ผู้คนค้นพบเกี่ยวกับฐานที่ฉันสร้างบนดวงจันทร์ - บทที่ 95

บทที่ 95: การตอบสนองของ Zhao Yu

ผู้แปล: บรรณาธิการแปลเรือมังกร: แปลเรือมังกร

“ลุงดา ยานอวกาศทั้งหมดเป็นไปตามแผนหรือเปล่า?”

“ใช่ ตามคำสั่งของคุณ ยานอวกาศทั้งหมดที่อยู่นอกโลกและบลูมูนกำลังเดินทางด้วยความเร็ว 10 มัค”

Zhao Yu พยักหน้าเล็กน้อยแล้วถามว่า “ยานอวกาศใกล้ดาวพฤหัสบดีช้าลงหรือเปล่า?”

“มันช้าลง…” ลุงดาลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วถามอย่างกังวล “ผู้บังคับบัญชา สิ่งที่เรากำลังทำอยู่ได้ผลจริงหรือ?”

“ตราบใดที่พวกเขายังเป็นสิ่งมีชีวิตที่ชาญฉลาด พวกเขาจะมีข้อสงสัยอย่างแน่นอน การซื้อเวลาก็มีประโยชน์” Zhao Yu ตอบ จากนั้นเขาก็พูดต่อ “คุณได้เตรียมรายการอาวุธสำหรับการค้ากับเมืองหยวนแล้วหรือยัง?”

“พร้อมแล้ว. ยกเว้นปืนใหญ่ยานพิฆาตดวงดาวซึ่งควบคุมได้ยาก อาวุธอื่นๆ ทั้งหมดสามารถแลกเปลี่ยนได้”

“ดี. คุณคอยจับตาดูทุกการเคลื่อนไหวของพวกเขาที่นี่ และฉันจะไปที่เมืองหยวน”

ใกล้ดาวพลูโต

“กัปตันโมโร ผลการวิเคราะห์เบื้องต้นออกมาแล้ว”

“บอกฉัน!”

“กาแลคซี NB-1250 ดูเหมือนจะมีต้นกำเนิดใกล้กับดาวเคราะห์ดวงที่สามจากดาวฤกษ์เมื่อเราเคลื่อนตัวออกไป”

“บนดาวเคราะห์ดวงที่สามนี้ มีหลังคาสวรรค์และระบบป้องกันวงแหวน”

“จากการคำนวณ ดาวเคราะห์ดวงนี้มีมวล 5-965 ล้านล้านเมตร และมีความหนาแน่น 552 ตันเครล ความกดอากาศอยู่ที่ 23”

“เมื่อเทียบกับดาวเคราะห์บ้านเรา มันเบากว่าประมาณห้าเท่า อย่างไรก็ตามสิ่งมีชีวิตที่นั่นคาดว่าจะมีขนาดใหญ่กว่า”

ก่อนที่คำพูดจะจมลงไปจนหมด ชายชาวเกลนที่สูง 35 เซนติเมตรก็ลุกขึ้นยืนด้วยความโกรธ

“ไอ้ยักษ์เวร! พี่ใหญ่ให้ฉันเป็นผู้นำกองทัพ!”

โมโรขมวดคิ้วและดุว่า “คนโง่ที่ใจร้อน! รู้จักสถานที่ของคุณและอย่าทำอะไรบุ่มบ่าม”

มิโระรีบขอโทษทันทีและก้มศีรษะลงด้วยสีหน้าไม่พอใจ

โมโรเหลือบมองเขาแล้วหันไปหาลูกน้อง ส่งสัญญาณให้เขาดำเนินการต่อ

“นอกจากนั้น เรายังได้ค้นพบยานอวกาศจำนวนมากจากอารยธรรมพื้นเมือง…”

“ตามการตรวจวัดคลื่นความโน้มถ่วง ยานอวกาศของพวกมันมีขนาดค่อนข้างใหญ่ โดยมีเรือหลายร้อยลำที่มีความยาวสิบกิโลเมตร…”

“อย่างไรก็ตาม เรือเหล่านี้มีความเร็วที่ช้ามาก เพียง 2 นาโนจี”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกไป มิโระก็อดไม่ได้ที่จะแทรกขึ้นมา “พี่ใหญ่ ปล่อยฉันไปเถอะ ฉันต้องการเพียงทีมเล็กๆ และฉันจะทำลายล้างพวกเขาอย่างแน่นอน!”

โมโรโกรธจัดและตบเขาแล้วพูดว่า “คุณลืมโศกนาฏกรรมของยูลัวไปแล้วหรือ?”

มิโระผงะและยอมรับความผิดพลาดอย่างรวดเร็ว

“ตอนนี้คุณยังอยากไปหรือเปล่า?”

“ถ้าคุณให้ฉันสองทีมเล็ก ๆ …”

“ไอโง่! คุณไม่ได้เรียนรู้อะไรจากบทเรียนของ Yuluo เลยเหรอ? บอกฉันอีกครั้ง!”

