ผู้คนค้นพบเกี่ยวกับฐานที่ฉันสร้างบนดวงจันทร์ - บทที่ 82

บทที่ 82: ดวงจันทร์เปลี่ยนไปมาก

ผู้แปล: บรรณาธิการแปลเรือมังกร: แปลเรือมังกร

บนเรือขนส่ง นักโทษ 88 คนถูกหุ่นยนต์คลายพันธนาการ พวกเขาได้รับอิสรภาพชั่วคราว

อย่างไรก็ตาม การเคลื่อนไหวของพวกเขายังคงถูกจำกัดเนื่องจากหุ่นยนต์กำลังติดตามกิจกรรมของพวกเขา

ถึงกระนั้น ผู้คนก็ค่อนข้างมีความสุข

“พี่จู้ คุณพูดถูก! พวกมันปล่อยเราให้เป็นอิสระจริงๆ เมื่อเราออกไปนอกอวกาศ…”

“ต่อไปพวกเขาน่าจะส่งพวกเรากลับบ้านใช่ไหม!”

จูกัดเต๋าเข้าใกล้ขอบยานอวกาศ มองทิวทัศน์ที่ผ่านไปอย่างรวดเร็วนอกหน้าต่าง เขามีความรู้สึกเป็นลางไม่ดีว่าอาจมีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้น

การปล่อยพวกมันหมายความว่าเอเลี่ยนตระหนักถึงการมีอยู่ของพวกมัน และถ้าพูดตามตรรกะแล้ว พวกมันควรถูกส่งกลับมายังโลก

แต่ตอนนี้เรือกำลังมุ่งหน้าไปในทิศทางตรงกันข้าม ดูเหมือนจะมุ่งหน้าไปยังดวงจันทร์

“ฉันไม่อยากเป็นฮีโร่!

จูกัดเต๋าแทบจะน้ำตาไหล มันควรจะเป็นจางเทาที่กำลังไปที่ฐานของมนุษย์ต่างดาว เขาไม่อยากไปจริงๆ!

สามชั่วโมงผ่านไป และเพื่อนร่วมงานของพวกเขาตระหนักมานานแล้วว่ามีบางอย่างผิดปกติ พวกเขาบินมาเป็นเวลานานโดยไม่ได้ลงจอด ทำให้พวกเขาตั้งคำถามกับจูกัดเต๋าอย่างไม่ลดละ

“ฉันไม่รู้ ฉันไม่ใช่มนุษย์ต่างดาว…”

จูกัดเต๋าเริ่มหมดความอดทน ขณะที่เขากำลังพูด เขาก็หยุดกะทันหัน สายตาของเขาจับจ้องไปที่บางสิ่งนอกหน้าต่าง

“นั่นคืออะไร?!

มีคนงุนงงเมื่อมองดูวัตถุที่เข้ามาใกล้นอกหน้าต่างมากขึ้นเรื่อยๆ แล้วอุทานว่า “มันคือยานอวกาศ!”

“ยานอวกาศกระต่ายขาว…”

จูกัดเต๋ามองเข้าไปใกล้ยิ่งขึ้นและตระหนักว่าเป็นยานอวกาศที่จางเต๋าได้ออกเดินทางเข้าไป

เรือขนส่งที่พวกเขาอยู่บนนั้นรวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ เพียงไม่กี่วินาทีหลังจากพบยานอวกาศ White Rabbit พวกเขาก็แซงมันไปแล้วและหายไปจากสายตา

“ จางเทายังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า”

“ดูเหมือนว่ามนุษย์ต่างดาวจะค้นพบยานอวกาศลำนี้ แล้วทำไมพวกเขาถึงไม่จับมันล่ะ?”

จูกัดเต๋าเต็มไปด้วยความสงสัยมากมาย แต่เขาทำได้เพียงรอจนกว่าพวกเขาจะไปถึงดวงจันทร์เพื่อค้นหาคำตอบ

เวลาผ่านไปอีกสามชั่วโมง และในที่สุดเรือขนส่งก็มาถึงดวงจันทร์

“ที่นี่ที่ไหน?”

“เราไปถึงไหนแล้ว!”

