อาณาจักรของพระเจ้า - บทที่ 479

บทที่ 479 – ทหาร 80,000 นาย

ผู้แปล: คุณวอลแตร์

บรรณาธิการ: Modlawls123

หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง เยว่หลินปิงก็ตัดสินใจนำทหาร 80,000 นายไปช่วยเจ้าเมือง และทิ้งทหาร 20,000 นายไว้ข้างหลังเพื่อปกป้องเมือง

แน่นอนว่าเป็นไปไม่ได้ที่ทหารเพียง 20,000 นายจะปกป้องเมืองทั้งเมืองได้ ดังนั้น เยว่ หลินปิง จึงรวบรวมชาวบ้านบางส่วนมาช่วยปกป้องเมืองด้วย เขายังมอบภารกิจให้ผู้เล่นเพื่อช่วยอีกด้วย

โดยรวมแล้วมีผู้อยู่อาศัย 200,000 คนและผู้เล่น 600,000 คนที่เต็มใจที่จะปกป้อง ด้วยจำนวนมหาศาลดังกล่าว เย่ว์ หลินผิงจึงรู้สึกค่อนข้างสบายใจ ดังนั้นเขาจึงนำทหาร 80,000 นายและมุ่งหน้าไปยังจุดที่ผนึกผู้ครองเมืองสามารถตรวจพบได้

ที่ใจกลางของภูมิภาค Shi Jian คำรามออกมาในขณะที่พลังของ City Heart เข้าสู่ร่างกายของเขาอย่างต่อเนื่องผ่านทางผนึกเจ้าแห่งเมือง ทำให้เขาระเบิดออร่าที่น่าสะพรึงกลัวมากยิ่งขึ้น และเปลวไฟออร่าสีฟ้าก็ระเบิดออกมารอบตัวเขา

เมื่อเผชิญหน้ากับยักษ์หินที่กำลังโจมตี Shi Jian ยกดาบของเขาขึ้นด้วยมือเดียวและส่งพลังของเขาเข้าไปในนั้น ทำให้มันเปล่งประกายด้วยแสงสีฟ้าที่เจิดจ้า แสงย้อมทั่วทั้งท้องฟ้าให้เป็นสีฟ้า และแสงกระบี่ที่น่าสะพรึงกลัวก็ส่องประกายไปรอบๆ กระบี่ ทำให้เมฆหมุนวนและกระจายรัศมีที่เป็นอันตรายออกไป

บูม!!!

Shi Jian ฟันไปทาง Rock Giant ดูเหมือนว่าจะแยกสวรรค์และโลกด้วยการโจมตีครั้งนี้ แสงกระบี่สีฟ้าขนาดใหญ่บินออกมา นำมาซึ่งลมกระบี่ที่ทรงพลังเป็นพิเศษซึ่งขู่ว่าจะฟันทุกสิ่งที่ขวางหน้าเป็นชิ้น ๆ

ยักษ์หินค่อนข้างตกใจและใช้แขนของมันเพื่อขัดขวางทันที แขนของมันเปล่งแสงสีเทาดำเพื่อสร้างการป้องกันที่แข็งแกร่ง

ปัง

เสียงขนาดใหญ่ดังขึ้นในขณะที่พื้นสั่นสะเทือน และยักษ์หินก็ถูกฟาดลงไปที่พื้น ทำให้เกิดปล่องภูเขาไฟขนาดใหญ่ ในเวลาเดียวกัน มีรอยแผลยาวปรากฏบนหน้าอกของ Rock Giant

รอยบากนี้ค่อนข้างยาวแต่ไม่ลึกมาก หากบอสมอนสเตอร์ธรรมดาถูกโจมตีด้วยการโจมตีนั้น มันคงได้รับบาดเจ็บสาหัส อย่างไรก็ตาม ยักษ์หินไม่ได้รับบาดเจ็บหนักมากนัก – นี่แสดงให้เห็นว่าการป้องกันของมันทรงพลังเพียงใด

“คำราม!!” หลังจากทนทุกข์ทรมานกับการโจมตีครั้งใหญ่นี้ ยักษ์หินที่อยู่บนพื้นก็คำรามอย่างดุเดือด หัวใจของมันเต็มไปด้วยความโกรธ มันยื่นมือออกมาและชี้ไปที่ Shi Jian ขณะที่เขาพยายามหลบหนี

บูม!!

