ผู้คนค้นพบเกี่ยวกับฐานที่ฉันสร้างบนดวงจันทร์ - บทที่ 316

บทที่ 316: มนุษย์ต่างดาว (3)

นักแปล: Dragon Boat Translation บรรณาธิการ: Dragon Boat Translation

“ถ้าเจ้าต้องการอยู่ที่นี่เพื่อกลายเป็นอุจจาระของสัตว์ประหลาดตัวนั้น อย่าขัดขวางพวกเรา!” คนที่เหลืออีกสองคนเชื่ออย่างชัดเจนว่าจ่าวหยูและคนอื่นๆ ร่วมมือกับสัตว์ประหลาดตัวนั้นและตัดสินใจที่จะหลบหนี

ในไม่ช้า กลุ่มคนเหล่านั้นก็สามารถขุดช่องเปิดที่ปิดกั้นได้สำเร็จ ชายคนนั้นเป็นผู้นำ ส่วนอีกคนตามมา โดยหมอบลงและคลานผ่านเข้าไป

หลังจากผ่านไปแล้ว หญิงคนนั้นหันกลับมามองและถามคนที่เหลืออยู่ว่า “เหมิงเหมิง ท่านจะมาหรือไม่”

“ฉัน ฉัน…”

เหมิงเหิงมีความรู้สึกขัดแย้งอย่างมาก

หญิงสาวอีกฝั่งหนึ่งหมดความอดทน “ถ้าอย่างนั้นก็อยู่ที่นี่แล้วตายไปซะ!”

เธอรีบวิ่งหนีไปกับชายคนนั้นผ่านทางท่อระบายน้ำอีกฝั่งหนึ่ง

พวกเขาหยิบคบเพลิงเพียงอันเดียว ทำให้เหมิงเหมิงรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย เธอหยุดนิ่ง แอบมองช่องเปิดที่ปิดกั้นเป็นระยะๆ จากนั้นจึงหันกลับไปมองแสงสลัวๆ ที่ทางเข้าท่อระบายน้ำ ไม่แน่ใจว่าจะทำอย่างไร

“อา-!”

เสียงกรีดร้องแหลมสูงดังมาจากอีกด้านหนึ่งของท่อระบายน้ำ

นั่นคือเขา!

เจ้าของเสียงกรีดร้องนั้นคือเพื่อนคนเดียวกันที่เพิ่งคลานออกมา

เหมิงเหมิงอยากจะวิ่งตามสัญชาตญาณ แต่เท้าของเธอดันลื่น และเธอก็ล้มลง

“ตุบ ตุบ ตุบ—!”

ได้ยินเสียงฝีเท้าที่รวดเร็ว

ในตอนที่เหมิงเหมิงพยายามจะยืนขึ้น จู่ ๆ ก็มีหัวโผล่ออกมาจากรูที่กั้นไว้

“เหมิงเหมิง ช่วยฉันด้วย—!”

เป็นผู้หญิงที่ขอร้องให้เธอออกไปจากที่นี่ก่อนหน้านี้

นางคลานไปหาเหมิงเหมิงอย่างหมดหวัง แต่ช่องเปิดนั้นแคบเกินไป จึงขัดขวางความเร็วของเธอ

ขณะที่เธอกำลังจะเสร็จ “อ๊า—!”

ครึ่งหนึ่งของร่างกายของเธอถูกดึงกลับไปอย่างกะทันหัน ราวกับว่ามีอะไรบางอย่างดึงเธอจากด้านหลังอย่างแรง

“ช่วยฉันด้วย-!”

ก่อนที่เหมิงเหมิงจะพูดอะไร ผู้หญิงคนนั้นก็หายไปพร้อมกับเสียงฟึดฟัด

“ช่วยด้วย! ช่วยฉันด้วย—!”

ในขณะนั้น เหมิง เหมิงไม่สามารถยับยั้งชั่งใจได้อีกต่อไป และกรีดร้องเสียงดัง

ทันใดนั้น ก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นจากด้านหลัง

เมื่อได้ยินเสียงดัง จ้าวหยูก็รีบวิ่งเข้าไป

เพียงมองไปที่รูที่เปิดออกเพียงครั้งเดียว เขาก็เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

พวกเขาคงจะได้ทำลายสิ่งกีดขวางออกไปเอง และเป็นผลให้พวกเขาสองคนถูกมนุษย์ต่างดาวฆ่าตาย

ทหาร 2 นายถือคบเพลิงส่องสว่างไปที่ช่องเปิดที่ปิดกั้น

ทหารที่เหลือยกปืนขึ้นเล็งไปที่รู รอให้มนุษย์ต่างดาวปรากฏตัว

หลังจากรอคอยมาเป็นเวลานานและไม่มีวี่แววของมนุษย์ต่างดาว จ้าวหยูก็รู้ว่ามันคงไม่โผล่ออกมาจากตรงนั้น

เขาสั่งลูกน้องให้ปิดล้อมพื้นที่ทันที

“ปัง—!” “ปัง-!” “ปัง-!”

