ผู้คนค้นพบเกี่ยวกับฐานที่ฉันสร้างบนดวงจันทร์ - บทที่ 83

บทที่ 83: ทีมโครงการวิจัยนิวเคลียร์ฟิวชั่น

ผู้แปล: บรรณาธิการแปลเรือมังกร: แปลเรือมังกร

เฮลิคอปเตอร์ลำดังกล่าวบินอย่างรวดเร็วและลงจอดที่ฐานทัพเซี่ยงไฮ้

บังเอิญมีเฮลิคอปเตอร์อีกลำหนึ่งลงจอดที่จุดเดียวกันพร้อมๆ กัน และมีชายชราคนหนึ่งเดินออกมาจากที่นั่น

เมื่อศาสตราจารย์หลิวเห็นชายชรา เขาก็ผงะและเดินเข้ามาหาเขาแล้วพูดว่า “ผู้เฒ่าหวาง คุณก็อยู่ที่นี่ด้วยเหรอ?”

ชายชราหันกลับมาและจำได้ว่าเขาเป็นคนรู้จักเก่า

“ศาสตราจารย์หลิว คุณมีส่วนร่วมในโครงการนี้ด้วยหรือเปล่า”

เขาตบหน้าผากแล้วหัวเราะและพูดว่า “เป็นเรื่องปกติที่คุณจะมา

คุณอยากเข้าร่วม Academy of Science and Technology มาโดยตลอด และตอนนี้เป็นโอกาสที่ดี”

ศาสตราจารย์หลิวยักไหล่และไม่ได้สนใจเรื่องนี้ แต่กลับถามว่า “จากข้อมูลเหล่านี้ เราถูกเรียกมาที่นี่เพื่อเข้าร่วมในโครงการนิวเคลียร์ฟิวชัน คุณรู้รายละเอียดบ้างไหม?”

ศาสตราจารย์หวางส่ายหัวแล้วพูดว่า “ฉันไม่รู้ เจ้าหน้าที่เหล่านี้มีริมฝีปากที่แน่นและไม่ได้เปิดเผยอะไรเลย”

“เมื่อคุณทั้งสองเข้าไปข้างในแล้วคุณจะพบว่า เรามีหน้าที่รับคนเท่านั้น…”

ตัวแทนพูดพร้อมยื่นมือออกมาด้วยท่าทางต้อนรับ

พวกเขาทั้งสองไม่ลังเลและติดตามเจ้าหน้าที่หลายคนเข้าไปในฐาน

ภายในฐาน พวกเขาค้นพบกลุ่มผู้เชี่ยวชาญและนักวิชาการจำนวนมากที่ได้รับเชิญจากสหพันธ์โลก

หลายคนเป็นใบหน้าที่คุ้นเคย และแม้แต่คนที่พวกเขาไม่เคยพบมาก่อนก็ยังเป็นบุคคลที่รู้จักกันดี

ศาสตราจารย์หลิวซึ่งเคยค่อนข้างเย่อหยิ่งมาก่อน ปรับพฤติกรรมของเขาทันทีเมื่อเห็นกลุ่มบุคคลที่มีความสามารถพอๆ กันกลุ่มนี้ เขาเดินเคียงข้างศาสตราจารย์หวางและสอบถามเกี่ยวกับโครงการนิวเคลียร์ฟิวชัน

“เราก็ไม่รู้เหมือนกัน เราเพิ่งมาถึงเมื่อไม่นานนี้…”

นักวิชาการในปัจจุบันต่างก็ไม่มีความรู้เกี่ยวกับโครงการนี้เช่นกัน พวกเขาไม่มีความเข้าใจที่ชัดเจนเกี่ยวกับเรื่องนี้

“นี่เป็นเรื่องเกี่ยวกับนิวเคลียร์ฟิวชัน และพวกเขาทั้งหมดนั่งอยู่ในห้องเดียวกัน เป็นไปได้ไหมว่าพวกเขามีความก้าวหน้าบ้าง?!”

“มีความเป็นไปได้สูง เสนอคุณวุฒิเข้าศึกษาในสถาบันวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีและจัดหาบ้านให้ด้วย พวกเขากำลังเคลื่อนไหวครั้งสำคัญอย่างแน่นอน…”

ตามที่นักวิชาการพูดคุยกัน ความโกลาหลปะทุขึ้นในระยะไกล และกลุ่มคนเข้ามาหาพวกเขา

“ผู้อำนวยการหยาง?!”

ศาสตราจารย์หลิวเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ เขาไม่คาดคิดว่าผู้อำนวยการหยางจะได้รับเชิญให้เข้าร่วมโครงการนี้ด้วย

ผู้อำนวยการหยางถือเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่โดดเด่นที่สุดของโลกร่วมสมัย เขาได้เสนอทฤษฎีที่แหวกแนวมากมาย และบางคนถึงกับบอกว่าเขาอาจจะเหนือกว่าไอน์สไตน์ในอีกหนึ่งศตวรรษต่อมา

ศาสตราจารย์หลิวและศาสตราจารย์หวางสบตากันและรีบเข้าหาผู้อำนวยการหยาง

“ผู้อำนวยการหยาง คุณเป็นคนริเริ่มโครงการนิวเคลียร์ฟิวชันนี้หรือเปล่า?”