ยักษ์หินกำมือแน่น และพลังงานไร้รูปร่างก็ระเบิดออกมา ทำให้ก้อนหินขนาดใหญ่จำนวนนับไม่ถ้วนในรัศมี 100 กิโลเมตรลอยขึ้นไปในอากาศ จากนั้นพวกเขาก็ยิงไปที่ Shi Jian เหมือนลูกกระสุนปืนใหญ่ ปล่อยออร่าอันทรงพลังออกมา

เมื่อเผชิญกับการโจมตีที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ Shi Jian จึงถูกบังคับให้หยุด เขาจับกระบี่ขนาดใหญ่ของเขาในขณะที่เขาหายใจเข้าลึก ๆ และดวงตาของเขาก็เปล่งประกายด้วยแสงสีฟ้าในขณะที่เขาคำราม “กระบี่ซากปรักหักพังแห่งความโกลาหล!”

บูม! บูม! บูม!

ขณะที่ Shi Jian ฟันก้อนหินจำนวนนับไม่ถ้วนออกเป็นชิ้น ๆ ร่างของ Rock Giant ก็เปล่งออร่าสีเทาดำจำนวนมาก มันใช้ความแข็งแกร่งทั้งหมดของมันในขณะที่กระโดดขึ้นจากพื้นและต่อยไปที่ Shi Jian อย่างแรง

หลังจากปล่อยการโจมตีอันทรงพลังเพื่อขับไล่ก้อนหินที่เข้ามา Shi Jian ก็ไม่สามารถหลบได้ ท้ายที่สุดแล้ว เขาถือดาบด้วยมือข้างหนึ่งและอุ้มฉือเหวินด้วยอีกมือหนึ่ง

บางคนอาจบอกว่า Shi Jian ควรวาง Shi Wen ไว้ข้าง ๆ ในขณะที่เขาต่อสู้กับ Rock Giant – ด้วยวิธีนี้ เขาจะไม่ถูกบังคับให้อยู่ในตำแหน่งที่ไม่โต้ตอบเช่นนี้ อย่างไรก็ตาม นั่นคงเป็นไปไม่ได้ การต่อสู้กับ Rock Giant ครอบคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่ที่ Shi Wen สามารถถูกคลื่นกระแทกสังหารได้ นอกจากนี้ Shi Jian ยังมั่นใจว่าร่างเสื้อคลุมสีดำยังคงอยู่แถวๆ นี้ ดังนั้นหากเขาปล่อย Shi Wen เขาก็จะสามารถลักพาตัวเขาได้อีกครั้ง

ด้วยเหตุนี้ Shi Jian จึงทำได้เพียงสกัดกั้นด้วยกระบี่ของเขาเท่านั้น ซึ่งให้แสงสีฟ้าจำนวนมากเพื่อปกป้อง

ปัง!!

หมัดขนาดมหึมาโจมตี Shi Jian ทำให้ร่างกายของเขากระเด็นออกไปเหมือนกระสอบทราย ขณะที่เขาบิน เขาก็จับแขนของเขาโอบรอบฉือเหวินไว้แน่นเพื่อป้องกันไม่ให้เขาล้มลง

ยักษ์หินตกลงบนพื้นและโจมตี Shi Jian อีกครั้งทันที และการต่อสู้ของพวกเขาก็ดำเนินต่อไป

เจ้าเมืองอีกสามคนตรวจพบคลื่นกระแทกที่น่าสะพรึงกลัวที่มาจากใจกลางของภูมิภาค และสีหน้าของพวกเขาก็ดูน่ากลัว พวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่พวกเขารู้ว่ามันไม่ดี

ต่อจากนี้ พวกเขาได้รับการร้องขอการสนับสนุนจากแม่ทัพแห่งเมืองเฮฟเว่นสโตน เยว่หลีผิง ซึ่งขอให้พวกเขาช่วยเมืองเฮฟเว่นสโตนและช่วยเหลือชิเจี้ยน

หลังจากได้ยินสิ่งนี้ ใจของเจ้าเมืองทั้งสามก็จมลง – ในที่สุดวันนั้นก็มาถึง กรรมที่เคยหว่านไว้ก็กลับมากัดกิน

เจ้าเมืองทั้งสามค่อนข้างลังเล และในตอนแรกพวกเขาก็คิดถึงเรื่องนี้และบอกให้ทหารรอคำสั่ง พวกเขาตัดสินใจดูสถานการณ์บริเวณใจกลางภูมิภาคก่อนตัดสินใจ

คนทั้งสามกลายเป็นแสงและออกจากเมืองหลักของระบบ แต่ในไม่ช้า พวกเขาแต่ละคนก็ถูกบุคคลอื่นหยุดไว้

เมื่อรู้สึกถึงรัศมีที่ออกมาจากผู้คนที่อยู่ข้างหน้าพวกเขา เจ้าเมืองทั้งสามก็รู้สึกกังวลมาก นี่เป็นเพราะคนที่อยู่ข้างหน้าพวกเขาคือ City Lords เช่นกัน และพวกเขาไม่เคยเห็นคนเหล่านี้มาก่อน – พวกเขาน่าจะเป็น City Lords จากภูมิภาคอื่น ๆ

เกิดอะไรขึ้น? เหตุใด City Lords จากภูมิภาคอื่นจึงเข้ามามีส่วนร่วมด้วย?

