ผู้คนค้นพบเกี่ยวกับฐานที่ฉันสร้างบนดวงจันทร์ - บทที่ 78

บทที่ 78: เหตุการณ์เหนือธรรมชาติ?

ผู้แปล: บรรณาธิการแปลเรือมังกร: แปลเรือมังกร

ภายในฐาน Xia Du

“คุณคิดว่าเอเลี่ยนรู้ไหมว่าเรากำลังสร้างเมืองที่ถูกฝังอยู่” สมาชิกสภาโจวถามด้วยความกังวล

“ฉันไม่เชื่ออย่างนั้น!”

ผู้พันชูส่ายหัว “จางเต่าบินยานอวกาศไปยังดวงจันทร์ เราใส่อนุภาคลงไป และห้านาทีต่อมา อนุภาคก็ระบุว่ามีคนสังเกตเห็นแล้ว สิ่งนี้ชี้ให้เห็นว่ามนุษย์ต่างดาวไม่ได้สร้างความก้าวหน้าใด ๆ ในเรื่องพัวพันควอนตัม”

“ฐานทัพลับทั้งสิบสามแห่งในดินแดนที่ไม่มีคนอาศัยอยู่มีอนุภาคเหมือนกัน แต่ก็ยังไม่มีใครสังเกตเห็น…”

อนุภาคเหล่านี้ถูกจัดเตรียมไว้อย่างรอบคอบ แม้แต่กองกำลังท้องถิ่นก็ไม่รู้เรื่องนี้ ในตอนแรก พวกมันถูกใช้เพื่อตรวจสอบว่าพวกมันอยู่ภายใต้การสอดแนมของกองกำลังต่างชาติหรือไม่ ตอนนี้สามารถใช้เพื่อติดตามกิจกรรมของมนุษย์ต่างดาวได้

การทดลองการแทรกแซงแบบสลิตคู่ได้พิสูจน์แล้วว่าการสังเกตของมนุษย์และการสังเกตด้วยเครื่องจักรจะให้ผลสองสถานะที่แตกต่างกัน ดังนั้นหลักการของการพัวพันกับควอนตัมจึงกลายเป็นเครื่องมือสำคัญในการตรวจจับการโจรกรรมข้อมูล

• •

“เจ้านายใหม่ค่อนข้างมีความต้องการมาก แม้จะถึงเวลาที่ต้องเลิกงาน แต่เขาก็ยังยืนยันว่าเราจะทำงานต่อไป และไม่มีคำพูดใดเกี่ยวกับการขึ้นเงินเดือน…” ซันฟานพึมพำ ขณะใช้งานอุปกรณ์ขุดในฐานใต้ดินที่ตั้งอยู่ในดินแดนที่ไม่มีคนอาศัยอยู่

ทันใดนั้น มีบางอย่างกะพริบบนอุปกรณ์

“นั่นคืออะไร?!”

ซันฟานอุทาน จ้องมองที่หน้าจอ แต่ไม่เห็นอะไรผิดปกติ

เขาโน้มตัวลงจากรถ เปิดไฟที่หมวกเพื่อสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัว หลังจากไม่พบสิ่งผิดปกติ เขาก็กลับมานั่งต่อ

“คุณกำลังหลอกตัวเอง ซันฟาน! คุณต้องเห็นสิ่งต่าง ๆ!” เขาเยาะเย้ยตัวเอง ส่ายหัวและหัวเราะเบา ๆ กับปฏิกิริยาที่มากเกินไปของเขา

พวกเขาอยู่ใต้ดินหนึ่งพันห้าร้อยเมตร สิ่งมีชีวิตใดที่สามารถอยู่รอดได้ในระดับความลึกนี้? หากมีสิ่งใดอาศัยอยู่ที่นี่ มันจะเป็นจุลินทรีย์

“โห่!”

ทันทีที่เขานั่งลง หน้าจอที่อยู่ตรงหน้าเขาก็สั่นอีกครั้ง ทำให้ซันฟานตกใจมากจนเขาตั้งตัวตรงและเอาหัวโขกหลังคารถ

“อุ๊ย!”

เขาลูบหัวที่สั่นเทาและมองไปที่หลังคารถ จากนั้นก็มองที่หน้าจอ ยังไม่มีกิจกรรมใดๆ.

แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถนั่งเฉยๆ และเพิกเฉยต่อมันได้ เขาคว้าพลั่วกระโดดลงจากรถขุดแล้วเดินไปที่หลุม

” นั่นใคร?!”