“ดาวเคราะห์ต่างด้าว!”

“โอ้ มันช่างงดงามเหลือเกิน…”

ผู้คนอุทานด้วยความตกตะลึง ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความหลงใหล

อย่างไรก็ตาม การแสดงออกของ Zhuge Tao เปลี่ยนไปอย่างมาก

ในขณะที่คนอื่นๆ ไม่รู้ว่าพวกเขามาถึงที่ไหน แต่เขารู้ดีว่าพวกเขาอยู่บนดวงจันทร์

แต่ในขณะนี้ ดวงจันทร์กลับดูไม่เหมือนรูปร่างดั้งเดิมเลย

ในวงโคจรใกล้ดวงจันทร์ ขณะนี้มีท่าจอดอวกาศที่แผ่กิ่งก้านสาขาซึ่งดูเหมือนจะปรากฏขึ้นมาจากไหนไม่รู้ ยานอวกาศจำนวนนับไม่ถ้วนบินขึ้นและลงจอดที่ท่าเรือ

เมื่อมองเลยท่าเรือไปทางผิวน้ำ สิ่งที่เคยอ้างว้างและโดดเดี่ยวตอนนี้กลับกลายเป็นป่าเหล็กที่มีเครื่องจักรต่างๆ ไหลเข้ามาอย่างต่อเนื่อง

“เป็นไปได้ยังไงเนี่ย!”

จูกัดเต๋าตกใจมาก ครั้งสุดท้ายที่เขาเห็นอีกฟากหนึ่งของดวงจันทร์คือเมื่อเดือนที่แล้ว และตอนนี้ ภายในช่วงเวลาสั้นๆ นั้น ดวงจันทร์ก็เปลี่ยนไปเช่นนี้!

“มันช่างน่าสะพรึงกลัวว่าเอเลี่ยนพวกนี้มีประสิทธิภาพขนาดไหน!”

ทันใดนั้นเขาก็มีความคิด เป็นไปได้ไหมที่สมมติฐานของพวกเขาที่ว่ายานแม่ของมนุษย์ต่างดาวได้รับความเสียหายและพวกเขาใช้เทคโนโลยีของโลกเพื่อชดเชยการสูญเสียนั้นไม่ถูกต้อง!

ดูเหมือนไม่น่าเป็นไปได้ที่มนุษย์ต่างดาวจะไม่สามารถซ่อมแซมยานอวกาศของพวกเขาได้ ในเมื่อพวกเขาเก่งในการสร้างสิ่งต่าง ๆ อย่างรวดเร็ว

โดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่ไกลจากพวกเขา มีท่าอวกาศที่ล้อมรอบโลกทั้งใบ การประมาณการคร่าวๆ แสดงให้เห็นว่ามียานอวกาศมากกว่าห้าร้อยลำที่มองเห็นได้เฉพาะเขา และมีแนวโน้มว่าจะมียานอวกาศอีกมากมายที่อยู่นอกเหนือสายตาของเขา!

“พระเจ้า เราถือว่าเป็นตัวแทนของโลกที่มาเยือนดาวเคราะห์ต่างดาวหรือเปล่า?”

“นี่เป็นก้าวเล็กๆ สำหรับเรา แต่เป็นก้าวกระโดดครั้งใหญ่สำหรับมนุษยชาติ…”

ขณะที่จูกัดเต๋ากังวล เพื่อนร่วมงานของเขาดูผ่อนคลายมากขึ้น ดังคำที่ว่า ความไม่รู้เป็นสุข พวกเขารู้น้อยเกินไปจึงกลัวน้อยลง

เช่นเดียวกับที่ทุกคนคาดเดาว่ามนุษย์ต่างดาวจะทำอะไรกับพวกเขา เรือขนส่งไม่ได้จอดที่ท่าอวกาศ แต่ยังคงเคลื่อนตัวไปยังส่วนด้านในของดาวเคราะห์ต่อไป

พวกเขาบินจนกระทั่งถึงสถานที่ที่มีภูมิทัศน์อันเขียวชอุ่มของต้นไม้และดอกไม้ปรากฏขึ้น

“นี่คืออะไร?”