เสียงปืนดังขึ้นจากด้านหลังเขา

ทางเข้า?

มนุษย์ต่างดาวได้วนเวียนไปที่ทางเข้าและโจมตีกองกำลังของเขา

จ่าวหยูสั่งให้ทุกคนกลับไปอย่างรวดเร็วในขณะที่เขาสั่งให้เพียงไม่กี่คนเฝ้าทางเข้า ครั้งหนึ่งเขาเกือบจะถึงจุดซุ่มโจมตี จ่าวหยูเห็นเสาแหลมคมอยู่ที่หน้าอกของทหารคนหนึ่ง มันคือหางของมนุษย์ต่างดาว

ทว่า ทหารผู้นี้ซึ่งร่างกายถูกสัตว์ร้ายแทง ยังคงยึดหางของมันไว้อย่างสิ้นหวัง และไม่ยอมปล่อย

ขณะเดียวกัน ทหารอีกหลายคนในบริเวณใกล้เคียงก็กำลังจับหางของมันไว้แน่น

จ่าวหยูตระหนักถึงความคล่องแคล่วของสิ่งมีชีวิตชนิดนี้ จึงสั่งทหารของเขาให้จับมนุษย์ต่างดาวตัวนั้นด้วยพลังทั้งหมดที่มี

“ยิงเลย ไม่ต้องยั้งมือ ฆ่ามันซะ!”

จ้าวหยูสั่งการ

ร่างกายของทหารทั้งหมดถูกโคลนขึ้นมา และสมองของพวกเขาถูกควบคุมด้วยชิป ทำให้พวกเขาดูเหมือนหุ่นยนต์ที่สวมชุดผิวหนังมนุษย์มากขึ้น ไม่มีใครกลัวหรือเจ็บปวด และนี่คือจุดที่ต้องจับมนุษย์ต่างดาวให้ทัน

“รัตตาตาท—!”

ทันใดนั้น ทหารคนอื่นๆ ก็กดไกปืนอย่างไม่ลดละ ทำให้มีกระสุนจำนวนมากยิงไปที่สัตว์ตัวนั้น โดยไม่สนใจความปลอดภัยของทหารที่ถือมันไว้

“แกร๊ก!” “แกร๊ก!”

เมื่อกระสุนปืนหมดลง ทหารทั้งสี่คนที่จับสัตว์ร้ายอยู่ด้านหลังก็นอนนิ่งอยู่

เมื่อมองผ่านช่องว่าง จ่าวหยูก็เห็นหางของสิ่งมีชีวิตนั้นยังคงฝังอยู่ในช่องท้องของทหารโดยไม่เคลื่อนไหว

“ไปตรวจดูสิ!”

ทหารสองนายซึ่งถือดาบปลายปืนเข้ามาตรวจสอบที่เกิดเหตุ และผลปรากฏว่าชัดเจน

มนุษย์ต่างดาวยังคงดิ้นรนอยู่พักหนึ่งก่อนที่จะตาย!

“จัดการมันซะ!”

อย่างไรก็ตาม จ่าวหยูไม่ได้รีบไปดูสัตว์ร้ายนั้นอย่างใกล้ชิด แต่กลับสั่งให้ทหารโจมตีที่หัวของมันอีกครั้ง

พวกเขาใช้ดาบปลายปืนสามเล่ม โดยแต่ละเล่มกัดกร่อนไป ก่อนที่จะตัดศีรษะของสัตว์ตัวนั้นออกไปทั้งหมดในที่สุด

ในขณะเดียวกัน Zhao Yu ได้รับการแจ้งเตือนจากระบบ

[Daily mission completed. Reward: 50 Technology Points.]

ตอนนี้เองที่เขาเข้าไปใกล้เพื่อจะได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของเอเลี่ยนอย่างชัดเจน ร่างของมันยาวกว่าสองเมตร หัวยาวครึ่งเมตร และหางยาวกว่าสามเมตร ร่างกายทั้งหมดของมันสวมเกราะสีดำสนิท ไม่ต่างจากภาพที่เขานึกไว้มากนัก

“ร้อน-!”

เลือดของมนุษย์ต่างดาวไหลไม่หยุดจนกัดกร่อนจนเป็นหลุมขนาดใหญ่บนพื้นดิน

จ้าวหยูสั่งให้เอาสิ่งกีดขวางออกไป เตรียมออกเดินทางจากอีกฝั่งหนึ่ง

“มันตายแล้วเหรอ?!”

“เจ้าสัตว์ประหลาดนั่นตายแล้วเหรอ?!”

นักเรียนหญิงที่เหลือมีท่าทางสั่นเทิ้มอย่างเห็นได้ชัด ร่างกายของเธอยังคงสั่นเทา “ใช่!”