ซันฟานร้องตะโกนออกมา เงี่ยหูเพื่อรับการตอบสนองใดๆ หลังจากไม่ได้ยินสิ่งใด เขาก็เดินต่อไปอย่างระมัดระวัง

ซุนฟานตื่นตัวอย่างมาก ร่างกายของเขาตึงเครียดและเหงื่อเลอะด้ามพลั่วในมือของเขา

ไม่ว่าตอนนี้เขาแทบจะไม่สามารถสนใจเรื่องนั้นได้เลย ดวงตาของเขาเบิกกว้าง สแกนบริเวณที่ส่องสว่างจากโคมไฟหมวกของเขาอย่างต่อเนื่อง

เมื่อเขาไปถึงจุดที่อุปกรณ์ตรวจจับส่งสัญญาณ เขาก็ใช้พลั่วกระทุ้งพื้นสองครั้ง เมื่อไม่เห็นการตอบสนอง เขาจึงขุดลึกลงไปอีกเล็กน้อย

ดินที่ขุดขึ้นมาดูธรรมดา

“ให้ตายเถอะ นั่นทำให้ฉันกลัวจริงๆ!”

ซันฟานหายใจออก โดยตระหนักว่าความเครียดของเขาเริ่มลดลงในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ถึงเวลาที่เขาสงบสติอารมณ์ได้แล้ว

ขณะที่เขาหันหลังกลับ กำแพงด้านหลังก็ดูมีชีวิตชีวาขึ้นมา มีหลุมปรากฏขึ้นและยิงตาข่ายออกไป

“อะไรนะ…”

“ช่วย!”

การขอความช่วยเหลือจากซันฟานถูกตัดสายเกินไป ทันใดนั้น รูก็หายไป เหลือเพียงกำแพงเหมือนเดิม

• • •

“ถ้าฉันมีนาฬิกาควบคุมแบบสัมผัสฉายตอนนี้…”

จูกัดเต๋าถอนหายใจ สวมหูฟังอย่างสบาย ๆ และนั่งชมวิดีโอสั้น ๆ บนโทรศัพท์ของเขา

ในขณะที่เขากำลังสนุกสนานอยู่นั้น เสียงเคาะอย่างเร่งด่วนก็เข้ามาขัดขวางช่วงเวลานั้น

“หัวหน้า เรามีปัญหา!”

สาปแช่ง!

จูกัดเต๋าตกใจ ร่างกายของเขาสั่น เขารวบรวมตัวเองอย่างรวดเร็วและเปิดประตู

“เกิดอะไรขึ้น? ฉันแค่กำลังงีบหลับ…”

ข้างนอก ผู้บังคับบัญชาสองคนยืนด้วยความตื่นตระหนก “หัวหน้า ซุนฟานหายตัวไป…”

“ซันฟาน จากทีมของเราเหรอ?”

“ใช่ เขารับผิดชอบงานระดับต่ำสุด เขาไม่มาสายตอนกลางคืน…”

“เราคิดว่าเขาอาจจะเสียเวลาไปแล้วจึงส่งคนไปตามหาเขา…”

“แต่เขาไม่ได้อยู่ที่โต๊ะหรือในห้องของเขา…”

จูกัดเต๋าขมวดคิ้ว “ด้วยฐานขนาดนี้ เขาอาจจะกำลังเดินไปที่ไหนสักแห่ง…”

“ไม่ครับบอส เรามีการเฝ้าระวังในฐานของเรา ภาพแสดงให้เห็นว่าซันฟานไม่ได้ออกมาตั้งแต่เขาเข้าไปในพื้นที่ทำงานที่อยู่ชั้นล่างสุด!”

“อะไร?!”

ดวงตาของจูกัดเทาหรี่ลง ท่าทางสบาย ๆ ครั้งหนึ่งของเขาเปลี่ยนไปเมื่อความอยากรู้อยากเห็นของเขาป่องๆ

“พาฉันไปที่ห้องเฝ้าระวัง” ฉันอยากเห็นสถานการณ์ด้วยตัวเอง!”

ในไม่ช้า เขาก็ล็อคห้องทำงานและรีบไปที่ห้องเฝ้าระวัง

“ดูสิ หลังการประชุม ซุนฟานไปที่ชั้นล่างสุดในชุดทำงานของเขา และเขาก็ไม่โผล่ออกมาเลยตั้งแต่นั้นมา…”

จูกัดเทาดูภาพและแน่นอนว่า นอกเหนือจากเจ้าหน้าที่ที่เข้าไปตามหาซันฟานแล้ว เขาก็ไม่ปรากฏตัวอีกเลย

“มีวิธีอื่นอีกไหม?”

“ไม่ บริเวณนี้มีทางเข้าเพียงทางเดียวเท่านั้น…”

“พาฉันไปที่นั่น!”

