ช่างทำอาวุธอัศจรรย์มาก - บทที่ 443

ตอนที่ 443: เสียงกรีดร้องอันน่าขนลุกที่ไม่มีวันสิ้นสุด

นักแปล: Misty Cloud Translations บรรณาธิการ: Misty Cloud Translations

เมื่อกัปตันผู้มีเครายาวพูดจบ เขาก็หลับตา ดึงดาบปลายแหลมออกมา และพุ่งไปข้างหน้าพร้อมกับตะโกน!

เขามีความคิดที่ถูกต้อง แทนที่จะยืนหยัดและรอให้ความตายมาเคาะประตูบ้าน พวกเขาควรจะบุกไปด้วยกัน บางทีในสภาพที่โกลาหล พวกเขาอาจสามารถทำร้ายหลี่มั่วอิงได้บ้าง

เมื่อได้ยินคำเหล่านั้น ทุกคนดูเหมือนจะตื่นจากความฝันและเริ่มยกอาวุธขึ้นเพื่อพยายามก่อกบฏ

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่พวกเขาจะเริ่มเคลื่อนไหว

ได้ยินเสียงกรีดร้องอันน่าขนลุกอีกครั้ง และศพของกัปตันที่มีเครายาวก็ถูกโยนมาที่พวกเขาเหมือนกับอาวุธลับ

จู่ๆ กัปตันผู้ทรงพลังที่สุดก็กลายเป็นคนตาย!

กลิ่นเลือดยังคงลอยฟุ้งอยู่

หลี่มั่วอิงยืนเงียบงันอยู่กลางบริเวณที่ตั้งแคมป์ ความเงียบที่เคร่งขรึมและจริงจังนี้ทำให้ทุกคนหวาดกลัว

ทหารเหล่านั้นตกใจกลัวจนตัวแข็งและไม่กล้าต่อต้านอีกต่อไป หันไปมองหน้ากันแล้วก็หันหลังวิ่งหนี!

พวกเขาเคยผ่านการต่อสู้มาพอสมควรจนรู้ว่าจุดสำคัญของการล่าถอยคือการวิ่งไปคนละทิศละทาง ด้วยวิธีนี้ ไม่ว่าผู้ไล่ตามจะเร็วแค่ไหน ก็จะไล่ตามทุกคนได้ยาก

ยกเว้นผู้โชคร้าย คนอื่นๆ มีโอกาสหนีรอดได้อีกมาก

แต่สิ่งที่พวกเขาไม่ได้คาดการณ์ไว้ก็คือ ความเร็วของหลี่ม่ออิงนั้นเร็วกว่าที่พวกเขาจะจินตนาการได้!

เขาไล่ตามเหยื่อรายแรกด้วยก้าวย่างอันยาวไกลและจับเหยื่อได้ภายในเวลาไม่นาน หลังจากนั้น เขาก็ไล่ตามเหยื่อรายที่สองทันที!

ได้ยินเสียงกรีดร้องโหยหวนไม่หยุดหย่อนที่บริเวณที่ตั้งแคมป์ ศพที่เปื้อนเลือดเรียงรายอยู่บนพื้นทีละศพ

หวง เยว่หลี่ ถูกเหวี่ยงออกไปด้านข้างเมื่อหลี่ มั่วอิงโจมตีเป็นครั้งแรก

และพละกำลังที่เขาใช้ในการเหวี่ยงเธอนั้นไม่นุ่มนวลเลย! มันเหมือนกับว่าเขากำลังโยนขยะออกไป เขาเหวี่ยงเธอไปที่มุมห้องทำให้เธอล้มลงไปนอนก้น!

ตอนแรกเธอพูดจาสาปแช่งเงียบๆ แต่เมื่อเธอพูดถึงฉากที่เลวร้ายที่บริเวณแคมป์ สิ่งเดียวที่เหลือก็คือความกตัญญู!

ดีใจที่หลี่มั่วอิงไม่เพียงไม่ฆ่าเธอเท่านั้น แต่เขายังโยนเธอออกไปอีกด้วย เป็นการหนีรอดอย่างหวุดหวิด!

บรรยากาศในบริเวณที่ตั้งแคมป์ในปัจจุบันช่างเลวร้ายมากจนแม้แต่เธอเองยังรู้สึกหนาวสั่น

นี่มันการสังหารหมู่… ไม่หรอก ไม่ถูกต้องหรอก มันควรจะเป็นการสังหารที่ทรมานต่างหาก!

หลี่ม่ออิงสูญเสียสติสัมปชัญญะไปโดยสิ้นเชิง และในสายตาของเขา คนพวกนี้เลวร้ายยิ่งกว่าสัตว์ป่า ดังนั้นเขาจึงจัดการกับพวกเขาด้วยวิธีของเขาเอง!

หวงเยว่หลี่รู้สึกว่าเธอกังวลไปเปล่าๆ คนพวกนั้นไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาเลย เขาแข็งแกร่งเกินไป!

นี่คือพลังที่แท้จริงของผู้ฝึกฝนในขั้นที่เก้า!

หรือบางทีเธอน่าจะพูดแบบนี้ แม้แต่ในชีวิตก่อนของเธอ เธอเคยเห็นมู่เฉิงหยิงแสดงพลังในระดับนี้เท่านั้น!

แต่…..เขาทำได้ยังไงเนี่ย เพิ่งถึงขั้นที่ 6 เองไม่ใช่เหรอ

เกิดอะไรขึ้น?

ภายในหนึ่งชั่วโมงที่เธอออกจากเต็นท์นั้นเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

หวงเยว่หลี่เริ่มคิดจนปวดหัวแทบแตกแต่เธอก็ยังไม่สามารถหาเบาะแสใดๆ ได้เลย

ในไม่ช้า ทุกๆ คนในหน่วยทหารรับจ้างหมาป่าก็ตายหมด ไม่มีใครหนีรอดไปได้

พระจันทร์เต็มดวงส่องแสงเจิดจ้าอยู่กลางท้องฟ้า แสงจันทร์สาดส่องลงมาบนเลือดที่หกบนพื้นที่ตั้งแคมป์ ทำให้ป่าดูน่ากลัวอย่างยิ่ง

และในใจกลางแอ่งเลือดในบริเวณที่ตั้งแคมป์ มีหลี่ม่ออิงยืนอยู่เพียงลำพัง เขายังคงถือดาบแสงอเมทิสต์ของเขาไว้ โดยที่มือทั้งสองข้างเปื้อนเลือด

บริเวณโดยรอบ…เงียบสงบมาก