มิโระมองไปรอบๆ บุคคลระดับต่ำและรู้สึกเขินอายที่ต้องพูดต่อหน้าคนจำนวนมาก

“พี่ใหญ่ ฉันรู้ว่าฉันผิด ฉันจะเขียนมันสิบครั้งเมื่อเรากลับมา…”

“บอกฉันมาเดี๋ยวนี้!” โมโรไม่แสดงความเมตตาใดๆ โดยจ้องมองมาที่เขาทั้งสามตาเบิกกว้าง

ด้วยความรู้สึกละอายใจ มิโระจึงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องเล่าเรื่องราวนี้อย่างไม่เต็มใจ

“ในปี 8660 ของปฏิทินไทซิง กองเรือ Yuluo ออกเดินทางจากดวงดาวและทำลายล้างอารยธรรมทั้งสองในเวลาเพียง 20 ปี เมื่อเหลือเพียงอารยธรรมเดียว พวกเขาจึงได้รับกุญแจเพื่อกลับไปยังดาวแม่”

“ในปี 8695 ของปฏิทินไทซิง หลังจากค้นหามานาน 15 ปี กองเรือ Yuluo ก็ค้นพบอารยธรรมสุดท้ายในที่สุด อย่างไรก็ตาม ที่น่าประหลาดใจคือศัตรูได้ปลอมตัวเป็นอารยธรรมระดับสามและกวาดล้างกองกำลังโจมตีจนหมด เหลือเพียงเรือลาดตระเวนเพียงลำเดียวที่เปิดใช้งานรูหนอนและหลบหนีไปในบริเวณใกล้เคียง”

“หลังจากที่เรือลาดตระเวนหลบหนีไปได้ มันก็ไม่ได้หยุดอยู่ครู่หนึ่ง มันใช้ทุกวิถีทางเพื่อสลัดการไล่ตามออกไป”

“ในที่สุด หลังจากห้าปี มันก็มาถึงจุดที่กองเรือ Yuluo ได้ทำลายอารยธรรมแรก”

“อีกห้าปีผ่านไป และกองเรือด้านนอกของ Taixing ได้ติดต่อกับกองเรือ Yuluo ที่เหลืออย่างระมัดระวัง นั่นคือตอนที่ความจริงถูกเปิดเผย”

“บทเรียนแห่งการตายของ Yuluo คือในช่วงเวลาที่สำคัญและวิกฤติ เราต้องสงบสติอารมณ์ มั่นคง และแน่วแน่ เพื่อไม่ให้ล้มเหลวในวินาทีสุดท้าย”

โมโรพยักหน้าและกล่าวว่า “สถานการณ์ปัจจุบันของเราคล้ายกับกองเรือ Yuluo อย่างมาก”

“ด้วยความสำเร็จเท่านั้นที่เราจะกลายเป็นอมตะและกลับไปสู่โลกบ้านเกิดของเราอย่างมีชัย”

“สำหรับความล้มเหลว เราก็จะกลายเป็นบทเรียนจากปากของคนอื่น เช่นเดียวกับหยูลั่ว”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ มิโระก็ไม่ได้สนใจเรื่องนี้มากนัก “พี่ใหญ่ เราแตกต่างจากหยูลัว อาวุธของเราแข็งแกร่งขึ้นมากแล้วตอนนี้ พวกเขาได้รับการอัพเกรดมาหลายปีแล้ว และเรามีประสบการณ์การต่อสู้มากมาย”

“ไร้สาระ!” โมโรโกรธจัด หน้าอกของเขาสั่นเทา เขาพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม “มิโระ ฉันไม่คิดว่าคุณควรไปแนวหน้าอีกต่อไป ในปฏิบัติการนี้ ฉันกำลังมอบหมายให้คุณเป็นเรือลาดตระเวนเพื่อปกป้องรูหนอน”

“พี่ใหญ่…” มิโรกังวลและอยากจะพูดมากกว่านี้ แต่โมโรกลับเงียบเขาด้วยการตำหนิ อย่างไรก็ตาม สีหน้าผิดหวังปรากฏบนใบหน้าของมิโระ

โมโรดูเหมือนจะลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นมองไปที่ทุกคนแล้วพูดว่า “ฉันเป็นคนเดียวที่รู้ตำแหน่งของไท่ซิง หากเราพ่ายแพ้ในครั้งนี้ หลังจากที่ยกเลิกการไล่ตามแล้ว กองเรือที่เหลือก็สามารถมุ่งหน้าไปยังกาแล็กซี SN-7751 ได้ มันเป็นอารยธรรมแรกที่ถูกทำลายโดยกองเรือโมโรของเรา เมื่อคุณไปถึงที่นั่น กองเรือด้านนอกของ Taixing จะหาวิธีติดต่อคุณ”

เมื่อนึกถึงความพ่ายแพ้ล่วงหน้า โมโรซึ่งมีน้องชายเพียงคนเดียว ต้องคำนึงถึงอนาคตของน้องชายด้วย

โมโรส่ายหัวเพื่อเคลียร์ความคิดที่กวนใจ โมโรหันไปหาลูกน้องแล้วพูดว่า “ไปต่อ เรามีสติปัญญาอะไรอีกบ้าง?”