จูกัดเต๋าสงสัย เขาจำเป็นต้องดูตัวเองว่าเกิดอะไรขึ้น

ในขณะเดียวกัน เขาชี้ไปที่คนสองสามคนในวิดีโอที่ไปหาซันฟานแล้วพูดว่า “ให้พวกเขาไปด้วย…”

ถ้ามีคนหายตัวไปจากห้องลับแบบนี้จริงๆ ก็มีแนวโน้มว่าคนร้ายจะอยู่ในหมู่พวกเขา

จูกัดเต๋านำทีมของเขาลึกเข้าไปในอาคาร หลังจากตรวจดูรอบๆ อย่างละเอียดแล้ว ก็ชัดเจนว่าไม่มีทางออกอื่น

“ตรวจสอบหลุม บางทีอาจมีคนฝังเขาไว้ที่นั่น…”

ทุกคนตกตะลึง

ไม่ว่าอย่างไรพวกเขาก็เงียบ รวมตัวกันเป็นกลุ่มเล็กๆ พวกเขาเริ่มค้นหาทั่วทั้งอุโมงค์

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ทุกคนถูกปกคลุมไปด้วยสิ่งสกปรก แต่ไม่มีวี่แววของซันฟาน

ตอนนี้จูกัดเทามีความกังวลอย่างเห็นได้ชัด เขาคิดถึงความเป็นไปได้อีกอย่างหนึ่งจึงรีบกลับไปที่ห้องเฝ้าระวัง

หลังจากตรวจสอบหลายครั้ง ความสับสนของเขาก็ทวีความรุนแรงมากขึ้น

“ภาพจากกล้องวงจรปิดไม่เสียหาย ไม่มีหลักฐานของการปลอมแปลง…”

“ชายสุขภาพดีหายตัวไปในหลุม”

ทันใดนั้น ผู้บังคับบัญชารีบเข้ามาและรายงานว่า “หัวหน้า พลั่วอันหนึ่งของซุนฟานหายไป…”

“พลั่ววิศวกรรมเหรอ?

หัวหน้างานคาดเดาว่า “เป็นไปได้ไหมที่ซันฟานไม่สามารถรับมือกับแรงกดดันได้และใช้พลั่วทางวิศวกรรมขุดหลุมศพของเขาเอง”

“น่าขัน!”

จูกัดเถาตีกลองและกล่าวอย่างเด็ดขาดว่า “ฉันอยากให้ทุกคนค้นหาซุนฟานที่ฐานอย่างละเอียด ฉันจำเป็นต้องรู้ว่าเขามีชีวิตอยู่หรือตายไปแล้ว!”

จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นและมุ่งหน้าไปยังทางเข้าฐาน

เขาถามผู้คุมว่ามีใครออกจากฐานหรือไม่ แต่คำตอบคือไม่

ด้วยความสงสัย จูกัดเถาจึงตัดสินใจตรวจสอบข้อมูลด้วยตนเองโดยการตรวจสอบภาพจากกล้องวงจรปิดที่ทางเข้า ปรากฏว่าไม่มีใครจากไป

เมื่อพิจารณาว่าฐานนั้นถูกสร้างขึ้นใต้ดินโดยมีทางออกเพียงทางเดียว นั่นหมายความว่าซันฟานยังต้องอยู่ข้างใน ไม่ว่าเขาซ่อนตัวอยู่หรือมีคนอื่นซ่อนเขาไว้

หกชั่วโมงต่อมา แม้ว่าฐานจะถูกตรวจสี่หรือห้าครั้ง แต่ก็ยังไม่มีวี่แววของซุนฟาน

อารมณ์อันเบิกบานใจที่จูกัดเต๋าเริ่มต้นวันใหม่ได้หายไปนานแล้ว ถูกแทนที่ด้วยความรู้สึกอุบายอันเข้มข้น

เขาพิจารณาสถานการณ์ที่เป็นไปได้ทั้งหมด แม้จะไปไกลถึงการตรวจสอบวงสังคมของซุนฟาน แต่ก็ไม่มีประโยชน์

ในสำนักงาน พนักงานทั้งหมดรวมตัวกันและกระซิบเกี่ยวกับการหายตัวไปอย่างลึกลับของซุนฟาน

ในระหว่างนี้ ผู้บังคับบัญชากล้าแนะนำว่า “เจ้านาย เขาเจอผีได้ไหม?”

“ไร้สาระ!”

ด้วยความโกรธ จูกัดเต๋าตำหนิเขาว่า “หยุดแพร่กระจายความเชื่อโชคลางได้แล้ว ในฐานะหัวหน้างาน คุณควรรู้ดีกว่านี้!”

ผู้บังคับบัญชากลัวที่จะเงียบไม่พูดอะไรอีกต่อไป

จากการสำรวจพนักงานของเขา จูกัด เต๋า พบว่าพวกเขาส่วนใหญ่มีความกลัวอย่างเห็นได้ชัด ดูเหมือนกลัวสิ่งเหนือธรรมชาติบางอย่างอย่างแท้จริง

ผิดหวังเขาส่ายหัวแล้วถอยกลับไปที่ห้องทำงานของเขา เขาบันทึกสถานการณ์และส่งรายงานไปยัง Xia Du..