“ผู้อำนวยการหยาง มีความคืบหน้าอะไรบ้างเกี่ยวกับการควบคุมนิวเคลียร์ฟิวชันที่ทำให้สหพันธ์เรียกพวกเรามา!”

ผู้คนต่างโจมตีเขาด้วยคำถาม เนื่องจากพวกเขาสนใจในรายละเอียดของโครงการมากกว่าสถานะของผู้อำนวยการหยาง

ผู้อำนวยการหยางเดินไปข้างหน้า กางมือแล้วส่ายหัว “ฉันไม่ได้ริเริ่มโครงการ ฉันก็ได้รับเชิญให้เข้าร่วมเช่นกัน…”

“อะไร?! ก็ไม่รู้เหมือนกันเหรอ?!”

ทุกคนตกใจมาก ถ้าคนดังคนนี้ไม่รู้ แล้วใครอยู่เบื้องหลังโปรเจ็กต์นี้!

ขณะที่พวกเขากำลังคุยกัน ผู้พันชูและเจ้าหน้าที่สองคนก็เดินออกมาจากด้านข้าง

“พันเอกชูมาแล้ว!”

เหตุการณ์นั้นสงบลงทันที ในฐานะตัวแทน ผู้อำนวยการหยางก้าวไปข้างหน้าเพื่อสอบถามเกี่ยวกับสถานการณ์

ผู้พันชูมองไปรอบ ๆ ยิ้มแล้วพูดว่า “ตอนนี้ทุกคนอยู่ที่นี่แล้ว ให้ฉันอธิบายจุดประสงค์ของการเชิญของคุณ…”

เขาเดินไปที่ด้านหน้าและพูดประโยคที่ทำให้ทุกคนตกใจ

“ภายในวันเดียว โรงไฟฟ้านิวเคลียร์ฟิวชันแห่งแรกบนโลกจะเสร็จสมบูรณ์!” “อะไร?! เป็นไปได้อย่างไร?!”

ทั้งห้องปะทุด้วยความประหลาดใจ ทุกคนต่างตกตะลึงกับข่าวนี้

“พันเอกชู โปรดอย่าล้อเล่นกับพวกเราเฒ่าคนแก่เลย ฉันมีจิตใจที่อ่อนแอ และหากนี่เป็นการแกล้งกัน ฉันคงจะเสียใจ!”

“ ใช่แล้ว ผู้พันชู คุณต้องชี้แจง!”

ในขณะที่นักวิชาการโห่ร้อง พันเอก Chu ยิ้มและพูดว่า “ฉันไม่ได้ล้อเล่น และคุณไม่ได้ฟังฉันผิด ภายในหนึ่งวัน โรงไฟฟ้านิวเคลียร์ฟิวชันควบคุมที่บลูมูนเทคโนโลยีลงทุนจะถูกสร้างขึ้นในเซี่ยงไฮ้”

“เทคโนโลยีบลูมูน?!”

ผู้เชี่ยวชาญบางคนที่ไม่รู้เรื่องกิจการภายนอกพบว่าชื่อนี้ไม่คุ้นเคย

“Blue Moon Technology บริษัทที่อยู่เบื้องหลังรถยนต์ลอยด้วยแม่เหล็กและนาฬิกาสัมผัสแบบโฮโลแกรม?”

ในขณะที่คนทั่วไปอาจมีความกังวลมากกว่าเกี่ยวกับผลกระทบของหุ่นยนต์ต่อชีวิตของพวกเขา ผู้เชี่ยวชาญและนักวิชาการต่างรู้สึกทึ่งกับเทคโนโลยีที่บอกเป็นนัยจากผลิตภัณฑ์อีกสองชนิด

“ถูกต้อง!”

พันเอกชูพยักหน้า “เมื่อโรงไฟฟ้านิวเคลียร์สร้างเสร็จ ฉันต้องการให้คุณจัดตั้งทีมวิจัยเพื่อตรวจสอบวิธีการควบคุมนิวเคลียร์ฟิวชันจากโรงไฟฟ้าแห่งนี้…”

นักวิชาการมองหน้ากัน รู้สึกว่าเทคโนโลยีบลูมูนดูลึกลับมากยิ่งขึ้น

แม้ว่าทุกคนในปัจจุบันจะเป็นนักวิทยาศาสตร์ชั้นนำ แต่ความเชี่ยวชาญของพวกเขาอยู่ที่วิทยาศาสตร์เชิงทฤษฎี น่าแปลกที่เมื่อพูดถึงชีวิตนอกโลก พวกเขาได้รับความรู้น้อยกว่าคนที่ศึกษาวิทยาศาสตร์ประยุกต์

สีหน้าของผู้อำนวยการหยางเปลี่ยนเป็นจริงจัง และเขาถามว่า “ผู้พันชู ไม่ใช่

เทคโนโลยีบลูมูนจาก Great Xia?”

