ผู้คนค้นพบเกี่ยวกับฐานที่ฉันสร้างบนดวงจันทร์ - บทที่ 81

บทที่ 81: โครงการวิจัยนิวเคลียร์ฟิวชั่น

ผู้แปล: บรรณาธิการแปลเรือมังกร: แปลเรือมังกร

“ฉันหิวมาก!”

“ฉันต้องฉี่นะคุณโรบ็อต ให้ฉันไปฉี่ก่อนก่อนจะมัดฉันอีกครั้งได้ไหม” ภายในพื้นที่รวบรวมทรัพยากรของเขตไม่มีใครอยู่ มีคนนอนอยู่บนพื้นและคร่ำครวญ

จูกัดเต๋าไม่ได้พูด เขาต้องการอนุรักษ์พลังงานไว้จนกว่าหุ่นยนต์จะพาพวกมันออกไปจากโลก

เขาสังเกตสภาพแวดล้อมรอบตัวพวกเขาอย่างระมัดระวัง สนามพลังมีพื้นที่ครอบคลุมจำกัด และนอกเหนือจากเหมืองแล้ว มีเพียงพวกเขาเท่านั้น

เหมืองเต็มแล้วครึ่งหนึ่ง และดูเหมือนว่าอีกครึ่งวันหรือประมาณนั้น เหมืองก็จะเต็มหมด

หุ่นยนต์ทำงานตามโปรแกรมของพวกเขา ไม่มีประโยชน์ที่จะพูดอะไรตอนนี้ เมื่อพวกเขาไปถึงอวกาศและการสื่อสารกลับคืนมา มนุษย์ต่างดาวก็น่าจะค้นพบพวกมัน

ทันใดนั้น Zhuge Tao สังเกตเห็นว่าหุ่นยนต์ขุดที่เพิ่งมาถึงหลังจากทิ้งแร่แล้วไม่ได้ขุดต่อไป พวกเขาหยุดอยู่กับที่แทน

ดวงตาของเขาสว่างขึ้นและเขาพูดว่า “หยุดตะโกนได้แล้ว เรากำลังจะออกจากที่นี่…” ทันทีที่เขาพูดอย่างนั้น ทุกคนก็ได้รับความสนใจจากทุกคนทันที และพวกเขาก็ขอรายละเอียดอย่างกระตือรือร้น

จูกัดเต๋าอธิบายสั้นๆ

“ท่านผู้นำ เมื่อเราไปถึงอวกาศแล้ว พวกเอเลี่ยนจะปล่อยเราไปจริงๆ เหรอ!”

“แน่นอน!”

Zhuge Tao ยิ้มเบา ๆ “ฉันเป็นส่วนหนึ่งของ Great Xia Think Tank นี่เป็นความเข้าใจผิดอย่างแน่นอน เมื่อฉันได้พบกับเอเลี่ยนและอธิบายแล้ว เราก็จะกลับไป…”

คนอื่นๆ รู้สึกตื่นเต้นทันที

หลังจากรอเกือบหนึ่งชั่วโมง หุ่นยนต์เสี่ยวเทียนทั้งหมดก็โผล่ขึ้นมาจากพื้นดิน

ทันใดนั้นหุ่นยนต์ก็ยิงขึ้นมาจากพื้นและบินขึ้นไปบนท้องฟ้า

สามนาทีต่อมา เรือรบขนาดยักษ์ที่มีความยาวนับหมื่นเมตรก็ค่อยๆ ลงมา

“นี่มันอะไรกัน นี่คือยานอวกาศของมนุษย์ต่างดาวเหรอ!”

“มันใหญ่มาก!”

ฝูงชนตกใจมาก

ก่อนที่พวกเขาจะพูดคุยกันต่อ ด้านล่างของเรือรบก็เปิดออก เปล่งแสงสีขาวที่พาทุกคนและทุ่นระเบิดขึ้นมาพร้อมกัน

ในเขตฉางอันบลูมูน ทรัพยากรมูลค่าแปดร้อยล้านดอลลาร์บลูมูนพร้อมแล้ว

ด้วยความช่วยเหลือของเทคโนโลยีแหนบแบบเบา Zhao Yu จึงไม่จำเป็นต้องใช้ความพยายามมากนัก ทรัพยากรทั้งหมดถูกบรรทุกลงเรือ

ขณะที่พวกเขากำลังจะออกจากโลก ลุงดาก็ฉายภาพตัวเองต่อหน้าจ้าวหยู

“ผู้บัญชาการ พวกเซียวเทียนได้จับกลุ่มมนุษย์โลกแล้ว…”

“อืม?”

Zhao Yu ผงะและสอบถามเกี่ยวกับสถานการณ์

ลุงดา อธิบายว่า “เหตุเกิดที่จุดรวบรวมทรัพยากรในเขตที่ไม่มีคนอยู่อาศัย มีฐานทัพใต้ดินที่นั่น และชาวเซียวเทียนก็นำทรัพยากรและผู้คนกลับมารวมกัน…”

“ถ้าอย่างนั้นก็ส่งพวกเขากลับ…”

“ผู้บัญชาการ ฉันมีเรื่องขอร้อง…”

“ไปข้างหน้า”

“ฉันอยากพามนุษย์โลกเหล่านี้ไปดวงจันทร์!”

ด้วยความอยากรู้อยากเห็น Zhao Yu จึงถามว่า “คุณวางแผนจะทำอะไรกับพวกเขาบนดวงจันทร์!”