เหมือนเมื่อก่อน คนอื่นๆ ยังคงสงบ เพียงแต่สงสัยเกี่ยวกับทุกสิ่งที่เป็นมนุษย์ต่างดาว

แต่จูกัดเต๋ารู้ดีว่านี่คือดวงจันทร์ ซึ่งมีบรรยากาศเบาบางจนเข้าใกล้สภาพของอวกาศ

จะมีทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่เช่นนี้ได้อย่างไร!

เทคโนโลยีการจำลอง!

Zhuge Tao จำข้อตกลงที่ Zhao Yu ทำกับพวกเขาก่อนที่พวกเขาจะถูกจับกุม ซึ่งรวมถึงการกล่าวถึงเทคโนโลยีการจำลองด้วย

เมื่อยานอวกาศเข้าใกล้พื้น ความตกใจของ Zhuge Tao ก็รุนแรงขึ้น

เทคโนโลยีการจำลองของพวกเขาทรงพลังมากจริง ๆ เหรอ?!

อุทยานแห่งนี้ครอบคลุมพื้นที่กว้างขวางและยังเป็นที่อยู่ของสัตว์หลายชนิดจากโลกอีกด้วย

“สิงโต เสือ เสือดาว แอนตีโลป แรด และอื่นๆ อีกมากมาย”

“สัตว์แต่ละตัวครอบครองอาณาเขตของตัวเองโดยไม่บุกรุกพื้นที่ของผู้อื่น…”

ทันใดนั้น จูกัดเต๋าก็สังเกตเห็นอาคารแห่งหนึ่งที่อยู่ใจกลางสวนสาธารณะ

“นั่นคือศูนย์บริหารของอุทยานเหรอ?!”

ขณะที่เขาคิดเช่นนี้ เรือขนส่งก็มาถึงเหนืออาคารนั้น

ครั้งที่สอง

บัซ!

ครั้งที่สอง

ด้านล่างของประตูเปิดออก และมีลำแสงพุ่งออกมา ส่งผลให้คนทั้ง 88 คนดิ่งลงสู่พื้น

จูกัดเต๋าตกตะลึง ในขณะนี้ เขาเข้าใจสถานการณ์ของพวกเขาแล้ว

เมื่อรวมกับสัตว์อื่นๆ พวกมันก็กลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่มาที่นี่เพื่อจัดแสดง!

“พวกเขาน่าจะอยู่ร่วมกับสัตว์ได้ดีใช่ไหม?”

Zhao Yu นั่งบนยานอวกาศ มองดูผู้คนถูกปล่อยเข้าไปในสวนสาธารณะโดยเรือขนส่ง และถามอย่างไม่เป็นทางการ

“มันควรจะไม่เป็นไร ฉันได้จัดทำแผงกั้นอากาศระหว่างสัตว์แต่ละชนิด พวกเขาจะไม่ติดต่อกัน…”

Zhao Yu พยักหน้าและหลังจากเห็น Zhuge Tao และคนอื่นๆ อีก 88 คนลงจอดอย่างปลอดภัย เขาก็หยุดให้ความสนใจและยังคงโคจรรอบดวงจันทร์บนยานอวกาศต่อไป

“ฉันเพิ่งจากไปไม่กี่วัน และดวงจันทร์ก็เปลี่ยนไปอย่างมาก!”

Zhuge Tao ไม่เพียงแต่ตกใจเท่านั้น แต่ Zhao Yu ผู้นำฐานดวงจันทร์ก็ประหลาดใจเช่นกัน

เมื่อเขามาถึงครั้งแรก เขาคิดว่าเขาทำผิดพลาดและจบลงที่ดาวของคนอื่น

ลุงดายิ้มแล้วพูดว่า “ท่านครับ พวกเราพร้อมเสมอที่จะเพิ่มสายการผลิตของเรา เราไม่กล้าที่จะสร้างพวกมันอย่างไม่ระมัดระวังมาก่อน…”

ขณะนี้ ด้วยทรัพยากรที่มีอยู่มากมายและความสำเร็จของสกายโดมและระบบป้องกันด้วยเลเซอร์ เราไม่จำเป็นต้องกลัวว่าจะถูกค้นพบโดยเอเลี่ยนอีกต่อไป แน่นอนว่าเราสามารถทำทุกอย่างด้วยการก่อสร้าง”