“ตอนนี้คุณปลอดภัยแล้ว”

จ้าวหยูเสนอความมั่นใจสั้นๆ ก่อนที่จะเดินตามทหารออกไปทางทางออกอีกทางหนึ่ง

เขาพบศพผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งยังคงลืมตาค้างด้วยความหวาดกลัว เดินไปอีกไม่กี่ก้าวก็พบศพอีกศพ

เหมิงเหมิง นักเรียนหญิงนั้นไม่ต้องการอยู่ต่ออย่างแน่นอน เธอยืนอยู่ท่ามกลางทหารและรู้สึกเสียใจเมื่อเห็นเพื่อนของเธอที่เมื่อสักครู่ยังสบายดีอยู่ กลับต้องเสียชีวิตไป

อย่างไรก็ตาม เธอไม่กล้าหยุดแม้แต่วินาทีเดียวเพื่อไว้อาลัยและเดินตามหลังจ่าวหยูอย่างรวดเร็ว

ไม่นานกลุ่มดังกล่าวก็ออกจากท่อระบายน้ำ

พร้อมกับพวกเขานั้นก็มีศพของมนุษย์ต่างดาวอยู่ด้วย

จ่าวหยูไม่ได้ลืมว่าในเตารีไซเคิล ร่างกายของมนุษย์ต่างดาวเหล่านี้ถูกจัดประเภทเป็นเนื้อพิเศษ ซึ่งสามารถใช้สร้างกองกำลังพิเศษในอนาคตได้

เขาจึงวางแผนนำมนุษย์ต่างดาวตัวนี้กลับมา!

ในส่วนของทหารที่เสียชีวิต Zhao Yu ได้ทำเปลหามขึ้นมาเพื่อใช้ในการขนย้ายและรีไซเคิลพวกเขา

“แค่นี้ก็ปลอดภัยแล้ว ไม่ต้องตามเรามาอีก”

เหมิงเหมิงยังคงติดตามเขาอยู่ จ่าวหยูจึงโบกมือไล่เธอออกไป โดยบอกว่าเธอควรอยู่ที่นี่

“ได้โปรดพาฉันไปด้วย!”

เหมิงเหมิงขอร้องที่จะไปกับจ่าวหยู

จากนั้น Zhao Yu ก็ใช้โอกาสนี้สังเกตเธออย่างใกล้ชิด ซึ่งเป็นหญิงสาวหน้าตาธรรมดาๆ คนหนึ่งที่ดูเหมือนว่าจะมีอายุต้นยี่สิบปี

“ฉันไม่สมควรพาคุณไปด้วย…”

จ่าวหยูครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แต่การทิ้งเธอไว้ที่นี่ก็ดูไม่ถูกต้องเช่นกัน เขาลูบคางและคิดที่จะแนะนำเธอให้ไปที่หมู่บ้านเหมิงเฮาส์ใกล้ๆ

อย่างไรก็ตาม เขามีภาระหน้าที่ที่ต้องดูแล

“ก่อนอื่น ฉันขอชี้แจงก่อนว่าสิ่งมีชีวิตต่างดาวตัวนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับฉัน เราประจำการอยู่ในโรงงานเคมีชั่วคราวเพื่อปฏิบัติภารกิจ สิ่งที่เกิดขึ้นที่นั่นไม่เกี่ยวข้องกับเรา…”

“ครับ ผมเข้าใจ…” เหมิงเหมิงไม่กล้าขัดจังหวะ แต่พยักหน้าเห็นด้วยกับสิ่งที่จ่าวหยูพูด

“ดี.”

“ฉันจะพาคุณไปที่หมู่บ้านอื่นได้ แต่ถ้าคุณพูดออกไปโดยไม่คิด แม้ว่าคุณจะหนีไปจนสุดขอบโลก ฉันก็จะตามล่าคุณ”

ภัยคุกคามนี้ทำให้เหมิงเหมิงตกใจอย่างเห็นได้ชัด เธอจึงรีบรับประกันว่าจะเก็บเหตุการณ์ทั้งหมดไว้กับตัวเอง รวมถึงการเผชิญหน้ากับมนุษย์ต่างดาวด้วย

จ่าวหยูไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้ว ทั้งรูปร่างหน้าตาที่น่าสงสัย เครื่องแต่งกายทางทหาร และช่วงเวลาที่พวกเขาอยู่ที่โรงงานเคมีซึ่งตรงกับการปรากฏตัวของสิ่งมีชีวิตปรสิต ทำให้พวกเขาดูเหมือนผู้ร้าย

หลังจากที่แน่ใจในดุลยพินิจของเหมิงเหมิงแล้ว จ่าวหยูจึงเดินทางกลับฐานอีกครั้ง

ในภารกิจครั้งนี้ ทหารสี่นายต้องสูญเสียไป ซึ่งถือเป็นผลลัพธ์ที่ดีกว่าที่จ่าวหยูคาดไว้ หากในอนาคตมีภารกิจสังหารมนุษย์ต่างดาวอีก เขาก็รู้ว่าจะต้องดำเนินการอย่างไรต่อไป..