพียงพอสำหรับเขาคนเดียว เขาจึงหยิบอีกสามชิ้นขึ้นมา “ปรุงทั้งหมดนี้เลย”

“ทั้งหมด? มันไม่มากเกินไปเหรอ?”

Xu Meng Lan รู้สึกประหลาดใจ เนื้อสัตว์จำนวนมากจะอยู่ได้ไม่นานหากปรุงสุกทั้งหมดในคราวเดียว

“แค่ทำมัน.”

การทำอาหารอยู่นอกเหนือความเชี่ยวชาญของ Zhao Yu เขาทิ้งมันไว้ให้ Xu Meng Lan และกลับไปที่ห้องของเขาเพื่อรักษาบาดแผลของเขา

หลังจากรักษาอาการบาดเจ็บทั้งหมดและออกจากห้องแล้ว อาหารเย็นก็พร้อมในห้องครัว

บนโต๊ะทานอาหารมีจานหมูผัดสามจาน พร้อมด้วยข้าวหนึ่งชาม

พี่สาวสองคนยืนอยู่ด้านข้าง เฝ้าดูอย่างตั้งใจขณะที่ Zhao Yu นั่งลง

“นั่งลง คุณจะไม่กินข้าวเหรอ?” จ้าวหยูถาม

พี่สาวกลืนน้ำลาย และ Xu Xiu Lan ลังเลก่อนจะกระซิบว่า “พี่เขย เรากินข้าวด้วยได้ไหม”

Zhao Yu ยิ้มเล็กน้อยกล่าวว่า “คุณและซูหลานอยู่ในวัยที่คุณต้องเติบโต คุณต้องการโปรตีนจำนวนมาก ฉันมีสิ่งนี้มาเพื่อคุณทั้งคู่โดยเฉพาะ…”

โอ้…

ภายใต้การกระตุ้นซ้ำๆ ของ Zhao Yu พวกเขาก็นั่งลงอย่างลังเล

Zhao Yu เสิร์ฟเป็นการส่วนตัว โดยวางเนื้อสัตว์ประเภทต่างๆ ไว้บนจานแต่ละจานแล้วแบ่งส่วนให้พวกเขา

“มากินกันเถอะ!”

ภายใต้การจ้องมองของเขา พี่สาวสองคนก็เขมือบเนื้อในชามของพวกเขา

Zhao Yu พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

ดูเหมือนว่า Xu Meng Lan จะไม่วางยาพิษในจาน

“ซู่หลานอยู่ไหน? เธอยังไม่ตื่นเหรอ?”

ซูเหมิงหลานพูดอย่างกังวลว่า “ซู่หลานไม่สบาย ดังนั้นเธอจึงกลับไปนอน…”

Zhao Yu เข้าใจคร่าวๆ ว่าเธออาจกลัวว่าเขาจะทำร้ายน้องสาวคนเล็กของเธอ ดังนั้นเขาจึงส่ายหัว

เขาไม่พูดอะไรมากและกินต่อ

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็สังเกตเห็นว่าพี่สาวสองคนแทบจะไม่กล้าหยิบเนื้อสัตว์จากจานเลย

เขาถอนหายใจและเพิ่มเนื้อบางส่วนลงในชามของพวกเขา

“ไม่ต้องหรอก เราเพิ่งกินข้าวมา…”

“เพียงเล็กน้อยเท่านั้นจะพอได้อย่างไร!”

“กินให้หมดเร็ว… กินของในชามให้หมด” จ้าวหยูสั่ง

พี่สาวทั้งสองรู้สึกทั้งดีใจและหวาดกลัวอย่างอธิบายไม่ถูก

ขณะที่พวกเขาลิ้มรสเนื้ออย่างสนุกสนาน พวกเขาก็ยังคงกังวลอยู่ข้างใน

ทุกครั้งที่ชามของพวกเขาหมด Zhao Yu จะเสิร์ฟพวกเขาในเชิงรุกมากขึ้น

ยังมีอาหารเหลืออยู่ประมาณส่วนหนึ่งบนโต๊ะ “ที่เหลือให้ซู่หลานกินตอนที่เธอตื่น…”

หลังจากพูดอย่างนั้น Zhao Yu ก็ออกจากห้องของเขาทันที

“เสียงดังกราว-!”

หลังจากได้ยินเสียงประตูที่คุ้นเคยปิดลง พี่สาวทั้งสองก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ซูซิ่วหลานถามอย่างกังวลว่า “พี่สาว เขาทำอะไรอยู่”

“ฉันไม่รู้…”

Xu Meng Lan สงสัยว่าทำไมจู่ๆ Zhao Yu ถึงปฏิบัติต่อพวกเขาอย่างกรุณา

ในอดีตเขาจะไม่ปล่อยให้พวกมันกินเนื้อหนูด้วยซ้ำ

คราวนี้เขาใจกว้างอย่างน่าประหลาดใจ

“นี่อาจจะเป็นอาหารมื้อสุดท้ายก่อนการประหารชีวิตของเรา?”

Xu Xiu Lan แทบจะร้องออกมาว่า “ฉันจำได้ว่าดูรายการทีวีที่นักโทษได้ทานอาหารดีๆ ก่อนตาย…”

Xu Meng Lan สะดุ้ง แต่เธอก็ปลอบเธอว่า “ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร เราไม่ใช่นักโทษ และท้ายที่สุดเขาก็เป็นพี่เขยของคุณ…”

ในที่สุด Xu Xiu Lan ก็สงบลงและเริ่มล้างจาน

Xu Meng Lan ย่องไปที่ห้องนอนใหญ่และแอบฟังอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงถอยกลับไปอย่างลับๆ

“เขาหลับแล้วเหรอ?”

“ใช่ เขากรนเสียงดังมาก…”

“แล้วอาหารล่ะ…”

“เอาไปให้น้องสาวของคุณ…”

ในไม่ช้า Xu Xiu Lan ก็มาที่ประตูบ้านของ Xu Su Lan อย่างเงียบ ๆ พร้อมเคาะรหัสลับของพวกเขา

ประตูเปิดออกเผยให้เห็นหญิงสาวที่ดูเหมือนจะอายุเพียงสิบสี่หรือสิบห้าเท่านั้น จริงๆ แล้ว Xu Su Lan ไม่ได้เด็กขนาดนั้น เธออายุสิบเจ็ด แต่เนื่องจากขาดสารอาหาร เธอจึงดูไม่ได้รับการพัฒนา

“พี่สาว นี่มันอะไรกัน!” Xu Su Lan ไม่สามารถควบคุมระดับเสียงของเธอได้และอุทานออกมา

“ชู่ว รีบเอามันเข้ามากิน!” Xu Xiu Lan รีบปิดปากของเธอ

“พี่สาว คุณทั้งคู่ควรกินข้าวด้วย…” ซูซู่หลานไม่เต็มใจที่จะกินข้าวคนเดียวและต้องการเชิญพี่สาวสองคนของเธอมาร่วมด้วย

“เรากินไปแล้ว…”

หลังจากการชักจูงจาก Xu Xiu Lan ในที่สุด Xu Su Lan ก็หยิบอาหารเข้าไปข้างในแล้วล็อคประตูตามหลังเธอ