ผู้พัน Chu พยักหน้าและพูดต่อ “ไม่เพียงแต่พวกเขาไม่ได้มาจาก Great Xia เท่านั้น แต่ยังไม่ได้มาจากโลกด้วย!”

“อะไร?!”

ตกตะลึงกันทั้งห้อง แต่ละคนมีสีหน้าตกใจและไม่อยากจะเชื่อ

“เอเลี่ยนมาแล้วจริงๆเหรอ!”

ผู้อำนวยการหยางถามอย่างตื่นเต้น “แต่ยานโวเอเจอร์ 1 ไม่ได้เปิดเผยพิกัดของมันใช่ไหม!”

เพื่อนผู้ล่วงลับของเขามักจะเตือนมนุษยชาติเสมอว่าอย่าส่งสัญญาณไปยังจักรวาลหรือตอบสนองต่อสัญญาณใด ๆ จากนอกโลก เนื่องจากกลัวการสัมผัสกับสิ่งมีชีวิตนอกโลก

พันเอก Chu เม้มริมฝีปากแล้วพูดว่า “เรายังไม่รู้ว่ายานโวเอเจอร์ 1 เปิดเผยพิกัดของมันหรือไม่ แต่สิ่งมีชีวิตนอกโลกได้มาถึงแล้วจริงๆ พวกเขาอยู่อีกฟากหนึ่งของดวงจันทร์…”

“มนุษย์ต่างดาวเป็นชาวพื้นเมืองบนดวงจันทร์หรือเปล่า? พวกเขามีลักษณะอย่างไร?”

“พวกมันมีรูปแบบชีวิตที่มีคาร์บอนเหมือนเราหรือเปล่า?”

“ความฉลาดและเทคโนโลยีของพวกเขาเปรียบเทียบกับมนุษย์ได้อย่างไร”

“อารยธรรมของพวกเขาก้าวหน้าไปแค่ไหน?”

ผู้คนต่างโจมตีพันเอกชูด้วยคำถาม

เนื่องจากข้อจำกัดด้านเวลา ผู้พัน Chu จึงสามารถกล่าวถึงประเด็นสำคัญได้เพียงไม่กี่ประเด็นเท่านั้น เมื่อเขาเห็นสัญญาณของคำถามเพิ่มเติม เขาก็รีบขัดจังหวะ

“ทุกคน ฉันไม่สามารถตอบคำถามของคุณได้มากนัก กรุณาอย่าถามเพิ่มเติม ให้ฉันอธิบายแล้วคุณฟัง…”

“ประการแรก มนุษย์ต่างดาวไม่ใช่ชาวพื้นเมืองบนดวงจันทร์ พวกมันมาจากนอกโลก แต่เราไม่รู้ว่าพวกมันมาจากไหน…”

“ประการที่สอง เราไม่รู้ว่ามนุษย์ต่างดาวมีหน้าตาเป็นอย่างไร เพราะพวกเขาสื่อสารกับเราผ่านตัวแทนที่คอยช่วยเหลือมนุษย์ต่างดาว…”

“ประการที่สาม มนุษย์ต่างดาวต้องการพัฒนาเทคโนโลยีของโลกด้วยการซ่อมแซมยานแม่ ซึ่งช่วยให้พวกมันสามารถเดินทางข้ามระบบดาวได้ เมื่อนั้นพวกเขาจะทำการค้ากับเรา…”

“ประการที่สี่ เมื่อยานแม่นอกโลกได้รับการซ่อมแซมสำเร็จ มันจะเป็นการล่มสลายของโลก!”

“ประการที่ห้า เราต้องพัฒนาเทคโนโลยีของเราเองเพื่อปกป้องมนุษยชาติก่อนที่มนุษย์ต่างดาวจะทำลายโลก…”

เมื่อพันเอก Chu มาถึงจุดนี้ เขาสังเกตเห็นว่านักวิชาการทุกคนตกตะลึง ดูเหมือนจะผงะกับความจริงข้อนี้

เขาส่ายหัวและพูดอย่างจริงจังว่า “ทุกคน ชะตากรรมของมนุษยชาติอยู่ในมือของคุณ ฉันขอให้คุณทุ่มเททั้งหมดของคุณ เมื่อโรงไฟฟ้านิวเคลียร์ฟิวชันที่มนุษย์ต่างดาวลงทุนเสร็จสิ้น ให้ศึกษาและวิจัยโดยเร็วที่สุด และปรับปรุงทฤษฎีที่เกี่ยวข้อง….”