“ใช่!”

ผู้ใต้บังคับบัญชากล่าวต่อว่า “ดาวเคราะห์ดวงที่ห้าจากดาวฤกษ์ในระบบดาวฤกษ์เป็นดาวเคราะห์ที่ใหญ่ที่สุด ก่อนการสำรวจของเรา มีเรือหลายสิบลำเกิดขึ้นเพื่อออกจากดาวเคราะห์ดวงนั้น และตอนนี้กำลังออกเดินทางด้วยความเร็ว 2 นาโนจีส”

“นาโนจี 2 อัน?” โมโรเหล่และถามว่า “อะไรทำให้โลกนี้พิเศษ”

“ดาวเคราะห์ดวงนี้มีขนาดใหญ่ที่สุดในระบบดาวฤกษ์ ด้วยมวล 63 เท่าของดาวเคราะห์บ้านเกิดของเรา”

“มีความเร็วในการหมุน 7.4 นาโนจี”

“จากการคำนวณ ยานอวกาศจะต้องมีความเร็วถึง 35 นาโนจีจึงจะออกจากดาวเคราะห์ดวงนั้นได้”

“35 นาโนจี?”

โมโรแตะหนวดบนหัวของเขาแล้วถามว่า “ยานจะเร่งความเร็วได้ถึง 35 นาโนจีควรจะสูงขนาดไหน?”

“อย่างน้อยที่สุด มันจะต้องมีการผสมผสานระหว่างเทคโนโลยีแม่เหล็กไฟฟ้าและนิวเคลียร์ฟิวชันรุ่นที่สาม…”

“ในแง่ของการจำแนกทางเทคโนโลยี ควรพิจารณาว่าเป็นอารยธรรมระดับ 1 ขั้นปลาย ซึ่งเข้าใกล้ระดับอารยธรรมระดับ 2…”

“เฮ่ เฮ่!”

โมโระหัวเราะอย่างเย็นชา หันหน้าไปมองมิโระ แล้วพูดว่า “ตอนนี้คุณเข้าใจแล้วว่าคุณผิดตรงไหน”

มิโระเหงื่อออกทันที ยานอวกาศที่มีความเร็ว 2 นาโนจีมีระดับเทคโนโลยีที่เพิ่งเข้าสู่ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว ไม่ถึงอารยธรรมระดับ 1 ด้วยซ้ำ

แต่ยานอวกาศที่มีความเร็วอย่างน้อย 35 นาโนจีนั้นเป็นอารยธรรมระดับ 1 ขั้นปลายอยู่แล้ว

“ดังนั้น อารยธรรมพื้นเมืองนี้อย่างน้อยก็เป็นอารยธรรมระดับ 1 ขั้นปลาย…”

โมโรหยุดครู่หนึ่งแล้วพูดอย่างจริงจัง “มันอาจเป็นอารยธรรมปลอมตัวก็ได้…”

“ไม่ อารยธรรมพื้นเมืองนี้กำลังแสร้งทำเป็นว่ามีอารยธรรมในระดับหนึ่ง!”

“พวกเขามียานอวกาศที่สามารถเข้าถึงความเร็วได้อย่างน้อย 35 นาโนจี แต่พวกมันยังทำให้เรือทุกลำของพวกเขาเดินทางด้วยความเร็ว 2 นาโนจี…”

“พวกมันฉลาดแกมโกงจริงๆ!”

โมโรเชื่อว่าไม่มีใครสามารถตอบโต้ได้มากขนาดนี้ในเวลาเพียงไม่กี่วินาทีที่พวกเขาโผล่ออกมาจากรูหนอน

ดังนั้นอารยธรรมพื้นเมืองนี้จึงต้องปลอมตัวมาเป็นเวลานานโดยแสร้งทำเป็นอ่อนแอและหลอกลวงคนโง่เช่นกองเรือ Yuluo

“โชคดีที่เราค้นพบยานอวกาศของพวกเขาทันทีที่พวกมันโผล่ออกมาจากดาวเคราะห์ดวงที่ห้า ไม่เช่นนั้นเราคงติดกับดักพวกมัน!”

มิโระเปียกโชก รู้สึกเหมือนเขาเพิ่งได้ชีวิตกลับคืนมา

เขาเชื่อมโยงประสบการณ์นี้กับโศกนาฏกรรมของกองเรือ Yuluo โดยไม่ได้ตั้งใจ และอดไม่ได้ที่จะถามว่า “หัวหน้า เราควรล่าถอยไหม?”

“ไม่ การค้นหาอารยธรรมอัจฉริยะที่เดินทางในอวกาศนั้นยากเกินไป ในที่สุดเราก็เจอสิ่งหนึ่งแล้ว และเราจะปล่อยให้มันหลุดลอยไปไม่ได้ ทำการลาดตระเวนต่อไปและค้นหารายละเอียดของอารยธรรมพื้นเมืองนี้…”

“หากพวกมันแข็งแกร่งเกินไป เราก็ถอยได้ทีหลัง!”