ช่างทำอาวุธอัศจรรย์มาก - บทที่ 418

บทที่ 418: อธิบายให้ชัดเจน!

นักแปล: Misty Cloud Translations บรรณาธิการ: Misty Cloud Translations

หวงเยว่หลี่หัวเราะแห้งๆ และกล่าวว่า “นี่… จริงๆ แล้ว ฉันมีความสามารถพิเศษในการฝึกสัตว์ร้าย…..”

นี่ไม่ใช่เรื่องโกหกทั้งหมด การบังคับของ Huang Yueli ต่อสัตว์วิเศษที่บินได้นั้นเป็นความสามารถพิเศษอย่างแท้จริง โดยปลดปล่อยนกฟีนิกซ์ตัวน้อยและควบคุมสัตว์เลี้ยงทางจิตวิญญาณ! ดูเหมือนว่ากิจวัตรนี้จะสามารถใช้ได้อีกสักระยะหนึ่ง

หลี่ม่ออิงไม่ได้ซักถามอะไรต่อและกล่าวว่า “หลี่เอ๋อร์ ถึงเวลาที่เราต้องเดินทางต่อไปแล้ว”

“โอเค” หวงเยว่หลี่พยักหน้าและปล่อยให้เขาจับเอวของเธอโดยไม่ขัดขืน เพื่อให้เธอสามารถตามความเร็วของเขาทัน

ขณะที่หลี่มอยอิงหันศีรษะไป ใบหน้าของหวงเยว่หลี่ก็เผยให้เห็นสีหน้าเขินอาย

ตอนที่เธอเรียกหลี่ม่ออิงเมื่อก่อนนี้ เธอรู้สึกไม่พอใจที่เจ้าลิตเติ้ลไลแล็คยังคงอยู่ในอ้อมแขนของเขา

แต่เมื่อเธอเห็นท่าทางของเขา เธอก็รู้ทันทีว่าเธอไม่มีเหตุผลที่จะต้องไม่มีความสุข

ไลแลคน้อยเป็นเพียงหน่วยของพลังงาน!

หลี่ม่ออิงคงจะไม่รู้สึกสบายใจนักหากมีผู้หญิงอยู่เป็นกลุ่ม แต่เขาน่าจะรู้สึกสบายใจมากหากมีหน่วยพลังงานสายฟ้าเข้ามาหาเขา เนื่องจากพวกเธอมีคุณลักษณะเดียวกัน นั่นจึงอธิบายได้ว่าทำไมเขาจึงตอบสนองช้า

ยิ่งไปกว่านั้น เหตุใดเธอจึงต้องรู้สึกไม่สบายใจโดยไร้เหตุผล เธอไม่ใช่คู่หมั้นที่แท้จริงของหลี่มั่วอิง!

การแต่งงานแบบนั้น….ไม่น่าจะถูกต้องใช่ไหม?

หวงเยว่หลี่รู้สึกว่าเธอเริ่มผิดปกติมากขึ้น ความเอาใจใส่ที่มีต่อหลี่มั่วอิงดูเหมือนจะเกินกว่าที่เพื่อนทั่วไปควรจะมี!

แน่นอนว่าเธอรู้สึกซาบซึ้งที่หลี่ม่ออิงเต็มใจที่จะสละชีวิตเพื่อเธอ แต่… มู่เฉิงหยิงก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอ? คนที่เธอชอบควรจะเป็นมู่เฉิงหยิงไม่ใช่เหรอ?

ขณะที่หวงเยว่หลี่อยู่ในภวังค์ เธอก็ตระหนักทันทีว่าความเร็วของพวกเขาค่อยๆ ลดลง

นางร้องออกมาด้วยความตกใจ “หลี่มั่วอิง เกิดอะไรขึ้นกับคุณ ฤทธิ์ยาหมดลงหรือยัง?”

“เอ่อ….”

หลี่มั่วอิงต้องการบังคับตัวเองให้ดำเนินต่อไป แต่ผลของยาเม็ดถ่ายเลือดแมงป่องแดงนั้นรุนแรงเกินไป มันไม่ใช่สิ่งที่เขาสามารถต่อต้านได้เพียงเพราะความมุ่งมั่นของเขาเท่านั้น

ราวกับว่าพลังทั้งหมดของเขาถูกดึงออกจากร่างกาย เขาก็ล้มลงทันที

“หลี่ ม่ออิง!!!”

หวงเยว่หลี่กรีดร้องและรีบวิ่งเข้าไปช่วยพยุงเขาไว้

หลี่ม่ออิงเอนกายเข้าหาเธอ โดยน้ำหนักตัวทั้งหมดกดทับไหล่ของเธอ

เป็นเรื่องดีที่ Huang Yueli เป็นนักปฏิบัติธรรมด้วย ดังนั้นเธอจึงสามารถอุ้มผู้ชายที่เป็นผู้ใหญ่ได้ แต่สภาพของ Li Moying แย่มาก ทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้น

ก่อนหน้านี้ ใบหน้าของเขาซีดขาว แต่ตอนนี้มันเริ่มเปลี่ยนเป็นสีเหลือง เขาดูเหมือนกำลังจะสิ้นลมหายใจ ตาของเขาปิดลง พิงไหล่ของหวงเยว่หลี่ เธอแทบจะไม่รู้สึกถึงการหายใจของเขาเลย

หวงเยว่หลี่ยังคงเรียกชื่อเขาต่อไป และเขาถอนหายใจและพึมพำไม่กี่คำอย่างเงียบๆ

หวงเยว่หลี่ไม่ได้ยินชัดเจนนัก เธอจึงเอาหูเข้ามาใกล้

“คุณพูดอะไรนะ?”

หลี่ม่ออิงฟังดูเหมือนกำลังหายใจไม่ออก

“วันนี้….ก่อนพระอาทิตย์ตก….ต้อง….ไปหา…โม่ยี่….ไม่งั้น…”

ก่อนที่เขาจะพูดประโยคจนจบ เขาก็ไม่อาจทนอยู่ต่อไปได้อีกและหมดสติอยู่ในอ้อมกอดของหวงเยว่หลี่

“ไม่อย่างนั้นล่ะ ไม่งั้นจะยังไงล่ะ แล้วฉันจะหา Mo Yi เจอได้ยังไง บอกฉันให้ชัดเจนหน่อยสิ!” หวงเยว่หลี่รู้สึกตื่นตระหนก

หลี่ม่ออิงอยู่ในสภาพนี้แล้ว ไม่มีทางเลยที่เธอจะทำให้เขาได้รับตื่นมาตอบคำถามของเธอได้

โอ้หนุ่มน้อย… เธอไม่รู้ว่าจะต้องดำเนินการอย่างไร ไม่ต้องพูดถึงว่าพวกเขาอยู่ในโซนด้านในของป่าจันทร์มืด กับชายหนุ่มวัยผู้ใหญ่ที่หมดสติไปแล้ว!