ช่างทำอาวุธอัศจรรย์มาก - บทที่ 442

บทที่ 442: วิธีการสังหารที่ไร้ความปราณี

นักแปล: Misty Cloud Translations บรรณาธิการ: Misty Cloud Translations

ระหว่างนิ้วมืออันงดงามของเขา มีวัตถุเปื้อนเลือดอยู่ในมือ – นั่นคือหัวใจของทหารร่างสูงผอมคนนั้น!

ขณะที่หลี่มั่วอิงขยับมือ ร่างของทหารร่างสูงผอมก็ล้มลงไปด้านหลังช้าๆ

จากนั้นก็เกิดเสียงดังปัง ร่างกายของเขาล้มลงไปกองกับพื้น ลูกตาขาวของเขาพลิกคว่ำ เขาเสียชีวิตในที่เกิดเหตุ

หลี่ม่ออิงบดขยี้หัวใจของเขาและโยนมันลงบนพื้นหญ้าเหมือนเศษขยะ

มือของเขาเปื้อนเลือดและเริ่มหยดลงมาตามนิ้วมือเรียวเล็กของเขาลงบนทุ่งหญ้า

หลี่มั่วอิงเงยหน้าขึ้น ใบหน้าที่งดงามอย่างยิ่งนั้นเต็มไปด้วยท่าทางปีศาจทันที และเขาดูชั่วร้ายอย่างยิ่ง ริมฝีปากของเขาโค้งขึ้นอย่างเย็นชา แต่รอยยิ้มนั้นกลับไม่มีความอบอุ่นเลย มันดูเหมือนยมทูตจากนรกมากกว่า ทำให้ทุกคนรู้สึกประหม่า

“นี้…..”

“สวรรค์….”

ทหารทั้งหมดสูดหายใจเข้าลึกๆ อย่างช้าๆ และใบหน้าของพวกเขาก็สลับกันระหว่างสีเขียวและสีขาวด้วยความสยองขวัญ

“เป็นไปได้ไง… นี่มัน… เป็นไปได้ไง… ผอมจริงๆ… จริงนะ…..”

“มัน…มันน่ากลัวเกินไป…..”

แม้ว่าทหารเหล่านี้ทุกคนจะเคยผ่านสถานการณ์ต่างๆ มามากมาย แต่ฉากที่พวกเขาเพิ่งเผชิญทำให้ส่วนใหญ่รู้สึกเข่าอ่อน จนเกือบจะล้มลงกับพื้นด้วยความกลัว

พวกเขาเคยเห็นคนถูกฆ่าตายกันหมด แต่ไม่เคยเห็นวิธีการฆ่าที่โหดร้ายเช่นนี้มาก่อน หัวใจของทหารผอมแห้งถูกขุดออกมาในพริบตา!

เพียงเท่านี้ก็เพียงพอที่จะทำให้ใครก็ตามสั่นสะท้านด้วยความกลัวแล้ว

เมื่อคิดย้อนกลับไป ผู้ชายผอมแห้งคือคนที่เก่งที่สุดเป็นอันดับสองในแง่ของความแข็งแกร่ง แต่เขากลับไม่สามารถป้องกันตัวเองจากการโจมตีแบบกะทันหันของหนุ่มหล่อได้ และเสียชีวิตไปเฉยๆ

จะมีใครในกลุ่มของพวกเขา… สามารถหลบหนีจากเงื้อมมือของหลี่ม่ออิงได้หรือไม่?

“คะ…กัปตัน…ห๊ะ…เราจะทำยังไงดีคะ” เจ้าอ้วนหันศีรษะไปมองกัปตันเครา

กัปตันมีเครารู้สึกถึงความเปียกด้านล่างและตระหนักได้ว่าเขาเปียกกางเกงด้วยความกลัว!

“อัน..อัน..อันนี้..อัน..” ฟันของเขาสั่นระริกขณะพูด “ฮะ..นี่มัน…เป็นไปได้ยังไง? เขา…..แค่….ขั้นที่สองเท่านั้นไม่ใช่เหรอ?”

ถูกต้องแล้ว เขาไม่ได้อยู่แค่ขั้นที่สองเท่านั้นเหรอ? ทำไมเขาถึงน่ากลัวขนาดนั้น?

ทุกคนมีคำถามเดียวกันแต่ไม่มีใครรู้คำตอบ!

แทนที่พวกเขาจะรับรู้ได้ว่าเขากำลังอยู่ในระดับการฝึกฝนไหน หลี่ม่ออิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขาอยู่

เขายืนนิ่งอยู่ที่นั่นโดยปล่อยแรงกดดันมหาศาลออกมาซึ่งอาจทำให้หายใจไม่ออก ทำให้ผู้ฝึกฝนระดับหกเหล่านี้รู้สึกเหมือนจะหมดแรง!

ความรู้สึกนั้นเหมือนกับว่า…. ผู้เชี่ยวชาญในตำนานแห่งอาณาจักรที่เก้า!

หลี่ม่ออิงจ้องมองพวกเขาแต่ละคนอย่างเย็นชา และเจ้าอ้วนก็บังเอิญแอบมองพวกเขา โดยแลกเปลี่ยนสายตากันอย่างน่าเสียดาย!

จิตใจของเจ้าอ้วนส่งเสียงเตือนและสัมผัสถึงลางร้าย!

แต่…มันสายไปแล้ว!

ชั่วพริบตาต่อมา เจ้าอ้วนก็ได้ยินเสียงหนาวเย็นวูบวาบที่หน้าอก!

หลังจากนั้นเป็นช่วงเวลาสุดท้ายในชีวิตของเขา – ปีศาจรูปงามสวมชุดสีดำทั้งตัวยืนอยู่ข้างๆ เขา โดยที่มือซ้ายของเขาถูกสอดเข้าไปที่หน้าอกของเขา…..

“ตุบ~~~”

ร่างอันหนักอึ้งของเจ้าอ้วนกระแทกลงสู่พื้น

ความเงียบอันประหลาดถูกทำลายลงด้วยเสียงอันดังนี้

กัปตันเครามีความวิตกกังวลถึงขีดสุด และเมื่อเขาตะโกนออกมาด้วยความโกรธ จิตใจของเขาก็ว่างเปล่า เขายกดาบปลายแหลมขึ้นโดยไม่รู้ตัวและสั่งเสียงดังว่า “พี่ชาย พี่ชาย พวกเรา… เราไม่สามารถเป็นเป้านิ่งได้ ทุกคน หยิบอาวุธของคุณแล้วมา… ต่อสู้กับเขากันเถอะ!”