เจ้าเมืองทั้งสามรู้สึกตกใจอย่างไม่น่าเชื่อ และพวกเขาเข้าใจว่าสถานการณ์ไม่ง่ายอย่างที่คิด เจ้าเมืองคนหนึ่งมองดูคนที่อยู่ข้างหน้าอย่างจริงจังและถามว่า “คุณเป็นใครครับ? เหตุใดคุณจึงหยุดฉัน”

ไป๋ฉีมองดูเจ้าเมืองที่อยู่ตรงหน้าอย่างเย็นชาและพูดว่า “ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับธุรกิจของต้าฉิน ห้ามมิให้ผ่าน!”

คำพูดเหล่านั้นทำให้เจ้าเมืองรู้สึกโกรธมากเพราะนี่คือภูมิภาคของเขา ในขณะที่เจ้าเมืองจากภูมิภาคอื่นกำลังขัดขวางไม่ให้เขาผ่านไป คนนอกเหล่านี้ไม่ได้จริงจังกับพวกเขาเลย

อย่างไรก็ตาม เจ้าเมืองตระหนักว่าบุคคลนี้น่าจะรออยู่ที่นี่มาระยะหนึ่งแล้ว ซึ่งหมายความว่าเขารู้ว่าเขาจะพยายามเข้าไปยุ่ง เมื่อเห็นอีกฝ่ายเตรียมพร้อมมาก ทำให้เขารู้สึกไม่มั่นคงเลยทีเดียว

เจ้าเมืองรู้ดีว่าอีกสองคนน่าจะถูกหยุดเช่นกัน แต่ฝ่ายประเภทใดที่สามารถสั่งการเจ้าเมืองสามคนได้? เป็นไปได้ไหมที่เมืองเฮฟเว่นสโตนได้รุกรานผู้รับมรดกที่ทรงพลังอย่างเหลือเชื่อ?

หลังจากสัมผัสได้ถึงคลื่นกระแทกที่ทรงพลังอย่างเหลือเชื่อที่มาจากใจกลางภูมิภาค เจ้าเมืองทั้งสามก็รู้สึกค่อนข้างลังเล – พวกเขาต้องการลงไปในน้ำโคลนเหล่านี้จริงหรือ?

อย่างไรก็ตาม เมืองเฮเว่นสโตนเป็นหนึ่งในเมืองหลักของระบบของอีสต์กรีน และเมื่อมันถูกทำลาย อีสต์กรีนทั้งหมดจะได้รับผลกระทบอย่างรุนแรง ความแข็งแกร่งโดยรวมของพวกเขาจะลดลง

หลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว เจ้าเมืองทั้งสามก็ตัดสินใจที่จะไม่เข้าร่วมเพราะมีเจ้าเมืองอยู่ข้างหน้าพวกเขาแต่ละคน และพวกเขาก็เตรียมพร้อม มีแนวโน้มว่าพวกเขาจะถูกจนตรอกอยู่ที่นั่นและไม่สามารถช่วยสถานการณ์ได้มากนัก เนื่องจากพวกเขาไม่สามารถทำอะไรได้ พวกเขาจึงไม่โง่พอที่จะกระโดดลงไปในน้ำโคลนเหล่านั้น

เมืองเฮฟเว่นสโตนถึงวาระแล้ว และพวกเขาไม่สามารถเปลี่ยนชะตากรรมได้เลย

เมื่อเผชิญหน้ากับผู้คนที่ขวางทาง เจ้าเมืองทั้งสามทำได้เพียงส่งเสียงร้องอย่างเย็นชาและกลับไปยังเมืองหลักในระบบของพวกเขาเอง

ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขายังพบว่าพวกเขาไม่สามารถเทเลพอร์ตไปยังเมืองเฮฟเว่นสโตนได้ ดูเหมือนจะมีพลังงานบางอย่างปิดกั้นพวกเขาไว้ ด้วยเหตุนี้ แม้ว่าพวกเขาต้องการช่วย แต่พวกเขาก็ไม่สามารถทำได้

ในอีกด้านหนึ่ง เยว่หลินปิงนำทหาร 80,000 นายไปยังส่วนลึกของอีสต์กรีน ความรู้สึกไม่สบายใจที่เขารู้สึกนั้นแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ และเขาก็พูดถูก – พวกเขากำลังเผชิญกับการซุ่มโจมตีของทหาร 400,000 นาย