ช่างทำอาวุธอัศจรรย์มาก - บทที่ 397

บทที่ 397: สิ่งประดิษฐ์วิญญาณ ไลแลคตัวน้อย

นักแปล: Misty Cloud Translations บรรณาธิการ: Misty Cloud Translations

หวงเยว่หลี่รู้สึกอึดอัดใจอย่างยิ่ง เธอคว้าแขนของหลี่มั่วอิงไว้และหวังว่าจะกัดมันแรงๆ เพื่อระบายความโกรธของเธอ

หลี่มั่วอิงก็อึ้งไปเช่นกัน เมื่อเขากลับมามีสติอีกครั้ง เขารู้สึกว่าตัวเองไร้เหตุผล

เขาไม่ได้ทำอะไรเลย แต่ไม่มีเหตุผลใดเลยที่ดาบจะยิงแสงสีม่วงออกมา ทำให้มีเลือดออกที่นิ้วของเขา และกระบวนการในการยอมรับว่าเขาคือปรมาจารย์แห่งดาบก็เสร็จสมบูรณ์ไปอย่างไร้สาระ

“นี่….ลี่เอ๋อร์ อย่าโกรธไปเลย ฟังคำอธิบายของฉันก่อน…”

“คุณเป็นคนโกหก คนทรยศ คนชั่วร้าย…..” หวงเยว่หลี่ปฏิเสธที่จะฟังและไม่ยอมรับคำขอโทษของเขา

ระหว่างหัวเราะและน้ำตา หลี่มั่วอิงรู้สึกผิดเล็กน้อย แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ความจริงก็คือเขาสัญญากับหวงเยว่หลี่ว่าเขาจะไม่ขโมยอาวุธ และตอนนี้เขาก็ได้รับผลตอบแทนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแล้ว

พระธาตุกึ่งเทพ!

แม้แต่คำว่า “ประเมินค่าไม่ได้” ก็ไม่อาจบรรยายคุณค่าของมันได้!

และหากข่าวการถือกำเนิดของวัตถุมงคลครึ่งเทพถูกเปิดเผยต่อโลก ก็มีแนวโน้มว่าจะเกิดการสังหารหมู่ขึ้น เพื่อให้ได้วัตถุมงคลครึ่งเทพนี้มา ผู้เชี่ยวชาญจากอาณาจักรระดับเก้าจำนวนเท่าใดที่ต้องต่อสู้กันเอง เมื่อถึงเวลานั้น ผลที่ตามมาจะเลวร้ายอย่างแน่นอน

ของมีค่าชิ้นนี้ถูกเขาขโมยไป แน่นอนว่าเจ้าจิ้งจอกตัวน้อยนี้คงจะโมโหมาก

ถ้าพูดตรงๆ ก็คือ หลี่ม่ออิงไม่ต้องการดาบเล่มนี้

แม้ว่าคุณลักษณะ ความยาว หรือความหนาแน่นของดาบเล่มนี้จะเหมาะกับเขาเป็นอย่างยิ่ง แต่ในสายตาของเขา ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าสุนัขจิ้งจอกตัวน้อยของเขาอีกแล้ว

แต่เนื่องจาก….เหตุการณ์ได้เกิดขึ้น…..

หน้าผากของหลี่มอยอิงเต็มไปด้วยเหงื่อเย็น เนื่องจากเขาไม่รู้จะอธิบายกับหวงเยว่หลี่อย่างไร

อย่างไรก็ตาม เขาสามารถรวบรวมความกล้าทั้งหมดของเขาออกมาเพื่อพูดออกมาได้เท่านั้น

“หลี่เอ๋อร์ ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าทำไมดาบเล่มนี้ถึงเลือกฉันเป็นปรมาจารย์ของมัน ฉันแค่รู้สึกว่ามันวิจิตรงดงาม และไม่สามารถห้ามตัวเองไม่ให้รู้สึกถึงมันได้…..”

“ไอ้โกหก คุณกำลังโกหกฉัน!”

“ฉันไม่ได้….จริงๆ”

ในความเป็นจริงแล้ว Huang Yueli ไม่ได้ลังเลใจเลยที่จะสละมรดกครึ่งศักดิ์สิทธิ์ชิ้นนี้ไป

แม้ว่าดาบเล่มนี้จะล้ำค่ามาก แต่เธอก็มีแหวนฟีนิกซ์แห่งท้องฟ้าอยู่แล้ว ซึ่งมีค่ายิ่งกว่า!

ยิ่งไปกว่านั้น ดาบเล่มนี้มีคุณสมบัติสายฟ้า ไม่เพียงแต่เธอไม่สามารถใช้งานได้เท่านั้น สิ่งของชิ้นนี้ยังใช้งานยากและไม่ง่ายที่จะนำไปประมูลขายเป็นเงิน

บางทีหลังจากพิจารณาแล้ว เธออาจจะมอบมันให้กับหลี่มั่วอิงก็ได้

เพียงแต่ว่าจู่ๆ หลี่ม่ออิงก็ทำสัญญากับวัตถุโบราณกึ่งศักดิ์สิทธิ์ นั่นคือสิ่งที่ทำให้เธอประหลาดใจมากที่สุด

แม้ว่าเธอจะรู้ว่าเขาไม่ได้ทำโดยตั้งใจ แต่หวงเยว่หลี่ยังคงรู้สึกโกรธและกำลังหาข้อแก้ตัวเพื่อตำหนิเขา

ขณะที่ทั้งสองคนกำลังโต้เถียงกัน จู่ๆ แสงสีม่วงก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง

“เจ้ากำลังทำอะไรอยู่ พวกเจ้าไม่มีสิทธิ์รังแกเจ้านายของข้า!”

เสียงแหลมคมของหนุ่มน้อยดังขึ้น ทั้งคู่หันหน้าไปทางเสียงนั้นพร้อมเพรียงกันและดูเหมือนจะมึนงง

สิ่งที่เคลือบดาบไว้คือแสงสีม่วง และด้วยความเจิดจ้าของแสงสีม่วงนั้น ทำให้มีภาพของเด็กๆ ลอยอยู่กลางอากาศ

ร่างกายของเธอโปร่งใส เปล่งแสงสีม่วง ซึ่งเกิดจากพลังงานดังกล่าว และติดปีกผีเสื้อขนาดใหญ่ที่พลิ้วไหวอยู่บนสะบักของเธอ

“คุณเป็นอะไร” หวงเยว่หลี่ซักถาม

สาวน้อยเงยคางขึ้น ความงดงามของเธอเปล่งประกายระยิบระยับราวกับสีม่วง เธอกล่าวอย่างภาคภูมิใจว่า “คุณช่างหยาบคายจริงๆ ฉันคือวิญญาณที่อยู่ในดาบ – ลิตเติ้ลไลแล็ค!”

“โอ้… ดังนั้นคุณจึงเป็นสิ่งประดิษฐ์แห่งวิญญาณ ฉันไม่เคยคาดคิดว่าสิ่งประดิษฐ์แห่งวิญญาณของดาบเล่มนี้จะสามารถรวบรวมและกลายเป็นสิ่งมีชีวิตเสมือนจริงที่คล่องแคล่วเช่นนี้ได้”

“แน่นอน! ฉันคือสมบัติครึ่งเทพผู้ทรงพลัง! เรื่องเล็กๆ น้อยๆ แบบนี้ก็ไม่ใช่ปัญหา!”