“ท่านครับ การผลิตหลักของฐานของเราตอนนี้ประกอบด้วยสองประเภท หนึ่งคือเรือรบประเภทต่างๆ เป้าหมายของฉันคือการขยายเป็นหนึ่งล้านลำก่อนที่กองเรือเอเลี่ยนจะมาถึง…”

“ประเภทที่สองคือคะแนนฐานที่จำเป็นสำหรับแนวป้องกัน และเราได้เสร็จสิ้นไปแล้ว 1% จนถึงตอนนี้…”

“อย่างไรก็ตาม ปัญหาทรัพยากรในอนาคตยังไม่ได้รับการแก้ไข การอาศัยการค้าขายกับโลกเพียงอย่างเดียวนั้นไม่เพียงพอ ดูเหมือนว่าสถานที่ขุดเหมืองบนท้องฟ้าที่สร้างขึ้นเองบนโลกยังไม่เพียงพอ…”

ในเวลาเพียงวันเดียว จำนวนเครื่องจักรขุดเสี่ยวเทียนที่ขุดบนโลกมีจำนวนถึง 2,400 เครื่อง แต่ผลผลิตไม่เป็นที่น่าพอใจ ในหนึ่งวัน มีการขุดทรัพยากรมูลค่าเพียง 20 ล้านดอลลาร์บลูมูน

แม้ว่าจะไม่ใช่จำนวนเล็กน้อย แต่ก็ยังห่างไกลจากทรัพยากรมูลค่า 10.9 พันล้านดอลลาร์บลูมูนที่จำเป็นสำหรับแนวป้องกันแนวแรก

“คุณต้องการที่จะขยายต่อไปหรือไม่”

“ไม่ครับท่าน. ฉันคิดว่าจะส่งเครื่องจักรเสี่ยวเทียนลงทะเล…”

“พื้นที่ดินมีเพียงหนึ่งในห้าของโลก และทรัพยากรส่วนใหญ่ถูกฝังอยู่ใต้ทะเลจริงๆ…”

“ดังนั้น ฉันคิดว่า ทำไมไม่อัพเกรดสายการผลิตของเครื่อง Xiaotian เพื่อเพิ่มความสามารถในการกันน้ำและการดำน้ำ…”

Zhao Yu พยักหน้าและถามว่า “ต้องใช้คะแนนเทคโนโลยีจำนวนเท่าใดในการอัพเกรด”

“500 แต้มเทคโนโลยี!”

500 ไม่ใช่จำนวนมาก แต่ในปัจจุบัน Zhao Yu คำนวณว่าเขาจะมีเพียงพอสำหรับการอัพเกรดเป็นนิวเคลียร์ฟิวชันรุ่นที่สามเมื่อเขาทำการค้าขายโรงไฟฟ้านิวเคลียร์เสร็จแล้ว

เขาหันหน้าแล้วถามว่า “มีอะไรอีกไหมที่เราขายได้?”

“มี!”

ลุงดาพยักหน้าและกล่าวว่า “ในยุคนี้ คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าบนโลกถูกรบกวน และสัญญาณไร้สายแทบไม่มีอยู่จริง มันทำให้ฉันมองข้ามเรื่องของเครือข่ายไร้สาย…”

“เราสามารถสร้างเครือข่ายท้องฟ้าบนโลกได้ อย่างน้อยที่สุดก็สามารถให้แต้มเทคโนโลยีได้ 1,000 แต้ม…”

หลังจากพิจารณาสั้นๆ แล้ว Zhao Yu ก็ตระหนักถึงความสำคัญที่โลกวางไว้บนโรงไฟฟ้านิวเคลียร์ฟิวชัน หากเขากล่าวถึงการค้าขายโครงข่ายฟ้าอีกครั้งก่อนส่งมอบ อีกฝ่ายก็คงเห็นด้วยอย่างแน่นอน

“ในกรณีนั้น เรามาดำเนินการอัพเกรดต่อไปและนำเครื่องจักรเสี่ยวเทียนลงสู่มหาสมุทรโดยเร็วที่สุด…”