“ฉันตั้งใจที่จะสร้างโซนทดลองและสังเกตพฤติกรรมและรูปแบบการคิดของพวกเขาเพื่อเป็นตัวแทนของมนุษยชาติ…”

“เมื่อการทดลองสิ้นสุดลง ฉันจะส่งพวกมันกลับคืนสู่โลกโดยสมบูรณ์…”

“ได้เลย ทำตามที่ใจต้องการ!”

“อาจารย์หลิว ตัวแทนจากสหพันธ์โลกมาถึงแล้ว…”

“สหพันธ์โลก?”

ภายในสถาบันวิจัย ชายชราวางเครื่องมือในมือลง แสดงความสับสนบนใบหน้าของเขา “พวกเขามาที่นี่เพื่ออะไร”

“กรุณาปล่อยให้พวกเขาเข้ามา!”

“ใช่!”

นักเรียนวัยกลางคนจากไปอย่างรวดเร็ว ในเวลาไม่นาน คนสองคนที่สวมชุดของสหพันธรัฐก็เดินเข้ามา

“ศาสตราจารย์หลิว สวัสดี เรามาจากสหพันธ์โลก…”

“ฉันเข้าใจแล้ว บอกจุดประสงค์ของคุณมา!”

ศาสตราจารย์หลิวไม่สนใจพนักงานเหล่านี้และตอบอย่างสบายๆ

“เรามีโครงการและอยากเชิญคุณเข้าร่วม…”

“ผมยุ่งอยู่!”

ศาสตราจารย์หลิวปฏิเสธทันที โดยชี้ไปที่เครื่องมือที่อยู่ตรงหน้าเขาแล้วพูดว่า “ฉันอยู่ในจุดวิกฤติในการวิจัยของฉัน ถ้าฉันจากไปตอนนี้ ความพยายามสามปีจะสูญเปล่า…”

เจ้าหน้าที่ของสหพันธ์แลกเปลี่ยนสายตากัน โดยจำได้ว่าสมาชิกสภา Chu ได้ให้วิธีจัดการกับคำเชิญจากอาจารย์หลายๆ คนก่อนที่พวกเขาจะจากไป พวกเขาพูดขึ้น:

“โครงการนี้สามารถเข้าร่วมได้โดยสมาชิกของสถาบันเทคโนโลยีเท่านั้น หากคุณเข้าร่วม…”

การแสดงออกของศาสตราจารย์หลิวเปลี่ยนไปอย่างมาก เขาเบิกตากว้างและถามอย่างตื่นเต้นว่า “ถ้าฉันเข้าร่วมโครงการนี้จะอนุญาตให้ฉันเข้าสถาบันเทคโนโลยีได้หรือไม่”

ความแตกต่างอย่างสิ้นเชิงในการตอบสนองของอีกฝ่ายทำให้เจ้าหน้าที่ทั้งสองของสหพันธ์ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง

“ใช่ ตราบใดที่คุณเข้าร่วม…”

“แล้วฉันจะไป!”

นักเรียนวัยกลางคนที่อยู่ข้างๆ พวกเขาตกใจและพูดอย่างรวดเร็วว่า “ศาสตราจารย์ พวกเราทำโปรเจ็กต์นี้มาสามปีแล้ว และเรากำลังจะทำให้สำเร็จ…”

ศาสตราจารย์หลิวหันไปหาเจ้าหน้าที่ทั้งสองแล้วถามว่า “ฉันขอทราบได้ไหมว่าโครงการนี้จะเริ่มเมื่อใด”

“ตอนนี้!”

ศาสตราจารย์หลิวขมวดคิ้ว ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดกับนักเรียนว่า “ฉันจะทิ้งส่วนที่ยังทำไม่เสร็จไว้ให้คุณ ฉันต้องไปกับพวกเขา…”

“อา?”

นักเรียนวัยกลางคนดูหวาดกลัว “ศาสตราจารย์ ฉันจัดการได้ไหม”

“ในที่สุดคุณจะต้องเติบโตขึ้น ให้มันลอง!”

หลังจากพูดอย่างนั้น ศาสตราจารย์หลิวก็เดินตามเจ้าหน้าที่ทั้งสองออกจากสถาบันวิจัย

เขาต้องประหลาดใจที่มีเฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่งรออยู่ที่ทางเข้าอยู่แล้ว

“เหตุใดจึงเร่งด่วนเช่นนี้”

ศาสตราจารย์หลิวรู้สึกงุนงงและถามว่า “โครงการนี้คืออะไร!”

เจ้าหน้าที่ของสหพันธรัฐค่อยๆ พูดสามคำออกมาช้าๆ “นิวเคลียร์ฟิวชั่น!”

“อะไร?!”

ศาสตราจารย์หลิวตกใจจึงรีบถามรายละเอียดเพิ่มเติม อย่างไรก็ตาม เจ้าหน้าที่ทั้งสองยังคงปากแข็งและไม่ได้พูดอะไรอีก

ศาสตราจารย์หลิวไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องขึ้นเฮลิคอปเตอร์อย่างรวดเร็ว ขณะที่จิตใจของเขาวุ่นวายกับความคิดเกี่ยวกับนิวเคลียร์ฟิวชัน

“หวือ-!”

เฮลิคอปเตอร์บินขึ้นด้วยเสียงคำราม มุ่งหน้าไปยังเมืองชายฝั่งใน Great Xia

หากใครซูมสายตาออกไป พวกเขาจะพบว่าในขณะนี้ มีเฮลิคอปเตอร์หลายร้อยหรือหลายพันลำบินขึ้นจากสถานที่ต่างๆ ทั่วโลก

พวกเขาทั้งหมดมีจุดหมายเดียว นั่นคือมหานครแห่งเซี่ยที่ยิ่งใหญ่ เพื่อเข้าร่วมในโครงการวิจัยนิวเคลียร์ฟิวชั่น!